"გარ­და მსა­ხი­ო­ბო­ბი­სა, თავი სხვა­დას­ხვა სფე­რო­ში გა­მო­მიც­დია - რამ­დე­ნი­მე თე­ატ­რის ხელ­მძღვა­ნე­ლის თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზეც მი­მუ­შა­ვია - რუს­თა­ვის თე­ატ­რის ხელ­მძღვა­ნე­ლიც ვი­ყა­ვი, სა­ინ­გი­ლოს თე­ატ­რის დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე... კი­დევ იყო და არის არა­ერ­თი სფე­რო, მაგ­რამ რაც კი 46 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­მი­კე­თე­ბია, ამა­ში დიდი წვლი­ლი ჩემს მშობ­ლებს, ჩემს ოჯახს, პე­და­გო­გებს მი­უ­ძღვით. მად­ლო­ბა ყვე­ლას ამის­თვის,“ - გვე­უბ­ნე­ბა რუს­თა­ვის თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბი, ზვი­ად დო­ლი­ძე, რო­მე­ლიც პო­პუ­ლა­რულ სე­რი­ალ­ში "ჩცდ" პარ­ლა­მენ­ტა­რის როლს თა­მა­შობს.

AMBEBI.GE-ს ის თა­ვის ცხოვ­რე­ბა­ზე ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო ამ­ბავს უყ­ვე­ბა, თუმ­ცა ჩვე­ნი დი­ა­ლო­გი სე­რი­ა­ლით და მის ახალ როლ­ზე სა­უბ­რით და­ვი­წყეთ.

ზვი­ად დო­ლი­ძე:

- ერთხელ, მე­ხუ­თე სე­ზონ­ში ერთ სცე­ნა­ში ექი­მის როლი ვი­თა­მა­შე. მე­ცხრა­მე­ტე სე­ზონ­ზე კი უკვე სე­რი­ო­ზუ­ლი შე­თა­ვა­ზე­ბა მი­ვი­ღე. პარ­ლა­მენ­ტა­რის რო­ლია, რო­მე­ლიც სე­რი­ალ­ში თა­ვი­სი ოჯა­ხით, საქ­მი­ა­ნო­ბით შე­მო­ვი­და. ამ პერ­სო­ნაჟ­მა, ჩემ­და გა­საკ­ვი­რად, რა­ღაც სხვა დატ­ვირ­თვა შე­ი­ძი­ნა, ვიდ­რე ვე­ლო­დი... მე­ო­რე როლ­საც ვთა­მა­შობ, ის ექი­მი ისევ გა­მოჩ­ნდა, რო­მე­ლიც ადრე ვი­თა­მა­შე და ამ პარ­ლა­მენ­ტა­რის ტყუ­პის­ცა­ლია.

ასევე დაგაინტერესებთ

14:58 / 02-09-2023

"ვნერვიულობდი, ტელევიზორი გამოვრთე, ვერ ვუყურე..." - მაყურებლის ფავორიტი ახალბედა მსახიობი ჩცდ-დან - ვინ არის დაჩი რეალურ ცხოვრებაში

არ მახ­სენ­დე­ბა ქარ­თულ კი­ნო­ში, ან სე­რი­ალ­ში, ვინ­მეს ტყუ­პი ძმა გა­ნე­სა­ხი­ე­რე­ბი­ნოს. ამი­ტომ ჩემ­თვის, რო­გორც მსა­ხი­ო­ბის­თვის, სა­სურ­ვე­ლი შე­თა­ვა­ზე­ბაა. რე­ი­ტინ­გუ­ლა­დაც, მგო­ნი ერთ-ერთი ძლი­ე­რი სე­ზო­ნია.

- რო­გორ შეხ­ვდა მა­ყუ­რე­ბე­ლი თქვენს პერ­სო­ნაჟს - ქუ­ჩა­ში, სხვა­დას­ხვა თავ­შეყ­რის ად­გი­ლებ­ზე რას გე­უბ­ნე­ბი­ან?

