"ოჯახში ქალი მეღვინეების მესამე თაობა ვარ..." - ანა გოდაბრელიძე მეღვინეობის გენეტიკური სიყვარულით და ფრანგული განათლებით
"პალიტრანიუსზე“ არის ერთი საინტერესო გადაცემა - "ყველაფერი ღვინოზე ანა გოდაბრელიძესთან ერთად“ - ვფიქრობ, ამ გადაცემის ყურება სასარგებლოა არა მარტო ამ დარგის სპეციალისტებისთვის და დაინტერესებული პირებისთვის, არამედ ღვინის რიგითი დამფასებლისთვისაც.
გადაცემას კვალიფიციური სპეციალისტი, პროფესიით მეღვინე, ღვინის ექსპერტი და დეგუსტატორი ანა გოდაბრელიძე უძღვება. გადაცემამ ახალი სატელევიზიო სეზონი უკვე განაახლა. მისი ყურება მაყურებელს ყოველ კვირა დღეს შეუძლია.
ანა გოდაბრელიძე AMBBEI.GE როგორც ახალი სეზონის სიახლეებზე, ასევე პროფესიულ სიახლეებზეც ესაუბრა, დიალოგში ზოგადად ქართულ ღვინის უახლოეს წარსულსა და აწმყოზეც ვილაპარაკეთ.
- მეს-3 წელია ამ გადაცემაზე ვმუშაობთ მე და ჩემი მეუღლე ილიკო კილაძე, ეს ჩვენი საავტორო გადაცემაა. მევენახეობა-მეღვინეობის დარგისთვის სექტემბერ-ოქტომბერი ძალიან მნიშვნელოვანი პერიოდია. ამიტომ მაქსიმალურად ვცდილობთ, გადაცემაში რთვლის საჭიროებებზე ვისაუბროთ. გვინდა, სხვადასხვა პროფესიონალთან ერთად, მარნებს და განსაკუთრებით მცირე მარნებს მეტი კონსულტაცია გავუწიოთ. როგორც ვიცით, ბოლო დროს ბევრი ადამიანია მონდომებული, საკუთარი მარანი, მცირე წარმოება ჰქონდეს.
- კი და ამას ბევრი სხვადასხვა პროფესიის ადამიანიც ცდილობს...
- ზუსტად ასეა. ბევრს აქვს სურვილი საკუთარი ღვინო აწარმოონ, გააგრძელონ ჩვენი წინაპრების მიერ დაწყებული ღვინის დაყენების ტრადიცია, თუნდაც ოჯახში მოსახმარად. მათ კი, ვისაც წლების შემდეგ სურვილი უჩნდებათ, თუნდაც შიდა ბაზარზე ან ექსპორტზე ბოთლში ჩამოსხმული, ეტიკეტირებული ღვინო გაყიდონ, ხვდებიან, რომ ამ სფეროში უფრო მეტის ცოდნაა საჭირო. ჩვენი გადაცემა მათ ცხადია, პროფესიულად ვერ გაზრდის, მაგრამ ვცდილობთ, ავუხსნათ საჭიროებები, რომ შეცდომები არ დაუშვან, ამა თუ იმ საკითხზე გაამახვილონ ყურადღება.
ვსაუბრობთ ასევე ღვინის დეგუსტაციის მნიშვნელოვან ასპექტებზე, ფერზე, ტიპურობაზე, რა თქმა უნდა, რთვლის მოსამზადებელ პერიოდზე, არსებულ სირთულეებზე, მარნის ჰიგიენაზე, დამხმარე მასალებზე, ვესწრებით სხვადასხვა რეგიონში რთველს, ყურძნის გადამუშავებას…
გადაცემის მიზანია, იყოს ინფორმაციული, შემეცნებითი, საგანმანათლებლო, სახალისოც. როდესაც ადამიანი გადაცემას უყურებს, ვცდილობთ, არ იყოს რთულად აღსაქმელი, ბევრი ისეთი ტერმინი გვაქვს, რაც შეიძლება ვინმესთვის გაუგებარიც იყოს, ამიტომ გვინდა, მათთვის გასაგებ ენაზე ვილაპარაკოთ. რა თქმა უნდა, ჩვენს დარგში არსებულ სიახლეებსაც ვაცნობთ.
- ვიცით, რომ პროფესიული სიახლეც გაქვთ - მიწვეული იყავით OIV -ს დელეგატად ღვინის ერთ-ერთ საერთაშორისო კონკურსზე.
