"ამ ფოტომ ბევრი პრობლემა შემიქმნა" - მწვანეთვალება ავღანელის "თავიდან დაბადება", სხვა ცხოვრება სამშობლოდან გაქცევის შემდეგ და იტალიაში ნაპოვნი ბედნიერება
ერთი წლის წინ, ავღანელმა ქალმა, შარბათ გულა შინვარიმ პირველად დადგა ფეხი იტალიაში. მის უკან კი დარჩა ქვეყანა, სადაც ახლა "თალიბები" არიან ხელისუფლებაში. ისევე, როგორც 38 წლის წინ, როდესაც მისი სურათი პირველად ჟურნალ National Geographic-ის გარეკანზე გამოქვეყნდა, დღესაც, ის კვლავ დანგრეული ქვეყნისა და იძულებით გაქცეული ხალხის სიმბოლოა.
იტალიურ გამოცემას "Il Venerdì"-სთან ქალმა ექსკლუზიურად ისაუბრა, თუ როგორ შეიცვალა მისი ცხოვრება სამშობლოს დატოვების შემდეგ.
შარბათ გულას ცხოვრება ისევ ახალი ფურცლიდან იწყება. მასზე, როგორც მსოფლიოში ცნობილი ქალზე ისევ წერენ, ზუსტად ისე, როგორც წლების წინ, როცა ის 10 წლის გოგონა იყო.
ახლა იტალიურს სწავლობს, ცხოვრობს ქვეყნის ერთ-ერთ პროვინციაში, ქაოსისა და ხმაურისგან შორს, ხეებითა და სათამაშო მოედნით გარშემორტყმულ ორსართულიან სახლებს შორის. ავღანეთი აქედან შორს არის.
47 წლის ქალი, სამუდამოდ დარჩა ბავშვის ხატებაში. მას შეეძლო სადმე, სხვა ქვეყანაში წასულიყო, მათ შორის, შეერთებულ შტატებშიც, მაგრამ იტალია აირჩია.
"მქონდა არჩევანის შესაძლებლობა. როდესაც თალიბები მოვიდნენ ხელისუფლებაში, მივხვდი, რომ დარჩენა გამიჭირდებოდა. ავღანეთში ძალიან კარგად მიცნობენ. რამდენიმე მთავრობამ შემოგვთავაზა დახმარება, მაგრამ იტალია ავირჩიე, რადგან მითხრეს, რომ იტალიელები კეთილი ხალხია. ვიცოდი, რომ იტალიამ ბევრი რამ გააკეთა ავღანეთისთვის. გადავწყვიტე ცხოვრება აქ მეცადა", - ამბობს შარბათ გულა.
ქალთან ერთად იტალიაშია მისი ოჯახი - სამი შვილი.
"იმედები არ გამცრუებია. აქ ჩამოსვლის შემდეგ არასოდეს გვიგრძნია თავი არასასურველად. აქ ყველა კარგია, მაგრამ ენობრივი ბარიერის გამო ბევრს არ ვსაუბრობთ. თითქმის არავინ იცის, ვინ ვარ და ჩემთვის ეს კარგია. რაღაცას მოგიყვებით, პირველად რომ მივედი საავადმყოფოში რამდენიმე ექიმმა და ექთანმა შემომხედა, მაკვირდებოდნენ, ვიყავი თუ არა ფოტოზე გადაღებული პატარა გოგონა, ბოლოს გადაწყვიტეს, რომ ეს მე არ ვიყავი და გამიხარდა. მხოლოდ ჩემმა იტალიურის მასწავლებელმა, ექიმმა და რამდენიმე სხვამ იცის ჩემი ამბავი და ეს კარგია ჩემთვის", - ამბობს ავღანელი ქალი.
მის ამოცნობას ნამდვილად არ დასჭირდება დიდი ძალისმევა. მზერა, რომელმაც მსოფლიო დაიპყრო, ჯერ კიდევ ისეთივეა. რაღაც მომენტებში თვალები ისევ ისე ანათებს, როგორც ცნობილ ფოტოზე, რომელმაც შარბათ გულა ცნობილი გახადა.
მხოლოდ ათი წლის იყო, როდესაც ფოტოგრაფმა პაკისტანში, ლტოლვილთა ბანაკში გადაიღო. 13 წლის იყო, როდესაც გაათხოვეს და ამის გამო, სკოლის დატოვება მოუხდა. ის მეუღლესთან და შვილებთან ერთად ცხოვრობდა შორეულ მხარეში ავღანეთისა და პაკისტანის საზღვარზე.