- ჩცდ-ს მა­ყუ­რე­ბელს ამ ინ­ტერ­ვი­უს სა­შუ­ა­ლე­ბით მინ­და, მად­ლო­ბა გა­და­ვუ­ხა­დო. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მსა­ხი­ო­ბის­თვის მსუ­ყე და სრულ­ყო­ფი­ლი სა­მუ­შაო, ადა­მი­ა­ნი, ვი­საც ვთა­მა­შობ, უარ­ყო­ფი­თი პერ­სო­ნა­ჟია. მო­ლო­დი­ნი იყო, არას­წო­რი აღ­ქმა ჰქო­ნო­დათ და მა­ყუ­რე­ბელს ჩემ მი­მართ ზი­ზღი გას­ჩე­ნო­და, რად­გა­ნაც ამა­ვე სე­რი­ალ­ში ასე­თი ფაქ­ტი არა­ერთ მსა­ხი­ობს ჰქო­ნია. რა­ტომ­ღაც მძაფ­რად გა­ნიც­დი­ან ხოლ­მე ამა თუ იმ გმი­რის ქმე­დე­ბას. ამ­დე­ნად, მად­ლო­ბა იმ მა­ყუ­რე­ბელს, ვინც ჩემს პერ­სო­ნაჟ­ში არა მხო­ლოდ ცუდი პი­როვ­ნე­ბა და­ი­ნა­ხა, ისიც გა­ით­ვა­ლის­წი­ნა, რომ ამ ყვე­ლა­ფერს მსა­ხი­ო­ბი თა­მა­შობს. პრი­ვი­ლე­გი­ე­ბით არ ვსარ­გებ­ლობ, მაგ­რამ ქუ­ჩა­შიც პა­ტი­ვის­ცე­მას ვგრძნობ და ყველ­გან, სა­დაც მი­წევს ყოფ­ნა. პატ­რუ­ლიც კი კომ­პლი­მენ­ტე­ბით მა­ნე­ბივ­რებს.

- ამ პერ­სო­ნა­ჟის არ­ცერ­თი თვი­სე­ბა არ გაქვთ?

- მას ჩემ­თან არა­ნა­ი­რი სა­ერ­თო არ აქვს. ამ ჩი­ნოვ­ნიკ­ში გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლია ყვე­ლა მან­კი­ე­რი მხა­რე, უარ­ყო­ფი­თი მხა­რე­ე­ბის სრუ­ლი თა­ი­გუ­ლია - მლიქ­ვნე­ლო­ბა, და­უნ­დობ­ლო­ბა, გულ­გრი­ლო­ბა, პო­პუ­ლის­ტო­ბა. ამი­ტომ ეს გმი­რი თა­ვი­სი არ­სით შე­უძ­ლე­ბე­ლია საყ­ვა­რე­ლი იყოს. თუმ­ცა, ვი­მე­ო­რებ, ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო სა­თა­მა­შოა. ასე­ვე ჩემი ამო­ცა­ნაა ტყუპ ძმას შო­რის გან­სხვა­ვე­ბა გა­კეთ­დეს. ტყუ­პი ძმის სცე­ნა ერ­თად რო­დე­საც პირ­ვე­ლად გა­ვი­და, ოჯა­ხის წევ­რე­ბის, მე­გობ­რე­ბის, ნაც­ნო­ბის აზრი მა­ინ­ტე­რე­სებ­და და ვე­კი­თხე­ბო­დი... მერე სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში კო­მენ­ტა­რე­ბი ვნა­ხე - ამ კაცს ტყუ­პის­ცა­ლი ჰყო­ლია; უი, ერთი არ ეყოთ და მისი კლო­ნიც შექ­მნეს? - ამ ფრა­ზებ­ში ის ამო­ვი­კი­თხე, რომ მი­უ­ხე­და­ვად ერთი ადა­მი­ა­ნის თა­მა­ში­სა, გან­სხვა­ვე­ბა ტყუპს შო­რის მა­ინც შე­ნიშ­ნეს... მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ეს პარ­ლა­მენ­ტა­რი ჩემი საყ­ვა­რე­ლი პერ­სო­ნა­ჟი არ იქ­ნე­ბა და იმის მი­უ­ხე­და­ვა­დაც, რომ „ტიფ­ლის­შიც“ უარ­ყო­ფი­თი როლი მქონ­და, ვი­ტყვი, რომ ორი­ვე გმი­რი მიყ­ვარს...

