მომ­ღე­რა­ლი ნინო ძო­წე­ნი­ძე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად პო­პუ­ლა­რუ­ლი სიმ­ღე­რით - "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნა" გახ­და. სიმ­ღე­რის გა­მოს­ვლი­დან ბევ­რი წელი გა­ვი­და, მაგ­რამ ბევ­რმა ახ­ლა­ხან გა­ი­გო, რომ "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნას" ტექ­სტი არარ­სე­ბულ ენა­ზეა შექ­მნი­ლი - ემო­ცი­უ­რი იმპრო­ვი­ზა­ცი­აა... გა­დავ­წყვი­ტეთ, გე­მოვ­ნე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით, ნინო ძო­წე­ნი­ძეს­თან გვე­სა­უბ­რა...

- გე­მოვ­ნე­ბა ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი ხედ­ვის სა­კი­თხია. ვერ ვი­ტყვი, მო­დას მივ­ყვე­ბი-მეთ­ქი, მაგ­რამ რა თქმა უნდა, თავს გე­მოვ­ნე­ბი­ან ადა­მი­ა­ნად მი­ვიჩ­ნევ.

- თქვე­ნი გე­მოვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ზე ვინ, რამ მო­ახ­დი­ნა ზე­გავ­ლე­ნა?

- ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი სტი­ლი ბავ­შვო­ბი­დან თა­ვის­თა­ვად ჩა­მო­მი­ყა­ლიბ­და. არ მინ­დო­და, ყვე­ლას­ნა­ი­რი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი. მახ­სოვს, 13-14 წლის გახ­ლდით, როცა წა­ვი­ქე­ცი და ახა­ლი ნა­ყი­დი შარ­ვა­ლი გა­და­მე­ხა. მერე იმ შარ­ვალს ნო­ტე­ბი და­ვა­ხა­ტე (იღი­მის)... სი­თა­მა­მე­ე­ბის არა­სო­დეს მე­ში­ნო­და. ყო­ველ­თვის გა­მორ­ჩე­უ­ლი ვი­ყა­ვი, თუმ­ცა ვერ ვი­ტყვი, რომ გა­მოპ­რან­ჭუ­ლი: ტყა­ვის ქურ­თუ­კებს, პე­რან­გებს ვიც­ვამ­დი... თან, ბავ­შვო­ბა­ში კა­რა­ტე­ზე დავ­დი­ო­დი. მო­ზარ­დო­ბი­სას ჩემს სტილ­ში ქა­ლუ­რო­ბა "ხაზ­გას­მუ­ლი" არ იყო... დღეს­დღე­ო­ბით უფრო თა­ვი­სუ­ფა­ლი სტი­ლის სა­მოსს ვამ­ჯო­ბი­ნებ.

- გარ­შე­მო მყო­ფე­ბი თქვენს გან­სხვა­ვე­ბუ­ლო­ბას რო­გორ იღებ­დნენ?

- ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად. პრობ­ლე­მა არა­სო­დეს შემ­ქმნია. უბ­რა­ლოდ, შე­იძ­ლე­ბა სტან­დარ­ტუ­ლად, სხვე­ბის მსგავ­სად არ მეც­ვა, თო­რემ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სი­თა­მა­მით არ გა­მო­ვირ­ჩე­ო­დი. ბავ­შვო­ბი­დან ხე­ლოვ­ნე­ბის სფე­რო­ში ვი­ყა­ვი: ყო­ველ­თვის ვმღე­რო­დი, თე­ატ­რში და­კა­ვე­ბუ­ლი გახ­ლდით... ურ­თი­ერ­თო­ბა ისეთ ხალ­ხთან მქონ­და, ჩემი სტი­ლი მათ­თვის გა­უ­გე­ბა­რი რომ არ ყო­ფი­ლა...

