მსოფლიო
სამართალი
მოზაიკა

22

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის ოცდამეშვიდე დღე დაიწყება 02:18-ზე, მთვარე ტყუპში გადავა 06:57-ზე – რეკომენდებულია საიდუმლო ცოდნის მიღება. რთული სიტუაციიდან გამოსავლის პოვნა. იყავით ყურადღებიანი ყველა ფინანსურ საკითხზე. გადაიხადეთ ვალები. შუადღის შემდეგ გააფორმეთ კონტრაქტები და დაიწყეთ ახალი საქმე. მოაგვარეთ პრობლემები პარტნიორებთან, კოლეგებთან და უფროსებთან. გამოიჩინეთ ტოლერანტობა, გაგება, დიპლომატია. დრო დაუთმეთ სწავლას. არ დალიოთ ალკოჰოლი. მოერიდეთ ხორცის კერძებს. კარგი დღეა რომანტიკული პაემნისთვის. ასევე ხელსაყრელი პერიოდია ჩხუბისა და კონფლიქტის შემდეგ შერიგებისთვის.
სამხედრო
პოლიტიკა
მეცნიერება
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
10 ქართული კერძი, რომელიც "წისქვილში" უნდა დააგემოვნო
10 ქართული კერძი, რომელიც "წისქვილში" უნდა დააგემოვნო

თუ სა­ქარ­თვე­ლო­ში მოგ­ზა­უ­რო­ბას გეგ­მავთ და ეძებთ ად­გილს, სა­დაც ნამ­დვი­ლი ქარ­თუ­ლი კერ­ძე­ბის და­გე­მოვ­ნე­ბას შეძ­ლებთ, მა­შინ სტა­ტი­ას ბო­ლომ­დე უნდა გა­ეც­ნოთ. მისი წა­კი­თხვა არც ად­გი­ლობ­რი­ვე­ბის­თვის იქ­ნე­ბა ური­გო, რად­გან გემ­რი­ე­ლი კერ­ძე­ბის მოყ­ვა­რუ­ლე­ბი გა­მუდ­მე­ბით ეძე­ბენ ად­გილს, სა­დაც ქარ­თუ­ლი სამ­ზა­რე­უ­ლო მთე­ლი თა­ვი­სი დი­დე­ბუ­ლე­ბით იქ­ნე­ბა წარ­მოდ­გე­ნი­ლი.

მაშ ასე, გა­ი­ცა­ნით რეს­ტო­რა­ნი „წის­ქვი­ლი“ და მისი 10 გა­მორ­ჩე­უ­ლი კერ­ძი, რომ­ლე­ბიც უნდა და­ა­გე­მოვ­ნოთ, თუკი გსურთ, ქარ­თულ ავ­თენ­ტურ გე­მო­ებს ეზი­ა­როთ.

იმე­რუ­ლი ხა­ჭა­პუ­რი

რთუ­ლია იპო­ვო ქარ­თვე­ლი, რო­მელ­საც ხა­ჭა­პუ­რი არ უყ­ვარს. ასე­ვე რთუ­ლია იპო­ვო უცხო­ე­ლი, რო­მე­ლიც მას გულ­გრი­ლი და­უ­ტო­ვე­ბია. ხა­ჭა­პუ­რი არის კერ­ძი, რო­მე­ლიც ყვე­ლა ქარ­თულ ოჯახ­ში მზად­დე­ბა და ხში­რად ამ­შვე­ნებს არა მხო­ლოდ სა­დღე­სას­წა­უ­ლო, არა­მედ ყო­ველ­დღი­ურ სუფ­რებს. მე­ტიც, ის არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კვიდ­რე­ო­ბის ძეგ­ლად არის აღი­ა­რე­ბუ­ლი.

