მაროკო კატარში მიმდინარე მსოფლიო ჩემპიონატის მთავარი სენსაციაა. 1986 წლის შემდეგ ისინი პირველად გავიდნენ ფლეი-ოფში, თანაც როგორ გავიდნენ - მატჩები შთამბეჭდავად ჩაატარეს, მხოლოდ ერთადერთი გოლი გაუშვეს, ისიც საკუთარი ფეხბურთელისგან.
ამ ამბავში კიდევ უფრო შთამბეჭდავია მაროკოს ნაკრების ფეხბურთელების ისტორია.
მცველი რომენ საისსი ნაკრებში მედჰი ბენატიას მემკვიდრეა. 2019 წელს ბენატიამ კარიერა დაასრულა. უფრო სწორად კი, მაღალ დონეზე თამაში დაასრულა - 32 წლის ასაკში ნაკრები დატოვა, მიუნხების "ბაიერნისა“ და ტურინის "იუვენტუსის“ შემდეგ, დიდი ფულის საშოვნელად კატარში გაემგზავრა.
გასაგები იყო თუ რატომ აირჩიეს კაპიტნად რომენი - მან კარგად იცის, როგორ უნდა ადგეს ფსკერიდან და მოლოდინებს გადააჭარბოს.
21 წლამდე საისსი მოყვარულებში თამაშობდა, ფეხბურთიდან მიღებული შემოსავალი მხოლოდ საწვავის ყიდვისთვის ყოფნიდა, ამიტომ დამატებით, მამის პატარა სასადილოში მუშაობდა - რეცხავდა ჭურჭელს და მიმტანი იყო. ხუთ წელიწადში კი "ვულვერჰემპტონში“ თამაშობდა, ათ წელიწადში - ნაკრები მსოფლიო ჩემპიონატის 1/4 ფინალში გაიყვანა.
საისსის გოლმა მოიტანა საბოლოო გამარჯვება ბელგიასთან და ნაკრების ჯგუფიდან გასვლა უზრუნველყო.
ნახევარმცველი სოფიან ბუფალი ამ ჩემპიონატს, სავარაუდოდ, ყველაზე მეტად ელოდა. 2018 წელს, როცა ის 25 წლის იყო, "საუთჰემპტონში“ თამაშობდა. ნაკრებშიც რამდენიმე ამხანაგურ შეხვედრაში მიიღო მონაწილეობა. თუმცა მოულოდნელად პრემიერ ლიგის ბოლო ტურებში ზედიზედ რამდენიმე უსახური თამაში ჩაატარა და მსოფლიო ჩემპიონატზე არ წაიყვანეს.
ბუფალისთვის ეს გამანადგურებელ დარტყმა იყო. თუმცა დანებების ნაცვლად გონს მოეგო. როგორც თავად ამბობს, მისი არ წაყვანა გამოსაფხიზლებელი სილასავით იყო, არავითარ შემთხვევაში აღარ მოეშვებოდა და სტაბილურ თამაშს ისწავლიდა.
ბუგალი მშობლიურ "ანჟერში“ დაბრუნდა და დროთა განმავლობაში ფორმაში ჩადგა. 2021 წელს ნაკრებში დააბრუნეს და აფრიკის თასზე სამი გოლი გაიტანა. მსოფლიო ჩემპიონატზე კი მაროკოს შეტევის ერთ-ერთი მთავარი ფიგურაა.
მაროკოს მეკარე კანადაში დაიბადა და 8 წლის შემდეგ გადავიდა აფრიკაში. ბუნუ კასაბლანკას "ვიდადას“ აკადემიაში უკვე შესამჩნევი ტალანტი იყო.
2011 წელს "ვიდადა“ აფრიკის ჩემპიონთა ლიგაზე "ესპარანს ტუნისს“ ხვდებოდა. შეხვედრის დროს, "ვიდადას“ ძირითადმა კიპერმა ტრავმა მიიღო, შეცვლაზე 19 წლის იასსინი შემოვიდა და ნამდვილად სენსაციურად ითამაშა. იმ მატჩში მისი გუნდი დამარცხდა, თუმცა გულშემატკივრის აზრით, თამაშის საუკეთესო ფეხბურთელი იასსინი იყო.
მალევე მეკარე ესპანეთში გადავიდა და "ატლეტიკოს“ ახალგაზრდულში თამაშობდა. თუმცა იქ თავის გამოჩენის შანსი ვერ მიიღო, რამდენადაც მადრიდელების კარს სხვადასხვა დროს კურტუა, ობლაკი და მოია იცავდნენ. მაროკოელმა "სარაგოსასა“ და "ჟირონაში“ სცადა ბედი. საბოლოოდ "სევილიაში“ აღმოჩნდა, სადაც მისი კარიერა იდეალურად განვითარდა. 29 წლის ასაკში ძირითადი მეკარე გახდა, 30 წლის ასაკში ლა ლიგის საუკეთესო მეკარედ დასახელდა, 31 წლის ასაკში კი მაროკოს ძირითადი მეკარე და სასწაულის შემოქმედი.
ნახევარმცველი აბდელჰამიდ საბირი სამი წლიდან გერმანიაში ცხოვრობდა. მისი მშობლები მაროკოს გაუდაბნოებული სამხრეთ-აღმოსავლეთიდან იყვნენ. "მინდოდა იქიდან გავქცეულიყავი და ჩემი ოცნება ამეხდინა“. საბირი გაჭირვებული ოჯახების შვილების საფეხბურთო აკადემიაში თამაშობდა, იქიდან მეხუთე ლიგის "შპორტფოინდში“ მოხვდა, შემდეგ "ნიურნბერგის“ დუბლებში, იქიდან მეორე ბუნდესლიგაში და შემდეგ პრემიერ ლიგის "ჰადდერსფილდში“. ინგლისში თამაში არ წაუვიდა, ბუნდესლიგაშიც დიდად ვერ გამოირჩეოდა, სიტუაცია შედარებით იტალიაში გამოსწორდა. ახლა ის "სამპდორიის“ ძირითადი ფეხბურთელია.
აშრაფ ჰაკიმი ბავშვობიდან გამოირჩეოდა ფეხბურთის ნიჭით. უკვე 8 წლის ასაკში ის მადრიდის "რეალის“ აკადემიაში ირიცხებოდა. იმ დროს დედა მადრიდის გარეუბნებში სახლებს ალაგებდა, მამა კი ქუჩაში ვაჭრობდა. 18 წლის ასაკში აშრაფი "რეალის“ ძირითადში იყო, 19 წლის ასაკში კი ნაკრებში.
ახლა, როდესაც ჰაკიმი მაროკოს ნაკრების ყველაზე დიდი ვარსკვლავია და მსოფლიოში ერთ-ერთი საუკეთესო მარჯვენა მცველია, მშობლებს ყველა ინტერვიუში იხსენებს: "მათ ბევრი რამ შეწირეს, რომ მე ფეხბურთი მეთამაშა. ახლა მე მათთვის ვმუშაობ", - ამბობს ფეხბურთელი.
ბელგიასთან შეხვედრის შემდეგ, ის ტრიბუნაზე დედასთან ავიდა, აკოცა და მაისური აჩუქა.
ნაიეფ აგერდი "ოქროს ბიჭია“, ის მაროკოს ნაკრების ფეხბურთელებს შორის ყველაზე შეძლებული ოჯახიდან არის. მისი მამა და ბიძა პროფესიონალი ფეხბურთელები იყვნენ. ნეიფი ქვეყნის საუკეთესო, მუჰამედ VI-ის სახელობის, აკადემიაში სწავლობდა. ის შემტევი ნახევარმცველი იყო, თუმცა არ პროგრესირებდა, მუდმივად ტკბილეულს ეძალებოდა და მწვრთნელები მის გარიცხვასაც აპირებდნენ. თუმცა ნეიფი გამოსწორდა, რაციონი შეცვალა, უმატა ვარჯიშებს.
აგერდი თავად მივიდა მწვრთნელთან და უთხრა: "მინდა, რომ პროფესიონალი გავხდე, პოზიცია უნდა შევიცვალო. ჩვენ ბევრი მაგარი ნახევარმცველი გვყავს, მაგრამ არ გვყავს მცველები. მოდი, დაცვაში დავდგები“.
როგორც დღეს ხედავთ, პატარა ნეიფის გადაწყვეტილება გამართლებული აღმოჩნდა. ის მაროკოს ძირითადი მცველია, "ვესტ ჰემში“ კი ჯერჯერობით სათადარიგოზეა. სხვათაშორის, აგერდმა კანადასთან საკუთარ კარში გაიტანა გოლი და ამ ეტაპზე ეს ერთადერთი გოლია, რომელიც მაროკომ კატარის მსოფლიო ჩემპიონატზე გაუშვა.
ჰაკიმის ისტორია ისედაც ცნობილია. 2019-2020 წლის ჩემპიონთა ლიგაზე "აიაქსში“ თავი გამოიჩინა და და ლონდონის "ჩელსიში“ გადავიდა.
რაც შეეხება მაროკოს ნაკრებში მის თამაშს, ზიეჩი რამდენიმე წელია ნაკრების ლიდერია, მაგრამ მთავარ მწვრთნელთან, ვაჰიდ ჰალილჰოჯიჩთან ურთიერთობა საკმაოდ კონფლიქტური იყო. 2021 წლის სექტემბერში მწვრთნელმა საჯაროდ დაადანაშაულა ზიეჩი, რომ ვარჯიშებზე ბოლომდე არ იხარჯებოდა. ფეხბურთელმა უპასუხა, რომ აღარ სურს ნაკრებში თამაში.
ნახევარ წელში ჰაკიმი ახალ მწვრთნელთან დაბრუნდა. რეგრაგის უყვარს ზიეჩი და ამბობს, რომ ფეხბურთელი შედარებით მეტ სიყვარულსა და ყურადღებას საჭიროებდა.
თავდამსხმელი ენ-ნეისირი მაროკოს მთავარი შემტევი ძალაა.
მაროკოელს "ჩელსიში“ თამაში შეეძლო, თუმცა ლონდონურ ამინდს ვერ გაუძლო და უარი თქვა. ევროპული კარიერა "მალაგაში“ დაიწყო, შემდეგ, "ლეგანესსა“ და "სევილიაში“, სადაც თავი გამოიჩინა. 2020-2021 სეზონში ფეხბურთელმა ლა ლიგაში 18 გოლი გაიტანა.
იუსეფი ყველაზე წარმატებული მაროკოელი თავდამსხმელია, თუმცა შთამბეჭდავი სეზონის შემდეგ, მოეშვა. ესპანეთში ღიად აკრიტიკებენ და სავსებით დამსახურებულად. მომდევნო სეზონში ლა ლიგაში მან გოლის გატანაც ვერ მოახერხა. ჩემპიონთა ალიგაზე ორი გოლი გაიტანა. თუმცა მთავარი მაინც მსოფლიო ჩემპიონატზე გატანილი გოლია.