ჩემს ბავ­შვო­ბა­ში გარ­კვე­უ­ლი სტე­რე­ო­ტი­პე­ბი არ­სე­ბობ­და, რომ მა­გა­ლი­თად - ნი­ნი­კო, სახ­ლში ადრე უნდა მოხ­ვი­დე, მე­ზობ­ლე­ბი რას იტყვი­ა­ნო? ეს სი­ტუ­ა­ცია არა­სო­დეს მომ­წონ­და, რომ მე­ზობ­ლის აზრს უნდა დავ­მორ­ჩი­ლე­ბო­დი. და­ახ­ლო­ე­ბით 17 წლის ვი­ყა­ვი, როცა სი­გა­რეტს ვე­წე­ო­დი. მა­შინ ქუ­თა­ის­ში ეს მი­უ­ღე­ბე­ლი იყო. არც ვმა­ლავ­დი, რომ ვე­წე­ო­დი. არ მინ­დო­და, ეს მა­ლუ­ლად გა­მე­კე­თე­ბი­ნა. კი, მშობ­ლებს ვით­ვა­ლის­წი­ნებ­დი, მაგ­რამ მა­ინც თა­ვი­სუფ­ლე­ბის მოყ­ვა­რე ბავ­შვი გახ­ლდით - დოგმე­ბი­სა და სტე­რე­ო­ტი­პე­ბის დან­გრე­ვა ყო­ველ­თვის მიყ­ვარ­და, ზო­მი­ე­რე­ბის ფარ­გლებ­ში.

- სიმ­ღე­რის მი­მარ­თუ­ლე­ბით ამ­ჟა­მად სად, რო­გორ აქ­ტი­უ­რობთ?

- რამ­დენ­ჯე­რაც რა­ღაც წი­ნას­წარ ვთქვი, არა­სო­დეს არა­ფე­რი გა­მო­ვი­და. ალ­ბათ, ეს ცო­ტა­თი ჩემი სი­ზარ­მა­ცის ბრა­ლიც არის. რა­ღა­ცებ­ზე ვმუ­შა­ობ. მინ­და, ზა­ფხუ­ლის­თვის რამ­დე­ნი­მე ახა­ლი სიმ­ღე­რა მქონ­დეს.

- რო­მე­ლი ჟან­რის სიმ­ღე­რე­ბის შეს­რუ­ლე­ბი­სას გრძნობთ თავს ყვე­ლა­ზე კომ­ფორ­ტუ­ლად?

- სო­უ­ლიც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, რო­კიც, ჯაზ-რო­კიც, აზი­უ­რი იმპრო­ვი­ზა­ცი­აც... მგო­ნია, რომ წინა ცხოვ­რე­ბა­ში რო­მე­ლი­მე აზი­უ­რი ქვეყ­ნის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი გახ­ლდით: როცა აზი­ურ მუ­სი­კას ვუს­მენ, თით­ქოს სხვა სამ­ყა­რო­ში გა­დავ­დი­ვარ. ალ­ბათ ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე კომ­ფორ­ტუ­ლი ასე­თი მუ­სი­კაა. ახლა ძა­ლი­ან ტრენ­დუ­ლია: მსოფ­ლი­ოს თით­ქმის ყვე­ლა ვარ­სკვლა­ვი აზი­ურ მუ­სი­კა­საც ეზი­ა­რა. ეს ამ­ბა­ვი ძა­ლი­ან მომ­წონს.

- ზოგ­მა ჯერ კი­დევ არ იცის, რომ თქვე­ნი სიმ­ღე­რის ტექ­სტი - "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნა" გა­მო­გო­ნილ ენა­ზეა...

