"ქუჩაში უქმად არ უნდა იარო. უსაქმურობით ვერაფერს მიაღწევ" - ობლობის პენსიით დაწყებული მეურნეობა და 16 წლის გურული ბიჭი ბიზნესითა და დიდი მიზნებით

ლაშა-გიორგი კუჭაშვილი 16 წლის არის, თუმცა უკვე 4 წელია, სამეურნეო საქმიანობაში აქტიურადაა ჩართული, პერსპექტიული ახალგაზრდა ფერმერია. მარწყვს უვლის და საერთოდ, მათ ოჯახში ამ კულტურის გაშენება-მოვლა მისი იდეით და ინიციატივით დაიწყო. ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტის სოფელ იანეულში ლაშა-გიორგის იცნობენ როგორც შრომისმოყვარე, მიზანდასახულ, მხიარულ ბიჭს. მარწყვის მოყვანის საქმეში ბევრი რჩევასაც სთხოვს.

• ბიომარწყვის სასათბურე მეურნეობა ობლობის პენსიით გააშენა. "დაბადებული არ ვიყავი, მამა რომ გარდამეცვალა. ვაგროვებდი ამ დანაზოგს და მერე იდეა გამიჩნდა, მარწყვის ბიზნესი წამომეწყო, თავიდან მარწყვის 300 ძირი შევიძინე. ახლა თითოეული ნერგი ჩემთვის თითქმის შვილივითაა.

ბუნება მანამდეც მიყვარდა, მაგრამ რაც ეს საქმე წამოვიწყე, მას მეტად დავუახლოვდი და შემიყვარდა. საერთოდ ბუნება, გარემო საოცარი რამეა,“ - გვეუბნება ლაშა-გიორგი, რომელსაც ზოგი არც უჯერებს, რომ მარწყვი მისი მოყვანილია, თუმცა როგორც თავად ამბობს, შეუძლებელი არაფერია. მთავარია, გულით გინდოდეს და ცხოვრებაში ყველაფერს მიაღწევ.

• მხიარული და მოუსვენარი ბიჭი, რომელიც ასევე კარგი მოსწავლეა, არაერთ პროექტშია ჩართული. სკოლაში მარწყვის სათბურიც აქვთ მოწყობილი და გამოცდილებას თანატოლებს უზიარებს.

"დირექტორმა მომაწოდა ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ ტერიტორია უნდა გამოყოფილიყო, სადაც რომელიმე კენკრა გაშენდებოდა. მან განცხადება მარწყვზე დაწერა, დააფინანსეს და დადგეს სათბური. გარკვეულ რჩევას და დახმარებას მათაც ვუწევ,“ - აღნიშნავს ჩვენი რესპონდენტი.

გიორგი ბათუმში დაიბადა, სადაც დედასთან და დასთან ერთად ცხოვრობდა. 9 წლის წინ ფინანსური პრობლემების გამო ბავშვებს ზღვისპირა ქალაქიდან სოფელში, ბებიასთან მოუწიათ გადასვლამ, დედა კი ემიგრაციაში წავიდა.

- უკვე მეთერთმეტეკლასელი ვარ, კარგად ვსწავლობ, მიყვარს სწავლა, განსაკუთრებით ქართულის სწავლა მსიამოვნებს, მაგრამ ხანდახან ვზარმაცობ ხოლმე. სამომავლო პროფესიაზე მკითხეთ და გეტყვით - ჯერ ბიზნესი მაქვს არჩეული და შემდეგ შეიძლება კიდევ დავფიქრდე, სხვა რამ ავარჩიო და იმ სპეციალობაზე ჩავაბარო.

- ისე, 13 წლის ბავშვები ფერმერულ საქმიანობაში იშვიათად ერთვებიან... რამ გიბიძგა ამისკენ?

- ბათუმიდან იანეულში, ბებიასთან საცხოვრებლად რომ გადმოვედი, შვილიშვილებზე მზრუნველი ბებია მუდმივად მიმზადება გემრიელ საკვებს, მათ შორის, დაშაქრულ მარწყვს. ბებოს ყველგან დავყვებოდი - სოფლის საქმეში ვეხმარებოდი, - ბოსტანში, ბაღში, ძროხასთან, ღორთან. მარწყვის გაშენების იდეა მაინც ბავშვობიდან მარწყვის გამორჩეული სიყვარულით გაჩნდა. ამ ყველაფერს სულ მარტო ვერ გავაკეთებდი და მთელი ოჯახი ჩაერთო. დეიდაჩემი და ბიძაჩემი გვერდით ძალიან დამიდგნენ, თითქმის მათი დამსახურებაა, რომ ამდენს მივაღწიეთ. ნერგების საყიდლად ბიძაჩემი წამყვა.

- ფართობი გქონდათ ამისთვის?

- კი, პატარა ტერიტორია გვქონდა, სადაც ბაღი და ვენახი იყო, რომელიც ავიღეთ და მარწყვის ის 300 ნერგი იქ გავუშვით. მანამდე მიწა კარგად დავამუშავეთ. გვქონდა ასევე ბოსტანი მწვანილისთვის, ისიც ავიღეთ, იქაც ღია გრუნტში მარწყვი დავრგეთ.

მერე ჩვენთან მოვიდა გურიის რეგიონის მაჟორიტარი დეპუტატი ვასილ ჩიგოგიძე, მოეწონა ჩვენი ნამუშევარი და 1000 ლარით დაგვასაჩუქრა, რითაც სათბური დავდგით. სათბურში ორი ჯიშის მარწყვი გვაქვს - "მონტერეი“ და "ალბიონი“. თუმცა მანამდე ბიზნესი ასე თუ ისე რომ ავაწყეთ და საქმე წავიდა, მოგებული თანხით ერთი პატარა სათბური ჩვენ თვითონ გავმართეთ. ცოტა ხნის წინ განცხადება გვქონდა შეტანილი და დაფინანსება კიდევ მივიღეთ. მოკლედ, ერთ სათბურსაც დავდგამთ.

- საბოლოო ჯამში რა რაოდენობის მარწყვი მოდის?

- კვირის ბოლოს 40 კილომდე ავდივართ. ისეთია, რომ სულ ისხამს. ზამთარში ცხადია, მხოლოდ სათბური მუშაობს.

- ამ საქმემ რა გამოცდილება მოგცა და რას მიხვდი?

- რას მივხვდი და მშობლების კისერზე რომ არ უნდა იყო და ქუჩაში უქმად არ უნდა იარო. უსაქმურობით ვერაფერს მიაღწევ. ჯობია, სახლში იმუშაო, მშობლებს, ბებიას მიეხმარო, ელემენტარული რამ გააკეთო. ჯერ ერთი მათ გულს გაახარებ. მერე ვინმე რომ დაგინახავს, იტყვის, - რა კარგი ბიჭიაო. ჩემთვის შექება სტიმულია, უფრო მეტის გაკეთება მინდა ხოლმე. ჩემი ნახელავი თუ სხვას მოსწონს, ცუდი რატომაა?! შრომა ყველას შეუძლია და უნდა იშრომოს.

- მარწყვის მოყვანას რა სჭირდება?

- საერთოდ, რთული მოსავლელია, ყოველ დღე რაღაც სჭირდება, - ფოთოლი გაუხმება და უნდა შემოაცალო, ბალახი წამოვა და უნდა მოაშორო, ასევე დამპალი ნაყოფიც. შეწამლა, მორწყვა უნდა. მუდმივ ყურადღებას ითხოვს. როდესაც ფოთოლი, ან ნაყოფი მოწყენილია, თვითონ გაჩვენებს, რა უნდა. ბუგრი თუ გაუჩნდა, ისიც უნდა მოაცილო და შესაბამისი ღონისძიება ჩაატარო.

მივდევთ ბიომეურნეობას, ჩვენს მარწყვს ქიმიას არ ვაკარებთ. სასუქს სხვადასხვა პროდუქტისგან თვითონ ვაყენებთ, რასაც "ჟიჟას“ ვეძახით.

- სად იყიდება თქვენი მარწყვი?

- ჯერჯერობით სოფლის ბაზარზე გაგვაქვს. შუა კვირაში თუ მოუწია, ან ძალიან სიცხეები წავიდა, შეიძლება პროდუქტი გააფუჭოს, ამიტომ, მაღაზიაშიც ვაბარებთ.

- უახლოესი გეგმები რა გაქვს?

- ოზურგეთში სახლი არ გვქონდა, საცხოვრებლად ბათუმში უნდა გადავსულიყავით, მაგრამ დიდმა ბაბუამ, დედის მხრიდან, ოზურგეთში სახლი მოგვცა, სადაც მიწის პატარა ფართობია. იქაც მინდა, მარწყვი გავაშენო.

დედა წლებია, ემიგრაციაშია. ახლა სამი თვით მეც ჩამოვედი მასთან სტამბოლში, მუშაობა ფაბრიკაში დავიწყე, თანხა უნდა დავაგროვო და დედა აქედან წავიყვანო. მას თავის სამშობლოში უნდა ყოფნა და ჩემ გვერდით მინდა რომ იყოს. მამა გარდაცვლილია, დედაზე და დაზე ახლობელი ვინ მყავს?!

- ჩვენს მკითხველს და შენს თანატოლებს რას ეტყვი?

- ცხოვრებაში რაც არ უნდა გინდოდეს, მის გაკეთებას თუ გულით მოინდომებ, შეძლებ. მონდომების გარეშე ვერაფერს მიაღწევ. თავიდან ჯობია, ელემენტარულით დაიწყო და საქმე მერე განავითარო. არ არის საჭირო პირდაპირ დიდი მასშტაბით წამოწყება. ბავშვობიდან სულ იმას ვამბობდი, რომ არ მინდოდა, მშობლების კისერზე ვყოფილიყავი და ამისთვის ზრუნვა უკვე დიდი ხანია, დავიწყე.