ჩვენი სტუმარია ქეთი მატაბელი - მხატვარი, რომლის შემოქმედება არავის ჰგავს, ხოლო მისი განუმეორებელი ფოლიანტები მთელ მსოფლიოში მარგალიტებივით არის გაბნეული. მის ნამუშევრებს ნახავთ ცნობილ მუზეუმებსა და გალერეებში, ერთ-ერთი პრეზიდენტ ბუშის რეზიდენციაშიც მოხვდა. როგორ დაიწყო მოგზაურობა ხელოვნების ფერად სამყაროში, ამის შესახებ თავად მხატვარი გვიამბობს:
- ბავშვობიდან ვხატავდი, თუმცა მუსიკოსობაზე ვოცნებობდი. მხოლოდ სკოლის დასრულების შემდეგ გადავწყვიტე, რომ მხატვარი გავმხდარიყავი. ბებიამ ხიტა ქუთათელაძის სახელოსნოში მიმიყვანა და იმ დროიდან დაიწყო ჩემი ზიარება მხატვრობასთან. იქ დავხატე ჩემი პირველი ნატიურმორტი, შემდეგ კი სამხატვრო აკადემიის სტუდენტიც გავხდი. მხატვრები ყველაფერს თავისებურად აღიქვამენ: არიან მხატვრები, რომლებიც ფორმით ან ხაზით აზროვნებენ. ვინც ხაზით აზროვნებს, ხშირად გრაფიკოსი ხდება, ის, ვინც ფორმით აზროვნებს, ქანდაკებაში იწყებს მუშაობას, ხოლო ვინც ფერს გრძნობს, ფერწერის ერთგული რჩება. არსებობს ადამიანის აურაც, რომელიც გამუდმებით იცვლება და ჩემი ფერთა გამაც ამის მიხედვით იქმნება.
- თქვენი გაფორმებული "ვეფხისტყაოსანი" განსაკუთრებულია...
- ამ საოცარ ქმნილებაზე ფიქრი ჯერ კიდევ სკოლის ასაკიდან დავიწყე. ყოველთვის ვგრძნობდი, რომ "ვეფხისტყაოსანში" იყო კოდი, რომელიც მიბიძგებდა, ყველა სტროფი სულ სხვაგვარად აღმექვა. 1980-იან წლებში ვიქტორ ნოზაძის აკრძალული წიგნები ჩამივარდა ხელში, მათ შორის "ვეფხისტყაოსნის ღვთისმეტყველება", რამაც ჩემი მსოფლმხედველობა ძირეულად შეცვალა. იგივე უნდა ვთქვა ზვიად გამსახურდიას წიგნზე "ვეფხისტყაოსნის სახისმეტყველება". 2011 წელს მანანა კარტოზიამ ნახა ჩემი ნამუშევრები, რომელიც "ვეფხისტყაოსანს" ეძღვნებოდა და შემომთავაზა, დავბეჭდოთ და მინიშნებები გავუკეთოთო. ასე დაიბეჭდა ხუთტომეული, მეოთხე ნაწილი ჩემი იყო. ამის შემდეგ ჩემი ნამუშევრებით პატრიარქი ილია II-ც დაინტერესდა. როცა ვუთხარი, რომ ბიბლიაზე მუშაობა მსურდა, დამლოცა და კურთხევა მომცა. რუსთაველს ვერ გაიგებ, თუ ბიბლია ზედმიწევნით არ იცი. ეს ამოუწურავი პროცესია, დღესაც ვაგრძელებ ამ ორი საოცრების შესწავლას. განაგრძეთ კითხვა