- კი. ეს აფ­რი­კულ-ინ­დურ მო­ტი­ვებ­ზე გა­კე­თე­ბუ­ლი კომ­პო­ზი­ცი­აა. ამ სიმ­ღე­რის შექ­მნი­დან 18 წელი გა­ვი­და, მაგ­რამ ახ­ლაც, ზა­ფხუ­ლო­ბით, როცა "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნას" შეს­რუ­ლე­ბა მი­წევს, მსმე­ნე­ლე­ბი საკ­მა­ოდ კარ­გად ერ­თო­ბი­ან. სხვა­თა შო­რის, იმ თა­ო­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი, რომ­ლებ­მაც მე­გო­ნა, რომ ეს სიმ­ღე­რა არ იცოდ­ნენ, მე­უბ­ნე­ბი­ან, რომ თურ­მე "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნა" ძა­ლი­ან უყ­ვარ­დათ, რაც მსი­ა­მოვ­ნებს. გან­წყო­ბის კომ­პო­ზი­ცი­აა. მგო­ნი ყვე­ლას კარგ ხა­სი­ათ­ზე აყე­ნებს, რაც ადა­მი­ა­ნებს ყვე­ლა­ზე მე­ტად სჭირ­დე­ბათ, მით უმე­ტეს - დღეს. სამ­წუ­ხა­როდ, ისე­თი ჰი­ტის შექ­მნა, რო­გო­რიც "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნა" იყო, ძა­ლი­ან გა­მი­ჭირ­და. ასე­თი­ვე იმპრო­ვი­ზა­ცია - "აფ­რი­კა" მაქვს, მაგ­რამ ისე­თი ჰიტი ვერ გახ­და, რო­გო­რიც - "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნა".

- რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა ქარ­თულ ენა­ზე გა­მოვ­ხა­ტოთ ის ტექ­სტი, რა­საც "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნა­ში" მღე­რით?

- ალ­ბათ - კარგ ხა­სი­ათ­ზე ვი­ყოთ, ერ­თმა­ნეთ­თან სიყ­ვა­რუ­ლი გავცვა­ლოთ, გა­ვერ­თოთ (იღი­მის)...

- აზი­ურ დე­ტა­ლებს თქვენს ჩაც­მუ­ლო­ბა­ში თუ იყე­ნებთ?

- ადრე უფრო ვი­ყე­ნებ­დი. ჩალ­მე­ბი ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­და. "ში­ნა­მა­ნა­კე­ნას" კლიპ­შიც ჩალ­მა მა­ხუ­რავს. მკლავ­ზე "ბრას­ლე­ტი" ყო­ველ­თვის მე­კე­თა (ახლა ტატუ მაქვს). ჩემს სტილ­ში გარ­კვე­უ­ლი აზი­უ­რი ელე­მენ­ტე­ბი ყო­ველ­თვის იყო, მაგ­რამ ბოლო დროს ნაკ­ლე­ბა­დაა - რა­ღაც­ნა­ი­რად, დავ­კარ­გე...

- სა­ერ­თოდ, სა­მო­სის შერ­ჩე­ვას რამ­დენ დროს უთ­მობთ?

- ჩაც­მუ­ლო­ბა ჩემი სუს­ტი წერ­ტი­ლი არ არის, შო­პოჰო­ლი­კი არ ვარ. ის მაც­ვია, რა­შიც თავს კომ­ფორ­ტუ­ლად ვგრძნობ. პირ­ველ რიგ­ში, სა­კუ­თა­რი თავი უნდა მომ­წონ­დეს. მხო­ლოდ მო­დუ­რო­ბის გამო სა­მო­სი არ შე­მი­ძე­ნია. ამ სა­კი­თხში პა­სი­უ­რი ვარ. მგო­ნია, რომ მთა­ვა­რი ადა­მი­ა­ნის ში­ნა­გა­ნი სამ­ყა­რო უნდა იყოს, რად­გან შე­იძ­ლე­ბა, ვი­ღაც ძა­ლი­ან მაგ­რად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­დეს, მაგ­რამ "პირი და­ა­ღოს" და ისე არ მო­მე­წო­ნოს, რომ ყვე­ლა­ფე­რი წა­ი­შა­ლოს... ჩემ­თვის ჩაც­მუ­ლო­ბა პრი­ო­რი­ტე­ტუ­ლი არ არის. შე­იძ­ლე­ბა მე­ო­რა­დი ტან­საც­მლის მა­ღა­ზი­ა­ში შე­ძე­ნი­ლი სა­მო­სი ჩა­იც­ვა. ბავ­შვო­ბა­ში ასეთ მა­ღა­ზი­ებ­ში მეც დავ­დი­ო­დი, ახლა ვერ ვა­ხერ­ხებ. ბევ­რი ძებ­ნაც არ შე­მიძ­ლია, თო­რემ იქ ადა­მი­ანს საკ­მა­ოდ ორი­გი­ნა­ლუ­რი რა­ღა­ცე­ბის არ­ჩე­ვა შე­გიძ­ლია. ასე­ვე, თბი­ლის­ში უამ­რა­ვი მა­ღა­ზი­აა, სა­დაც შე­გიძ­ლია სა­მო­სი ისე შე­ი­ძი­ნო, რომ სას­წა­უ­ლი ფასი არ გა­და­ი­ხა­დო...

