"იყო მომენტი, როდესაც საკუთარ თავთან ვაღიარე, რომ მეშინოდა" - ბახმუტში მებრძოლი "მაესტროს" ნაამბობი მტერზე, ჭაობსა და შობაზე

ბახმუტში, რომელიც ბოლო თვეების განმავლობაში ფრონტის ერთ-ერთ ყველაზე ცხელ წერტილად რჩება, 2022 წლის მაისიდან მოყოლებული უკრაინელი სამხედრო, მეტსახელად "მაესტრო“ იბრძვის, რომელიც გულწრფელად საუბრობს BBC-სთან იმაზე, თუ როგორია სანგრებში გატარებული დღეები უკრაინელი სამხედროებისთვის.

• პირველი მცირე გამარჯვება

"მაესტრო" ხმელნიცკის რეგიონიდანაა, ისევე, როგორც ბევრი უკრაინელი მებრძოლი, ომამდე სულ სხვა ცხოვრებით ცხოვრობდა. ჭოკზე ხტომაში ავარჯიშებდა მსურველებს. რუსეთის სრულმასშტაბიანი შეჭრის შემდეგ, ცდილობდა დარეგისტრირებულიყო ტერიტორიულ თავდაცვაში (TRO), მაგრამ ბევრი მსურველი იყო და ყოველ ჯერზე, როდესაც მისი რიგი მოდიოდა, მეორე დღისთვის იბარებდნენ. საბოლოოდ, არმიაში ჩაირიცხა და სწორედ ამას მიიჩნევს საკუთარ პირველ გამარჯვებად.

იმ პერიოდში მოსალოდნელი იყო დედაქალაქზე თავდასხმა, ამიტომ მისი ბრიგადა იქ იდგა და სხვადასხვა მნიშვნელოვან ობიექტებს იცავდა კიევში.

• როგორც მძიმე ფილმში დასასრულის გარეშე

24 მაისს, როდესაც "მაესტრო" დონეცკის ოლქში ჩავიდა, რუსები ჯერ არ იყვნენ ბახმუტის სიახლოვეს და უკრაინელი სამხედროები გარეუბანში, ქალაქიდან 10 კილომეტრში დაბანაკდნენ.

"მას შემდეგ თვეები გავიდა, თითქოს ბევრი რამ შეიცვალა, მაგრამ მეორე მხრივ, მაისიდან მოყოლებული, რუსებმა ქალაქისკენ მხოლოდ 10-კილომეტრიანი დისტანციის გავლა შეძლეს... უკრაინელი სამხედროები აკავებენ ბრძოლის ხაზს ქალაქის მისადგომებთან... გაზაფხულზე და ზაფხულის პირველ თვეში ბრძოლები პლანტაციებსა და ტყეებში მიმდინარეობდა", - ამბობს მაესტრო.

ივლისში, როდესაც კიევის რეგიონში როტაციაზე გაგზავნეს, ძალიან ნერვიულობდა.

"ორი დღის შემდეგ გვითხრეს, რომ რუსები შეტევაზე გადმოვიდნენ და ის პოზიციები, სადაც ჩვენ ვიდექით, დავთმეთ... შეტევა იყო ჯავშანტექნიკით, თვითმფრინავებით, რთული იყო შეკავება და ბიჭებმა უკან დაიხიეს...“

"მაესტრო" მიხვდა, რომ ომში ყველაფერი ზუსტად ისეა, როგორც მძიმე ფილმში.

"მქონდა მომენტი, როდესაც დედამიწამ ჩემ თავზე დაიწყო მსხვრევა. თხრილში ყუმბარა დამცავს მოხვდა - მანამდე მეგონა, რომ მსგავსი რამ მხოლოდ ფილმებში მქონდა ნანახი."

ბახმუტის კადრები, ხშირად ახსენებს ფილმს "რიგითი რაიანის გადასარჩენად, მაგრამ ფილმი ორი საათის შემდეგ სრულდება, ნამდვილ ომში კი დრო ჩერდება..."

• დაბომბვის განრიგი

ყველაფერი დილიდან იწყება. ღამით უფრო სიმშვიდეა. მაგრამ თუ ზაფხულში დაბომბვა ყოველ ღამე კლებულობდა, ზამთარში, როდესაც "მაესტრო" ბახმუტში დაბრუნდა, ჭურვები გამუდმებით ცვიოდა.

თავდაცვის ხაზი ყველგან ერთნაირი არ არის - სადღაც სამხედროები სხედან სანგრებში, სადღაც - სახლებში არიან გამაგრებულები, რადგან რუსები უკვე ახლოს არიან ქალაქთან.

ამბობს, რომ ბახმუტის გარეუბანში მთლიანი არაფერი დარჩა და ქალაქშიც აღარ არსებობს დაუზიანებელი სახლი.

ხდება ისე, რომ უკრაინელებისა და რუსების თხრილებს შორის მანძილი 50-100 მეტრია. ყოველდღიურად 15-30 რუსი ცდილობს უკრაინული პოზიციების გარღვევას და მათკენ ავტომატებითა და ნაღმტყორცნებით მორბის.

ეს შეიძლება გაგრძელდეს დიდი ხნის განმავლობაში...

ბოლო მონაცემებით, ქალაქში 6 ათასზე მეტი მშვიდობიანი მოქალაქეა დარჩენილი.

"ადრე ყველანი ჯავშანტექნიკით დავრბოდით, იქვე ჭურვები დაფრინავდნენ, ადგილობრივები კი ჩვენს წინ ველოსიპედით დადიოდნენ“, - ამბობს უკრაინელი მებრძოლი.

• ბიჭები

ბახმუტში ბევრი სიკვდილია...

"როდესაც საომარ ზონაში მივდივარ, ემოციებს მთლიანად ვთიშავ, სხვანაირად შეიძლება საბრძოლო დავალება ეფექტიანად ვერ შევასრულო... არსებობენ ადამიანები, რომლებიც თანდათან, გაუცნობიერებლად, გიჟდებიან“. - ის საუბრობს ახალგაზრდაზე, ვისთან ერთადაც ბახმუტში საბძოლველად წავიდა. მიუხედავად იმისა, რომ ბიჭი მხოლოდ 19 წლის იყო, ის ბევრ რამეში აჯობებდა 40 წელს გადაცილებულებს, მაგრამ ვერ გაუძლო, ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში გაგზავნეს ექსპერტიზაზე...“ - ამბობს ის.

• შობა ჭაობში

კიდევ ერთი რამ, რასთან შეგუებაც სამხედროებს უჭირთ, ამინდია. "ხანდახან ვფიქრობ, რა გვაშინებს უფრო მეტად - ჭაობი და ყინვა თუ რუსები, რომლებიც ახლოს არიან?" - ხუმრობს "მაესტრო".

"ყველაზე ცუდი ის არის, რომ წვიმის შემდეგ, როცა ირგვლივ ყველაფერი ჭაობშია, საათნახევრიანი ბრძოლის მერე შიში გიპყრობს, რომ ავტომატი გაიჭედება და ვეღარ ისვრი“.

შობის დღესასწაული 00:00 საათზე ერთ-ერთმა მეთაურმა რაციით მოგვილოცა, საპასუხოდ ჩვენც დავიწყეთ ერთმანეთისთვის მილოცვა რაციებით. იმ დღეს სიმღერებიც ისმოდა...

მსგავსი ამბავი იყო ახალ წელსაც, რის შემდეგაც ნაღმტყორცნების ქვედანაყოფის მეთაურმა გვითხრა, - აბა, ახლა რუსებს მივულოცოთო... მართლაც კარგად მივულოცეთ, კარგა ხანს ვერ მოვიდნენ გონზე", - იხსენებს სამხედრო.

• "აკორდეონი“

"მაესტრო" ამბობს, რომ 24-საათიანი საბრძოლო ცვლის შემდეგ, მხოლოდ ძილი შეუძლია, მაგრამ ადრენალინი დიდხანს არ ტოვებს და დაძინება უჭირს. ასეთ მომენტებში იღებს აკორდეონს, რომელიც მეთაურის თხოვნით ჩაიტანა ბახმუტში და იწყებს დაკვრას.

• ეკლესია ტყეში

ახლა "მაესტრო" დროებით სახლშია დასასვენებლად. ტელეფონზე BBC-ს სანგრებში ცხოვრების შესახებ უყვება, მის გვერდით ქალიშვილი თამაშობს.

"იყო მომენტი, როდესაც საკუთარ თავთან ვაღიარე, რომ მეშინოდა", - ამბობს მებრძოლი და შემდეგ სთხოვს ბავშვს, აიღოს სათამაშოები და ცოტა ხნით სხვა ოთახში გავიდეს.

"ერთ დღეს, როდესაც ალყაში მოგვაქციეს, ლოცვა დავიწყე. შემდეგ გამახსენდა მეთაურის მითითებები - შეიძლება შეგეშინდეს, მაგრამ უკან არ დაიხიოო... ხშირად ვლოცულობ სანგარში... მჯერა, რომ არსებობს ზებუნებრივი ძალები და რომ მსოფლიოში ყველაფერი ასე მარტივი არ არის..."

ერთხელ, უცნაური ამბავი შეემთხვა, რომელსაც ბოლომდე ვერ ხსნის. დილის 3-4 საათი იყო, თითქმის ერთი დღე ეძინა, დაახლოებით 20 მეტრში ტყეში ეკლესია დაინახა.

"ვიფიქრე, რომ ისევ ძილბურანში ვიყავი, თავი რამდენიმეჯერ გადავაქნიე, მაგრამ ისევ ჩანდა... გუმბათებს, კარს, ფანჯრებს ვუყურებდი. უბრალოდ, ვიდექი და აღფრთოვანებული შევცქეროდი, თან ვფიქრობდი, ეს რას ნიშნავდა?"

მოგვიანებით, მიხვდა, რომ ეკლესია, რომელიც ძილ-ღვიძილის საზღვარზე დაინახა, მის სახლთან მდებარე ეკლესიას ჰგავდა.

"მაესტრო" ემზადება, მალე ბახმუტში მესამედ წავა...