ყვე­ლი, ფქვი­ლი, კვერ­ცხი, კა­რა­ქი ან ზეთი – სულ ეს არის ის, რაც ხა­ჭა­პურს სჭირ­დე­ბა. თუმ­ცა ინ­გრე­დი­ენ­ტე­ბის სწო­რად შერ­ჩე­ვა და შემ­დეგ მათი სწო­რად გა­მო­ყე­ნე­ბა ნამ­დვი­ლი ხე­ლოვ­ნე­ბაა. გან­სხვავ­დე­ბა მისი ფორ­მე­ბიც და გე­მოვ­ნუ­რი თვი­სე­ბე­ბიც, რად­გან სა­ქარ­თვე­ლოს ყვე­ლა კუ­თხე მას თა­ვი­სე­ბუ­რად ამ­ზა­დებს. ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი კი იმე­რუ­ლი ხა­ჭა­პუ­რია, რო­მე­ლიც ასე­ვე გან­სა­კუთ­რე­ბით უყ­ვართ „წის­ქვი­ლის“ სტუმ­რებ­საც. მობ­რა­წუ­ლი ნაზი ცომი და ზო­მი­ე­რად მა­რი­ლი­ა­ნი, ჭრა­ჭუ­ნა ყვე­ლის კომ­ბი­ნა­ცია გულ­გრილს ვერც თქვენ დაგ­ტო­ვებთ.

ხა­ჭა­პუ­რი შამ­ფურ­ზე

რად­გა­ნაც ხა­ჭა­პუ­რი ვახ­სე­ნეთ, აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა წარ­მო­გიდ­გი­ნოთ მისი მო­დერ­ნი­ზე­ბუ­ლი ვა­რი­ან­ტიც – ხა­ჭა­პუ­რი შამ­ფურ­ზე. მას შე­იძ­ლე­ბა ბევრ ობი­ექ­ტში გა­და­ა­წყდეთ, მაგ­რამ ცო­ტამ თუ იცის, რომ მისი იდეა რეს­ტო­რან „წის­ქვილს“ ეკუთ­ვნის და პირ­ვე­ლად სწო­რედ აქ, 21 წლის წინ მომ­ზად­და. ის, რომ ახა­ლი წე­სით გა­მომ­ცხვარ ხა­ჭა­პურს ხში­რად ითხო­ვენ „წის­ქვი­ლის“ სტუმ­რე­ბი, გა­საკ­ვი­რი სუ­ლაც არ არის. რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა არ მოგ­ხიბ­ლოთ რძით სავ­სე სულ­გუ­ნი­სა და ხრა­შუ­ნა ცო­მის ხვე­უ­ლამ?

ხინ­კა­ლი

პირ­ვე­ლი ხინ­კა­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს მთებ­ში შე­იქ­მნა და მა­ლე­ვე ქარ­თუ­ლი გას­ტრო­ნო­მი­ის ნამ­დვილ ნი­მუ­შად იქცა. მისი შიგ­თავ­სი მწვა­ნი­ლე­ბი­თა და სუ­ნე­ლე­ბით შე­ზა­ვე­ბუ­ლი ცხვრის, სა­ქონ­ლის ან ღო­რის ხორ­ცის­გან მზად­დე­ბა და ცო­მის გუნ­დებ­ში იდე­ბა. „წის­ქვილ­ში“ ტრა­დი­ცი­უ­ლის გარ­და, მისი მრა­ვა­ლი სა­ხე­ო­ბის და­გე­მოვ­ნე­ბა­საც შეძ­ლებთ. მათ შო­რი­საა სო­კოს­გან, ყვე­ლის­გან, ნა­დუ­ღი­სა და კარ­ტო­ფი­ლის­გან დამ­ზა­დე­ბუ­ლი ვე­გე­ტა­რი­ა­ნუ­ლი ხინ­კა­ლიც.

თუკი ხინ­კალს პირ­ვე­ლად სინ­ჯავთ, და­ი­მახ­სოვ­რეთ, მისი ერთ-ერთი მთა­ვა­რი ხიბ­ლი წვე­ნია, რო­მე­ლიც ცო­მის შიგ­ნით დაგ­ხვდე­ბათ. თუკი გსურთ, ხინ­კლის მთე­ლი დი­დე­ბუ­ლე­ბა შე­იგ­რძნოთ, შე­ე­ცა­დეთ წვე­ნი არ და­გეღ­ვა­როთ და ის შიგ­თავ­სთან ერ­თად მი­ირ­თვათ.

ღო­რის მწვა­დი

მწვადს სა­პა­ტიო ად­გი­ლი უჭი­რავს აუ­ცი­ლებ­ლად გა­ს­ა­სინჯ ქარ­თულ კერ­ძებს შო­რის. ის ერთი შე­ხედ­ვით მარ­ტი­ვად მზად­დე­ბა – შამ­ფურს მა­რი­ლით შე­ზა­ვე­ბულ ხორ­ცის ნაჭ­რებს წა­მო­ა­გე­ბენ და ნაკ­ვერ­ჩხალ­ზე ბრა­წა­ვენ. თუმ­ცა მის გემ­რი­ე­ლად მომ­ზა­დე­ბას, კარ­გი ხორ­ცის გარ­და, გა­მოც­დი­ლე­ბა და დიდი ოს­ტა­ტო­ბაც სჭირ­დე­ბა. „წის­ქვი­ლი“ სწო­რედ ის ად­გი­ლია, სა­დაც ნამ­დვი­ლი ქარ­თუ­ლი მწვა­დის და­გე­მოვ­ნე­ბას შეძ­ლებთ და სა­დაც და­გა­ნა­ხე­ბენ, თუ რა­ტომ უყ­ვართ ის ქარ­თვე­ლებ­სა და უცხო­ელ სტუმ­რებს ასე ძა­ლი­ან.

მწვადს, რო­გორც წესი, ალყა-ალყა დაჭ­რილ ხახვს აყ­რი­ან და ბრო­წე­უ­ლის მარ­ცვლე­ბით ალა­მა­ზე­ბენ. მას ხში­რად მი­ირ­თმე­ვენ ქარ­თუ­ლი პუ­რის ერთ-ერთ სა­ხე­ო­ბას­თან, დე­დას პურ­თან ერ­თან, რო­მელ­საც შოთ­საც უწო­დე­ბენ. თო­ნი­დან ახ­ლად ამოყ­რილ, ცხელ-ცხელ დე­დას პურს „წის­ქვი­ლიც“ და­გახ­ვედ­რებთ.

ნიგვზი­ა­ნი ბად­რი­ჯა­ნი

ხა­ჭა­პუ­რის მსგავ­სად, ნიგვზი­ან ბად­რი­ჯანს ხში­რად გა­და­ა­წყდე­ბით ქარ­თულ სა­დღე­სას­წა­უ­ლო სუფ­რებ­ზე, რად­გან ის ქარ­თუ­ლი ვე­გე­ტა­რი­ა­ნუ­ლი სამ­ზა­რე­უ­ლოს ერთ-ერთი გა­მორ­ჩე­უ­ლი კერ­ძია. მას ორი მთა­ვა­რი ინ­გრე­დი­ენ­ტი აქვს – ბად­რი­ჯა­ნი და ნი­გო­ზი, რო­მე­ლიც უნდა შე­ზავ­დეს სუ­ნე­ლე­ბით, ახა­ლი ქინ­ძით, ნივ­რით, მა­რი­ლი­თა და ძმ­რით. გულ­სართს ბად­რიჯ­ნის შემ­წვარ ფირ­ფი­ტებს უს­ვა­მენ და რგო­ლე­ბად ახ­ვე­ვენ. მას, ასე­ვე, აფორ­მე­ბენ ბრო­წე­უ­ლის მარ­ცვლე­ბით, რომ­ლე­ბიც არა მხო­ლოდ მეტ სი­ლა­მა­ზეს სძენს კერძს, არა­მედ მის გე­მო­საც ამ­დიდ­რებს. „წის­ქვილ­ში“ ნიგვზი­ან ბად­რი­ჯანს მჭა­დის ჩიფ­სით მო­გარ­თმე­ვენ.

ის­პა­ნა­ხის ფხა­ლი

ნიგვზი­ა­ნი ბად­რიჯ­ნის გარ­და, „წის­ქვილ­ში“ აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა და­ა­გე­მოვ­ნოთ ის­პა­ნა­ხის ფხა­ლიც, მით უმე­ტეს თუ ვე­გა­ნუ­რი სამ­ზა­რე­უ­ლოს მოყ­ვა­რუ­ლი ხართ. მისი ერთ-ერთი მთა­ვა­რი ინ­გრე­დი­ენ­ტიც ნი­გო­ზია, აქვს უცხო გემო და, რაც მთა­ვა­რია, არის ჯან­სა­ღი.