თუ სად­მე გან­სა­კუთ­რე­ბულ ად­გი­ლას მივ­დი­ვარ, წინა ღა­მით ვფიქ­რობ, რა ჩა­ვიც­ვა, მაგ­რამ რა­საც მო­ვი­ფიქ­რებ, ზოგ­ჯერ მე­ო­რე დღეს აღარ მომ­წონს... ბევ­რი ისე­თი კაბა მაქვს, რო­მე­ლიც 10 წლის წინ კარ­გად მქონ­და, ახ­ლაც კარ­გად მაქვს და ისე მიყ­ვარს, რომ შე­საძ­ლოა, გა­სა­ჩუ­ქებ­ლად ვერ გა­ვი­მე­ტო... სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, სა­მო­სის შერ­ჩე­ვას და­ახ­ლო­ე­ბით 1 სა­ათს ვუთ­მობ, მაგ­რამ ზოგ­ჯერ ამ სა­კითხს მარ­ტი­ვად ვწყვეტ, ზოგ­ჯერ - "ვი­ჭე­დე­ბი". ჩაც­მუ­ლო­ბა ჩემს გან­წყო­ბა­ზე ძა­ლი­ან მოქ­მე­დებს: თუ ისე არ მაც­ვია, რო­გორც მომ­წონს, შე­იძ­ლე­ბა ცუდ გან­წყო­ბა­ზე დავ­დგე...

- რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ვარ­ცხნი­ლო­ბა გქო­ნი­ათ?

- ბოლო დროს ვარ­ცხნი­ლო­ბას არ ვიც­ვლი, რად­გან გრძე­ლი თმა კომ­ფორ­ტუ­ლია. გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში "კარე" მქონ­და, ქე­რაც ვი­ყა­ვი, წი­თუ­რიც... ჩემს თმა­ზე ისე­თი ექ­სპე­რი­მენ­ტე­ბი ჩა­ვა­ტა­რე, რომ გა­ფუჭ­და... შემ­დეგ ხე­ლოვ­ნუ­რად და­ვიგ­რძე­ლე, მაგ­რამ სა­ერ­თოდ არ მო­მე­წო­ნა და სა­კუ­თარ თავს სას­წა­უ­ლე­ბი გა­ვუ­კე­თე... მას მერე ექ­სპე­რი­მენ­ტე­ბი და­ვი­ვი­წყე... შე­საძ­ლოა, მო­მა­ვალ­ში ვარ­ცხნი­ლო­ბა ისევ შე­ვიც­ვა­ლო. "კარე" ძა­ლი­ან მომ­წონს, მაგ­რამ ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში, ვარ­ცხნი­ლო­ბის შეც­ვლის სა­შუ­ა­ლე­ბა არ გაქვს, გრძე­ლი თმით კი ბევ­რნა­ი­რი იმპრო­ვი­ზა­ცი­აა შე­საძ­ლე­ბე­ლი.

- თქვენს სტილ­ზე მე­უღ­ლე თუ ახ­დენს ზე­გავ­ლე­ნას?