გა­და­ღე­ბის წინ რაც უნდა კარგ ხა­სი­ათ­ზე ვიყო, გა­და­ღე­ბას რომ ვი­წყებთ, უკვე "ცუდი ტიპი“ ვხდე­ბი. თუ თვი­თონ არ და­ვი­ჯე­რე, რომ ამ კონ­კრე­ტულ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში "მყრა­ლი პერ­სო­ნა“ ვარ, სხვას ვერ და­ვა­ჯე­რებ.

- რო­გორც ვიცი, რე­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბა­ში გქონ­დათ პო­ლი­ტი­კუ­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბით გარ­კვე­უ­ლი აქ­ტი­ვო­ბა...

- ქა­ლაქ რუს­თავ­ში, საკ­რე­ბუ­ლო­ში მა­ჟო­რი­ტა­რი დე­პუ­ტა­ტი ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ რო­გორც ხე­ლო­ვა­ნი და თე­ატ­რა­ლი, ეს პო­ლი­ტი­კა­ში ყოფ­ნად სა­ერ­თოდ არ მი­მაჩ­ნდა. პარ­ტი­უ­ლი ნო­მენკლა­ტუ­რა და პარ­ტი­ის იდე­ე­ბის გა­მავ­რცე­ლე­ბე­ლი არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ პარ­ტი­ას წარ­მო­ვად­გენ­დი და იქ არ­ჩევ­ნებ­ში „ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბი­დან“ მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. ჩემი მა­ჟო­რი­ტა­რი დე­პუ­ტა­ტო­ბა ჩემი დიდი ქა­ლა­ქის ფი­ნან­სე­ბის სწო­რად განმკარ­გვე­ლად მი­მაჩ­ნდა და არა პო­ლი­ტი­კად. და­ახ­ლო­ე­ბით ისე­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა მქონ­და ჩემი ქა­ლა­ქის მი­მართ, ოჯახ­ში ფი­ნან­სე­ბის სწო­რად გან­კარ­გვა და გან­სა­ზღვრა რომ გინ­და, რო­დე­საც სა­უ­ბა­რი იყო სა­კა­ნონ­მდებ­ლო ორ­გა­ნო­ზე და აღ­მას­რუ­ლებ­ლის კონ­ტროლ­ზე.

აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, საკ­რე­ბუ­ლოს დე­პუ­ტა­ტო­ბა პო­ლი­ტი­კურ თა­ნამ­დე­ბო­ბად არ მი­მაჩ­ნდა. 2-3 თვით ადრე, ვა­დის ამო­წურ­ვამ­დე, დავ­ტო­ვე „ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა“ და ვი­ყა­ვი უპარ­ტიო მა­ჟო­რი­ტა­რი.

- ამის შემ­დეგ მი­ი­ღეთ გი­ორ­გი გა­ხა­რი­ას პარ­ტი­ის­გან შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა, ხომ?

- კი და რუს­თავ­ში, ჩემს მე­გობ­რებს გვერ­დით და­ვუ­დე­ქი და ახ­ლაც მათ გვერ­დით ვდგა­ვარ, ოღონდ, არა რო­გორც პო­ლი­ტი­კო­სი. ვარ პარ­ტი­ის წევ­რი, მაგ­რამ პო­ლი­ტი­კუ­რი და არც პარ­ტი­უ­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბა მე არ მაქვს.

- ზო­გა­დად პო­ლი­ტი­ზე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ხართ?

- პო­ლი­ტი­კა ბინ­ძურ საქ­მედ არ მი­მაჩ­ნია, თუ მას სუფ­თა ხალ­ხი ქმნის... პო­ლი­ტი­კუ­რი ანა­ლი­ზი შე­ეძ­ლო დიდ პო­ლი­ტი­კო­სებს, ვინც მსოფ­ლი­ოს ატ­რი­ა­ლებ­დნენ. დღეს სწო­რი აზრი რომ და­ვა­ფიქ­სი­როთ, ან თუნ­დაც პო­ლი­ტი­კა­ში შე­ვი­დეთ - ყვე­ლა­ფერს მა­ინც დრო გან­სა­ზღვრავს, მარ­თლე­ბი ვართ თუ არა. მთა­ვა­რია, ნე­ბის­მი­ერ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას, რა სინ­დი­სით მი­ვი­ღებთ და რა სინ­დი­სით და­ვი­ცავთ ჩვე­ნი­ვე გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას. ამ სა­კითხს ასე პრაგ­მა­ტუ­ლად ვუ­ყუ­რებ. თუ დროს გა­უძ­ლებს პო­ლი­ტი­კო­სის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა, ის ყო­ფი­ლა პო­ლი­ტი­კო­სი, თო­რემ პო­ლი­ტი­კა­ზე ყვე­ლა ვლა­პა­რა­კობთ, მაგ­რამ ყვე­ლა პო­ლი­ტი­კო­სი ხომ არ ვართ?!.

რო­დე­საც სა­ჭირ­ბო­რო­ტო სა­კი­თხებ­ზეა ლა­პა­რა­კი, რუ­სეთ­თან კონ­ტაქ­ტზე, თუნ­დაც ეკო­ნო­მი­კურ აღ­მავ­ლო­ბა­ზე, ოღონდ, ეს აღ­მავ­ლო­ბა ხალ­ხამ­დე არ ჩა­მო­სუ­ლა ჯერ, მეც ხალ­ხის ნა­წი­ლი ვარ... თუ ეს ეკო­ნო­მი­კუ­რი ზრდა ხალ­ხს არ შეგ­ვე­ხო, ყვე­ლა­ფე­რი მხო­ლოდ ქა­ღალ­დზე და­წე­რი­ლი ციფ­რე­ბია. მტკივ­ნე­უ­ლად გან­ვიც­დი, როცა ქვე­ყა­ნა­ში რამ­დე­ნი­მე ასე­უ­ლო­ბით ათა­სი სო­ცი­ა­ლუ­რად და­უც­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნია და ქარ­თვე­ლი კაცი დახ­მა­რე­ბას იღებს. ეს დამ­ღუპ­ვე­ლი რა­მაა. იქ­ნებ ჯო­ბია, ის თან­ხა, მთლი­ა­ნად ავი­ღოთ და მისი გა­მო­ყე­ნე­ბით, სა­მუ­შაო ად­გი­ლი შევ­ქმნათ, ის ხალ­ხი და­ვა­საქ­მოთ?!. ბევ­რი სა­კი­თხია, რო­მე­ლი ერთს უნდა მივ­ყვეთ, ამის­თვის ეს ინ­ტერ­ვიუ არ გვე­ყო­ფა... რო­დე­საც კა­ნო­ნი ყვე­ლას­თვის ერთი იქ­ნე­ბა, ქვე­ყა­ნას მა­შინ ეშ­ვე­ლე­ბა.

- რუს­თავ­ში და­ი­ბა­დეთ და გა­ი­ზარ­დეთ - რო­გორც ჩანს, გიყ­ვართ თქვე­ნი ქა­ლა­ქი.

- რუს­თა­ვი ჩემი მშობ­ლი­უ­რი ქა­ლა­ქია, მაგ­რამ ჩემ­თვის ის კი­დევ სხვა ფე­ნო­მე­ნია. რუს­თა­ვი სა­ქარ­თვე­ლოს მო­დე­ლია, ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში მე­ო­რე ისე­თი ქა­ლა­ქი არ მო­ი­ძებ­ნე­ბა, სა­დაც სა­ქარ­თვე­ლოს სხვა­დას­ხვა რე­გი­ო­ნი­დან და­სავ­ლე­თი­დან თუ აღ­მო­სავ­ლე­თი­დან, მეტ-ნაკ­ლე­ბად, თა­ნა­ბა­რი პრო­ცენ­ტე­ბით, ჩა­მო­სუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი ცხოვ­რობ­დნენ. ამის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს კულ­ტუ­რა რუს­თავ­შია თავ­მოყ­რი­ლი. ერთ სა­დარ­ბა­ზო­ში შე­გიძ­ლია ერთ სარ­თულ­ზე იმერ­ლე­ბის იმე­რუ­ლი ხა­ჭა­პუ­რი გა­სინ­ჯო, მე­ო­რე­ზე სვა­ნე­ბის კუბ­და­რი და შემ­დეგ­ზე - გუ­რუ­ლე­ბის გუ­რუ­ლი ღვე­ზე­ლი... სხვა­დას­ხვა კუ­თხემ თა­ვი­სი კულ­ტუ­რით და ტრა­დი­ცი­ე­ბით ასე მო­ი­ყა­რა თავი ჩვენს ქა­ლაქ­ში. ყვე­ლას პა­ტივს ვცემ. მოკ­ლედ, რუს­თა­ვე­ლე­ბი ერ­თმა­ნეთს ჩვე­ნი კუ­თხე­ებს ასე ვაც­ნობთ.

- ამ­ჟა­მად რუს­თა­ვის თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბი ხართ... მოკ­ლედ, ცხოვ­რე­ბის მან­ძილ­ზე რაც არ უნდა გა­ა­კე­თოთ, თქვენს პრო­ფე­სი­ას ვერ ღა­ლა­ტობთ, ხომ?

- ეს სფე­რო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში გა­ცი­ლე­ბით მეტი რა­ო­დე­ნო­ბით იქ­ნე­ბო­და, ფი­ნან­სუ­რი თვალ­საზ­რი­სით თე­ატ­რში ნორ­მა­ში რომ იყოს ყვე­ლა­ფე­რი. ვი­საც თე­ატ­რში ერთი როლი მა­ინც უთა­მა­შია, მის­თვის ეს სამ­ყა­რო სხვა სივ­რცეა. თე­ატ­რი ჩემ­თვის სამ­სა­ხუ­რი კი არა, რე­პე­ტი­ცი­ის და სპექ­ტაკ­ლის ად­გი­ლია.

- "თე­ატ­რა­ლურ­ში" თქვე­ნი პე­და­გო­გი ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბი და რე­ჟი­სო­რი გოგი ქავ­თა­რა­ძე ყო­ფი­ლა. კი­დევ ვინ ითა­მა­შა დიდი როლი თქვენ პრო­ფე­სი­ულ ზრდა­ში?

- გოგი ქავ­თა­რა­ძემ ჯერ ადა­მი­ა­ნო­ბა, ურ­თი­ერ­თო­ბა, მარ­თა­ლი სი­ტყვა და ცხოვ­რე­ბა გვას­წავ­ლა. მხატ­ვრუ­ლი სი­ტყვის კუ­თხით დიდი ღვაწ­ლი მი­უ­ძღვით დიდ ადა­მი­ა­ნებს - გუ­რამ სა­ღა­რა­ძეს, ზინა კვე­რენ­ჩხი­ლა­ძეს, ლე­ი­ლა კა­პა­ნა­ძეს, რა­მაზ იო­სე­ლი­ანს, მა­ნა­ნა ითო­ნიშ­ვილს - წლე­ბის მან­ძილ­ზე მათ­გან ვის­წავ­ლე სწო­რი მე­ტყვე­ლე­ბის კულ­ტუ­რა, ყვე­ლა ტექ­ნი­კუ­რი სა­კი­თხი, რაც შე­იძ­ლე­ბო­და, გა­მომ­დგო­მო­და. მათი დიდი მად­ლი­ე­რი ვარ. ვფიქ­რობ, სა­ხელ­მწი­ფო პო­ლი­ტი­კის ნა­წი­ლი უნდა იყოს ის, რომ და­წყე­ბი­თი კლა­სი­დან ის­წავ­ლე­ბო­დეს მე­ტყვე­ლე­ბა, რად­გა­ნაც სწო­რად მე­ტყვე­ლე­ბა მხო­ლოდ მსა­ხი­ობს და ჟურ­ნა­ლისტს არ მო­ე­თხო­ვე­ბა...

- წლე­ბია, რაც გახ­მო­ვა­ნე­ბა ასე­ვე თქვე­ნი ერთ-ერთი სე­რი­ო­ზუ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბაა...

