"იძულებული გავხდი, წავსულიყავი ოკეანის გადაღმა... იქ ვიცავ ჩემი ქვეყნის ღირსებას" - ქართველი ძიუდოისტის წარმატება ამერიკაში: როგორია კობა მჭედლიშვილის გზა ძიუდოს სამყაროში?

კობა მჭედლიშვილი საქართველოს ძიუდოს ნაკრების ყოფილი წევრია, მსოფლიო ჩემპიონი ჭაბუკებში, ევროპის ჩემპიონი ჭაბუკებში, ევროპის ჩემპიონი 23 წლამდელთა შორის, მსოფლიო პრიზიორი ახალგაზრდებს შორის, სხვადასხვა საერთაშორისო ტურნირის გამარჯვებული. უკვე ხვდებით, რომ ჭიდაობა კობასთვის ყველაფერია. აქვე იმასაც გეტყვით, რომ ეს სპორტი მათი ოჯახის ტრადიციაც არის.

"შეიძლება ითქვას, რომ ამ ტრადიციას ვაგრძელებ. რაც თავი მახსოვს, სულ ვჭიდაობ, იმ პერიოდიდან, რაც ფეხი ავიდგი (ამის ამსახველე ვიდეოებიც არსებობს),“ - ამბობს კობა მჭედლიშვილი, რომელმაც ვარჯიში 5 წლის ასაკში დაიწყო. თავდაპირველად, ტანვარჯიშსა და ბატუტზე დადიოდა, რამაც მის მოქნილობაზე ძიუდოში ძალიან დიდი გავლენა იქონია.

"8 წლის რომ ვიყავი, მშობლებმა უკვე ძიუდოზე კლუბ "შევარდენში" მიმიყვანეს. ჩემი პირველი მასწავლებელი სპარტაკ გორგაძე იყო. რა თქმა უნდა, ვარჯიში მიფასდებოდა და ერთი მედალი ყოველთვის მეტ მოტივაციას მაძლევდა იმისთვის, რომ მეორე მედლისთვის უფრო მეტი მევარჯიშა. ეს ყველაფერი კი ძალიან მაბედნიერებდა" - გვიყვენა რესპონდენტი.

- როგორც ჩანს, მშობლების როლი ამ საქმეში დიდზე დიდია...

- მშობლების ხელშეწყობამ უდიდესი გავლენა იქონია ჩემს წარმატებაზე. გვერდში მედგნენ როგორც მატერიალურად, ისე მორალურად. მამაჩემი ყველა მნიშვნელოვან საქმეს გვერდით გადადებდა ხოლმე და შეჯიბრის დღეს ყოველთვის ჩემს გვერდით იყო.

- პირველი წარმატება რა ასაკში მოიპოვეთ და რა იყო?

- პირველი მნიშვნელოვანი ტურნირი ერევანში მქონდა. ეს იყო საერთაშორისო ტურნირი, რომელზეც პირველი ადგილი დავიკავე.

- ზოგადად რა სპორტია ასეთი, რომ ასეთ საბრძოლო ჟინს იწვევს?

- ვფიქრობ, ჟინი ნებისმიერ სპორტშია, თუმცა ძიუდო, ნამდვილად უფრო მეტია, ვიდრე სპორტი. ბრძოლის გარდა, ეს არის დისციპლინა და მეტოქის პატივისცემა, რაც მე ძიუდოში ყველაზე მეტად მომწონს. ამის გარდა, ნამდვილად უდიდესი სიხარულია, სხვა ქვეყანაში საქართველოს ჰიმნის აჟღერება.

- დღეს თქვენ ახლა საქართველოში არ ასპარეზობთ. რატომ?

- ამჟამად ამერიკაში ვასპარეზობ. გარკვეული მიზეზების გამო. რეალურად ამ მიზეზებმა კი მაიძულა, ქვეყნიდან წავსულიყავი. მაგალითად, ეს მიზეზებია - მნიშვნელოვან ტურნირებზე არაკომპეტენტური მსაჯობა და შიდა სამზარეულოში დაუფასებლობის განცდა. იძულებული გავხდი, წავსულიყავი ოკეანის გადაღმა, სამშობლოდან ძალიან შორს...

- რა ხდება ამერიკაში - მოგვიყევით.

- ამერიკაში ძიუდოს კლუბის ,,yawara force”-ს წევრი ვარ და აქტიურად ვაგრძელებ ვარჯიშს. ვმონაწილეობ ამერიკის სხვადასხვა შტატის ტურნირებზე. ამის გარდა, იქ ვმუშაობ.

- როგორც ჩანს, ახლა ასეა საჭირო, რაკი ასეთ არჩევანი გააკეთეთ... თქვენი ყველაზე რთული ორთაბრძოლა იქნებ გაიხსენოთ?

- კარიერის მანძილზე ყველაზე რთული შეხვედრა მახსოვს მაიამიში. 2013 წელს მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალში იაპონელი დავამარცხე. ეს შეხვედრა ორმაგად სანერვიულო იყო, მოგეხსენებათ, იაპონია ძიუდოს სამშობლოა და ძიუდოისტი (ჰიფუმი აბე), რომელსაც მოვუგე, დღეს ერთ-ერთი ლეგენდარული სპორტსმენია. როგორც ვიცი, მას კარიერის მანძილზე სულ 10 წაგება აქვს, ერთ-ერთი ჩემთან.

აქვე უნდა ავღნიშნო, რომ მსოფლიო ჩემპიონის ტიტულის მოპოვების შემდეგ იაპონელები ორჯერ იყვნენ სტუმრად ჩემთან და გადაიღეს დოკუმენტური ფილმი. გუნდთან ჩამოსული იყო ყოფილი ოლიმპიური ჩემპიონი ტაკაში ონო.

- მოსალოცი ამბავია... კარიერის მანძილზე შექმნილი რთული ეპიზოდი თუ გქონიათ?

- როგორც უკვე გითხარით, ვგრძნობდი, რომ საკუთარ ქვეყანაში აღარ მაფასებდნენ, მიკერძოებულები იყვნენ, ამას ჯანმრთელობის პრობლემებიც დაერთო (გერმანიაში შეჯიბრის წინ მოვიწამლე და იქიდან დაიწყო პრობლემები - ერთ წელზე მეტი მკურნალობის ქვეშ ვიყავი). ეს ნამდვილად რთული პერიოდი იყო ჩემთვის და წავედი ამერიკაში.

- ამერიკაში ამერიკის სახელით ასპარეზობთ?

- ამერიკაში ამერიკის სახელით ვერ ვიასპარეზებ, ვინაიდან არ ვარ ამ ქვეყნის მოქალაქე, ამიტომ შეიძლება ითქვას, რომ იქ ისევ ჩემი ქვეყნის ღირსებას ვიცავ, ეს კი ძალიან მაბედნიერებს. ვმოღვაწეობ პენსილვანიის შტატში და ყველა იქ ჩატარებულ ჩემპიონატზე პირველი ადგილი მაქვს აღებული.

- სამომავლოდ რა გეგმები გაქვთ?

- სამომავლო გეგმებზე საუბარი არ მიყვარს, თუმცა, გეტყვით, რომ ძიუდოდან არ წავსულვარ და ისევ გავახარებ ჩემს გულშემატკივრებს.