"დღეს ჩემს ცხოვრებაში არის ადამიანი, რომელიც ძალიან მიყვარს... რაც შეეხება ტელევიზიას, გული მწყდება, რომ ეთერს ჩამოვშორდი" - ნინო მუმლაძე პირადსა და პროფესიაზე

"შემიძლია ვთქვა, რომ დღეს ჩემს ცხოვრებაში, ჩემს გვერდით არის ადამიანი, რომელიც ძალიან მიყვარს და მასაც ძალიან ვუყვარვარ. დანარჩენს ყველაფერს დრო გვიჩვენებს" - ამბობს ყველასათვის საყვარელი მსახიობი, მშვენიერი ნინო მუმლაძე.. იგი თავის დღევანდელობაზე ვრცლად და გულწრფელად გვესაუბრა...

- დღედღეობით ორ თეატრში ვარ დაკავებული... ნოდარ დუმბაძის სახელობის მოზარდ მაყურებელთა თეატრი და სოხუმის, გიორგი რატიანის სახელობის მოზარდ მაყურებელთა თეატრი...

- რთულია, დიდ ძალისხმევას მოითხოვს საბავშვო სპექტაკლებში თამაში?

- უფროსი ადამიანებისთვისაც გვაქვს სპექტაკლები, თუმცა ძირითადად ბავშვებზეა მორგებული... სირთულის რა გითხრათ, უფრო რთული ის რეჟიმია, რომელშიც მუშაობა გვიწევს. ბავშვები კი უმეტესწილად გადასარევი მაყურებლები არიან... მსახიობი ბოლომდე ნებისმიერ სპექტაკლში უნდა დაიხარჯო! მაყურებელი ამას არ განსაზღვრავს, შენი პატიოსანი დამოკიდებულებაა შენი პროფესიის მიმართ.

იმედია, ბავშვების მოლოდინს ვამართლებთ... სხვათა შორის, ძალიან რთული გასათვლელია. ზოგჯერ არის სპექტაკლი, რომელიც ჩვენ ძალიან მოგვწონს და მიგვაჩნია, რომ ბავშვისთვის ძალიან საინტერესო იქნება, მაგრამ აღმოჩნდეს, რომ ბავშვმა ამ სპექტაკლზე მოიწყინა... ზოგჯერ არის სპექტაკლი, რომელიც შეიძლება ჩვენთვის ნაკლებად ფასეული იყოს, მაგრამ ბავშვებისთვის ძალიან საინტერესო აღმოჩნდეს... ეს უფრო რეჟისორის პრეროგატივაა. ჩვენ, მსახიობები ჩვენს მონდომებას მაქსიმალურად ვდებთ პერსონაჟების განსახიერებაში. იგივე მონდომებით ვიხარჯებით, როგორც ზრდასრული მაყურებლისთვის.

- სატელევიზიო სერიალებში არ ხართ დაკავებული?

- რატომღაც, ამ ეტაპზე არ ვარ დაკავებული... ძალიან გული მწყდება, ტელევიზიას რომ ჩამოვშორდი, მართლაც ძალიან მენატრება სატელევიზიო ეთერი, ნებისმიერი არხი. ტელევიზია და ზოგადად, კამერა სხვა კომფორტია, სხვა დამოკიდებულებაა მსახიობის მიმართ, სხვა სიყვარულია. ძალიან მენატრება და დიდი იმედი მაქვს, რომ უახლოეს მომავალში საშუალება მომეცემა, ეკრანს დავუბრუნდე.

- თქვენი გმირი მაყურებელმა შეიყვარა პოპულარულ სერიალში - "ჩემი ცოლის დაქალები“, მიუხედავად იმისა, რომ მისაბაძი ქალის როლის თამაში არ მოგიხდათ...

- ჩემი გმირი მაყურებელმა რამდენად შეიყვარა, ეს არ ვიცი, მაგრამ ფაქტია, რომ დიდი გამოხმაურება გამოიწვია. ძალიან მეამაყება და მადლიერი ვარ მაყურებლის იმ თვალსაზრისით, რომ როგორც მსახიობი, ყოველთვის დიდ კომპლიმენტებს ვიღებდი ამ როლის შესრულებისას... მომისმენია და კომენტარებშიც არაერთი საქებარი სიტყვა წამიკითხავს, რომ კარგად ვასრულებდი, დამაჯერებელი ვიყავი და ეს ჩემთვის ძალიან ძვირფასი შეფასებაა... რაც შეეხება პერსონაჟს, რასაკვირველია, უარყოფითი კომენტარებით განიხილავდნენ და რადგან მაყურებელს გულთან ახლოს მიჰქონდა, ყველაფრის მიმართ ასეთი მძაფრი რეაქცია იყო, ჩემთვის ესეც ერთგვარი კომპლიმენტია... თუ ახერხებ მაყურებელში გარკვეული ვნებათაღელვა გამოიწვიო, ეს იმას ნიშნავს, რომ შენს ნამუშევარს ფუჭად არ ჩაუვლია. მოახერხე მაყურებელში ემოციები გაგეღვიძებინა და ზუსტად ეს არის, რასაც განსაკუთრებით ვცდილობთ, როდესაც კამერის წინ ვდგებით.

- ახსენეთ, რომ ტელევიზია გენატრებათ... ხომ არ არის პერპექტივა, მალე რომელიმე არხზე გამოჩნდეთ?

- სამწუხაროდ, ამ ეტაპზე არანაირი შემოთავაზება არ მაქვს... არ ვიცი ასე რატომ მოხდა, ახალ სახეებს ეძებენ, თუ სხვა რამ არის მიზეზი, პასუხი არ მაქვს, სიმართლე გითხრათ. არც რადიოში და არც ტელევიზიაში დიდი ხანია არანაირი შეთავაზება არ მქონია. ძალიან გული მწყდება, რადგან რადიოც და ტელევიზიაც ძალიან მომენატრა.

- თქვენც არ გქონიათ მცდელობა, იდეა შეგეთავაზებინათ?

- რა თქმა უნდა, მცდელობა მქონდა... სადაც ხელი მიმიწვდებოდა, რაღაც ვერსიებს კოლეგებთან ერთად ვთავაზობდი. სამწუხაროდ, რატომღაც ვერცერთი პროექტი ვერ შედგა.

- რა სიახლეა თქვენს პირად ცხოვრებაში?

- ზოგადად, თავს ვარიდებ ჩემს პირად ცხოვრებაზე ასე ღიად საუბარს, რადგან ჩემი პირადი იმიტომაც არის, რომ ჩემთვის დავიტოვო... ისე კი შემიძლია ვთქვა, რომ დღეს ჩემს ცხოვრებაში, ჩემს გვერდით არის ადამიანი, რომელიც ძალიან მიყვარს და მასაც ძალიან ვუყვარვარ. დანარჩენს ყველაფერს დრო გვიჩვენებს...

- გარეგნულ ცვლილებებზე, თავის მოვლაზე რას იტყოდით?

- გასულ დღეებში პოსტიც კი დავდე, მხოლოდ „დეტსკი“ კრემს ვხმარობ-მეთქი... არ ვარ ადამიანი, რომელიც ზედმეტ რუტინას, ზედმეტად ჩარევას საკუთარ გარეგნობაში ყურადღებას აქცევს. არ ვიცი, ალბათ გენეტიკას უნდა ვუმადლოდეთ, ჯერჯერობით რომ სახეზე ისეთი არაფერი მჭირს, სერიოზულ ჩარევას საჭიროებდეს... უკვე 39 წლის ვარ და არანაირი ინექციური პროცედურა არ ჩამიტარებია.

- ინექციების წინააღმდეგი ხართ?

- არა, ჯერ არ მქონია ამის საჭიროება. ზოგი ძალიან ადრეული ასაკიდან იწყებს, მიუხედავად იმისა, რომ არანაირი ცვლილება არ აქვს... ათას პროცედურებში ხარჯავენ ფულს. როდესაც ჩემს თავს რაღაც ცვლელებებს შევატყობ, ვიგრძნობ, რომ ასაკი რეალურად დამეტყო, მეც ჩავიტარებ მხოლოდ იმისთვის, რომ კანის კარგი მდგომარეობა შევინარჩუნო... მადლობა ღმერთს, ასეთ რადიკალურ ცვლილებებს ჩემს სახეს და ვიზუალს ჯერ ვერ ვატყობ. ამიტომაც ვცდილობ, ნაადრევად არ ჩავერიო.

- სავარჯიშო დარბაზები, დიეტები რამდენად არის თქვენს დღის წესრიგში?

- მაგ მხრივ ეს ბოლო პერიოდია, მოვიკოჭლებ... ხან ისეა, ხან ასე და შეუძლებელია მუდამ დიეტაზე იყო. არიან, ალბათ, ადამიანები, რომლებსაც იმის ნებისყოფა აქვთ, სულ ჯანსაღ კვებაზე, სავარჯიშო დარბაზებში იყვნენ... მე ცოტა ზარმაცი ადამიანი ვარ და მაგის ნებისყოფა ნამდვილად არ მაქვს მუდამ ჩემი წონა, ფორმები ვაკონტროლო...

- როგორც ვიცი, მოგზაურობა გიყვართ... სამოგაზუროდ ხომ არ ყოფილხართ ახლო წარსულში?

- არა, სამწუხაროდ... პანდემიიდან მოყოლებული საქართველოს ფარგლებს არ გავცდენივარ. მოგზაურობა მართლაც ძალიან მიყვარს, ვგიჟდები და ძალიან მენატრება. ყოველი მოგზაურობა ემოციურად, სულიერად მამდიდრებს... ამ მხრივ ძალიან განებივრებულიც ვერ ვარ, ვერ ვიტყოდი, რომ ძალიან ბევრ ქვეყანაში ვიყო ნამყოფი. ევროპის რამდენიმე ქვეყანაში ვყოფილვარ.

- საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებსაც სტუმრობთ?

- დიახ, როცა დრო მაქვს მაქსიმალურად ვცდილობ საქართველოს ფარგლებში მაინც ვიმოგზაურო... ჩემი წინაპრებიც თბილისში გაიზარდნენ, მკვიდრი თბილისელი ვარ, მაგრამ არის მომენტები, როცა ვამბობ, რომ ეს ქალაქი „ყელში მიჭერს“... საცობებით, გიჟური რითმით, მუდმივი ნერვიულობით, რომ სადღაც ვაგვიანებ და მეჩქარება, ძალიან ვიღლები. ფსიქოლოგიურად ძალიან ვიტვირთები. ამ დროს ჩემთვის აუცილებელია ქალაქიდან გასვლა, რაც ძალიან მამშვიდებს. ახალი რეგიონის აღმოჩენა ხომ დიდი ბედნიერებაა, თუ არა, ჩემთვის უკვე ნაცნობ რეგიონებს ვსტუმრობ...

ძალიან მიყვარს ჩვენი სამშობლო, ვთვლი, რომ თითქმის ყველა კუთხე ერთმანეთზე ლამაზია. ყველგან არ ვარ ნამყოფი, მაგრამ მართლაც ბევრი მინახავს. შეუდარებელი, ულამაზესია ჩვენი ქვეყანა და ამიტომაც ჩემი ყოველი ქალაქიდან გასვლა ძალიან დიდი „რესტარტია"...