- კი. ვერ ვი­ტყვი, გი­გას აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი გე­მოვ­ნე­ბა აქვს-მეთ­ქი, მაგ­რამ ჩემს სტილ­ში ადრე უფრო ერე­ო­და, ახლა - არა, რად­გან იცის, რომ ჯი­უ­ტად, მა­ინც იმას ჩა­ვიც­ვამ, რაც მინ­და (იცი­ნის). რჩე­ვას ყო­ველ­თვის ვე­კი­თხე­ბი და რა­ღა­ცებს ვით­ვა­ლის­წი­ნებ კი­დეც, მაგ­რამ მა­გა­ლი­თად, მას უნდა, და­ბალ­ძი­რი­ა­ნი ფეხ­საც­მე­ლე­ბი ჩა­ვიც­ვა, მე კი ბავ­შვო­ბი­დან სი­მაღ­ლის კომ­პლექ­სი მქონ­და. სა­ერ­თოდ, მა­ღალ­ქუს­ლი­ა­ნი ფეხ­საც­მე­ლე­ბი ისე მომ­წონს და მათ მორ­გე­ბას ისე ვარ შეჩ­ვე­უ­ლი, ბო­ტა­სის ძი­რიც კი ცო­ტა­თი მა­ღა­ლი თუ არ არის, ფე­ხის კუნ­თე­ბი მტკი­ვა.

- გი­გას გე­მოვ­ნე­ბა­ში, სტილ­ში თა­ვად თუ ერე­ვით?

- გი­გას საკ­მა­ოდ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი, კარ­გი გე­მოვ­ნე­ბა აქვს. რა­ღა­ცებს ვურ­ჩევ, მაგ­რამ მა­ინც ისე აკე­თებს, რო­გორც უნდა. მგო­ნია, ერ­თმა­ნე­თის სივ­რცე­ში ძა­ლი­ან შეჭ­რა ნორ­მა­ლუ­რი არ არის.

- გიგა ირუ ხე­ჩა­ნო­ვის პრო­დი­უ­სე­რი გახ­ლავთ. სა­ინ­ტე­რე­სოა, შე­მოქ­მე­დე­ბით პრო­ცეს­ში მე­უღ­ლეს რჩე­ვებს თუ აძ­ლევ­დით?

- ეს "პირ­ვე­ლი არ­ხის" პრო­ექ­ტია. ჩემი ჩა­რე­ვა მი­ზან­შე­წო­ნი­ლი ისე­დაც არ იყო. ირუ ჩვენს ხელ­ში გაზ­რდი­ლია. სა­ბავ­შვო "ევ­რო­ვი­ზი­ა­ზე" გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი ჯგუ­ფის წევ­რია. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი, ნი­ჭი­ე­რი, მშრო­მე­ლი და მარ­თლა ძა­ლი­ან მონ­დო­მე­ბუ­ლი გო­გოა. ამ პრო­ექ­ტის­თვის ირუსნა­ი­რი ადა­მი­ა­ნია სა­ჭი­რო: ინ­ტერ­ვი­უ­ებს ძა­ლი­ან კარ­გად აძ­ლევს, მა­ყუ­რებ­ლებ­თან კარ­გად მუ­შა­ობს... "ევ­რო­ვი­ზია" მას­შტა­ბუ­რი კონ­კურ­სია. ძა­ლი­ან მინ­და, წარ­მა­ტე­ბას მი­აღ­წი­ონ... მუ­შა­ო­ბის პრო­ცეს­ში, მუ­სი­კა­ლუ­რი თვალ­საზ­რი­სით არ ჩავ­რე­ულ­ვარ, თუმ­ცა რა თქმა უნდა, გი­გას რა­ღა­ცებს ვურ­ჩევ­დი, მაგ­რამ ასეთ დროს გიგა თა­ვის ნა­ჭუჭ­შია, არა­ვის არა­ფერს ეკი­თხე­ბა. რამ­დე­ნი­მე სიმ­ღე­რას და­წერს, მერე ფიქ­რობს... არ არ­სე­ბობს, რამე ვურ­ჩიო და შე­საძ­ლე­ბე­ლი იყოს, გა­ით­ვა­ლის­წი­ნოს. მსგავ­სი არა­ფე­რი მახ­სენ­დე­ბა..წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად