დას­კვნის ერ­თი­ა­ნი ლო­გი­კა და სა­კი­თხის გა­და­წყვე­ტა ცხად­ყოფს, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს სა­კონ­სტი­ტუ­ციო სა­სა­მარ­თლოს წევ­რე­ბის მიერ პრე­ზი­დენ­ტის, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის სტა­ტუ­სი გა­გე­ბუ­ლია ში­ნა­არ­სის­გან დაც­ლილ, ფუნ­ქცი­ას მოკ­ლე­ბულ მო­ცე­მუ­ლო­ბად, რა­საც, ბუ­ნებ­რი­ვია, ვერ გა­ვი­ზი­ა­რებთ - შე­უძ­ლე­ბე­ლია სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცია ქმნი­დეს ში­ნა­არ­სის­გან გა­მო­ფი­ტულ, ფიქ­ცი­ურ ინ­სტი­ტუ­ტებს, - ამის შე­სა­ხებ სა­კონ­სტი­ტუ­ციო სა­სა­მარ­თლოს სამი მო­სა­მარ­თლე, ირი­ნე იმერ­ლიშ­ვი­ლი, გი­ორ­გი კვე­რენ­ჩხი­ლა­ძე და თე­ი­მუ­რაზ ტუ­ღუ­ში, პრე­ზი­დენ­ტის იმ­პიჩ­მენ­ტის შე­სა­ხებ სა­კონ­სტი­ტუ­ციო სა­სა­მარ­თლოს მიერ გა­მო­ტა­ნი­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის შე­სა­ხებ გან­სხვა­ვე­ბულ აზრში აღ­ნიშ­ნა­ვენ.

რო­გორც დო­კუ­მენ­ტშია აღ­ნიშ­ნუ­ლი, რო­მე­ლი­მე კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის ში­ნა­არ­სი­სა­გან დაც­ლა აკ­ნი­ნებს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის მნიშ­ვნე­ლო­ბას.

ამას­თან, აღ­ნიშ­ნუ­ლი სამი მო­სა­მარ­თლის გან­მარ­ტე­ბით, სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი, რო­გორც პო­ლი­ტი­კუ­რად მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლი უმაღ­ლე­სი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირი, ყვე­ლა­ზე ხელ­საყ­რელ პო­ზი­ცი­ა­შია, სა­ერ­თო ეროვ­ნუ­ლი პო­ზი­ცია გა­აჟ­ღე­როს რო­გორც შიდა, ისე სა­ერ­თა­შო­რი­სო ას­პა­რეზ­ზე.

"ჩვენ­მა კო­ლე­გებ­მა არას­წო­რად გან­მარ­ტეს სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის ინ­სტი­ტუ­ტის კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი მან­და­ტი, ასე­ვე პრე­ზი­დენ­ტის მიერ სა­გა­რეო ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ში წარ­მო­მად­გენ­ლო­ბი­თი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ზე მთავ­რო­ბის თან­ხმო­ბის გან­მსა­ზღვრე­ლი კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი და­ნა­წე­სის არსი და მი­ზა­ნი. ამა­ვე დროს, სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ით იმ­პიჩ­მენ­ტის სა­ფუძ­ვლად მიჩ­ნე­უ­ლი კონ­სტი­ტუ­ცი­ის დარ­ღვე­ვის ფაქ­ტობ­რი­ვად ფორ­მა­ლურ, ნე­ბის­მი­ე­რი ხა­რის­ხის დარ­ღვე­ვამ­დე დაყ­ვა­ნით დაკ­ნინ­და ამ პრო­ცეს­ში სა­სა­მარ­თლო კონ­ტრო­ლის მნიშ­ვნე­ლო­ბა. ჩვე­ნი კო­ლე­გე­ბის მიერ არ­სე­ბი­თად არას­წო­რად მოხ­და სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ით დად­გე­ნილ სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო მო­წყო­ბის სის­ტე­მა­ში პრე­ზი­დენ­ტის კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი რო­ლი­სა და და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის ანა­ლი­ზი. ბუ­ნებ­რი­ვია, ვი­ზი­ა­რებთ, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის მოქ­მე­დი რე­დაქ­ცი­ის მი­ხედ­ვით, სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი არ მარ­თავს ქვე­ყა­ნას, არ ახორ­ცი­ე­ლებს აღ­მას­რუ­ლე­ბელ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, არ წარ­მარ­თავს სა­ში­ნაო და სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კას და ა.შ., თუმ­ცა აღ­ნიშ­ნუ­ლი თა­ვის­თა­ვად არ ნიშ­ნავს, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცია სრუ­ლად გა­მო­რი­ცხავს სა­გა­რეო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის სფე­რო­ში სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის მოქ­მე­დე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას და, სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის სტა­ტუ­სი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, არ ანი­ჭებს მას გარ­კვე­ულ როლ­სა და ფუნ­ქცი­ას. ჩვე­ნი კო­ლე­გე­ბის პო­ზი­ცი­ი­დან არ იკ­ვე­თე­ბა, თუ რას გუ­ლის­ხმობს პრე­ზი­დენ­ტის, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის როლი. დას­კვნის ერ­თი­ა­ნი ლო­გი­კა და სა­კი­თხის გა­და­წყვე­ტა კი ცხად­ყოფს, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს სა­კონ­სტი­ტუ­ციო სა­სა­მარ­თლოს წევ­რე­ბის მიერ პრე­ზი­დენ­ტის, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის სტა­ტუ­სი გა­გე­ბუ­ლია, ში­ნა­არ­სის­გან დაც­ლილ, ფუნ­ქცი­ას მოკ­ლე­ბულ მო­ცე­მუ­ლო­ბად, რა­საც, ბუ­ნებ­რი­ვია, ვერ გა­ვი­ზი­ა­რებთ. სა­კუ­თა­რი მიზ­ნი­სა და და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, შე­უძ­ლე­ბე­ლია სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცია ქმნი­დეს ში­ნა­არ­სის­გან გა­მო­ფი­ტულ, ფიქ­ცი­ურ ინ­სტი­ტუ­ტებს. წი­ნა­აღ­მდეგ შემ­თხვე­ვა­ში, რო­მე­ლი­მე კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის ამ­გვა­რად წარ­მო­ჩე­ნა, მისი ში­ნა­არ­სი­სა­გან დაც­ლა არა მხო­ლოდ აკ­ნი­ნებს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის მნიშ­ვნე­ლო­ბას, არა­მედ ასე­ვე უგუ­ლე­ბელ­ყოფს მის, რო­გორც დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი მმარ­თვე­ლო­ბის ქვა­კუ­თხე­დის, და­ნიშ­ნუ­ლე­ბას. რო­გორც ერის უპარ­ტიო ლი­დე­რი, სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი უნდა ასა­ხავ­დეს და გა­მო­ხა­ტავ­დეს ხალ­ხის სა­ერ­თო მო­რა­ლურ ღი­რე­ბუ­ლე­ბებ­სა და მის­წრა­ფე­ბებს. იმის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი თა­ვი­სუ­ფა­ლია ყო­ველ­დღი­უ­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი თუ ვიწ­როდ პარ­ტი­უ­ლი დღის წეს­რი­გის­გან, მას შე­უძ­ლია, რომ შე­ას­რუ­ლოს "ერის სინ­დი­სის“ ფუნ­ქცია, რაც, მათ შო­რის, გუ­ლის­ხმობს პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სის­გან და­ვი­წყე­ბულ­თათ­ვის სა­უ­ბარს, და, შე­დე­გად, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­კლუ­ზი­უ­რო­ბის ხელ­შე­წყო­ბას. სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი, რო­გორც პო­ლი­ტი­კუ­რად მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლი უმაღ­ლე­სი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირი, ყვე­ლა­ზე ხელ­საყ­რელ პო­ზი­ცი­ა­შია, სა­ერ­თო ეროვ­ნუ­ლი პო­ზი­ცია გა­აჟ­ღე­როს რო­გორც შიდა, ისე სა­ერ­თა­შო­რი­სო ას­პა­რეზ­ზე.

არ­სე­ბი­თად არას­წო­რია სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის რო­ლის დაყ­ვა­ნა სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის 52-ე მუხ­ლში ჩა­მოთ­ვლი­ლი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბე­ბის მე­ქა­ნი­კურ აღმსრუ­ლებ­ლამ­დე. კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში პირ­და­პირ არ არის მი­თი­თე­ბუ­ლი და არც სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის 52-ე მუხ­ლში ჩა­მოთ­ვლილ რო­მე­ლი­მე უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბას უკავ­შირ­დე­ბა, თუმ­ცა, ბუ­ნებ­რი­ვია, პრე­ზი­დენტს აქვს უფ­ლე­ბა, შეხ­ვდეს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის სხვა­დას­ხვა ჯგუფს, და­ეს­წროს სა­ზე­ი­მო ღო­ნის­ძი­ე­ბებს, ხელი შე­უ­წყოს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი სა­კი­თხე­ბის შე­სა­ხებ სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ დის­კუ­სი­ას, სა­ერ­თო ეროვ­ნულ ღი­რე­ბუ­ლე­ბებ­თან მი­მარ­თე­ბით სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი თან­ხმო­ბის მიღ­წე­ვას და ა.შ..

უდა­ვოა, რომ პრე­ზი­დენ­ტი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლია სა­ზო­გა­დო­ე­ბი­სათ­ვის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი მნიშ­ვნე­ლო­ბის მქო­ნე მოვ­ლე­ნე­ბის, მა­გა­ლი­თად, სა­ქარ­თვე­ლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის დღის აღ­სა­ნიშ­ნა­ვად მო­ა­წყოს სა­ზე­ი­მო ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბი. ბუ­ნებ­რი­ვია, იგი არ არის შე­ზღუ­დუ­ლი აღ­ნიშ­ნულ ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბად მი­იწ­ვი­ოს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის სხვა­დას­ხვა ჯგუ­ფე­ბი, ასე­ვე სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ა­თა და უცხო სა­ხელ­მწი­ფო­თა დიპ­ლო­მა­ტი­უ­რი კორ­პუ­სის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი. სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი ასე­ვე უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლია, პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცია გა­უ­წი­ოს სა­ერ­თო ეროვ­ნუ­ლი მნიშ­ვნე­ლო­ბის მქო­ნე იდე­ებს და უზ­რუნ­ველ­ყოს მათი წინა პლან­ზე წა­მო­წე­ვა, მათ შო­რის, სა­ქარ­თვე­ლოს პარტნი­ო­რე­ბამ­დე სხვა­დას­ხვა ფორ­მით მი­ტა­ნა. მსგავ­სი საქ­მი­ა­ნო­ბა წარ­მო­ად­გენს მისი, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის, ცე­რე­მო­ნი­უ­ლი რო­ლის, ფუნ­ქცი­ის გა­ნუ­ყო­ფელ ნა­წილს და მისი გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის აუ­ცი­ლე­ბელ კომ­პო­ნენტს. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში არ არის გა­წე­რი­ლი სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის ცე­რე­მო­ნი­უ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბის ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი, ეჭვგა­რე­შეა, რომ ზე­მოხ­სე­ნე­ბუ­ლი აქ­ტი­ვო­ბე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბა უშუ­ა­ლოდ მომ­დი­ნა­რე­ობს პრე­ზი­დენ­ტის კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი მან­და­ტი­დან.

სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენტს შე­საძ­ლოა, გა­და­სა­წყვე­ტი ჰქონ­დეს უცხო ქვეყ­ნის მო­ქა­ლა­ქი­სათ­ვის სა­ქარ­თვე­ლოს მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბის მი­ნი­ჭე­ბის სა­კი­თხი, რის­თვი­საც დას­ჭირ­დეს უცხო ქვეყ­ნის სა­ხელ­მწი­ფო ორ­გა­ნო­ე­ბი­სა და თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რე­ბის­გან ინ­ფორ­მა­ცი­ის მი­ღე­ბა ან/და მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბის მი­ნი­ჭე­ბის შე­სა­ხებ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით აზ­რის მოს­მე­ნა. შე­საძ­ლე­ბე­ლია ისიც, რომ მისი ექ­სკლუ­ზი­უ­რი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის, კა­ნონ­ზე ვე­ტოს და­დე­ბის პრო­ცეს­ში, მის­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყოს სხვა­დას­ხვა სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის მო­საზ­რე­ბის მოს­მე­ნა და გა­ა­ნა­ლი­ზე­ბა. აღ­ნიშ­ნულ შემ­თხვე­ვებ­ში, შე­საძ­ლოა, სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენტს დას­ჭირ­დეს სა­ერ­თა­შო­რი­სო აქ­ტო­რებ­თან სხვა­დას­ხვა ფორ­მით კო­მუ­ნი­კა­ცია. თუმ­ცა, ეჭვგა­რე­შეა, რომ მისი ასე­თი ქმე­დე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა არ მო­ი­თხოვს სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის 52-ე მუხ­ლის პირ­ვე­ლი პუნ­ქტის "ა“ ქვე­პუნ­ქტით გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბულ მთავ­რო­ბის თან­ხმო­ბას.

