"ბიძაჩემი უკრაინაში გენერალური კონსულია და მისმა კარიერამ მიბიძგა, რომ საერთაშორისო სამართლით დავინტერესდი" - რაზე ოცნებობს "ტასო" და როგორია მისი ცხოვრება სერიალის მიღმა?

პოპულარული სერიალის "ჩემი ცოლის დაქალების" ერთ-ერთი მთავარ პერსონაჟი, ტასოს როლის შემსრულებელი ქეთა ორბელაძე საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ბავშვია. 4 წლის ასაკში მისცეს ეს როლი, დღეს კი უკვე 16 წლის არის და მეთერთმეტე კლასელია. შეიძლება ითქვას, რომ სერიალში გაიზარდა.

როგორც ცნობილია, "ჩცდ" ფინანსების უქონლობის გამო გაჩერდა, გადამღები ჯგუფი მორიგ სეზონს ვერ აახლებს. რას ფიქრობს ამაზე, რა ემოციები აქვს ქეთა ორბელაძეს, რომელსაც 10 წლის განმავლობაში სერიალის გარეშე არც უცხოვრია.

AMBEBI.GE მას ამ და სხვა საკითხებზე ესაუბრა:

- მკითხეთ, როგორ ხარ? რა გითხრათ, სწავლის მხრივაც საქმე მომემატა, ამჟამად ჩემს ცხოვრებაში სწავლამ დაიკავა დიდი ადგილი. აბიტურიენტი შემდეგ წელს გავხდები. საერთაშორისო სამართალზე მინდა, "ჯავახიშვილში" ჩავაბარო.

- რატომ გიზიდავს საერთაშორისო სამართალი?

- ჰუმანური პროფესიაა და ჰუმანიტარული საგნები ბარდება, რაც ყველაზე კარგად გამომდის. დაინტერესებული ვარ ადამიანებთან, ხალხთან კომუნიკაციით და არაერთი საკითხით... საერთაშორისო სამართალში ბევრი რამ არის გაერთიანებული - იურისტობა, დიპლომატია. მოკლედ, ამ ეტაპზე ეს ყველაფერი ძალიან მიზიდავს და მაინტერესებს.

- როდის დაინტერესდი ამ სფეროთი?

- შეიძლება ამის მიზეზად ისიც დავასახელოთ, რომ ბიძაჩემი უკრაინაში გენერალური კონსულია. ამდენი წელია, მის საქმიანობას, წარმატებულ კარიერას ვუყურებ. მოკლედ, საერთაშორისო სამართლით ჩემი დეიდაშვილიც დაინტერესდა და ორივემ ერთად გადავწყვიტეთ ამ მიმართულებით ვისწავლოთ. სხვათა შორის, რამდენიმე წლის წინ სანამ ამ ყველაფერს გადავწყვეტდი, სამედიცინოზე ჩაბარება მინდოდა, რაც დაჟინებული მქონდა, მაგრამ რომ გავიგე ამ ფაკულტეტის არსებობს შესახებ, ექიმობა გადავიფიქრე.

- და როგორ ემზადები ამისთვის?

- ბარდება უცხო ენა, ქართული და ისტორია. ინგლისურში დიდი ხანია, ვემზადები, მაგრამ ქართულში მომზადება წელს დავიწყე. ისტორიას შემდეგ წელს დავიწყებ. ასე ნელ-ნელა უნდა მივყვე ყველაფერს. უცებ რომ არ დამეყაროს თავზე ყველაფერი.

- ამ დროს ვიღაც იკითხავს, ამდენი წელია ცნობილი სერიალის მსახიობია და "თეატრალურზე" როგორ არ აბარებსო. რას ეტყვი მათ?

- კი, ბევრს გასჩენია ასეთი კითხვა. უი, "თეატრალურზე" არ აბარებ? ჩემი პასუხით გაკვირვებული რჩებიან. ისე, ახსნაც არ მაქვს, რატომ არ ვაბარებ. უბრალოდ, არ მინდა და ეს არის...

- როგორც შევიტყვეთ, სერიალი ამ ეტაპისთვის დაიხურა. ემოციურად ამის გაგება რა იყო შენთვის?

- ასე ოფიციალურად არავის უთქვამს, რომ დავამთავრეთ. ჯერჯერობით, როგორც მაყურებელს, მთელ ჯგუფს, მსახიობებს გვაქვს ნაპერწკალი და იმედი, რომ გაგრძელდება. რომ ვიფიქრო, სერიალი დამთავრდა, შეიძლება ჩემზე ძალიან იმოქმედოს, ამიტომ, თავს ვეუბნები, რომ გაგრძელდება. გასაგებია, რომ ოდესმე ყველაფერი მთავრდება, მაგრამ ერთადერთი, ეს სერიალია, რომელზეც ვერასდროს ვიტყვი - ოდესღაც დამთავრდება. სულ მგონია, რომ გაგრძელდება, ხალხიც ასეა, რომ მხვდებიან, - ვერ წარმოვიდგენთ, რომ დასრულდაო. ეს პროექტი მათაც უსასრულო ჰგონიათ. ისე, ხომ ვამბობ, ოფიციალური ფრაზა ჯერ არც გაჟღერებულა, რომ დამთავრდა და არ იქნება. ყველაფერს ნახავს მაყურებელი, რა და როგორ.

- მოკლედ, შენთვის ძალიან ძვირფასი სერიალია...

- მთელი ცხოვრებაა... საერთოდ კი, უამრავი ადამიანისგან შემდგარი ერთი ოჯახია. როგორც იცით, ბევრი შრომა სჭირდება თუნდაც ერთი პატარა ეპიზოდის გადაღებას. ამ ყველაფრის უკან უამრავი ადამიანი დგას და რამდენი წელია იმისთვის მუშაობს, რომ მაყურებლამდე ის პროდუქტი მიიტანოს, რაც მას ყველაზე მეტად უყვარს. ადამიანები რომ მხდებიან, მეუბნებიან, გუშინ ჩემს ტელევიზორში იყავი და ასე მგონია, რომ ჩემს სახლში, ჩემს შვილებთან ერთად გაიზარდე...

ხალხისთვისაც დიდი ოჯახი ვართ და ეს ჩემთვის ძალიან დიდი რამ არის. ცხოვრებაში უდიდეს მოტივაციას მაძლევს და შინაგანად მაძლიერებს, თან ამდენი ხალხის სითბოს და სიყვარულს ვგრძნობ.

- ამ პერიოდში თუ ხვდები შენი ეკრანული ოჯახის წევრებს?

- ძირითადად გადაღებაზე ვხდებოდით. ახლა ფიზიკურად დრო არ მაქვს, მათაც საქმეები აქვთ. დიდი ხანია, არ მინახავს გიორგი "ჩემი ძმა". თითქოს ის ემოცია მაქვს, რომ ხვალ-ზეგ გადაღებაზე უნდა ვნახო. კვირაში 5 დღე ერთად გვიწევდა ყოფნა. ჩვენ შორის კომუნიკაცია არ წყდებოდა, დღე და ღამე ერთად ვიყავით. ანისთან, ჩემ მეორე დედასთან, რომლის 5 წლის შვილი თაია ჩემი ნათლულია, მე და თინა შვილთან ერთად თაიას დაბადების დღეზე ვიყავით. ერთად ვისხედით და სერიალის ამბებს ვიხსენებდით...

იმ დღეს მეტროში რომ ჩავედი, გადამღები ჯგუფი დამხვდა. სხვა არხზე რაღაც ახალი სერიალი იწყება. იმ ჯგუფიდან რამდენიმე ადამიანი ვიცანი, ჩვენთან მუშაობდნენ. ვისაც ვიცნობდი, მივესალმე, ცრემლი მომადგა... უცებ მეგონა, ჩცდ-ს გადაღება იყო და აბა, სად დავდგე-მეთქი, - ლამის ვუთხარი. ესკალატორზე რომ ავედი, უკან რომ მივიხედე, მივხვდი, რომ ეს ყველაფერი ძალიან დამაკლდა. გული იმაზე მწყდება, ადამიანები ქუჩაში რომ მაჩერებენ - როდის დაიწყებაო და ჯერჯერობით გულგატეხილებს რომ ვუშვებ.

- შენი პერსონაჟი გენატრება?

- სხვათა შორის, კი. ჩემი როლის მორგება, გარდასახვა ჩემი თავიდან სხვა ადამიანში გადასვლა - ეგ მომენატრა ძალიან... ბევრი სერიალის პერსონაჟებს ჩვენთან აიგივებს. ამას, ალბათ, ის განაპირობებს, რომ დღე და ღამე ტელევიზორში გვიყურებენ და უკვე კარგავენ ზღვარს, რეალობა ჰგონიათ... ჰგონიათ, რომ რაღაც ამბავს ადევნებენ თვალს. ჩემთვის უკითხავთ - ტასოსნაირი ხარო? არ ვარ ტასოსნაირი. შეიძლება ოდნავ რაღაცით მაინც ვგავდე, მაგრამ მე ქეთა ვარ...

- პირადად შენ რა მოგიტანა ამ სერიალმა?

- პირველ რიგში ადამიანები გავიცანი, მათთან დავმეგობრდი და მეორე ოჯახის წევრები შევიძინე. თითოეული ჩემთვის ძალიან ძვირფასია. გამოყოფ ეკრანულ მამას, დედას და ძმას, ანუ ლევანს, ანის და გიორგის. ეს სამი ადამიანი მართლა ჩემი ოჯახის წევრები არიან, ჩემებისგან ვერ ვასხვავებ. მერე ცხოვრების ისეთი მოტივაცია მომცა, რომელიც თითქოს გათამამებს კიდეც, ძალას გმატებს. ამასთან, მსახიობის პროფესიასაც გავეცანი, ბევრი რამ ვისწავლე. გადაღებებზე სულ რაღაცას მასწავლიდნენ, მირჩევდნენ - ამ ყველაფერმა აქამდე მომიყვანა და კიდევ - ხალხის სიყვარული, რაზეც უკვე ვისაუბრეთ.

- რას ეტყოდი მაყურებელს და რას ისურვებდი სამომავლოდ?

- საერთოდ ყველას ვუსურვებ, არ დაკარგონ მომავლის იმედი. ეს სერიალიც იქნებ ერთ დღესაც გაგრძელდეს და რატომაც არა.