- OIV-ს მიერ წარგზავნილი ვიყავი კორეაში კომისრის სტატუსით. OIV ვაზისა და ღვინის საერთაშორისო ორგანიზაციაა, სადაც 46 ქვეყანაზე მეტი და 12 დამკვირვებელი ორგანიზაციაა გაერთიანებული. OIV-ს პატრონაჟის ქვეშ ბევრი კონკურსია, რომელსაც OIV-ს შეფასების სისტემის მიხედვით ატარებენ. ეს ორგანიზაცია კონკურსზე თავის არჩეულ კომისარს, დელეგატს გზავნის, რომელიც მიმდინარე პროცესებს აკვირდება, აღწერს და შემდეგ მისი ანგარიშის საფუძველზე ხდება კონკურსის აღიარება. წლების წინ საქართველოში მოლდაველების მიერ ჩატარებულ საერთაშორისო კონკურსზე გახლდით OIV-ს მიერ დელეგატად წარდგენილი, თუმცა ამჯერად დიდი პატივი მერგო და მსოფლიოში ერთ-ერთი უდიდესი ღონისძიების, გერმანიის სახელმწიფო მარკეტინგის დეპარტამენტის მიერ კორეაში ჩატარებულ საერთაშორისო კონკურსზე (Asia Wine Trophy) ვიყავი წარგზავნილი.
38 ქვეყნის 4000-მდე ღვინის ნიმუში იყო წარმოდგენილი და მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან 102 დეგუსტატორი. მე ვიყავი, როგორც დეგუსტატორი, ასევე OIV-ის კომისარი. უკვე რამდენიმე წელია, საერთაშორისო კონკურსებში ვმონაწილეობ, მაგრამ პირველი შემთხვევა იყო, როდესაც ქართველი იყო OIV-ის მხრიდან დელეგატად წარგზავნილი.
- 8 წლის განმავლობაში OIV-ის ერთ-ერთი კომისიის ვიცე-პრეზიდენტიც ყოფილხართ...
- კი. ამ თანამდებობაზე ერთი და იგივე ადამიანის არჩევა მხოლოდ 2-ჯერ ხდება, რადგანაც კანონი კრძალავს, რომ ეს განგრძობითი იყო. ორივე პერიოდი, ანუ ჩემი იქ მოღვაწეობის 8 წელი შევასრულე. ახლა საქართველოს წარმომადგენელი ვარ OIV-ში და წლების განმავლობაში საქართველოს დელეგაციის ხელმძღვანელი ვიყავი.
- დღეს საქართველოში მეღვინე-მევენახეობაში ბევრი ქალია ჩართული... თქვენ შემთხვევაში როგორ მოხდა, ამ დარგში ოჯახის გავლენით აღმოჩნდით?
- შემიძლია, ვთქვა, რომ ოჯახში ქალი მეღვინეების მესამე თაობა ვარ. მართალია, ბებიაჩემი პედაგოგო იყო, მაგრამ გარდა პედაგოგობისა, ვენახის მოვლასა და ღვინის დაყენებაში აქტიურად იყო ჩაბმული. დედაჩემი კი უკვე პროფესიით მეღვინეა, რომელიც წლების განმავლობაში სხვადასხვა ღვინის კომპანიაში ლაბორატორიის გამგედ მუშაობდა. სიმართლე რომ ვთქვა, ინტერესი ოჯახიდან გამიჩნდა. რამდენიმე პროფესიას შორის მქონდა არჩევანი გასაკეთებელი. ასევე მინდოდა, ექიმობა ან იურისტობა, მაგრამ საბოლოოდ მაინც მეღვინეობა გადავწყვიტე.
მიხარია, რომ ეს არჩევანი გავაკეთე. დღევანდელი გადასახედიდან და ამ სამი პროფესიიდან სამივე ძალიან საინტერესოა, მაგრამ პირადად ჩემთვის პიროვნული ინტერესები თანხვედრაში მეტად ჩემს დღევანდელ პროფესიასთანაა, რაც გამართლება მგონია.
- რატომ?
- იმ ასაკში, როდესაც ახალგაზრდა გადაწყვეტილებას იღებს, ამას მაინც და მაინც გააზრებულად არ აკეთებს. ამიტომ, მართლა გამიმართლა. ძალიან მნიშვნელოვანია ის მოცემულობა, რა პერიოდშიც მომიწია არჩევანის გაკეთება და შემდეგ რამაც ხელი შეუწყო...
სკოლა 1998 წელს დავამთავრე, ყველამ ვიცით, რა რთული პერიოდი იყო. შემდგომაც, როცა ჩავაბარე, არანაკლები რთული დრო გახლდათ. საბჭოთა კავშირის ღვინის კომპანიების რაღაც გადმონაშთები არსებობდა, რომლებიც პრივატიზაციაში ნელ-ნელა შედიოდა.
მე ის დამეხმარა, რომ დედა მცხეთის ღვინის ქარხანაში ლაბორატორიის გამგე იყო. გარკვეული პერიოდი დაუსწრებელზე ვსწავლობდი და პრაქტიკულად, ბევრ რამეს იმ ღვინის საწარმოში ავითვისე...