მიგ­ვაჩ­ნია, რომ ჩვენ­მა კო­ლე­გებ­მა არ­სე­ბი­თად არას­წო­რად გან­მარ­ტეს სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის 52-ე მუხ­ლის პირ­ვე­ლი პუნ­ქტის "ა“ ქვე­პუნ­ქტში არ­სე­ბუ­ლი მთავ­რო­ბის თან­ხმო­ბის ინ­სტი­ტუ­ტის არსი და და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა. პო­ტენ­ცი­უ­რად, სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის ან სხვა სა­ხელ­მწი­ფო თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რის მიერ სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოდ მოქ­მე­დე­ბის, ან/და კონ­სტი­ტუ­ცი­ის თუ კა­ნო­ნის სხვა დე­ბუ­ლე­ბის დარ­ღვე­ვის საფრ­თხე მუდ­მი­ვად არ­სე­ბობს. თუმ­ცა სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცია პო­ტენ­ცი­უ­რი დარ­ღვე­ვის პრე­ვენ­ცი­ი­სათ­ვის ად­გენს დარ­ღვე­ვა­ზე რე­ა­გი­რე­ბის მე­ქა­ნიზ­მებს და არა ქცე­ვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის წი­ნას­წარ შე­ზღუდ­ვებს“, - აღ­ნიშ­ნუ­ლია იმერ­ლიშ­ვი­ლის, კვე­რენ­ჩხი­ლა­ძი­სა და ტუ­ღუ­შის გან­სხვა­ვე­ბულ მო­საზ­რე­ბა­ში.

მა­თი­ვე თქმით, სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცია სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან გა­და­ყე­ნე­ბას არ ით­ვა­ლის­წი­ნებს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის სხვა შტო­ე­ბის მხრი­დან მის­და­მი ნდო­ბის და­კარ­გვის გამო.

ამას­თან, გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აზ­რის ავ­ტო­რე­ბის აზ­რით, კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი წარ­დგი­ნე­ბის ავ­ტო­რე­ბი და სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი არც კი მი­უ­თი­თე­ბენ, რომ ხსე­ნე­ბულ­მა სამ­მა ვი­ზიტ­მა ან მის ფარ­გლებ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის მიერ გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბულ­მა რო­მე­ლი­მე ქმე­დე­ბამ სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის მიერ სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის პრო­ცე­სი და­ა­ზი­ა­ნა ან/და გან­სა­ზღვრუ­ლი სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო იყო.

“სა­გა­რეო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბი­სას ყვე­ლა კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი ინ­სტი­ტუ­ტი, მათ შო­რის, სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი, ვალ­დე­ბუ­ლია, ხელი შე­უ­წყოს სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბას სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის წარ­მარ­თვა­ში და თა­ვი­სი მოქ­მე­დე­ბე­ბით არ და­ა­ზი­ა­ნოს ის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კუ­რი მიზ­ნე­ბი, რო­მელ­თა მიღ­წე­ვა­საც ამა თუ იმ სტრა­ტე­გი­ის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით ისა­ხავს მთავ­რო­ბა. ვი­ზი­ა­რებთ კო­ლე­გე­ბის პო­ზი­ცი­ას, რომ სა­გა­რეო ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ში პრე­ზი­დენ­ტი უნდა ცდი­ლობ­დეს, იმოქ­მე­დოს პო­ლი­ტი­კუ­რი წინ­და­ხე­დუ­ლე­ბით, რათა მისი პო­ლი­ტი­კუ­რი გან­ცხა­დე­ბე­ბი მთავ­რო­ბას­თან იყოს კო­ორ­დი­ნა­ცი­ა­ში და არ იყოს აღ­ქმუ­ლი მთავ­რო­ბის პო­ზი­ცი­ი­სა­გან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლად. ჩვე­ნი კო­ლე­გე­ბი არ­სე­ბი­თად სწო­რად გან­მარ­ტა­ვენ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტსა და სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბას შო­რის სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ით გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბულ უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბა­თა გა­ნა­წი­ლე­ბის ბა­ლანსს, რო­დე­საც მი­უ­თი­თე­ბენ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის, ცე­რე­მო­ნი­ულ როლ­ზე, ხოლო სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბას სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის სტრა­ტე­გი­ის გან­მსა­ზღვრე­ლი და გან­მა­ხორ­ცი­ე­ლე­ბე­ლი ფუნ­ქცი­ით აღ­ჭურ­ვილ ორ­გა­ნოდ მო­ი­აზ­რე­ბენ. ასე­ვე, ვი­ზი­ა­რებთ მსჯე­ლო­ბას, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტმა ქვეყ­ნის გა­რეთ გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი ქმე­დე­ბე­ბით შე­საძ­ლოა, და­ა­ზი­ა­ნოს სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კა. თუმ­ცა არც წარ­დგი­ნე­ბის ავ­ტო­რე­ბი და არც ჩვე­ნი კო­ლე­გე­ბი არ მი­უ­თი­თე­ბენ, რომ სა­და­ვო ვი­ზი­ტე­ბით ან/და მის ფარ­გლებ­ში გა­მოთ­ქმუ­ლი მო­საზ­რე­ბე­ბით სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტმა რა­ი­მე ფორ­მით და­ა­ზი­ა­ნა, ხელი შე­უ­შა­ლა სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის მიერ სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბას. სა­და­ვო ვი­ზი­ტებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით სა­სა­მარ­თლო­სათ­ვის ცნო­ბი­ლია, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი შეხ­ვდა გერ­მა­ნი­ის ფე­დე­რა­ცი­უ­ლი რეს­პუბ­ლი­კის პრე­ზი­დენტს, საფ­რან­გე­თის რეს­პუბ­ლი­კის პრე­ზი­დენტს და ევ­რო­პუ­ლი საბ­ჭოს პრე­ზი­დენტს. ამა­ვე დროს, საქ­მე­ზე არ არის წარ­მოდ­გე­ნი­ლი რა­ი­მე მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბა იმის შე­სა­ხებ, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტმა გა­ახ­მო­ვა­ნა გზავ­ნი­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოა ან/და ისა­უბ­რა სა­კი­თხებ­ზე, რომ­ლე­ბიც რა­მე­ნა­ი­რად გას­ცდა მის, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­უ­რის, ცე­რე­მო­ნი­ულ როლს, ან/და გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლა ისე­თი ქმე­დე­ბა, რო­მელ­მაც სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კა და­ა­ზი­ა­ნა. არც სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბა და არც კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი წარ­დგი­ნე­ბის ავ­ტო­რე­ბი არ მი­უ­თი­თე­ბენ, რომ მათ არ სურ­დათ რო­მე­ლი­მე გზავ­ნი­ლის შეხ­ვედ­რის ად­რე­სა­ტამ­დე მი­ტა­ნა ან/და ზო­გა­დად, რო­მე­ლი­მე შეხ­ვედ­რა იყო თუ არა სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით მთავ­რო­ბის შერ­ჩე­უ­ლი სტრა­ტე­გი­ის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო.

მო­ცე­მულ შემ­თხვე­ვა­ში, საქ­მე­ზე წარ­მოდ­გე­ნი­ლი არ არის რა­ი­მე მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის მიერ მთავ­რო­ბის­თვის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის ხელ­შეშ­ლის შე­სა­ხებ. უფრო მე­ტიც, კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი წარ­დგი­ნე­ბის ავ­ტო­რე­ბი და სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი არც კი მი­უ­თი­თე­ბენ, რომ ხსე­ნე­ბულ­მა სამ­მა ვი­ზიტ­მა ან მის ფარ­გლებ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის მიერ გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბულ­მა რო­მე­ლი­მე ქმე­დე­ბამ სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის მიერ სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის პრო­ცე­სი და­ა­ზი­ა­ნა ან/და გან­სა­ზღვრუ­ლი სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო იყო.