ძალიან მიყვარს სვანეთი. ზემო სვანეთზე საერთოდ ვგიჟდები, იქ ჩემთვის მართლაც განსხვავებული ენერგიაა, გარდა იმ სილამაზისა, რომელიც შეუძლებელია ვინმემ არ აღიაროს... თუშეთმაც ძალიან დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა, რადგან თუშეთში მოგზაურობა თითქოს დროში მოგზაურობას ჰგავს. თითქოს იქ დრო გაჩერებულია და ადამიანი საერთოდ სხვა რეალობაში ხვდები... ხევსურეთში და ჯავახეთში ჯერ არ ვყოფილვარ და აუცილებლად მინდა ორივე მალე ვნახო...

- როგორია თქვენი სამომამვლო გეგმები?

- უახლოესი სამომავლო გეგმები ახალი წლისთვის მზადებაა... სახლში ტრადიცია გვაქვს, ყოველ ახალ წელს, ნაძვის ხის ახალ სათამაშოებს ვყიდულობთ. ერთი პატარა "ნაბორი", 16 ცალი სათამაშო უკვე შევიძინე...დედაჩემი შეყვარებულია ახალ წელზე, გიჟდება და მისთვის ყველაზე დიდი დღესასწაულია. ძალიან ადრე იწყებს მზადებას ახალი წლისთვის და ყველაზე დიდ საჩუქრად ლამაზ, ძვირფას ნაძვის ხის სათამაშოებს მიიჩნევს. მისი ასეთი დამოკიდებულება ახალი წლის მიმართ ჩვენთვისაც გადამდები გახდა. ამიტომაც ტრადიცია გვაქვს, ყოველ ახალ წელს ნაძვის ხეს ახალ სათამაშოებს შევმატებთ ხოლმე...

ძალიან მიხარია ნოდარ დუმბაძის მოზარდ მაყურებელთა თეატრში რომ ბრუნდება ლევან გვაზავას სპექტაკლი, მიუზიკლი - "საშობაო სიმღერა"... სპექტაკლი მოგვითხრობს მთავარი გმირის ებენიზერ სკრუჯის შესახებ, რომელიც 1834 წელს ცხოვრობდა ლონდონში, იგი ძუნწი და დაუნდობელი გახლდათ, მას სძულდა დღესასწაულები და განსაკუთრებით, შობა. მასში ნათლადაა ასახული, თუ როგორ შეცვალა იგი ერთ ღამეში, როგორ ეზიარა იგი შობის საიდუმლოებას, როგორ იმოქმედა მასზე აწმყოს, წარსულისა და მომავლის სულების გამოცხადებამ და როგორ გაკეთილშობილდა იგი... აწმყოს სულს მე ვთამაშობ. ძალიან უყვართ ეს სპექტაკლი, შარშან ჩვენებებმა უდიდესი წარმატებით ჩაიარა. წელს ისევ უბრუნდება სცენას და დეკემბრიდან რეპერტუარში იქნება. ყველას ვურჩევ, გვეწვიონ, ძალიან საინტერესო წარმოდგენა ელოდებათ...

- ანუ უკვე საახალწლო სამზადისით ხართ მოცული შინ და გარეთ...

- დიახ და თუ წელსაც გამიმართლებს, სახლში არც ახლა შევხვდები... მოგეხსენებათ, ჩვენნაირი ადამიანებისთვის ახალი წელი შემოსავლიანი დღეა, მარტივად რომ ვთქვათ. (იცინის)... საღამოები მიგვყავს და შარშან რომ დავფიქრდი, დაახლოებით 15 წელია ახალ წელს სახლში არ შევხვედრივარ. იმედია, წელსაც ფორტუნა გამიღიმებს და სადმე საღამოს წაყვანას შემომთავაზებენ. ჩემთვის ისევ ისეთი ბარაქიანი და შემოსავლიანი იქნება ეს ახალი წელიც, როგორც სხვა დროს. ერთადერთი, პანდემიის პერიოდში იყო, როცა ყველანი სახლში ვისხედით და არსად არაფერი იმართებოდა. მაშინ მეც ოჯახურ გარემოში შევხვდი ახალ წელს.