ის­პა­ნა­ხი ცხელ წყალ­ში ითუთ­ქე­ბა, იწუ­რე­ბა და გა­ტა­რე­ბუ­ლი ნიგვზით, ნივ­რით, ცო­ცხა­ლი ქინ­ძით, ხმე­ლი სუ­ნე­ლე­ბი­თა და ძმ­რით ზავ­დე­ბა. სუფ­რა­ზე გა­ტა­ნამ­დე მას სა­სურ­ველ ფორ­მას აძ­ლე­ვენ და ბრო­წე­უ­ლის მარ­ცვლე­ბით აფორ­მე­ბენ. ის­პა­ნა­ხის ფხალს ძა­ლი­ან უხ­დე­ბა მჭა­დიც, სწო­რედ ამი­ტომ, მის და­გე­მოვ­ნე­ბას „წის­ქვილ­ში“ მჭა­დის ჩიფსთან ერ­თად შეძ­ლებთ.

ლო­ბი­ა­ნი

გირ­ჩევთ, „წის­ქვილ­ში“ სტუმ­რო­ბი­სას არც ლო­ბი­ა­ნის გა­სინ­ჯვა და­ი­ვი­წყოთ. ის ხა­ჭა­პუ­რის მსგავ­სად მზად­დე­ბა, თუმ­ცა ცომს, ყვე­ლის ნაც­ვლად, გულ­სარ­თად სპე­ცი­ა­ლუ­რი წე­სით შე­ზა­ვე­ბუ­ლი ლო­ბიო აქვს. კარ­გად დაბ­რა­წულ ლო­ბი­ანს ზე­მო­დან ზეთს, ღო­რის ქონს ან კა­რაქს უს­ვა­მენ, რის შემ­დე­გაც სუფ­რა­ზე გა­აქვთ.

„წის­ქვილ­ში“ ასე­ვე შეძ­ლებთ და­ა­გე­მოვ­ნოთ ლო­ბი­ა­ნი ლო­რით, რო­მელ­საც რა­ჭულ ლო­ბი­ან­საც უწო­დე­ბენ და ქარ­თუ­ლი კუ­ლი­ნა­რი­ის შე­დევ­რად მო­იხ­სე­ნი­ე­ბენ. ლო­ბი­ა­ნი ისე­ვე, რო­გორც ხა­ჭა­პუ­რი, ქარ­თვე­ლებს გან­სა­კუთ­რე­ბით უყ­ვართ, რის გა­მოც მას არა მხო­ლოდ სა­დღე­სას­წა­უ­ლო, არა­მედ ჩვე­უ­ლებ­რივ დღე­ებ­შიც სი­ა­მოვ­ნე­ბით მი­ირ­თმე­ვენ.

კუბ­და­რი

კუბ­დარს ქარ­თუ­ლი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კვიდ­რე­ო­ბის არა­მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი ძეგლის სტა­ტუ­სი აქვს მი­ნი­ჭე­ბუ­ლი და მას სვა­ნუ­რი სამ­ზა­რე­უ­ლოს მე­ფედ სრუ­ლი­ად სა­მარ­თლი­ა­ნად მო­იხ­სე­ნი­ე­ბენ. ნამ­დვი­ლი კუბ­და­რი ყვე­ლა წე­სის დაც­ვით უნდა მომ­ზად­დეს – აუ­ცი­ლე­ბე­ლია ხორ­ცი კარ­გად და­ი­კე­პოს და ხე­ლით და­მუ­შავ­დეს. ხორცს შემ­დეგ ხახ­ვით, ნივ­რით, სვა­ნუ­რი მა­რი­ლი­თა და სუ­ნე­ლე­ბით აზა­ვე­ბენ, დე­ბენ სა­ფუვ­რი­ან ცომ­ში და ღუ­მელ­ში აცხო­ბენ. ხა­ჭა­პუ­რი­სა და ლო­ბი­ა­ნის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, კუბ­და­რის ცომი უფრო მა­გა­რი უნდა იყოს. ასე­ვე, იმი­სათ­ვის, რომ ცომი არ გა­ი­ბე­როს, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ის ღუ­მელ­ში შე­დე­ბამ­დე და­ი­ჩხვლი­ტოს. „წის­ქვილ­ში“ კუბ­და­რი ძრო­ხი­სა და ღო­რის სა­უ­კე­თე­სო ხორ­ცის­გან და სვა­ნუ­რი წე­სე­ბის სრუ­ლი დაც­ვით მზად­დე­ბა.

იმე­რუ­ლი კუ­პა­ტი

კუ­პა­ტი და­სავ­ლეთ სა­ქარ­თვე­ლოს სამ­ზა­რე­უ­ლოს, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი იმე­რუ­ლი სუფ­რის გა­ნუ­ყო­ფე­ლი ნა­წი­ლია. მის მო­სამ­ზა­დებ­ლად ღო­რი­სა და ძრო­ხის შე­რე­ულ ფარშს ხახ­ვით, ნივ­რით, სუ­ნე­ლე­ბით, ბრო­წე­უ­ლის მარ­ცვლე­ბი­თა და კო­წა­ხუ­რით აზა­ვე­ბენ. გამ­ზა­დე­ბუ­ლი მა­სას კი შემ­დეგ კარ­გად გა­რე­ცხილ სა­ქონ­ლის ან ღო­რის გამ­ხმარ ნაწ­ლავ­ში დე­ბენ და წვა­ვენ. კუ­პა­ტის და­გე­მოვ­ნე­ბის შემ­დეგ, რთუ­ლად თუ და­ი­ვი­წყებთ მის სა­უ­ცხოო გე­მოს.

კუჭ­მა­ჭი

კუჭ­მა­ჭი ად­ვი­ლად მო­სამ­ზა­დე­ბე­ლი კერ­ძი ნამ­დვი­ლად არ არის. გარ­და ამი­სა, მისი ავ­თენ­ტუ­რი გე­მოს შე­სა­ნარ­ჩუ­ნებ­ლად, მზა­რე­ულ­მა კარ­გად უნდა იცო­დეს მომ­ზა­დე­ბის წე­სე­ბიც. კერ­ძის მო­სამ­ზა­დებ­ლად სა­ჭი­როა კარ­გად მო­ი­ხარ­შოს ღო­რის გულ-ღვიძ­ლი და შე­ზავ­დეს სუ­ნე­ლე­ბით, მა­რი­ლი­თა და ძმ­რით. ბო­ლოს კი, რო­გორც წესი, მას ცო­ცხა­ლი ქინ­ძით, ქონ­დრი­თა და ბრო­წე­უ­ლით აფორ­მე­ბენ.

„წის­ქვილ­ში“ გო­ჭის გულ-ღვიძ­ლის­გან დამ­ზა­დე­ბუ­ლი კუჭ­მა­ჭის და­გე­მოვ­ნე­ბას შეძ­ლებთ, რო­მე­ლიც, დიდი ალ­ბა­თო­ბით, თქვე­ნი საყ­ვა­რე­ლი კერ­ძე­ბის ჩა­მო­ნათ­ვალ­ში ერთ-ერთ მო­წი­ნა­ვე ად­გილს და­ი­კა­ვებს.

„წის­ქვი­ლი“ ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი რეს­ტო­რა­ნია სა­ქარ­თვე­ლო­ში, რო­მე­ლიც თბი­ლი­სის გარ­და, მცხე­თა­სა და წყნეთ­შია წარ­მოდ­გე­ნი­ლი. მისი მი­ზა­ნი უძ­ვე­ლე­სი ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­უ­ლი სამ­ზა­რე­უ­ლოს შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა და პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­აა, რა­საც 20 წელ­ზე მე­ტია წარ­მა­ტე­ბით ახერ­ხებს. „წის­ქვი­ლი“, კერ­ძე­ბის გარ­და, სტუმ­რებს მისი არ­ქი­ტექ­ტუ­რი­თა და ინ­ტე­რი­ე­რით იზი­დავს, რის გა­მოც მას რეს­ტო­რან-მუ­ზე­უ­მა­დაც მო­იხ­სე­ნი­ე­ბენ.

NS

Sniper
1

ფასებიც დაგეწერათ ბარემ.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ისტორიული გამარჯვება - საქართველოს ძიუდოისტთა ნაკრები მსოფლიო ჩემპიონია!
ავტორი:

10 ქართული კერძი, რომელიც "წისქვილში" უნდა დააგემოვნო

10 ქართული კერძი, რომელიც "წისქვილში" უნდა დააგემოვნო

თუ საქართველოში მოგზაურობას გეგმავთ და ეძებთ ადგილს, სადაც ნამდვილი ქართული კერძების დაგემოვნებას შეძლებთ, მაშინ სტატიას ბოლომდე უნდა გაეცნოთ. მისი წაკითხვა არც ადგილობრივებისთვის იქნება ურიგო, რადგან გემრიელი კერძების მოყვარულები გამუდმებით ეძებენ ადგილს, სადაც ქართული სამზარეულო მთელი თავისი დიდებულებით იქნება წარმოდგენილი.

მაშ ასე, გაიცანით რესტორანი „წისქვილი“ და მისი 10 გამორჩეული კერძი, რომლებიც უნდა დააგემოვნოთ, თუკი გსურთ, ქართულ ავთენტურ გემოებს ეზიაროთ.

იმერული ხაჭაპური

რთულია იპოვო ქართველი, რომელსაც ხაჭაპური არ უყვარს. ასევე რთულია იპოვო უცხოელი, რომელიც მას გულგრილი დაუტოვებია. ხაჭაპური არის კერძი, რომელიც ყველა ქართულ ოჯახში მზადდება და ხშირად ამშვენებს არა მხოლოდ სადღესასწაულო, არამედ ყოველდღიურ სუფრებს. მეტიც, ის არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლად არის აღიარებული.

ყველი, ფქვილი, კვერცხი, კარაქი ან ზეთი – სულ ეს არის ის, რაც ხაჭაპურს სჭირდება. თუმცა ინგრედიენტების სწორად შერჩევა და შემდეგ მათი სწორად გამოყენება ნამდვილი ხელოვნებაა. განსხვავდება მისი ფორმებიც და გემოვნური თვისებებიც, რადგან საქართველოს ყველა კუთხე მას თავისებურად ამზადებს. ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული კი იმერული ხაჭაპურია, რომელიც ასევე განსაკუთრებით უყვართ „წისქვილის“ სტუმრებსაც. მობრაწული ნაზი ცომი და ზომიერად მარილიანი, ჭრაჭუნა ყველის კომბინაცია გულგრილს ვერც თქვენ დაგტოვებთ.

ხაჭაპური შამფურზე

რადგანაც ხაჭაპური ვახსენეთ, აუცილებლად უნდა წარმოგიდგინოთ მისი მოდერნიზებული ვარიანტიც – ხაჭაპური შამფურზე. მას შეიძლება ბევრ ობიექტში გადააწყდეთ, მაგრამ ცოტამ თუ იცის, რომ მისი იდეა რესტორან „წისქვილს“ ეკუთვნის და პირველად სწორედ აქ, 21 წლის წინ მომზადდა. ის, რომ ახალი წესით გამომცხვარ ხაჭაპურს ხშირად ითხოვენ „წისქვილის“ სტუმრები, გასაკვირი სულაც არ არის. როგორ შეიძლება არ მოგხიბლოთ რძით სავსე სულგუნისა და ხრაშუნა ცომის ხვეულამ?

ხინკალი

პირველი ხინკალი საქართველოს მთებში შეიქმნა და მალევე ქართული გასტრონომიის ნამდვილ ნიმუშად იქცა. მისი შიგთავსი მწვანილებითა და სუნელებით შეზავებული ცხვრის, საქონლის ან ღორის ხორცისგან მზადდება და ცომის გუნდებში იდება. „წისქვილში“ ტრადიციულის გარდა, მისი მრავალი სახეობის დაგემოვნებასაც შეძლებთ. მათ შორისაა სოკოსგან, ყველისგან, ნადუღისა და კარტოფილისგან დამზადებული ვეგეტარიანული ხინკალიც.

თუკი ხინკალს პირველად სინჯავთ, დაიმახსოვრეთ, მისი ერთ-ერთი მთავარი ხიბლი წვენია, რომელიც ცომის შიგნით დაგხვდებათ. თუკი გსურთ, ხინკლის მთელი დიდებულება შეიგრძნოთ, შეეცადეთ წვენი არ დაგეღვაროთ და ის შიგთავსთან ერთად მიირთვათ.

ღორის მწვადი

მწვადს საპატიო ადგილი უჭირავს აუცილებლად გასასინჯ ქართულ კერძებს შორის. ის ერთი შეხედვით მარტივად მზადდება – შამფურს მარილით შეზავებულ ხორცის ნაჭრებს წამოაგებენ და ნაკვერჩხალზე ბრაწავენ. თუმცა მის გემრიელად მომზადებას, კარგი ხორცის გარდა, გამოცდილება და დიდი ოსტატობაც სჭირდება. „წისქვილი“ სწორედ ის ადგილია, სადაც ნამდვილი ქართული მწვადის დაგემოვნებას შეძლებთ და სადაც დაგანახებენ, თუ რატომ უყვართ ის ქართველებსა და უცხოელ სტუმრებს ასე ძალიან.

მწვადს, როგორც წესი, ალყა-ალყა დაჭრილ ხახვს აყრიან და ბროწეულის მარცვლებით ალამაზებენ. მას ხშირად მიირთმევენ ქართული პურის ერთ-ერთ სახეობასთან, დედას პურთან ერთან, რომელსაც შოთსაც უწოდებენ. თონიდან ახლად ამოყრილ, ცხელ-ცხელ დედას პურს „წისქვილიც“ დაგახვედრებთ.

ნიგვზიანი ბადრიჯანი

ხაჭაპურის მსგავსად, ნიგვზიან ბადრიჯანს ხშირად გადააწყდებით ქართულ სადღესასწაულო სუფრებზე, რადგან ის ქართული ვეგეტარიანული სამზარეულოს ერთ-ერთი გამორჩეული კერძია. მას ორი მთავარი ინგრედიენტი აქვს – ბადრიჯანი და ნიგოზი, რომელიც უნდა შეზავდეს სუნელებით, ახალი ქინძით, ნივრით, მარილითა და ძმრით. გულსართს ბადრიჯნის შემწვარ ფირფიტებს უსვამენ და რგოლებად ახვევენ. მას, ასევე, აფორმებენ ბროწეულის მარცვლებით, რომლებიც არა მხოლოდ მეტ სილამაზეს სძენს კერძს, არამედ მის გემოსაც ამდიდრებს. „წისქვილში“ ნიგვზიან ბადრიჯანს მჭადის ჩიფსით მოგართმევენ.

ისპანახის ფხალი

ნიგვზიანი ბადრიჯნის გარდა, „წისქვილში“ აუცილებლად უნდა დააგემოვნოთ ისპანახის ფხალიც, მით უმეტეს თუ ვეგანური სამზარეულოს მოყვარული ხართ. მისი ერთ-ერთი მთავარი ინგრედიენტიც ნიგოზია, აქვს უცხო გემო და, რაც მთავარია, არის ჯანსაღი.

ისპანახი ცხელ წყალში ითუთქება, იწურება და გატარებული ნიგვზით, ნივრით, ცოცხალი ქინძით, ხმელი სუნელებითა და ძმრით ზავდება. სუფრაზე გატანამდე მას სასურველ ფორმას აძლევენ და ბროწეულის მარცვლებით აფორმებენ. ისპანახის ფხალს ძალიან უხდება მჭადიც, სწორედ ამიტომ, მის დაგემოვნებას „წისქვილში“ მჭადის ჩიფსთან ერთად შეძლებთ.