მოგვიანებით უკვე საფრანგეთში წასვლა გადავწყვიტე. წავედი მაშინ, როდესაც ჩვენს ქვეყანას ასეთი სირთულე ჰქონდა. ის სირთულეები ცხადია, ჩვენს დარგზეც აისახებოდა. მოკლედ, ვინაიდან ამხელა ისტორიის ქვეყანაში საქმიანობის დიდი შესაძლებლობა არ იყო, საფრანგეთში წავედი.
- რაიმე პროგრამით ხომ არ გაემგზავრეთ?
- საფრანგეთის სოფლის მეურნეობის სამინისტროს დაქვემდებარებაში მყოფმა ორგანიზაციამ სტაჟირებაზე მიგვიწვია და იმ პერიოდიდან ბურგუნდიაში, ბორდოში ვიყავი. შემდეგ დავბრუნდი, თუმცა მერე საფრანგეთის საელჩომ შემომთავაზა და უკვე მაგისტრატურის კურსის გასავლელად ბორდოში წავედი. ამ დარგის მიმართ გენეტიკურად სიყვარული საქართველოში მქონდა, მაგრამ რეალურ ხელშესახებ, მნიშვნელოვან საქმიანობას უკვე საფრანგეთში ვეზიარე. შემიყვარდა ჩემი პროფესია!
- დღეს კი სტუდენტებს უკვე საკუთარ გამოცდილებას უზიარებთ. როდესაც აუდიტორიაში ლექციაზე შედიხართ, რა არის თქვენთვის მთავარი?
- მე ვარ მევენახეობა-მეღვინეობის პროგრამის ხელმძღვანელი საქართველოს აგრარულ უნივერსიტეტში, ადრე ფაკულტეტის დეკანი ეწოდებოდა ამას. ეს პროგრამა 2013 წელს ბატონ კახა ბენდუქიძის თხოვნით აღვადგინეთ, რაც მე და ჩემმა მეგობრებმა შევძელით და არა მარტო საქართველოში, არამედ მთელს რეგიონში ჩვენი პროგრამა საუკეთესოა. ამას ადასტურებს ჩვენი სტუდენტების წარმატება - მათი დასაქმების საკმაოდ მაღალი პროცენტი გვაქვს. ჩემთვის მნიშვნელოვანია, სტუდენტი ადრევე მიხვდეს, რა უნდა და არის თუ არა ეს ის საქმე, რასაც ცხოვრების განმავლობაში მოემსახურება. ჩემი მიზანია, რომ სტუდენტები ჩემზე და ჩემს მეგობრებზე უკეთესები იყვნენ. მგონი, გამოგვდის კიდეც, რადგანაც ბევრი ჩვენი სტუდენტი ევროპის წამყვან ქვეყნებში სასწავლებლად არის წასული და მათი უნივერსიტეტებიდან არაერთი ინფორმაცია მომდის, რომ საუკეთესოები არიან, რაც ძალიან მიხარია.
- როგორც დარგის ექსპერტი, რას იტყვით, რამდენად ხარისხიანი, ნატურალური ღვინო იწარმოება საქართველოში. არიან კეთილსინდისიერი მეწარმეები, ფერმერები, რომლებიც თავიანთ პროდუქტზე პასუხისმგებლები არიან?
- ცალსახად შეგვიძლია ვთქვათ, რომ უმეტესობა ასეთია. მაგრამ ალბათ ერთი-ორი დიდ კომპანიებშიც იქნება და მცირეშიც, როცა ამ ყველაფერს ნაკლებად ექცევა ყურადღება. "ნატურალური“ ეს ტერმინიც ცოტა სხვანაირად შემოვიდა ბოლო დროს, მაგრამ თუ ჩვენ ღვინის ხარისხზე ვსაუბრობთ, რა თქმა უნდა, კომპანიების მიზანიც ეს არის, რომ კარგი პროდუქცია ჰქონდეთ. ძირითადად ასეთი კომპანიები გვაქვს, როგორც მცირე და საშუალო, ისე დიდი.
საერთოდ ჩვენი ღვინის ხარისხი ბევრად უკეთესია, ვიდრე წლების წინ იყო. განვითარების და ხარისხის მრუდი ნამდვილად მაღლა იწევს.
- როგორია თქვენი სამომავლო სურვილები?
- ვისურვებდი, რომ გარემოკლიმატურმა პირობებმა ხელი შეუწყოს ჩვენს დარგს, იცით, რომ ბოლო პერიოდი ამ კუთხით მდგომარეობა ძალიან გაუარესებულია. საკმაოდ რთული სეზონი გვიწევს მეღვინეებს და ამიტომ გლობალური სურვილიც ეს იქნებოდა. ასევე ვისურვებდი, რომ ქართული მეღვინეობისთვის მიზანი უკეთესი ხარისხის ვენახების ქონა და კიდევ უფრო ხარისხიანი ღვინის წარმოება იყოს.