მისი სა­მო­მავ­ლო გეგ­მე­ბი მთლი­ა­ნად სამ­სა­ხი­ო­ბო კა­რი­ე­რას უკავ­შირ­დე­ბა. სა­ერ­თა­შო­რი­სო გა­მოც­დის­თვის ვემ­ზა­დე­ბიო. იმე­დი აქვს, რომ სირ­თუ­ლე­ებს დაძ­ლევს და მოხ­ვდე­ბა სა­სურ­ველ უმაღ­ლეს სას­წავ­ლე­ბელ­ში ამე­რი­კა­ში ან ირ­ლან­დი­ა­ში, რად­გა­ნაც ამ ორ ქვე­ყა­ნას გა­ნი­ხი­ლავს.

სა­უ­ბა­რია 17 წლის ტი­კტო­კერ“ ნიკა ღე­ლა­ღუ­ტაშ­ვილ­ზე, რომ­ლის ახ­ლოს გაც­ნო­ბა­საც ახლა ვა­პი­რებთ. ნიკა აქ­ტი­უ­რი და მრა­ვალ­მხრი­ვი ადა­მი­ა­ნია. ყვე­ლა­ფერ­თან ერ­თად, სა­ინ­ტე­რე­სო კო­ლექ­ცი­ის პატ­რო­ნი­ცაა, დის­ნე­ის გმი­რე­ბის ფი­გუ­რებს აგ­რო­ვებს და გარ­კვე­ულ რა­ო­დე­ნო­ბას თავს რომ მო­უყ­რის, გი­ნე­სის მსოფ­ლიო რე­კორ­დის დამ­ყა­რე­ბას აპი­რებს.

- ნიკა, რო­გორ და­ი­წყო შენი ამ ფი­გუ­რე­ბით გა­ტა­ცე­ბა?

- ად­რე­უ­ლი ასა­კი­დან ძა­ლი­ან მი­ტა­ცებ­და დის­ნე­ის სხვა­დას­ხვა ანი­მა­ცია. მინ­დო­და, რომ მათ­თან ახლო შე­ხე­ბა მქო­ნო­და. მა­შინ­ვე გა­ვი­აზ­რე, რომ ამის­თვის სა­უ­კე­თე­სო გა­მო­სა­ვა­ლი "დის­ნე­ი­ლენდში" წას­ვლა იქ­ნე­ბო­და, მაგ­რამ ძვი­რი სი­ა­მოვ­ნე­ბა იყო და ამი­ტომ ხელ­მი­საწ­ვდო­მის ძი­ე­ბა და­ვი­წყე...

ჩემი საყ­ვა­რე­ლი ანი­მა­ცია, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან მომ­წონ­და, "ალი­სა სა­ოც­რე­ბა­თა ქვე­ყა­ნა­შია", მაგ­რამ ალი­სას და სხვა პერ­სო­ნა­ჟე­ბის ფი­გუ­რე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო­ში იმ დრო­ის­თვის არ იშო­ვე­ბო­და. მერე ჩემ­მა ოჯახ­მა ჩემ­თვის სი­ურპრი­ზის მო­წყო­ბა გა­და­წყვი­ტა. ამე­რი­კი­დან ასე­თი ფი­გუ­რე­ბის ნაკ­რე­ბი გა­მო­მი­წე­რეს. ნაკ­რე­ბი რომ ჩა­მო­ვი­და, უბედ­ნი­ე­რე­სი ვი­ყა­ვი. დღე­საც მახ­სოვს ის წა­მე­ბი, რო­გორ მიყ­ვარ­და თი­თო­ე­უ­ლი ფი­გუ­რა...

თა­ვი­დან ოჯა­ხი მეხ­მა­რე­ბო­და შე­ძე­ნა­ში, მაგ­რამ დღეს­დღე­ო­ბით მაქვს ჩემი შე­მო­სავ­ლის წყა­რო. ასე­ვე უღ­რმე­სი მად­ლო­ბა უნდა გა­და­ვუ­ხა­დო ქარ­თველ ემიგ­რან­ტებს. რო­დე­საც გა­ი­გეს, რომ მსოფ­ლიო გი­ნე­სის რე­კორ­დის­თვის ვიბ­რძვი, კო­ლექ­ცი­ის­თვის სრუ­ლი­ად უსას­ყიდ­ლოდ გა­მო­მიგ­ზავ­ნეს სა­ჭი­რო ფი­გუ­რე­ბი. ჩემი სურ­ვი­ლია, მსოფ­ლიო გი­ნე­სე­ბის რე­კორ­დებ­ში მო­ვი­პო­ვო პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი. უკვე შე­ვაგ­რო­ვე 8.000-მდე ფი­გუ­რა და გა­მარ­ჯვე­ბის­თვის კი­დევ 2000-2500 მჭირ­დე­ბა. აქ სა­უ­ბა­რია კონ­კრე­ტულ კო­ლექ­ცი­ა­ზე და დის­ნე­ის კონ­კრე­ტულ ფი­გუ­რებ­ზე.

- ალ­ბათ თა­რო­ზე ჩამ­წკრი­ვე­ბუ­ლი ფი­გუ­რე­ბის და­სუფ­თა­ვე­ბას გარ­კვე­უ­ლი დრო სჭირ­დე­ბა...

- საკ­მა­ოდ აქ­ტუ­ა­ლუ­რი კი­თხვაა. ამას ბევ­რი მე­კი­თხე­ბა. საკ­მა­ოდ რთუ­ლი პრო­ცე­სია, ყვე­ლა ბრენ­დი თა­ვი­სე­ბურ გაწ­მენ­დას მო­ი­თხოვს. არ­სე­ბობს სპე­ცი­ა­ლუ­რი ფუნ­ჯე­ბი, ხსნა­რე­ბი და ეს პრო­ცე­სი შე­იძ­ლე­ბა ერთი თვეც გაგ­რძელ­დეს. შრო­მა­ტე­ვა­დი საქ­მეა, რო­მელ­შიც ჩარ­თუ­ლია მთე­ლი ჩემი ოჯა­ხი - ბე­ბია, დედა, მამა და და ერ­თობ­ლი­ვი ძა­ლე­ბით ვუმკლავ­დე­ბით...

- რო­გორც ვიცი, პა­რი­ზის "დის­ნე­ი­ლენდში" იყა­ვი და ოც­ნე­ბაც აიხ­დი­ნე. რო­გო­რი იყო შენი ემო­ცი­ე­ბი იქ?

- 13 წლის ვი­ყა­ვი ეს ოც­ნე­ბა რომ ამიხ­და. ოჯა­ხის სი­ურპრი­ზი იყო. მა­მამ მი­თხრა, რომ ჩემ­თვის სა­ჩუ­ქა­რი ჰქონ­და. გული მიგ­რძნობ­და, რომ "დის­ნე­ი­ლენ­დის" საგ­ზუ­რი უნდა ყო­ფი­ლი­ყო. ჰოდა, წიგ­ნი რომ მო­მა­წო­და, გა­დავ­შა­ლე და ავი­ა­ბი­ლე­თე­ბი და­ვი­ნა­ხე... პა­რი­ზის "დის­ნე­ი­ლენ­დი" არის ად­გი­ლი, სა­დაც თავს ყვე­ლა­ზე კომ­ფორ­ტუ­ლად ვგრძნობ. ეს არის ულა­მა­ზე­სი ტე­რი­ტო­რია, სა­დაც ადა­მი­ა­ნი სხვა­დას­ხვა ზღაპ­რის გმირს შეხ­ვდე­ბა. ძა­ლი­ან რე­ა­ლუ­რე­ბი არი­ან. ატ­რაქ­ცი­ო­ნე­ბი და ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე დის­ნე­ის თე­მა­ტი­კი­თაა შე­ფუ­თუ­ლი. იქ შე­მიძ­ლია, წლე­ბი გავ­ჩერ­დე.

