"უნდა ამერჩია - გადამერჩინა მშობლები თუ შვილი" - მაროკოს დამანგრეველ მიწისძვრას გადარჩენილი ადამიანების უმძიმესი ისტორიები
"უნდა ამერჩია - გადამერჩინა მშობლები თუ შვილი" - ეს სიტყვები მაროკოელ მწყემსს თაიბ აით იგენბაზს ეკუთვნის, რომელსაც საშინელი არჩევანის გაკეთება მოუწია.
თაიბი თხებს მაროკოს მთიან პატარა სოფელში მწყემსავს. ამბობს, რომ არჩევანი, რომელიც გააკეთა, სიმშვიდეს არ ანიჭებს.
პარასკევს საღამოს, როდესაც მაროკოში ბოლო 60 წლის განმავლობაში ყველაზე საშინელი მიწისძვრა მოხდა, ის სახლში მეუღლესთან, ორ შვილთან და მშობლებთან ერთად იყო.
”ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა, მიწისძვრა რომ დაიწყო, კარისკენ გავიქეცით. მამაჩემს ეძინა, მე კი დედას დავუძახე, ჩვენთან ერთად წამოდი-თქო, მაგრამ ის მამას ელოდებოდა, როდის გაიღვიძებდა და მის მოლოდინში დარჩა“, - იხსენებს კაცი.
დანგრეული სახლისკენ მიბრუნებულმა თაიბმა აღმოაჩინა, რომ მისი ერთ-ერთი შვილი და მშობლები ნანგრევების ქვეშ დამარხულიყვნენ. მან ნანგრევების ქვეშ სუსტად მოძრავი შვილის - ადამის ხელი დაინახა.
მიხვდა, რომ დრო ცოტა ჰქონდა, კაცი შვილთან მივარდა და სასოწარკვეთილმა ნანგრევებიდან შვილის ამოყვანა დაიწყო. ამასობაში მიხვდა, რომ დიდი ქვის ფილის ქვეშ მოყოლილი მშობლების გათავისუფლება ძალიან დააგვიანდა.
"უნდა გამეკეთებინა არჩევანი მშობლებსა და შვილს შორის“, - ამბობს თვალცრემლიანი. ”მშობლებს ვერ დავეხმარე, რადგან კედელმა მათი სხეულების ნახევარი მოიყოლა, დავინახე, როგორ დაიღუპნენ ისინი“.
თაიბი ჟურნალისტთან საუბრისას ღია ფერის ჯინსზე არსებულ ლაქებზე მიუთითებს და ამბობს, რომ ეს მისი მშობლების სისხლია. ოჯახს ტანსაცმელი დანგრეულ სახლში დარჩა, ახლა ისინი ნათესავებთან ერთად ყოფილ სახლთან ახლოს, იმპროვიზირებულ კარვებში ცხოვრობენ. თაიბი ამბობს, რომ მთელი მისი დანაზოგი სახლში დარჩა და თხების დიდი ნაწილი მიწისძვრისას დაიღუპა.
"თითქოს ახლახან დავიბადე, არ მყავს მშობლები, არც სახლი მაქვს, არც საჭმელი, არც ტანსაცმელი. 50 წლის კაცი ვარ, მაგრამ ყველაფერი თავიდან უნდა დავიწყო", - ამბობს ის.
მას ჯერ კიდევ არ ესმის, როგორ იცხოვროს, მაგრამ კარგად ახსოვს მამისა და დედის მითითებები: ”ისინი ყოველთვის ამბობდნენ - იყავი მომთმენი, იმუშავე და არასოდეს დანებდე”.
ჟურნალისტთან საუბრის დროს, ადამი მამისკენ მირბის, ბიჭს "იუვენტუსის" მაისური აცვია, ზურგზე რონალდოს სახელი აწერია და მამას ეხუტება.
"მამამ გადამარჩინა სიკვდილისგან", - ამბობს ის ღიმილით.
თაიბის სახლიდან სულ რამდენიმე წუთის სავალზე, სხვა მამა-შვილი დგას სახლის ნანგრევთან. აბდულმაჯიდ აით ჯაფერი ამბობს, რომ ის სახლში იყო ცოლთან და სამ შვილთან ერთად, როდესაც მიწისძვრა მოხდა. სახლის დატოვება მხოლოდ მან და მისმა 12 წლის ვაჟმა, მოჰამედმა მოახერხეს, ოჯახის დანარჩენი წევრები ნანგრევებში მოყვნენ.
გამოსვლისას თვითონაც ფეხებით ნანგრევებში ჩაეფლო, მაგრამ მეზობელი დაეხმარა და გამოიყვანა. ამის შემდეგ ორი საათი ცდილობდა ცოლისა და ქალიშვილის გადარჩენას, მაგრამ როდესაც მათი ნანგრევებიდან ამოყვანა მოახერხა, ორივე მკვდარი იყო.
მისი მეორე ქალიშვილის ცხედარი ნანგრევებიდან მეორე დღეს ამოიყვანეს.
ახლა 47 წლის აბდულმაჯიდს თავისი ყოფილი სახლის მოპირდაპირე მხარეს სძინავს, ქუჩაში, კარვის ქვეშ. იქ, სადაც სამზარეულო იყო, მაცივარი ისევ დგას და მიწისძვრამდე გარეცხილი ტანსაცმელიც ხელუხლებელი კიდია.
ამბობს, რომ აქედან წასვლა არ უნდა, რადგან უნდა დაიცვას თავისი ქონება და ოჯახის წევრების ხსოვნას პატივი მიაგოს.
აბდულმაჯიდის თქმით, საბედისწერო პარასკევამდე მას "წარმოდგენა არ ჰქონდა, რა იყო მიწისძვრა“.
"ჩემს ოჯახში ხუთი ადამიანი იყო. ახლა ორნი ვართ... ახლა მხოლოდ ერთ რამეზე შემიძლია ვიფიქრო: ჩემს გადარჩენილ შვილზე", - ამბობს კაცი.
შეგახსენებთ, 6.8 მაგნიტუდის სიმძლავრის მიწისძვრა მაროკოში 8 სექტემბერს გვიან ღამით მოხდა. 20 წუთის შემდეგ მას განმეორებითი 4.9 მაგნიტუდის სიმძლავრის მიწისქვეშა ბიძგი მოჰყვა. სტიქიის ეპიცენტრი ქალაქ მარაკეშიდან სამხრეთ-დასავლეთით ატლასის მთებში, 71 კმ-ის სიღრმეში დაფიქსირდა.
ეს იყო ყველაზე მომაკვდინებელი მიწისძვრა მაროკოში1960 წლის შემდეგ. იმჟამად მიწისძვრამ დაანგრია აგადირი, რის შედეგადაც 12 000-ზე მეტი ადამიანი დაიღუპა.