"ქართველი შეიხივით ვცხოვრობ, ქალბატონების გარემოცვაში..." - როგორ მოხვდა ყოფილი დეპუტატი პოპულარულ სერიალში: ზვიად დოლიძე ჩინოვნიკის როლზე, ოჯახსა და კარიერაზე
"გარდა მსახიობობისა, თავი სხვადასხვა სფეროში გამომიცდია - რამდენიმე თეატრის ხელმძღვანელის თანამდებობაზეც მიმუშავია - რუსთავის თეატრის ხელმძღვანელიც ვიყავი, საინგილოს თეატრის დირექტორის მოადგილე... კიდევ იყო და არის არაერთი სფერო, მაგრამ რაც კი 46 წლის განმავლობაში გამიკეთებია, ამაში დიდი წვლილი ჩემს მშობლებს, ჩემს ოჯახს, პედაგოგებს მიუძღვით. მადლობა ყველას ამისთვის,“ - გვეუბნება რუსთავის თეატრის მსახიობი, ზვიად დოლიძე, რომელიც პოპულარულ სერიალში "ჩცდ" პარლამენტარის როლს თამაშობს.
AMBEBI.GE-ს ის თავის ცხოვრებაზე ბევრი საინტერესო ამბავს უყვება, თუმცა ჩვენი დიალოგი სერიალით და მის ახალ როლზე საუბრით დავიწყეთ.
ზვიად დოლიძე:
- ერთხელ, მეხუთე სეზონში ერთ სცენაში ექიმის როლი ვითამაშე. მეცხრამეტე სეზონზე კი უკვე სერიოზული შეთავაზება მივიღე. პარლამენტარის როლია, რომელიც სერიალში თავისი ოჯახით, საქმიანობით შემოვიდა. ამ პერსონაჟმა, ჩემდა გასაკვირად, რაღაც სხვა დატვირთვა შეიძინა, ვიდრე ველოდი... მეორე როლსაც ვთამაშობ, ის ექიმი ისევ გამოჩნდა, რომელიც ადრე ვითამაშე და ამ პარლამენტარის ტყუპისცალია.
არ მახსენდება ქართულ კინოში, ან სერიალში, ვინმეს ტყუპი ძმა განესახიერებინოს. ამიტომ ჩემთვის, როგორც მსახიობისთვის, სასურველი შეთავაზებაა. რეიტინგულადაც, მგონი ერთ-ერთი ძლიერი სეზონია.
- როგორ შეხვდა მაყურებელი თქვენს პერსონაჟს - ქუჩაში, სხვადასხვა თავშეყრის ადგილებზე რას გეუბნებიან?
- ჩცდ-ს მაყურებელს ამ ინტერვიუს საშუალებით მინდა, მადლობა გადავუხადო. მიუხედავად იმისა, რომ მსახიობისთვის მსუყე და სრულყოფილი სამუშაო, ადამიანი, ვისაც ვთამაშობ, უარყოფითი პერსონაჟია. მოლოდინი იყო, არასწორი აღქმა ჰქონოდათ და მაყურებელს ჩემ მიმართ ზიზღი გასჩენოდა, რადგანაც ამავე სერიალში ასეთი ფაქტი არაერთ მსახიობს ჰქონია. რატომღაც მძაფრად განიცდიან ხოლმე ამა თუ იმ გმირის ქმედებას. ამდენად, მადლობა იმ მაყურებელს, ვინც ჩემს პერსონაჟში არა მხოლოდ ცუდი პიროვნება დაინახა, ისიც გაითვალისწინა, რომ ამ ყველაფერს მსახიობი თამაშობს. პრივილეგიებით არ ვსარგებლობ, მაგრამ ქუჩაშიც პატივისცემას ვგრძნობ და ყველგან, სადაც მიწევს ყოფნა. პატრულიც კი კომპლიმენტებით მანებივრებს.
- ამ პერსონაჟის არცერთი თვისება არ გაქვთ?
- მას ჩემთან არანაირი საერთო არ აქვს. ამ ჩინოვნიკში გაერთიანებულია ყველა მანკიერი მხარე, უარყოფითი მხარეების სრული თაიგულია - მლიქვნელობა, დაუნდობლობა, გულგრილობა, პოპულისტობა. ამიტომ ეს გმირი თავისი არსით შეუძლებელია საყვარელი იყოს. თუმცა, ვიმეორებ, ძალიან საინტერესო სათამაშოა. ასევე ჩემი ამოცანაა ტყუპ ძმას შორის განსხვავება გაკეთდეს. ტყუპი ძმის სცენა ერთად როდესაც პირველად გავიდა, ოჯახის წევრების, მეგობრების, ნაცნობის აზრი მაინტერესებდა და ვეკითხებოდი... მერე სოციალურ ქსელში კომენტარები ვნახე - ამ კაცს ტყუპისცალი ჰყოლია; უი, ერთი არ ეყოთ და მისი კლონიც შექმნეს? - ამ ფრაზებში ის ამოვიკითხე, რომ მიუხედავად ერთი ადამიანის თამაშისა, განსხვავება ტყუპს შორის მაინც შენიშნეს... მიუხედავად იმისა, რომ ეს პარლამენტარი ჩემი საყვარელი პერსონაჟი არ იქნება და იმის მიუხედავადაც, რომ „ტიფლისშიც“ უარყოფითი როლი მქონდა, ვიტყვი, რომ ორივე გმირი მიყვარს...
გადაღების წინ რაც უნდა კარგ ხასიათზე ვიყო, გადაღებას რომ ვიწყებთ, უკვე "ცუდი ტიპი“ ვხდები. თუ თვითონ არ დავიჯერე, რომ ამ კონკრეტულ სიტუაციაში "მყრალი პერსონა“ ვარ, სხვას ვერ დავაჯერებ.
- როგორც ვიცი, რეალურ ცხოვრებაში გქონდათ პოლიტიკური მიმართულებით გარკვეული აქტივობა...
- ქალაქ რუსთავში, საკრებულოში მაჟორიტარი დეპუტატი ვიყავი, მაგრამ როგორც ხელოვანი და თეატრალი, ეს პოლიტიკაში ყოფნად საერთოდ არ მიმაჩნდა. პარტიული ნომენკლატურა და პარტიის იდეების გამავრცელებელი არასდროს ვყოფილვარ, მიუხედავად იმისა, რომ პარტიას წარმოვადგენდი და იქ არჩევნებში „ქართული ოცნებიდან“ მივიღე მონაწილეობა. ჩემი მაჟორიტარი დეპუტატობა ჩემი დიდი ქალაქის ფინანსების სწორად განმკარგველად მიმაჩნდა და არა პოლიტიკად. დაახლოებით ისეთი დამოკიდებულება მქონდა ჩემი ქალაქის მიმართ, ოჯახში ფინანსების სწორად განკარგვა და განსაზღვრა რომ გინდა, როდესაც საუბარი იყო საკანონმდებლო ორგანოზე და აღმასრულებლის კონტროლზე.
აქედან გამომდინარე, საკრებულოს დეპუტატობა პოლიტიკურ თანამდებობად არ მიმაჩნდა. 2-3 თვით ადრე, ვადის ამოწურვამდე, დავტოვე „ქართული ოცნება“ და ვიყავი უპარტიო მაჟორიტარი.
- ამის შემდეგ მიიღეთ გიორგი გახარიას პარტიისგან შემოთავაზება, ხომ?
- კი და რუსთავში, ჩემს მეგობრებს გვერდით დავუდექი და ახლაც მათ გვერდით ვდგავარ, ოღონდ, არა როგორც პოლიტიკოსი. ვარ პარტიის წევრი, მაგრამ პოლიტიკური და არც პარტიული თანამდებობა მე არ მაქვს.
- ზოგადად პოლიტიზებული ადამიანი ხართ?
- პოლიტიკა ბინძურ საქმედ არ მიმაჩნია, თუ მას სუფთა ხალხი ქმნის... პოლიტიკური ანალიზი შეეძლო დიდ პოლიტიკოსებს, ვინც მსოფლიოს ატრიალებდნენ. დღეს სწორი აზრი რომ დავაფიქსიროთ, ან თუნდაც პოლიტიკაში შევიდეთ - ყველაფერს მაინც დრო განსაზღვრავს, მართლები ვართ თუ არა. მთავარია, ნებისმიერ გადაწყვეტილებას, რა სინდისით მივიღებთ და რა სინდისით დავიცავთ ჩვენივე გადაწყვეტილებას. ამ საკითხს ასე პრაგმატულად ვუყურებ. თუ დროს გაუძლებს პოლიტიკოსის გადაწყვეტილება, ის ყოფილა პოლიტიკოსი, თორემ პოლიტიკაზე ყველა ვლაპარაკობთ, მაგრამ ყველა პოლიტიკოსი ხომ არ ვართ?!.
როდესაც საჭირბოროტო საკითხებზეა ლაპარაკი, რუსეთთან კონტაქტზე, თუნდაც ეკონომიკურ აღმავლობაზე, ოღონდ, ეს აღმავლობა ხალხამდე არ ჩამოსულა ჯერ, მეც ხალხის ნაწილი ვარ... თუ ეს ეკონომიკური ზრდა ხალხს არ შეგვეხო, ყველაფერი მხოლოდ ქაღალდზე დაწერილი ციფრებია. მტკივნეულად განვიცდი, როცა ქვეყანაში რამდენიმე ასეულობით ათასი სოციალურად დაუცველი ადამიანია და ქართველი კაცი დახმარებას იღებს. ეს დამღუპველი რამაა. იქნებ ჯობია, ის თანხა, მთლიანად ავიღოთ და მისი გამოყენებით, სამუშაო ადგილი შევქმნათ, ის ხალხი დავასაქმოთ?!. ბევრი საკითხია, რომელი ერთს უნდა მივყვეთ, ამისთვის ეს ინტერვიუ არ გვეყოფა... როდესაც კანონი ყველასთვის ერთი იქნება, ქვეყანას მაშინ ეშველება.
- რუსთავში დაიბადეთ და გაიზარდეთ - როგორც ჩანს, გიყვართ თქვენი ქალაქი.
- რუსთავი ჩემი მშობლიური ქალაქია, მაგრამ ჩემთვის ის კიდევ სხვა ფენომენია. რუსთავი საქართველოს მოდელია, ჩვენს ქვეყანაში მეორე ისეთი ქალაქი არ მოიძებნება, სადაც საქართველოს სხვადასხვა რეგიონიდან დასავლეთიდან თუ აღმოსავლეთიდან, მეტ-ნაკლებად, თანაბარი პროცენტებით, ჩამოსული ადამიანები ცხოვრობდნენ. ამის გათვალისწინებით, მთელი საქართველოს კულტურა რუსთავშია თავმოყრილი. ერთ სადარბაზოში შეგიძლია ერთ სართულზე იმერლების იმერული ხაჭაპური გასინჯო, მეორეზე სვანების კუბდარი და შემდეგზე - გურულების გურული ღვეზელი... სხვადასხვა კუთხემ თავისი კულტურით და ტრადიციებით ასე მოიყარა თავი ჩვენს ქალაქში. ყველას პატივს ვცემ. მოკლედ, რუსთაველები ერთმანეთს ჩვენი კუთხეებს ასე ვაცნობთ.
- ამჟამად რუსთავის თეატრის მსახიობი ხართ... მოკლედ, ცხოვრების მანძილზე რაც არ უნდა გააკეთოთ, თქვენს პროფესიას ვერ ღალატობთ, ხომ?
- ეს სფერო ჩემს ცხოვრებაში გაცილებით მეტი რაოდენობით იქნებოდა, ფინანსური თვალსაზრისით თეატრში ნორმაში რომ იყოს ყველაფერი. ვისაც თეატრში ერთი როლი მაინც უთამაშია, მისთვის ეს სამყარო სხვა სივრცეა. თეატრი ჩემთვის სამსახური კი არა, რეპეტიციის და სპექტაკლის ადგილია.
- "თეატრალურში" თქვენი პედაგოგი ცნობილი მსახიობი და რეჟისორი გოგი ქავთარაძე ყოფილა. კიდევ ვინ ითამაშა დიდი როლი თქვენ პროფესიულ ზრდაში?
- გოგი ქავთარაძემ ჯერ ადამიანობა, ურთიერთობა, მართალი სიტყვა და ცხოვრება გვასწავლა. მხატვრული სიტყვის კუთხით დიდი ღვაწლი მიუძღვით დიდ ადამიანებს - გურამ საღარაძეს, ზინა კვერენჩხილაძეს, ლეილა კაპანაძეს, რამაზ იოსელიანს, მანანა ითონიშვილს - წლების მანძილზე მათგან ვისწავლე სწორი მეტყველების კულტურა, ყველა ტექნიკური საკითხი, რაც შეიძლებოდა, გამომდგომოდა. მათი დიდი მადლიერი ვარ. ვფიქრობ, სახელმწიფო პოლიტიკის ნაწილი უნდა იყოს ის, რომ დაწყებითი კლასიდან ისწავლებოდეს მეტყველება, რადგანაც სწორად მეტყველება მხოლოდ მსახიობს და ჟურნალისტს არ მოეთხოვება...
- წლებია, რაც გახმოვანება ასევე თქვენი ერთ-ერთი სერიოზული საქმიანობაა...
- ყველაფერთან ერთად, გახმოვანება დღეს ჩემი ძირითადი შემოსავლის წყაროა. ეს კი მსახიობ რამაზ იოსელიანის დამსახურებაა, მან მიგვიყვანა ჯერ კიდევ სტუდენტები „თეატრონში,“ სადაც პირველად სერიალი „უკიდურესი ზღვარი“ გავახმოვანე, რასაც არაერთი ცნობილი სერიალი მოჰყვა... მახსოვს, რადიოში პირველად სახარების ერთი თავი წავიკითხე. ეს ალბათ ჩემი მხრიდან დიდი თავხედობა იყო... მერე იყო ტელეკომპანიაში „მზე“ გახმოვანება და ამ არხის საიმიჯო ხმაც ვიყავი, ასევე საზოგადოებრივი მაუწყებლის, „ენკიბენკის“ და „ჯიდიესის“. სამი წელი „ჯიდიესში“ ყველაზე მაღალანაზღაურებადი ხმა გახლდით...
ძალიან მიყვარს პოეზია - ამიტომ ერთ-ერთი საიტისთვის რამდენიმე ლექსის ჩაწერა მთხოვეს. ერთ-ერთის ნახვა უკვე მილიონს გადასცდა. ეს საქმე ცხადია ვიცი, მაგრამ ხალხმაც რომ მოიწონა, ამ საქმეში მეტად გავაქტიურდი, გალაკტიონიც მოვსინჯე. ახლა ყველაზე დიდი თავხედობა ის არის, „ვეფხისტყაოსნის“ ჩაწერას რომ დავთანხმდი და ვნახოთ... ეს საქმეც ძალიან სასიამოვნო და საინტერესოა.
- ოჯახზე რას გვეტყვით?
- ოჯახში ერთად ვცხოვრობთ - დედა, მეუღლე, ჩემი სამი ანგელოზი გოგონა და ერთი ძაღლი მყავს, რომელიც ჩემი მეოთხე შვილია. ქალბატონების გარემოცვაში ვარ, ძაღლიც დედალია... ქართველი შეიხივით ვცხოვრობ... თუმცა სახლში სულ რამდენიმე საათი მხედავენ... მეუღლე მხატვარია და ძალიან კარგი მხატვარია, ამას ალბათ 2 წელია, რაც ხმამაღლა ვამბობ... სამი გოგო მყავს - 15-13-12 წლისები. ჩემი შვილები ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი არიან... ოჯახიდან თანადგომა რომ არ იყოს, ადამიანი ვერაფერს შეძლებდი. ვისურვებდი ოჯახის წევრების და სამეგობროს კარგად ყოფნას, დანარჩენ საქმეს უშიშრად შევუდგები და ბოლომდე მივიყვან, რის შესაძლებლობაც მომეცემა.
წაიკითხეთ ასევე: