18
ივნისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
"ცურვა არ ვიცი, რამე რომ მომხდარიყო, დამცავი ჟილეტის იმედად ვიყავი. თუმცა იმ წუთში შიშის მომენტი არ მქონდა, იმდენად ძლიერი იყო იქ მისვლის სურვილი, ყველა სხვა ემოცია უკანა პლანზე გადავიდა... დაახლოებით, ორ საათს მოგვიწია იქ ყოფნამ. წვიმის გამო თავი ეკლესიას შევაფარეთ. რაღაც მომენტში შიშის მომგვრელი იყო ეს ყველაფერი, ამინდის გაფუჭებაც ხელს უწყობდა საშიშ ფიქრებს...", - ამბობს თამარ ბარბლიშვილი, რომელმაც ჩასაძირად განწირული კავკასიძეების ციხის და ტაძრის სანახავად რთული გზა გაიარა.
თამარ ბარბლიშვილი ტაოში ყოფნის შესახებ "კვირის პალიტრასთან" საუბრობს:
თამარ ბარბლიშილი:
- შეიძლება ითქვას, ემოციების ქაოსი მქონდა. გულის სიღრმეში ძალიან მტკიოდა იმ ციხის ბოლო გაბრძოლების ხილვა, რომელიც წლების წინ მედიდურად გადმომყურებდა. რაღაცნაირად საქართველოს ისტორიის სხვადასხვა ეტაპი გამახსენდა, როდესაც დიდძალ დამპყრობელს ვერ უმკლავდება, მაგრამ ქედს არ ხრის, ძველი სიდიადით სისხლის ბოლო წვეთამდე ფეხზე დგას.
ამ სევდის და გულის ტკივილის პარალელურად, მქონდა დიდი ბედნიერების განცდაც, რომ ვერც ვიფიქრებდი, ისე მოულოდნელად მომეცა საშუალება, ფეხი დამედგა იმ მიწაზე, სადაც მრავალი წელი ფეხი არავის დაუდგამს. ჩემთვის ეს დარჩება დიდ ისტორიულ მოვლენად ჩემს ცხოვრებაში. მე ცურვა არ ვიცი, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ყოველგვარი ხიფათის გარეშე მიმიშვა ეკლესიამ თავისთან, რათა გვენახა და გამოვთხოვებოდით მას. თვითონ იმ ადგილას მე, პირადად, საოცარი სიმშვიდის განცდა დამეუფლა.
ჩვენი სტუმრობის დროს ციხის ქვედა ნაწილი უკვე დაფარული იყო წყლით, ხოლო ეკლესიაში რომ შესულიყო წყალი, დაახლოებით ერთი მეტრის სიმაღლეღა აკლდა.
- ისტორიულ ძეგლებთან როგორ მიცურეთ?
- ჯომარდობის გასაბერი ნავით, დაახლოებით, ნახევარი საათი ვიცურეთ. ნიჩბებს თურქ გამყოლთან ერთად ჩვენც ვუსვამდით. მე ცურვა არ ვიცი, რამე რომ მომხდარიყო დამცავი ჟილეტის იმედად ვიყავი. თუმცა იმ წუთში შიშის მომენტი არ მქონდა. იმდენად ძლიერი იყო იქ მისვლის სურვილი, ყველა სხვა ემოცია უკანა პლანზე გადავიდა.
სანამ ის ნავი უკან დაბრუნდებოდა და ჯგუფის მეორე ნაწილს გადმოიყვანდა, დრო მქონდა ყველა კუთხეში მივსულიყავი, მენახა, გადამეღო.
სანამ უკან დავბრუნდებოდით, წვიმა წამოვიდა, ნისლი ჩამოწვა, მეორე ნაკადის გადმოყვანა შეფერხდა, ნავს პრობლემა შეექმნა. სატელეფონო კავშირით, რომელიც ხან იჭერდა, ხან - არა, გვითხრეს, რომ დროებით ვერ გადმოდიან და ჩვენც რობინზონ კრუზოებივით ჩავრჩით იმ კუნძულზე. თავიდან ვიფიქრეთ, რომ გვეხუმრებოდნენ, თუმცა ხუმრობა არ აღმოჩნდა. დაახლოებით, ორ საათს მოგვიწია იქ ყოფნამ. წვიმის გამო თავი ეკლესიას შევაფარეთ. რაღაც მომენტში შიშის მომგვრელი იყო ეს ყველაფერი, ამინდის გაფუჭებაც ხელს უწყობდა საშიშ ფიქრებს.
ჩვენს მოგზაურობას მშვიდობიანი დასასრული ეწერა, დროებითი ავდარი გადავიდა. ნისლი გაიფანტა, წვიმაც შეთხელდა და, ჰორიზონტზე მოტივტივე ნავიც გამოჩნდა. ყველამ ერთხმად შევკივლეთ სიხარულისგან ... წაიკითხეთ ინტერვიუ სრულად
იესო ქრისტეს ჯვარცმის მადლით თავად ადამიანი გახდა სული წმინდის ტაძარი ვინც ძე ღვთისა მიიღო, ვინც ამას არ იღებს თავად ჩაიძირებით და ვერ გიშველით ხელით ქმნული ტაძრები!
თურქების რა გიკვირთ,ქართველებმა ჟინვალის მშენებლობის დროს რამდენი ეკლესია ჩაძირეს და კიდევ რამდენს ჩაძირავენ.......