თუ ავ­ღა­ნურ ოჯახ­ში არ არის ბიჭი, მისი როლი შე­საძ­ლოა ქა­ლიშ­ვი­ლე­ბი­დან ერთ-ერ­თმა შე­ას­რუ­ლოს. ამ ჩვე­უ­ლე­ბას ბაჩა-პოში ჰქვია და ის მშობ­ლებს სო­ცი­ა­ლუ­რი და ფი­ნან­სუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბის გა­მო­სას­წო­რებ­ლად ეხ­მა­რე­ბა, გო­გო­ნებს კი ცო­ტა­ო­დენ თა­ვი­სუფ­ლე­ბას აძ­ლევს.

"ვოც­ნე­ბობ­დი, ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი ნე­ბის­მი­ე­რი - ოღონდ არა ქალი, ოღონდ არა ავ­ღა­ნე­ლი“, - ამ სი­ტყვე­ბით მთავ­რდე­ბა ავ­ღა­ნე­ლი პო­ე­ტის, რო­ი­ას ლექ­სი, რო­მე­ლიც 2010 წელს გა­მოქ­ვეყ­ნდა. ოთხი წლის შემ­დეგ, სწო­რედ ეს ნა­წარ­მო­ე­ბი გა­ნა­თავ­სა თა­ვი­სი წიგ­ნის - "ქა­ბუ­ლის ია­ტაქ­ვე­შე­თის გო­გო­ნე­ბი“ პირ­ველ გვერ­დზე ამე­რი­კელ­მა მწე­რალ­მა ჯენი ნორდბეგ­მა. წიგ­ნი ავ­ღა­ნელ ქა­ლებს ეძღვნე­ბათ, რომ­ლებ­მაც, რო­გორც ნორდბერ­გი წერს, "გა­არ­კვი­ეს, რომ შარ­ვალ­ში წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვა უფრო მარ­ტი­ვია“.

ქა­ლიშ­ვი­ლის და­ბა­დე­ბა ავ­ღა­ნეთ­ში ქა­ლის ბრა­ლია. რო­გორც თა­ვის წიგნ­ში ნორ­დნერ­გი წერს, ად­გი­ლობ­რი­ვე­ბი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რომ დე­დას შე­უძ­ლია აირ­ჩი­ოს მო­მა­ვა­ლი შვი­ლის სქე­სი, თუკი გა­მუდ­მე­ბით მას­ზე იფიქ­რებს.

სულ­თან აჰ­მედ შო­ი­ა­ბი ამ ფაქტს გა­ნათ­ლე­ბის და­ბა­ლი დო­ნით ხსნის. არ­სე­ბობს კი­დევ ერთი ცრუ­წუ­მე­ნა, რომ­ლის თა­ნახ­მად, ვა­ჟიშ­ვი­ლის და­ბა­დე­ბის შან­სი იზ­რდე­ბა თუ ოჯახ­ში ბაჩა-პოში ჩნდე­ბა.

ასევე დაგაინტერესებთ

12:34 / 25-11-2022

"მეჩეთში გამოვაცხადე, რომ ჩემი 4 წლის ქალიშვილის გაყიდვა მინდოდა" - საძილე აბები პურის ნაცვლად: ავღანეთში, შიმშილის გამო, ადგილობრივები ბავშვებსა და საკუთარ ორგანოებს ყიდიან

11:48 / 24-01-2023

მოკვეთილი კიდურები, სიკვდილით საჯარო დასჯა და აკრძალული ცხოვრება - ქვეყანა, რომელსაც მშვიდობა თითქმის არასოდეს უნახავს

11:10 / 04-04-2023

ავღანური ბაჩა-ბაზი: სექსმუშაკებად გაწირული, მშობლების გაყიდული თუ მოტაცებული, პატარა "მოცეკვავე ბიჭები"

ზო­გი­ერ­თი მშობ­ლე­ბი მარ­თლაც "აქ­ცე­ვენ“ გო­გო­ნებს ბი­ჭე­ბად, რათა მემ­კვიდ­რე­ე­ბი "მო­ი­ზი­დონ“, თუმ­ცა ხან­და­ხან ბაჩა-პოში მე­ო­რე ვა­ჟიშ­ვი­ლის როლს თა­მა­შობს. ასე­თი გა­მოც­დი­ლე­ბა ავ­ღა­ნელ­მა შუ­კი­რამ უკვე სა­კუ­თარ თავ­ზე გა­მოს­ცა­და. ბავ­შვო­ბა­ში მას ბი­ჭის ტან­საც­მელს აც­მევ­დნენ და აი­ძუ­ლებ­დნენ, თა­ვი­სი ძმის­თვის უფ­რო­სი ძმის როლი შე­ეს­რუ­ლე­ბი­ნა. დე­დას ეში­ნო­და, რომ მის ვაჟს რამე და­ე­მარ­თე­ბო­და, ამი­ტომ შუ­კი­რა პირ­ვე­ლი სინ­ჯავ­და მის­თვის გან­კუთ­ვნილ საჭ­მელ­სა და სას­მელს... მშობ­ლე­ბი არ­წმუ­ნებ­დნენ, რომ ეს როლი - მის­თვის პა­ტი­ვი იყო.

სხვა შემ­თხვე­ვებ­ში ბაჩა-პოში ეხ­მა­რე­ბა თა­ვის ოჯახს სო­ცი­ა­ლურ სტიგ­მა­სა და ზედ­მე­ტი კი­თხვე­ბის თა­ვის არი­დე­ბას, რად­გან ოჯა­ხი, სა­დაც ვაჟი არ იზ­რდე­ბა, არას­რულ­ყო­ფი­ლად მი­ი­ჩენ­ვა, ხოლო ქალი, რო­მელ­მაც მემ­კვიდ­რე ვერ გა­ა­ჩი­ნა - შე­უმ­დგა­რია.

ასე, მა­გა­ლი­თად, ავ­ღა­ნე­თის პარ­ლა­მენ­ტის ყო­ფი­ლი წევ­რის, აზი­ტა რა­ფა­ა­ტის ოჯა­ხი და კა­რი­ე­რა სწო­რედ იმ ფაქტს შე­ე­წი­რა, რომ მან ოთხი გოგო გა­ა­ჩი­ნა. New York Times-თვის მი­ცე­მულ ინ­ტერ­ვი­უ­ში მან გა­ნა­ცხა­და, რომ იმის გამო, რომ ვაჟი არ ჰყავ­და, ამომ­რჩევ­ლე­ბი მას­ში პერ­სპექ­ტი­ვას ვერ ხე­დავ­დნენ. მა­შინ, აზი­ტამ შეს­თა­ვა­ზა ქმარს, რომ ერთ-ერთი ქა­ლიშ­ვი­ლი, მა­ნუ­ში, ბი­ჭის ტან­საც­მელ­ში გა­მო­ე­წყოთ და მის­თვის ახა­ლი სა­ხე­ლი - მერ­ჰა­ნი მი­ე­ცათ. ეს ფაქ­ტი მას პარ­ლა­მენ­ტში ად­გილს შე­უ­ნა­ხავ­და. ისი­ნი, ვინც ოჯახს ახ­ლოს არ იც­ნობ­და, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი იყო, რომ რა­ფა­ა­ტე­ბი ბიჭს ზრდიდ­ნენ, მაგ­რამ მე­ზობ­ლებ­მა და ნა­თე­სა­ვებ­მა ბავ­შვის ნამ­დვი­ლი სქე­სი იცოდ­ნენ.

• მეტი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა

"რო­დე­საც ერთი სქე­სი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, მე­ო­რე კი არც ისე, ყო­ველ­თვის მო­ი­ძებ­ნე­ბა ის, ვინც მო­ინ­დო­მებს მე­ო­რე მხა­რეს გა­დას­ვლას“, - ამ­ბობ­და National Geographic-თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში ორ­გა­ნი­ზა­ცია Women for Afghan Women-ის დი­რექ­ტო­რი ნა­ჯია ნა­სი­მი. უფ­ლე­ბე­ბი ავ­ღა­ნეთ­ში მხო­ლოდ მა­მა­კა­ცებს აქვთ, ამი­ტომ გო­გო­ნე­ბი ბაჩა-პო­შის როლს მარ­ტი­ვად თან­ხმდე­ბი­ან, ამით ისი­ნი მეტ თა­ვი­სუფ­ლე­ბას იღე­ბენ.

გენ­დერუ­ლი დის­ბა­ლან­სი და ქა­ლე­ბის რთუ­ლი ყოფა, ავ­ღა­ნე­თის ერთ-ერთი ძი­რი­თა­დი პრობლმაა ათწლე­უ­ლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში.

ავ­ღა­ნე­ლე­ბის ჩაგ­ვრა­ში გა­დამ­წყვე­ტი როლი შე­ას­რუ­ლა "თა­ლი­ბან­მა“, რო­მელ­მაც ქვე­ყა­ნა­ში ძა­ლა­უფ­ლე­ბა პირ­ვე­ლად ხელ­ში 1990-იან წლებ­ში ჩა­იგ­დო. შა­რი­ა­თის სა­კუ­თა­რი ვერ­სი­ის აღ­სრუ­ლე­ბით, მებ­რძო­ლებ­მა მო­ი­თხო­ვეს ქა­ლე­ბის ჰი­ჯა­ბის ტა­რე­ბა და აუკ­რძა­ლეს მათ სახ­ლი­დან გას­ვლა მა­მა­კა­ცე­ბის თან­ხლე­ბის გა­რე­შე. სწავ­ლა და მუ­შა­ო­ბა ასე­ვე აიკ­რძა­ლა და წე­სე­ბის ნე­ბის­მი­ე­რი დარ­ღვე­ვა ის­ჯე­ბო­და სრუ­ლი ზო­მით - დამ­ნა­შა­ვე ავ­ღა­ნე­ლებს სა­ჯა­როდ სჯიდ­ნენ, იყო ჩა­ქოლ­ვის შემ­თხვე­ვე­ბიც.

2001 წელს, თა­ლი­ბე­ბის რე­ჟი­მი ამე­რი­კუ­ლი და ბრი­ტა­ნუ­ლი ოპე­რა­ცი­ის შე­დე­გად და­ემ­ხო. 2004 წელს ავ­ღა­ნეთ­ში მი­ღე­ბუ­ლი კონ­სტი­ტუ­ცია კრძა­ლავ­და ყო­ველ­გვარ დის­კრი­მი­ნა­ცი­ას და ავ­ღა­ნე­ლი ქა­ლე­ბი­სა და მა­მა­კა­ცე­ბის თა­ნა­ბა­რი უფ­ლე­ბე­ბის გა­რანტს წარ­მო­ად­გენ­და. თუ 2003 წელს ავ­ღა­ნე­ლი გო­გო­ნე­ბის მხო­ლოდ 10% ირი­ცხე­ბო­და და­წყე­ბით სკო­ლა­ში, 2017 წლის­თვის მათი წილი 33%-მდე გა­ი­ზარ­და. 2020 წლის­თვის სა­ჯა­რო მო­ხე­ლე­თა 21% ქალი იყო.

ამას­თა­ნა­ვე, 2011 წელს სწო­რედ ავ­ღა­ნე­თი მოხ­ვდა ქა­ლე­ბის­თვის ყვე­ლა­ზე ცუდი სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი ქვეყ­ნე­ბის რე­ი­ტინ­გში, პრო­ექტ TrustLaw-ის ვერ­სი­ით. უმე­ტეს­წი­ლად ამი­სი მი­ზე­ზი ის იყო, რომ გენ­დერუ­ლი თა­ნას­წო­რო­ბის დამ­ყა­რე­ბის ყვე­ლა მცდე­ლო­ბა ცენ­ტრალრ რა­ი­ო­ნებ­ზე მო­დი­ო­და, ცალ­კე­ულ პრო­ვინ­ცი­ებ­ში კი სი­ტუ­ა­ცია, ფაქ­ტობ­რი­ვად, არ იც­ვლე­ბო­და.

ერ­თის მხრივ, ავ­ღა­ნე­ლე­ბის ცხოვ­რე­ბა­ზე გავ­ლე­ნას თა­ლი­ბე­ბი ახ­დენ­დნენ, რომ­ლებ­მაც არ მი­ა­ტო­ვეს ქვე­ყა­ნა 2001 წელს. ისი­ნი პა­კის­ტა­ნის მიმ­დე­ბა­რე მთებ­სა და სო­ფელბ­ში გა­ი­ხიზ­ნენ, სა­დაც ახა­ლი ბრძო­ლე­ბის­თვის ვარ­ჯი­ში და მზა­დე­ბა და­ი­წყეს.

მე­ო­რე მხრივ, პატ­რი­არ­ქა­ლუ­რი ტრა­დი­ცი­ე­ბი საკ­მა­ოდ ძლი­ე­რი იყო იმ რა­ი­ო­ნებ­შიც, სა­დაც თა­ლი­ბებს სრუ­ლი კონ­ტრო­ლი არ ჰქონ­დათ დამ­ყა­რე­ბუ­ლი. ორ­გა­ნი­ზა­ცია "გა­ე­რო ქა­ლე­ბის“ მი­ხედ­ვით ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი გა­მო­კი­თხვის თა­ნახ­მად, რო­მე­ლიც 2019 წელს ავ­ღა­ნე­თის 14 პრო­ვინ­ცი­ა­ში ჩა­ტარ­და, ქა­ლებ­მა საკ­მა­ოდ ბევ­რის უფ­ლე­ბა მო­ი­პო­ვეს. ქა­ბუ­ლის გა­რეთ მა­მა­კა­ცე­ბი გა­ნაგ­რძობ­დნენ თა­ვი­სი ცო­ლე­ბი­სა და ქა­ლიშ­ვი­ლე­ბის კონ­ტროლს. მათ კვლა­ვაც ეკ­რძა­ლე­ბო­დათ სწავ­ლა და მუ­შა­ო­ბა, მო­მა­ვალ­სა და ცხოვ­რე­ბას კი პატ­რი­არ­ქა­ლუ­რი წე­სე­ბი გან­სა­ზღვრავ­და. ერთ-ერთი ასე­თი იყო მა­გა­ლი­თად, ბა­ა­დი - პრაქ­ტი­კა, რო­მელ­საც თე­მე­ბი მი­მარ­თა­ვენ კონ­ფლიქ­ტე­ბის მო­საგ­ვა­რებ­ლად, რო­დე­საც ერთი ოჯა­ხი­დან გო­გო­ნას მე­ო­რეს აძ­ლე­ვენ მო­სამ­სა­ხუ­რედ ან პა­ტარ­ძლად.

გენ­დერუ­ლი შზღუდ­ვე­ბის გამო, ბაჩა-პოში ავ­ღა­ნე­ლი გო­გო­ნე­ბის­თვის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბა გახ­და. ბი­ჭის როლ­ში გა­მო­წყო­ბი­ლებს მათ მშვი­დად შე­უძ­ლი­ათ ია­რონ სკო­ლა­ში, გა­და­ად­გილ­დნენ ქუ­ჩა­ში და ერთი ობი­ექ­ტი­დან მე­ო­რემ­დე მი­ა­ცი­ლონ თა­ვი­სი ოჯა­ხის ქა­ლე­ბი.

2019 წელს, CNN-ის ჟურ­ნა­ლის­ტებ­მა გე­რა­ტის პრო­ვინ­ცი­ა­ში კა­რი­მე­ბის ოჯა­ხი ჩა­წე­რეს. 13 წლის მა­დი­ნა, ბაჩა-პოში გახ­და და მა­მა­კა­ცის სა­ხე­ლი მან­გა­ლი მი­ი­ღო. მშობ­ლებ­მა ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა იმი­ტომ მი­ი­ღეს, რომ გო­გო­ნა მა­მას მინ­დორ­ში სა­მუ­შა­ო­ში მიხ­მა­რე­ბო­და და ოჯა­ხი გა­მო­ეკ­ვე­ბა. ისი­ნი ერ­თა­დაც კი, საკ­მა­ოდ ცო­ტას გა­მო­ი­მუ­შა­ვებ­დნენ. ინ­ტერ­ვი­უ­ში მა­დი­ნა ამ­ბობს, რომ მოს­წონს ბი­ჭის როლი და ის, რომ სხვა ბი­ჭებ­თან ერ­თად ფეხ­ბურ­თის თა­მა­ში შე­უძ­ლია, თუმ­ცა მო­მა­ვალ­ში ის კვლავ გო­გო­ნად ისურ­ვებ­და ყოფ­ნას.

• ქა­ლის როლ­თან დაბ­რუ­ნე­ბა

რო­გორც წესი, ბაჩა-პოში ქა­ლის როლს სქე­სობ­რი­ვი მომ­წი­ფე­ბის შემ­დეგ უბ­რუნ­დე­ბა. ასე­თი გარ­და­სახ­ვა ყო­ველ­თვის უპ­რობ­ლე­მოდ არ ხდე­ბა - ზო­გი­ერთ მათ­განს უჭირს ქა­ლი­ვით მოქ­ცე­ვის მო­დელ­თან ადაპ­ტი­რე­ბა. New York Times-ის მა­სა­ლა­ში ავ­ღა­ნე­ლი შუქ­რია, რო­მე­ლიც 20 წლის ასაკ­ში გა­თხოვ­და, იხ­სე­ნებს, რომ დიდი ხანი დას­ჭირ­და, თავი ქა­ლად ეგ­რძნო, შე­სა­ბა­მი­სად, ესა­უბ­რა და ა.შ. ქა­ლე­ბის უმე­ტე­სო­ბას ფა­რან­ჯის ტა­რე­ბაც უჭირს.

• ბაჩა-პოში თა­ლი­ბებ­თან

ავ­ღა­ნე­თის ერთ-ერთი სა­ინ­ფორ­მა­ციო სა­ა­გენ­ტოს მთა­ვა­რი რე­დაქ­ტო­რის თქმით, 2021 წლამ­დე ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ბაჩა-პო­შის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო არა­ფე­რი ჰქონ­და. მი­იჩ­ნევ­დნენ, რომ ეს იყო პრაქ­ტი­კა - ავ­ღა­ნუ­რი კულ­ტუ­რის ნა­წი­ლი, რომ­ლის შეც­ვლაც არ შე­იძ­ლე­ბა.

2021 წლის აგ­ვის­ტო­ში, როცა ქვე­ყა­ნა­ზე კონ­ტრო­ლი კვლავ თა­ლი­ბებ­მა და­ამ­ყა­რეს, ბევ­რს აინ­ტე­რე­სებ­და ბაშა-პო­ჩის ბედი. ჯენი ნორდბერ­გის აზ­რით, "თა­ლი­ბა­ნი“ არ უჭერს მხარს ამ პრაქ­ტი­კას და ის გო­გო­ნებს უკეთ შე­ნიღბვას ურ­ჩევს, რათა კვლავ მი­ი­ღონ ბი­ჭის პრი­ვი­ლე­გი­ე­ბი. მწე­რა­ლი მი­იჩ­ნევს, რომ ტრა­დი­ცია მა­ნამ იქ­ნე­ბა ქვე­ყა­ნა­ში აქ­ტუ­ა­ლუ­რი, ვიდ­რე ქა­ლე­ბი მა­მა­კა­ცე­ბის თა­ნას­წო­რე­ბი არ გახ­დე­ბი­ან.

ავ­ღა­ნეთ­ში ძა­ლა­უფ­ლე­ბის ხელ­ში ჩაგ­დე­ბის შემ­დეგ, მებ­რძო­ლე­ბი ქა­ლებს პა­ტი­ვის­ცე­მას და­პირ­დნენ. თა­ლი­ბე­ბის თქმით, ქა­ლებს მი­ე­ცე­მო­დათ მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბა და შე­ი­ნარ­ჩუ­ნებ­დნენ გა­ნათ­ლე­ბა­ზე წვდო­მა. "ავ­ღა­ნე­თის მო­სახ­ლე­ო­ბას ეს­მო­და, რომ ეს სიც­რუე იყო და დღეს მთე­ლი მსოფ­ლიო ხე­დავს, რა ხდე­ბა სი­ნამ­დვი­ლე­ში“, - ამ­ბობს სულ­თა­ნი აჰ­მედ შო­ი­ა­ბი.

თა­ლი­ბა­ნის დროს მე­წარ­მე ქა­ლე­ბი, მას­წავ­ლებ­ლე­ბი, ჯან­დაც­ვის მუ­შა­კე­ბი და სა­ხელ­მწი­ფო მო­ხე­ლე­ე­ბი სა­მუ­შა­ოს გა­რე­შე დარ­ჩნენ. შე­ზღუდ­ვე­ბი შე­ე­ხო ავ­ღა­ნე­ლი ქა­ლე­ბის ყო­ველ­დღი­ურ ცხოვ­რე­ბას: მათ ეკ­რძა­ლე­ბათ ჰი­ჯა­ბის გა­რე­შე გას­ვლა და სპორ­ტით და­კა­ვე­ბა. თა­ლი­ბა­ნის კულ­ტუ­რუ­ლი კო­მი­სი­ის თავ­მჯდო­მა­რის მო­ად­გი­ლის, აჰ­მე­დუ­ლა ვა­სი­კის თქმით, ის­ლამ­ში ქა­ლებს სახ­ლი­დან გას­ვლა მხო­ლოდ სა­ჭი­რო­ე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში შე­უძ­ლი­ათ. მათ და­ხუ­რეს სკო­ლე­ბი გო­გო­ნე­ბის­თვის, დაჰ­პირ­დნენ, რომ სკო­ლე­ბი გა­ნა­ახ­ლებ­დნენ მუ­შა­ო­ბას 2022 წლის მარ­ტში, მაგ­რამ ეს არ მოხ­და.

და­მო­უ­კი­დე­ბე­ი­ლი ორ­გა­ნი­ზა­ცია "ჰუ­მა­ნი­უ­მის“ ცნო­ბით, ავ­ღა­ნეთ­ში თა­ლი­ბე­ბის დაბ­რუ­ნე­ბით, ბავ­შვთა უკა­ნო­ნო ქორ­წი­ნე­ბე­ბის რი­ცხვი გა­ი­ზარ­და. ჯერ კი­დევ 2021 წლის ივ­ლის­ში, რო­დე­საც მებ­რძო­ლებ­მა და­ი­პყრეს ტა­ხა­რი­სა და ბა­დახ­შა­ნის პრო­ვინ­ცი­ე­ბი, მათ შე­ად­გი­ნეს 15 წელ­ზე უფ­რო­სი ასა­კის გო­გო­ნე­ბი­სა და 45 წლამ­დე ქვრი­ვე­ბის სი­ე­ბი, რომ­ლე­ბიც თა­ვის მებ­რძო­ლებ­ზე და­სა­ქორ­წი­ნებ­ლად "სჭირ­დე­ბო­დათ“. ავ­ღა­ნეთ­ში ბავ­შვთა ქორ­წი­ნე­ბის ზრდას ასე­ვე აღ­ნიშ­ნა­ვენ Amnesty International-ის თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც ამ ჩვე­უ­ლე­ბის ერთ-ერთ მთა­ვარ მი­ზე­ზად ეკო­ნო­მი­კურ და ჰუ­მა­ნი­ტა­რულ კრი­ზისს ასა­ხე­ლე­ბენ. Amnesty International-თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში 35 წლის ავ­ღა­ნელ­მა ქალ­მა, რო­მე­ლიც იყე­ნებს ფსევ­დო­ნიმს ხორ­შიდს, თქვა, რომ სი­ღა­რი­ბემ აი­ძუ­ლა 13 წლის ქა­ლიშ­ვი­ლი 60 000 ავ­ღა­ნის სა­ნაც­ვლოდ გა­ე­თხო­ვე­ბი­ნა.

ამ მხრივ, ბაჩა-პოში რჩე­ბა გო­გო­ნე­ბის გა­ნათ­ლე­ბის მი­ღე­ბი­სა და ოჯა­ხის და­სახ­მა­რებ­ლად შე­საძ­ლებ­ლო­ბად, რის გა­მოც ეს პრაქ­ტი­კა ავ­ღა­ნეთ­ში დღე­საც გრძელ­დე­ბა.

და­სავ­ლე­ლი ექ­სპერ­ტე­ბი მი­იჩ­ნე­ვენ, რომ ბაჩა-პოშს არ შე­იძ­ლე­ბა ეწო­დოს გენ­დერუ­ლი უთა­ნას­წო­რო­ბის პრობ­ლე­მის წარ­მა­ტე­ბუ­ლი გა­და­წყვე­ტა. მელ­ბურ­ნის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის მკვლე­ვა­რე­ბის, ნი­ლაბ ჰა­მი­დი­სა და მე­გან ბო­რე­ნის აზ­რით, ავ­ღა­ნელ ქა­ლებს არ აქვთ თა­ვი­სუფ­ლე­ბა და შე­საძ­ლებ­ლო­ბა იცხოვ­რონ მა­მა­კა­ცის კარ­ნა­ხის გა­რე­შე და ძვე­ლი ჩვე­უ­ლე­ბა არა­ნა­ი­რად არ მოქ­მე­დებს დად­გე­ნილ წეს­რიგ­ზე. ჯენი ნორდბერ­გი ეთან­ხმე­ბა ამ პო­ზი­ცი­ას:

"ეს არის ძა­ლი­ან დის­ფუნ­ქცი­უ­რი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის სინ­დრო­მი. ქა­ლე­ბი რჩე­ბი­ან სახ­ლში, მათ აკ­რძა­ლუ­ლი აქვთ მუ­შა­ო­ბა. ამ თვალ­საზ­რი­სით, ბაჩა-პოში არა­ნა­ირ პრობ­ლე­მას არ წყვეტს“.

ავ­ტო­რი: ეკა დარ­ჩი­აშ­ვი­ლი