"აივანზე რომ გამოვდივარ, ვფიქრობ, ხომ არ მესიზმრება-მეთქი. აქ საოცარი ენერგეტიკაა" - ჯაბა კილაძის რეჟისორი დედის მიერ გაშენებული ულამაზესი ვარდების ბაღი (ფოტოები)
როგორც ცნობილია, ვარდის აქტიური ყვავილობის პერიოდი მაინც მაის-ივნისია. ამ ცხელი ზაფხულის პირობებში ვარდის ყვავილობას, თუ რამე განსაკუთრებული ჯიში არ არის, იშვიათად შეხვდებით. ამჟამად სწორედ ასეთ იშვიათ ფაქტთან გვაქვს საქმე. ფასანაურში, კილაძეების ეზოში სხვადასხვა ჯიშის ვარდს ნამდვილი ზეიმი აქვთ მოწყობილი - მთელი ძალით ყვავიან...
მათი პატრონი, ოჯახის დიასახლისი, მარჯანიშვილის თეატრის რეჟისორი ციცინო კობიაშვილია. შეგახსენებთ, რომ ქალბატონი ციცინოს თეატრალური ოჯახის წევრები არიან - მსახიობი ქმარ-შვილი - თემურ და ჯაბა კილაძეები. თავდაპირველი პროფესიით თავადაც მსახიობია, მაყურებელმა მასობრივად მაინც სერიალიდან "შუა ქალაქში“ გაიცნო.
- მათ ოჯახს ძალიან უყვარს ბუნება, გარემო, ზრუნავენ ოთხფეხა მეგობრებზეც. თითოეული მათგანი გარემოსთან სიახლოვეს ცდილობს და როგორც შეუძლია, მასზე ზრუნავს. ქალბატონმა ციცინომ ფასანაურის ეზო ნამდვილ ედემის ბაღს დაამსგავსა... ამ კუთხით თბილისშიც აქვს გარკვეული წინსვლა.
"ფასანაური ჩემი დედამთილის მხარეა, გვაქვს პატარა სახლი და ხელისგულისხელა ეზო. დედამთილი სამი წელიწადია, რაც გარდაიცვალა... აქეთ ყოფნა ხშირად გვიწევს, მაგრამ "კოვიდის" დროს უფრო გავაქტიურდით, თანაც "კოვიდი“ ორჯერ გადავიტანე. პირველად ცოტა სუსტად ვიყავი და მეუღლემ აქეთ წამომიყვანა, ჰაერზე ყოფნა მოგიხდებაო. მეორედ "ომიკრონმა" სახსრებზე დამიტოვა გართულება, ხელის თითები ცოტათი ახლაც მტკივა, მაგრამ მაინც ვშრომობ, არ ვეპუები. ისე, ორივე შემთხვევაში საკუთარ თავს თვითონ ვუშველე.
აქ რომ ჩამოვედით, მეუღლეს ვუთხარი, ეზოს ცოტას მივხედავ-მეთქი და დავიწყე მცენარეებში გარკვევა, რაღაცების შეძენა, კითხვა. დავრგე ხეხილის ნერგებიც... აივანზე ფერადი ხვიარა ვარდები გავუშვი და უნდა ნახოთ, როგორ ლამაზად ყვავილობს. ვარდს მთის ჰავა უყვარს, თუ მაინცდამაინც 50 გრადუსი ყინვა არ არის, სიცივის ზამთარშიც არ ეშინია. ეზოში ციცინათელებივით ნათურები გვაქვს, დღის შუქზე იტენება, საღამოს ინთება და ჩემს ყვავილებს უფრო ალამაზებს.
