"ძნელია შენი საყვარელი ფილმებისგან ათეული შექმნა, რომელსაც რეკომენდაციას გავუწევ, მაგრამ მაინც ვეცდები“, - გვითხრა მხატვარმა გია ბუღაძემ, როდესაც მისი საყვარელი ფილმების ათეულის დასახელება ვთხოვეთ:
1. "რამპის ჩირაღდნები"
"რა თქმა უნდა, პირველი ჩარლი ჩაპლინია, რადგან ამით იწყება ყველაფერი. ჩემზე თავის დროზე უდიდესი შთაბეჭდილება "რამპის ჩირაღდნებმა“ მოახდინა".
2. "სიკვდილი ვენეციაში"
"სიკვდილი ვენეციაში“ ლუკინო ვისკონტის არაჩვეულებრივი ფილმი ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, მასში ხელოვანისა და სამყაროს, ცხოვრების ტრაგიზმია წარმოდგენილი. საოცარი ნამუშევარია. ფილმი თომას მანის მოთხრობის მიხედვითაა შექმნილი. გასაოცარი მუსიკის ფონზე ტრაგიკულად მთავრდება - გამაოგნებელი კადრებია".
3. "პროფესია: რეპორტიორი“
"მიქელანჯელო ანტონიონის ეს ფილმი წარმოაჩენს ადამიანის ტრანსფორმაციას, საკუთარი თავის ძიებას სამყაროში, საკუთარი თავიდან გაქცევას... დრამატულობით აღსავსე ფილმია. რეჟისორი ვიზუალურად ისეთ კადრებს ქმნის, რომელიც გამაოგნებელ შთაბეჭდილებას ტოვებს".
4. "მელანქოლია"
"ეს ფილმი ლარს ფონ ტრიერის საოცარი ქმნილებაა. ტრაგიზმით სავსე ამ ფილმმაც შემძრა. როგორ შეიძლება ადამიანური სისუსტით ძლიერი იყოს ადამიანი. ადამიანი იგივე ლერწამია, რომელიც შეიძლება ქარში გადატყდეს, მაგრამ ლერწმისგან განსხვავებით, მან იცის, რომ გადატყდება. კარავს აკეთებენ ჯოხებისგან და ელოდებიან საშინელი პლანეტის დედამიწისთვის დაჯახებას.
5. "ბაში-აჩუკი“
"ბაში-აჩუკი“ ჩემი საყვარელი ფილმია, მასზე გავიზარდე. ის მაშინ გამოვიდა ეკრანებზე, როცა მე დავიბადე. მას მერე სულ იყო ეს ფილმი ჩემს ცხოვრებაში. კადრები ისეთია, ეკრანზე საოცარი სილამაზე ჩანს. განუმეორებელია ბატონი ოთარ კობერიძის თამაში, ზურაბ ანჯაფარიძის ნამღერი. თვითონაც ვცდილობდი ასევე მემღერა, ფირფიტაც მქონდა, რომელსაც ვუსმენდი. ასე რომ, "ბაში-აჩუკი“ ჩემი ბავშვობის სიყვარულია..."
6. "სხვისი შვილები“
"სხვისი შვილები“ - თენგიზ აბულაძის ამ ფილმში ჩემი ბავშვობის თბილისია ასახული. საოცარი ფილმია. ბოლო კადრში ჩანს მუხრანის ხიდი, რომელიც მეც მახსოვს, უნიკალური კადრია. ფილმი იტალიური ნეორეალიზმის სტილისაა".
7. "არაჩვეულებრივი გამოფენა“
"ელდარ შენგელაიას ამ ფილმში მხატვარი თავის წარმოსახვებში, ოცნებაშია და ცხოვრებამ, ხელოვნებამ გვერდზე ჩაუარა... თუმცა კიდევ იმედი აქვს, რომ მაინც გააკეთებს იმავეს, რაც ჩაიფიქრა, ოღონდ, სხვა მასალით - ეს ძალიან მნიშვნელოვანია".
8. "იავნანა“
"მორიგი ფილმი ნანა ჯანელიძის "იავნანა“ გახლავთ. შეიძლება ვინმემ მიკერძოებულად ჩამითვალოს, მაგრამ მე მომწონს ჩვენი ფილმი, ჩვენი, რადგან როგორც მხატვარმა, მასზე მეც ვიმუშავე (სამნი ვიყავით). კარგი ჯგუფი იყო. გვინდოდა, შევხებოდით დედაშვილობის თემას, თან განგვეზოგადებინა სამშობლოს სიყვარული. ნატო მურვანიძე მაშინ ახალგაზრდა გოგო იყო. მახსოვს, კადრს როგორ ვეძებდით, სად უნდა გათამაშებულიყო დედა-შვილის სცენა. რა თქმა უნდა, ფილმში დაუვიწყარია ჯანო კახიძის ფენომენალური მუსიკა - ვესწრებოდი მის შექმნას, ბატონმა ჯანომ პირდაპირ იქვე დაუკრა. მერე მისმა შვილმა არაჩვეულებრივი არანჟირება გაუკეთა და, რა თქმა უნდა, თამრიკო ჭოხონელიძემ საოცარად იმღერა. როდესაც შვილი მიხვდება, რომ ის დედაა. მაშინ იშლება ჩემი საყვარელი კადრი სწორედ იმ "იავნანის“ ფონზე".
9. "საბუდარელი ჭაბუკი“
ჩემი ბავშვობის ფილმია და იქაც საოცარ მუსიკა ჟღერს, რომელიც რეზო ლაღიძეს ეკუთვნის. რაც ყველაზე მეტად მაოგნებს ის არის, თუ რა მძაფრად არის ასახული ტრადიციისა და ინოვაციის შეჭიდება... ოსტატი ამტვრევს საკუთარ ნახელავს, მეცოდება, მენანება... უკანასკნელი ოსტატი ტოვებს საბუდარას... ინდუსტრიალიზაციამ ადგილობრივი კულტურა ჩაანაცვლა - ამ ჭიდილის ფონზე საოცარი ნამუშევარი შეიქმნა... "უშანგის სქელ ჯიბეზე გამცვალე?!“ - ეს არის ფილმიდან დაუვიწყარი ფრაზა, რომლითაც მინდა ხოლმე, ჩვენს ინტელიგენციას მივმართო.
10 "ჯარისკაცის მამა“
"ძალიან საინტერესოა "ჯარისკაცის მამა“. ბევრი თემაა მასში, მაგრამ ბოლო კადრი - პიეტაა, როცა მამა დასტირის თავის შვილს, - დედაშენს რა ვუთხრა, შვილო?! როგორ მეტყველებს, როგორ თამაშობს სერგო ზაქარიაძე. იმიტომ იყო, რომ ამ ფილმმა თავის დროზე უდიდესი შთაბეჭდილება მოახდინა მაყურებელზე".