ქალს წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა, რომ ის ავღანეთის სიმბოლოდ იქცა და რომ მისი ფოტო მთელ მსოფლიოში ნანახი ჰქონდათ. მხოლოდ ამ სურათის გადაღებიდან ჩვიდმეტი წლის შემდეგ, 2002 წელს, როდესაც ფოტოგრაფმა შარბათი ისევ იპოვა, შეიტყო, რომ მისი სურათი გლობალური მასშტაბით იყო ცნობილი.
იმ მომენტიდან, სულ უფრო და უფრო მეტი პრობლემა შეექმნა, დაეღუპა ქმარი და სამი შვილით მარტო დარჩა. 2016 წელს, ქალი პაკისტანში დოკუმენტების გაყალბების ბრალდებით დააპატიმრეს. შემდეგ კი ქაბულში გააძევეს. "ამ ფოტომ ბევრი პრობლემა შემიქმნა, მერჩია არასოდეს გადამეღო. კარგად მახსოვს ის დღე, ის ფოტოგრაფი, რომელიც ნასირ ბაღის ბანაკის სკოლაში ჩამოვიდა. მე ბავშვი ვიყავი. არ მომწონდა ფოტოების გადაღება. ავღანურ კულტურაში ქალები ფოტოებზე არ ჩნდებიან, მაგრამ არჩევანი არ მქონდა“.
ქალს დღესაც არ უყვარს სურათის გადაღება. როგორც კი ფოტოგრაფის ობიექტივს უყურებს, სახე ეყინება. როდესაც ოთახში მისი შვილები შედიან, მისი მზერა ისევ ანათებს. ასევე ბედნიერია იტალიურის მასწავლებელთან ერთად. ისინი იცინიან, ჟესტებით საუბრობენ, წერენ, ესაუბრებიან ერთმანეთს, რამდენადაც შეუძლიათ. ეს არ არის მხოლოდ ენის გაკვეთილი, ეს არის ქალის თავიდან დაბადება, რომელიც ამდენი წლის დუმილის შემდეგ, ახალ ხმას პოულობს.
"ბედნიერად ვგრძნობ თავს. სწავლა რაც დავიწყე, თავს ისევ პატარა გოგოდ ვგრძნობ“, - ამბობს შარბათი.
მასწავლებელი ულოცავს, უქებს მიღწევებს. ამ დროს მისი თვალები ძველებურად ანათებს.
ჟურნალისტი ამ მასალის მომზადებაზე რამდენიმე კვირა მუშაობდა. ქალმა სთხოვა, რომ მაქსიმალურად დაეცვათ კონფიდენციალურობა, რათა მათი ადგილსამყოფელის შესახებ ცნობილი არ გამხდარიყო. სტატიაში არ წერია შვილების სახელები, არც მისამართი, არ გამოუქვეყნებიათ ოჯახური ფოტოები.
ჩნდება კითხვა, მაშინ რატომ დათანხმდა ქალი გამოცემას ინტერვიუზე, რატომ დაარღვია დუმილი? - ამ ამბავს ორი მიზეზი აქვს. მას უნდა მადლობა გადაუხადოს იტალიელებს, ადამიანებს, რომლებიც კარგად შეხვდნენ უცხო ქვეყანაში და სურს, თავისი ისტორია კიდევ ერთხელ აქციოს სიმბოლოდ - ოღონდ ამჯერად, გამძლეობის სიმბოლოდ.
და1984 წლისგან განსხვავებით, როდესაც ფოტო პირველად გადაუღეს, ამჯერად ეს მისი არჩევანია.
"კართან უმცროსი ბავშვები დედის ახლოს დგანან, უფროსი ქალიშვილი ერთი ნაბიჯით უკან რჩება, ქმრის გვერდით. ისინი ყველანი ლამაზები არიან, მაგრამ არცერთ მათგანს არ აქვ დედის მსგავსი თვალები. "ავღანელი გოგო“ ამას ხმამაღლა არ ამბობს, მაგრამ ადვილი მისახვედრია, რომ თვლის, ეს ცუდი სულაც არ არის", - წერს სტატიის ავტორი.