ამ­დე­ნად, საქ­მე­ზე წარ­მოდ­გე­ნი­ლი მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბე­ბი არ მი­უ­თი­თე­ბენ, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის ქმე­დე­ბით სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კა და­ზი­ან­და. შე­სა­ბა­მი­სად, ჩვე­ნი კო­ლე­გე­ბის მიერ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან გა­და­ყე­ნე­ბა­ზე თან­ხმო­ბის მი­ცე­მა, ფაქ­ტობ­რი­ვად, იმ მო­ტი­ვით ხდე­ბა, რომ მან შე­იძ­ლე­ბა მო­მა­ვალ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბის მიერ სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბას შე­უ­შა­ლოს ხელი. შე­დე­გად, სა­ქარ­თვე­ლოს სა­კონ­სტი­ტუ­ციო სა­სა­მარ­თლო ფორ­მა­ლურ-სა­მარ­თლებ­რივ სა­ფუძ­ველს უქ­მნის პო­ლი­ტი­კურ ხედ­ვებს, რომ­ლის თა­ნახ­მა­დაც, სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი, კონ­სტი­ტუ­ცი­ის დარ­ღვე­ვის მო­ტი­ვით, შე­საძ­ლოა, გა­და­ყე­ნე­ბულ იქ­ნეს და­კა­ვე­ბუ­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან, ვი­ნა­ი­დან "არ ენ­დო­ბი­ან“ მას. მიგ­ვაჩ­ნია, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცია სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან გა­და­ყე­ნე­ბას არ ით­ვა­ლის­წი­ნებს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის სხვა შტო­ე­ბის მხრი­დან მის­და­მი ნდო­ბის და­კარ­გვის გამო. იმ­პიჩ­მენ­ტის ინი­ცი­ა­ტო­რებ­მა და სა­ქარ­თვე­ლოს სა­კონ­სტი­ტუ­ციო სა­სა­მარ­თლომ რე­ა­გი­რე­ბა უნდა მო­ახ­დი­ნონ უკვე მომ­ხდარ ფაქ­ტებ­ზე და სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის ქმე­დე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოდ შე­ა­ფა­სონ მხო­ლოდ იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ იგი გას­ცდე­ბა უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის ფარ­გლებს, უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის ფარ­გლებ­ში მოქ­მე­დე­ბი­სას ხელ­ყოფს მთავ­რო­ბის ან სხვა კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი ორ­გა­ნო­ე­ბის კომ­პე­ტენ­ცი­ას, ან/და სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ით და­ცულ სხვა ინ­ტე­რესს. მო­ცე­მულ შემ­თხვე­ვა­ში, ცალ­სა­ხად არ გა­მოკ­ვე­თი­ლა რო­მე­ლი­მე ზე­მოხ­სე­ნე­ბუ­ლი შემ­თხვე­ვის არ­სე­ბო­ბა.

ყო­ვე­ლი­ვე ზე­მო­აღ­ნიშ­ნუ­ლი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მიგ­ვაჩ­ნია, რომ საქ­მე­ში წარ­მოდ­გე­ნი­ლი მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბე­ბი­დან არ იკ­ვე­თე­ბა, რომ სა­და­ვო ვი­ზი­ტე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბით სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი გას­ცდა თა­ვი­სი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის ფარ­გლებს ან/და სა­კუ­თა­რი მოქ­მე­დე­ბით ხელი შე­უ­შა­ლა სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბას სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ში. ამ­დე­ნად, მო­ცე­მულ შემ­თხვე­ვა­ში, საქ­მე­ში წარ­მოდ­გე­ნი­ლი მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბე­ბი არ ქმნის სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის მიერ სა­ქარ­თვე­ლოს კონ­სტი­ტუ­ცი­ის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოდ მოქ­მე­დე­ბის დად­გე­ნის სა­ფუძ­ველს”, - ნათ­ქვა­მია დო­კუ­მენ­ტში.

შე­გახ­სე­ნებთ, რომ აღ­ნიშ­ნულ­მა სამ­მა მო­სა­მარ­თლემ არ გა­ი­ზი­ა­რა სა­კონ­სტი­ტუ­ციო სა­სა­მარ­თლოს და­ნარ­ჩე­ნი 6 მო­სა­მარ­თლის დას­კვნა, რომ პრე­ზი­დენ­ტის მიერ ევ­რო­პა­ში, მთავ­რო­ბის უნე­ბარ­თვო ვი­ზი­ტე­ბით კონ­სტი­ტუ­ცია და­ირ­ღვა.