წელ­საც ვი­ყა­ვი პა­რი­ზის "დის­ნე­ი­ლენდში", სი­მარ­თლე გი­თხრათ, ეს ჩემი ფი­ნან­სე­ბით მო­ვა­ხერ­ხე. კი­დევ ვა­პი­რებ და­ბა­დე­ბის დღე­ზე წას­ვლას.

- აქ­ტი­უ­რი "ტი­კტო­კე­რი“ ხარ, მოგ­ვი­ყე­ვი ამის შე­სა­ხებ, რო­გორ შე­მო­ვი­და ეს პლატ­ფორ­მა შენს ცხოვ­რე­ბა­ში და რა ად­გილს იკა­ვებს დღეს?

- "ტი­კტოკს“ თა­ვი­დან არა­სე­რი­ო­ზუ­ლად ვუ­ყუ­რებ­დი, მაგ­რამ ვი­აზ­რებ­დი, რომ თუ კარ­გად წა­ვი­დო­და საქ­მე, ადრე თუ გვი­ან ამას სე­რი­ო­ზულ ფორ­მას მივ­ცემ­დი. 10-12 წლის ასაკ­ში მქონ­და ჩემი "იუ­თუბ“ გვერ­დი, სა­დაც ვი­ღებ­დი გა­სარ­თობ კონ­ტენტს და იქი­და­ნაც იყო გარ­კვე­უ­ლი შე­მო­სა­ვა­ლი. "ტი­კტო­კე­რო­ბა“ კა­რან­ტი­ნის პე­რი­ოდ­ში და­ვი­წყე, პირ­ვე­ლი­ვე ვი­დე­ოს 100.000-მდე ნახ­ვა ჰქონ­და. მერე მო­მე­ცა სტი­მუ­ლი და გა­ვაგ­რძე­ლე. სა­ხა­ლი­სო კონ­ტენტს ვი­ღებ­დი, - ეს იყო ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის პა­რო­დი­ე­ბი. ასე­ვე მქონ­და ჩემი პი­რა­დი კონ­ტენ­ტი, თით­ქოს­და მათ მე ვუ­ღებ­დი, მერე მონ­ტაჟ­დე­ბო­და და საკ­მა­ოდ კარ­გი ნახ­ვა ჰქონ­და. ექ­სპრომ­ტად გა­და­ვი­ღე ბე­ბი­აც, როცა ის ია­ტაკს გვი­და. მე კი მა­გი­და­ზე ავე­დი და ცეკ­ვა და­ვი­წყე, ვი­დე­ო­ში ბე­ბი­ას გა­ო­ცე­ბუ­ლი რე­აქ­ცია და­ფიქ­სირ­და. მოკ­ლედ, ამას მოჰ­ყვა ექ­სპრომ­ტი ვი­დე­ო­ე­ბის სე­რია. ახლა შე­მიძ­ლია ვთქვა, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი არის უკვე სა­ო­ჯა­ხო ბიზ­ნე­სი. ვთა­ნამ­შრომ­ლობ, ასო­ბით კომ­პა­ნი­ას­თან, მაქვს წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბე­ბი. ამ სა­ო­ჯა­ხო ბიზ­ნეს­ში ჩარ­თუ­ლე­ბი ვართ მე, ბე­ბია და ჩემი და.

- ე.ი. ინფლუ­ენ­სე­რი ხარ...

- ბევ­რს ჰგო­ნია, რომ იყო ინფლუ­ენ­სე­რი, არის მარ­ტი­ვი საქ­მე. რო­დე­საც სხვა ადა­მი­ან­ზე გავ­ლე­ნას ახ­დენ, საკ­მა­ოდ დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა გაქვს. ასე­ვე ვალ­დე­ბუ­ლი ხარ, რუ­ტი­ნუ­ლად უზი­ა­რო აუ­დი­ტო­რი­ას ხა­რის­ხი­ა­ნი კონ­ტენ­ტი, როცა ბიზ­ნეს-შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბია, ამას სე­რი­ო­ზუ­ლად უნდა უყუ­რო. ჯამ­ში ეს ყვე­ლა­ფე­რი სა­ინ­ტე­რე­სო სა­ხეს იღებს და გარ­კვე­უ­ლი სა­ხის სირ­თუ­ლე­ებ­თან არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი.

- მსა­ხი­ო­ბო­ბის ინ­ტე­რე­სი რო­გორ გა­გიჩ­ნდა?

- მსა­ხი­ო­ბო­ბა ჩემ­თვის პრო­ფე­სი­აა, რო­მელ­საც აქვს სა­არ­სე­ბო მნიშ­ვნე­ლო­ბა. რო­დე­საც ჩემი პრო­ფე­სი­ით ვმუ­შა­ობ, თავს სრულ­ფა­სო­ვან ადა­მი­ა­ნად ვგრძნობ. და­ახ­ლო­ე­ბით 5 წლი­დან გა­დავ­წყვი­ტე, რომ ვიყო მსა­ხი­ო­ბი. ყო­ველ­თვის სე­რი­ო­ზუ­ლად ვუ­ყუ­რებ­დი ამ ყვე­ლა­ფერს, ბაღ­ში გარ­კვე­უ­ლი სპექ­ტაკ­ლე­ბი რომ იდ­გმე­ბო­და, სხვა ბავ­შვე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, მე უფრო სე­რი­ო­ზუ­ლად ვუ­ყუ­რებ­დი და ვი­ღებ­დი იმ ყვე­ლა­ფერს. პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას ვგრძნობ­დი.

ახლა 17 წლის ვარ, პრო­ფე­სია არ­ჩე­უ­ლი მაქვს და ვა­ბა­რებ კინო-სამ­სა­ხი­ო­ბო ფა­კულ­ტეტ­ზე. 10 წლი­დან აქ­ტი­უ­რად ვი­ყა­ვი ჩარ­თუ­ლი ქარ­თუ­ლი კინო-სე­რი­ა­ლე­ბის კას­ტინ­გში, მაგ­რამ სა­ქარ­თვე­ლო­ში 90% სამ­წუ­ხა­როდ კრა­ხით დას­რულ­და. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, მო­ტი­ვა­ცია არ და­მი­კარ­გავს, რად­გან დღე­საც დიდი შე­მარ­თე­ბით ვარ და სა­ერ­თა­შო­რი­სო გა­მოც­დე­ბის­თვის ვემ­ზა­დე­ბი.

- ისე, დის­ნე­ის პროგ­რა­მი­დან მოწ­ვე­ვაც მი­ი­ღე, გა­მოც­და გაქვს იქაც ჩა­სა­ბა­რე­ბე­ლი?

- ასე ხმა­მაღ­ლა ვერ ვი­ტყვი, რომ მოვხდი, დის­ნეი "ქო­ლე­ჯპ­როგ­რამ­ში“, რად­გან არ­სე­ბობს ეტა­პე­ბი სხვა­დას­ხვა ტი­პის დაბ­რკო­ლე­ბე­ბი. ვფიქ­რობ, უნდა გა­ვუმკლავ­დე, რად­გან ბევ­რს ვმუ­შა­ობ და სე­რი­ო­ზუ­ლი შე­მარ­თე­ბით ვარ.

- ახალ ქარ­თულ სე­რი­ალ­ში "ცვა­ლე­ბად ნიშ­ნებ­ში“ თა­მა­შობ. რო­გორ მოხ­ვდი და რა როლი გაქვს?

- ახა­ლი ქარ­თუ­ლი სე­რი­ა­ლი "ცვა­ლე­ბა­დი ნიშ­ნე­ბი“ ჩემი ცხოვ­რე­ბის ახა­ლი ეტა­პია. მი­მი­ღია მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მა­სობ­რივ სცე­ნებ­ში, ეს კი სრულ­ფა­სო­ვა­ნი, სა­ინ­ტე­რე­სო რო­ლია, პერ­სო­ნა­ჟი მათე. მა­თე­სა და შა­კოს ურ­თი­ერ­თო­ბა კი, ჩემი აზ­რით, ერთ-ერთი სა­ინ­ტე­რე­სო მო­ნაკ­ვე­თია სე­რი­ალ­ში.

იშ­ვი­ა­თად ვა­მოწ­მებ ჩემს პი­რად შე­ტყო­ბი­ნე­ბებს და ერთხე­ლაც მა­ი­კო სი­ხა­რუ­ლი­ძის შე­ტყო­ბი­ნე­ბა დამ­ხვდა. ის სე­რი­ა­ლის ერთ-ერთი მთა­ვა­რი პრო­დი­უ­სე­რია. მთა­ვა­ზობ­დნენ სე­რი­ა­ლის სოცქსე­ლე­ბის მარ­თვას. ამას­თან, მი­ზე­რუ­ლი შან­სიც არ­სე­ბობ­და, რომ სე­რი­ალ­შიც მი­მე­ღო როლი, მა­ლე­ვე მივ­ხვდი, რომ რა­ღაც სე­რი­ო­ზულ­თან და დიდ პრო­ექტთან მქონ­და შე­ხე­ბა. კას­ტინ­გებს თა­ვად სოსო ბლი­ა­ძეს­თან გავ­დი­ო­დი, რო­მე­ლიც სე­რი­ა­ლის რე­ჟი­სო­რია. 10-15 დღე­ში მი­ვი­ღე პა­სუ­ხი, რომ ჩე­მით და­ინ­ტე­რეს­დნენ და იმ­დე­ნად, რომ გა­და­წყვი­ტეს სრუ­ლი­ად ახა­ლი პერ­სო­ნა­ჟი შე­ექ­მნათ, მათე, რო­მე­ლიც შა­კოს ასის­ტენ­ტი იქ­ნე­ბო­და. მომ­წონს მათე და მის ტყავ­ში ყოფ­ნა, მა­ყუ­რე­ბე­ლი მალე გა­ეც­ნო­ბა მას. მა­თეს და შა­კოს სა­ინ­ტე­რე­სო თავ­გა­და­სავ­ლე­ბი გა­დახ­დე­ბათ. ცხა­დია, სე­რი­ალ­ში უამ­რა­ვი სა­ინ­ტე­რე­სო რამ ხდე­ბა კი­დევ.

სოსო ბლი­ა­ძე - რე­ჟი­სო­რი კარ­გი პი­როვ­ნე­ბაა, ნი­ჭი­ე­რი, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი, მას­თან მუ­შა­ო­ბა კა­რი­ე­რუ­ლად მზრდის, ბევრ რა­მეს ვსწავ­ლობ. ტაში მინ­და და­ვუკ­რა სცე­ნა­რის­ტებ­საც. ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო მსა­ხი­ო­ბი მო­ნა­წი­ლე­ობს, შა­კოს როლს სან­დრო სამ­ხა­რა­ძე თა­მა­შობს, რო­მელ­თან ერ­თა­დაც ვმუ­შა­ობ. სა­ო­ცა­რი პარტნი­ო­რია, ძა­ლი­ან კომ­ფორ­ტუ­ლი, ნი­ჭი­ე­რი, დახ­ვე­წი­ლი სამ­სა­ხი­ო­ბო მო­ნა­ცე­მე­ბით.

- რა რჩე­ვე­ბის მი­ცე­მა შე­გიძ­ლია თა­ნა­ტო­ლე­ბის­თვის?

- აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა იყოთ წრფე­ლე­ბი, არა "ფე­ი­კი“ ადა­მი­ა­ნე­ბი. უნდა შექ­მნათ სა­ინ­ტე­რე­სო ორი­გი­ნა­ლუ­რი კონ­ტენ­ტი, არ უნდა იყოს პლა­გი­ა­ტი. შე­დე­გად ადრე თუ გვი­ან, ყვე­ლა­ფე­რი მოვა და ყვე­ლა­ფერს უნდა მის­ცეთ სე­რი­ო­ზუ­ლი სახე, პო­ტენ­ცი­ა­ლი და­ი­ნა­ხოთ. საქ­მე ხა­რის­ხი­ა­ნად უნდა აკე­თოთ და გიყ­ვარ­დეთ. მე ინფლუ­ენ­სე­რო­ბა პრო­ფე­სი­ად მი­მაჩ­ნია.