ლობიანი

გირჩევთ, „წისქვილში“ სტუმრობისას არც ლობიანის გასინჯვა დაივიწყოთ. ის ხაჭაპურის მსგავსად მზადდება, თუმცა ცომს, ყველის ნაცვლად, გულსართად სპეციალური წესით შეზავებული ლობიო აქვს. კარგად დაბრაწულ ლობიანს ზემოდან ზეთს, ღორის ქონს ან კარაქს უსვამენ, რის შემდეგაც სუფრაზე გააქვთ.

„წისქვილში“ ასევე შეძლებთ დააგემოვნოთ ლობიანი ლორით, რომელსაც რაჭულ ლობიანსაც უწოდებენ და ქართული კულინარიის შედევრად მოიხსენიებენ. ლობიანი ისევე, როგორც ხაჭაპური, ქართველებს განსაკუთრებით უყვართ, რის გამოც მას არა მხოლოდ სადღესასწაულო, არამედ ჩვეულებრივ დღეებშიც სიამოვნებით მიირთმევენ.

კუბდარი

კუბდარს ქართული კულტურული მემკვიდრეობის არამატერიალური ძეგლის სტატუსი აქვს მინიჭებული და მას სვანური სამზარეულოს მეფედ სრულიად სამართლიანად მოიხსენიებენ. ნამდვილი კუბდარი ყველა წესის დაცვით უნდა მომზადდეს – აუცილებელია ხორცი კარგად დაიკეპოს და ხელით დამუშავდეს. ხორცს შემდეგ ხახვით, ნივრით, სვანური მარილითა და სუნელებით აზავებენ, დებენ საფუვრიან ცომში და ღუმელში აცხობენ. ხაჭაპურისა და ლობიანისგან განსხვავებით, კუბდარის ცომი უფრო მაგარი უნდა იყოს. ასევე, იმისათვის, რომ ცომი არ გაიბეროს, მნიშვნელოვანია ის ღუმელში შედებამდე დაიჩხვლიტოს. „წისქვილში“ კუბდარი ძროხისა და ღორის საუკეთესო ხორცისგან და სვანური წესების სრული დაცვით მზადდება.

იმერული კუპატი

კუპატი დასავლეთ საქართველოს სამზარეულოს, განსაკუთრებით კი იმერული სუფრის განუყოფელი ნაწილია. მის მოსამზადებლად ღორისა და ძროხის შერეულ ფარშს ხახვით, ნივრით, სუნელებით, ბროწეულის მარცვლებითა და კოწახურით აზავებენ. გამზადებული მასას კი შემდეგ კარგად გარეცხილ საქონლის ან ღორის გამხმარ ნაწლავში დებენ და წვავენ. კუპატის დაგემოვნების შემდეგ, რთულად თუ დაივიწყებთ მის საუცხოო გემოს.

კუჭმაჭი

კუჭმაჭი ადვილად მოსამზადებელი კერძი ნამდვილად არ არის. გარდა ამისა, მისი ავთენტური გემოს შესანარჩუნებლად, მზარეულმა კარგად უნდა იცოდეს მომზადების წესებიც. კერძის მოსამზადებლად საჭიროა კარგად მოიხარშოს ღორის გულ-ღვიძლი და შეზავდეს სუნელებით, მარილითა და ძმრით. ბოლოს კი, როგორც წესი, მას ცოცხალი ქინძით, ქონდრითა და ბროწეულით აფორმებენ.

„წისქვილში“ გოჭის გულ-ღვიძლისგან დამზადებული კუჭმაჭის დაგემოვნებას შეძლებთ, რომელიც, დიდი ალბათობით, თქვენი საყვარელი კერძების ჩამონათვალში ერთ-ერთ მოწინავე ადგილს დაიკავებს.

„წისქვილი“ ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული რესტორანია საქართველოში, რომელიც თბილისის გარდა, მცხეთასა და წყნეთშია წარმოდგენილი. მისი მიზანი უძველესი ქართული ტრადიციული სამზარეულოს შენარჩუნება და პოპულარიზაციაა, რასაც 20 წელზე მეტია წარმატებით ახერხებს. „წისქვილი“, კერძების გარდა, სტუმრებს მისი არქიტექტურითა და ინტერიერით იზიდავს, რის გამოც მას რესტორან-მუზეუმადაც მოიხსენიებენ.

NS