- ყვე­ლა­ფერ­თან ერ­თად, გახ­მო­ვა­ნე­ბა დღეს ჩემი ძი­რი­თა­დი შე­მო­სავ­ლის წყა­როა. ეს კი მსა­ხი­ობ რა­მაზ იო­სე­ლი­ა­ნის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა, მან მიგ­ვიყ­ვა­ნა ჯერ კი­დევ სტუ­დენ­ტე­ბი „თე­ატ­რონ­ში,“ სა­დაც პირ­ვე­ლად სე­რი­ა­ლი „უკი­დუ­რე­სი ზღვა­რი“ გა­ვახ­მო­ვა­ნე, რა­საც არა­ერ­თი ცნო­ბი­ლი სე­რი­ა­ლი მოჰ­ყვა... მახ­სოვს, რა­დი­ო­ში პირ­ვე­ლად სა­ხა­რე­ბის ერთი თავი წა­ვი­კი­თხე. ეს ალ­ბათ ჩემი მხრი­დან დიდი თავ­ხე­დო­ბა იყო... მერე იყო ტე­ლე­კომ­პა­ნი­ა­ში „მზე“ გახ­მო­ვა­ნე­ბა და ამ არ­ხის სა­ი­მი­ჯო ხმაც ვი­ყა­ვი, ასე­ვე სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მა­უ­წყებ­ლის, „ენ­კი­ბენ­კის“ და „ჯი­დი­ე­სის“. სამი წელი „ჯი­დი­ეს­ში“ ყვე­ლა­ზე მა­ღა­ლა­ნა­ზღა­უ­რე­ბა­დი ხმა გახ­ლდით...

ძა­ლი­ან მიყ­ვარს პო­ე­ზია - ამი­ტომ ერთ-ერთი სა­ი­ტის­თვის რამ­დე­ნი­მე ლექ­სის ჩა­წე­რა მთხო­ვეს. ერთ-ერ­თის ნახ­ვა უკვე მი­ლი­ონს გა­დას­ცდა. ეს საქ­მე ცხა­დია ვიცი, მაგ­რამ ხალ­ხმაც რომ მო­ი­წო­ნა, ამ საქ­მე­ში მე­ტად გა­ვაქ­ტი­ურ­დი, გა­ლა­კტი­ო­ნიც მოვ­სინ­ჯე. ახლა ყვე­ლა­ზე დიდი თავ­ხე­დო­ბა ის არის, „ვე­ფხის­ტყა­ოს­ნის“ ჩა­წე­რას რომ დავ­თან­ხმდი და ვნა­ხოთ... ეს საქ­მეც ძა­ლი­ან სა­სი­ა­მოვ­ნო და სა­ინ­ტე­რე­სოა.

- ოჯახ­ზე რას გვე­ტყვით?

- ოჯახ­ში ერ­თად ვცხოვ­რობთ - დედა, მე­უღ­ლე, ჩემი სამი ან­გე­ლო­ზი გო­გო­ნა და ერთი ძაღ­ლი მყავს, რო­მე­ლიც ჩემი მე­ო­თხე შვი­ლია. ქალ­ბა­ტო­ნე­ბის გა­რე­მოც­ვა­ში ვარ, ძაღ­ლიც დე­და­ლია... ქარ­თვე­ლი შე­ი­ხი­ვით ვცხოვ­რობ... თუმ­ცა სახ­ლში სულ რამ­დე­ნი­მე სა­ა­თი მხე­და­ვენ... მე­უღ­ლე მხატ­ვა­რია და ძა­ლი­ან კარ­გი მხატ­ვა­რია, ამას ალ­ბათ 2 წე­ლია, რაც ხმა­მაღ­ლა ვამ­ბობ... სამი გოგო მყავს - 15-13-12 წლი­სე­ბი. ჩემი შვი­ლე­ბი ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი არი­ან... ოჯა­ხი­დან თა­ნად­გო­მა რომ არ იყოს, ადა­მი­ა­ნი ვე­რა­ფერს შეძ­ლებ­დი. ვი­სურ­ვებ­დი ოჯა­ხის წევ­რე­ბის და სა­მე­გობ­როს კარ­გად ყოფ­ნას, და­ნარ­ჩენ საქ­მეს უშიშ­რად შე­ვუდ­გე­ბი და ბო­ლომ­დე მი­ვიყ­ვან, რის შე­საძ­ლებ­ლო­ბაც მო­მე­ცე­მა.

წა­ი­კი­თხეთ ასე­ვე:

• "მე­უღ­ლეს­თან და­შო­რე­ბუ­ლი ვარ, ჩემი იდუ­მა­ლი პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბა მაქვს... ჩემი შვი­ლი რე­ჟი­სუ­რა­ში მუ­შა­ობს" - ეკ­რან­ზე დაბ­რუ­ნე­ბა წლე­ბის შემ­დეგ: რო­გორ ცხოვ­რობს რე­ა­ლუ­რად ჩცდ-ს ახა­ლი პერ­სო­ნა­ჟი?