წელს გვიან ჩამოვედით, გაზაფხულზე აქ ჯერ კიდევ თოვლი იყო და თან თბილისში საქმეებიც გვქონდა. როცა ვარდებს გასხვლა, გასუფთავება, შეწამვლა სჭირდებოდა, აქ არ ვყოფილვართ... გვიან გასხვლის მიუხედავად, ახალი ტოტი ყველამ გამოიღო, კოკრები აქვს და ყვავილობა დაიწყო. "კოვიდის" პირველ წელს ბევრი დავრგე და მერე ნელ-ნელა მივამატე. არაგვის ნაპირიდან ფერადი ქვები ამოვიტანეთ და ეზოში გაზონივით გავაკეთეთ. მოგვიანებით ვარდის ნერგები რომ აღარ ეტეოდა, ქვები გადმოვწიე და ეზოს მეოთხედი შემოვხაზეთ. რვა ძირი კიდევ ჩავრგეთ. ეს ადგილი ჩემმა მეუღლემ დამითმო, დიდი როზარიუმი უნდა გავაკეთო“ - გვიყვება ქალბატონი ციცინო. ვარდების გარდა, რომლის უკვე 80-ზე მეტი ნერგი აქვთ და ყველა სხვადასხვა, სახელობითი, ფანტასტიკური სილამაზის, ასევე აქვთ ორი ნეკერჩხალი და ოქროსფერი ტუიებიც.
"მინდა, თითოეულს თავის სახელი მივაწერო. ბევრს ვცნობ, მაგრამ ბოლოს იმდენი შევიძინე, სანამ მათ დავიმახსოვრებ, მიწერა ჯობს. ულამაზესი ხვიარებიც ჩამოვიტანე, უნდა განვაახლო, რადგან აივანზე თეთრმა ვარდმა მთელი ტერიტორიის ოკუპირება მოახდინა და სახურავზეც ავიდა. "კოვიდის" პირველ წელს ვიყიდე და ერთხელ მოყვავილე აღმოჩნდა. ვარდები არის ერთხელ ან რამდენჯერმე მოყვავილეც და ეს უკანასკნელი გვიან შემოდგომამდე ყვავის.
ფასანაური პატარაა, მაგრამ გარემოა ლამაზი. ტყე ახლოსაა, გარშემო მთებია. აივანზე რომ გამოვდივარ, ხანდახან ვფიქრობ, ხომ არ მესიზმრება-მეთქი. აქ საოცარი ენერგეტიკაა“ - აღნიშნავს ციცინო კობიაშვილი...
- ვარდი არცთუ მარტივი მოსავლელია...
- ვისწავლე, როგორ გავსხლა, როგორ და რით შევწამლო, შავლაქიანობას რით ვუშველო. ხან ფოთოლი უყვითლდება, ხან მატლი ჭამს. უკვე ვიცი, ამ ყველაფერს როგორ ვებრძოლო. ახლა ბალახის ნაყენი მაქვს დაყენებული, მათთვის ფანტასტიკური საკვებია. ვაგროვებ მრავალძარღვას, ბაბუაწვერას, ჭინჭარს, სამყურას, წყალს ვასხამ და ვადუღებ. მერე 1 ლიტრი 10 ლიტრ წყალში იხსნება. ვარდების ძირებში მისი მოსხმა 10 დღეში ერთხელ საუკეთესო და ბუნებრივი საკვებია. თუმცა არის დაავადებები, რომელთაც ქიმიური ჩარევის გარეშე ვერ მოერევი და უნდა მიეხმარო, რათა მცენარე არ გაფუჭდეს.
მომწონს ეს ყველაფერი - როცა შენი ხელით გამოყვანილ, დარგულ და გახარებულს უყურებ, როგორ იზრდება, დიდი სიხარული და ემოციაა. მშვენიერი ბოსტანიც გვაქვს.
ბუნებასთან სიახლოვე, ვფიქრობ, ყველასთვის მნიშვნელოვანია. ყველაფრის წამალია. ბავშვები ამას პატარაობიდანვე უნდა შევაჩვიოთ, იმასაც, რომ ბუნებას უნდა გავუფრთხილდეთ და სიცოცხლის გაგრძელებაში დავეხმაროთ. რა აზრი აქვს ცხოვრებას, თუ გარშემო ბუნება არ იქნება?! დღესდღეობით კი ჩემთვის ვარდია შეუცვლელი მცენარე, ველაპარაკები, ვეფერები და ყველაფერი ესმით.