"აქამდე მეგონა, რომ ყველაფერი ვნახე, გავიარე, გადავიტანე, მოვერიე, მაგრამ არა..." - რას ჰყვება უკრაინელი მოხალისე ქალი Ambebi.ge-სთან უკრაინაში არსებულ ვითარებაზე და კიევის დაბომბვაზე
"ომის დაწყებიდან ერთ-ერთი ყველაზე მძიმე ღამე", - ასე აფასებენ ადგილობრივები წუხანდელ ღამეს. სააგენტო "როიტერსი" რუსეთის თავდაცვის სამინისტროს ინფორმაციაზე დაყრდნობით იტყობინება, რომ რუსეთმა "მაღალი სიზუსტის" იარაღით დარტყმა მიაყენა უკრაინის არმიის საწრთნელ ცენტრებს ჩერნიგნოვში, ჟიტომირსა და ლვოვში.
26 ივნისს, გამთენიას რუსეთის არმიამ სარაკეტო იერიში მიიტანა კიევის გარშემო, საცხოვრებელ ზონაზეც, დაბომბვის შედეგად, დაზიანდა საცხოვრებელი სახლი და საბავშვო ბაღი. უკრაინის შს მინისტრის მრჩევლის, ანტონ გერაშჩენკოს თანახმად, არიან დაღუპულები და დაშავებულები, ნანგრევებში მოყოლილია ხალხი, რომელსაც მაშველები ახლაც ეძებენ...
მათ პარალელურად, დაკარგული და დაზარალებული ადამიანების დახმარებას ცდილობენ "მოხალისეებიც". 26 წლის იულია შიმანოვა, AMBEBI.GE -ს უყვება, რომ რამდენიმე ქალაქის მოსახლეობა, მთელი ღამის განმავლობაში თავშესაფრებში იყო გადანაწილებული, რადგან ინტენსიური ძლიერი, დაბობმვები არ შეჩერებულა.
- - ჩემს თავს ვეკითხები, რა არის ყველაზე რთული, რა მიჭირს, სად ვავლენ სისუსტეს?.. აქამდე მეგონა, რომ ყველაფერი ვნახე, გავიარე, გადავიტანე, მოვერიე, მაგრამ არა, როდესაც დაბომბილ სახლში ან შენობაში შევდივარ და დასისხლიანებულ ბავშვებს ვხედავ, იქ ვგრძნობ, რომ ჩემი წინასწარი მომზადებული, შემუშავებული სიმშვიდე მღალატობს.
თებერვლის ბოლოდან, როგორც კი გავაცნობიერე, რომ ქვეყანას არ დავტოვებდი და როგორც შემეძლო, ისე უნდა მემსახურა, მოხალისედ ჩავეწერე. ახლა ერთ-ერთ საერთაშორისო უნივერსიტეტში, სერტიფიცირებას გავდივარ და იმის მეშინია, ვითარება ისევ არ გამწვავდეს და ვერ ჩავაბარო. ოკუპანტსაც ეს უნდა, ჩვენ ცხოვრება ვერ გავაგრძელოთ, ერთ ადგილზე გავიყინოთ, ავღანეთად, ან სირიად გვაქციონ, მაგრამ არ გამოუვათ.
მოხალისეობის სირთულეზე ვსაუბრობდი, - მხოლოდ ერთადერთი რამის მეშინია, სანამ ადგილზე მიცალ, ისინი ცოცხლები არ დამხვდნენ. ვცდილობ, შეშინებულ ბავშვებს თვალებში არ ვუყურო, რომ ძალა არ დავკარგო. ამიტომ, ზომბივით ვმუშაობ, საქმეს ვინაწილებთ, ისინი მაშველებთან ერთად გარეთ გამოგვყავს და მათ უსაფრთსო გადანაწილებას ვიწყებთ და როდესაც ეს ყველაფერი გაივლის, მერე ვიწყებ იმაზე ფიქრს, თუ რა მოხდა, რა ვნახე და კიდევ რას ვნახავ.
- როგორ ფიქრობთ, ბევრი ადამიანია დაკარგული?
- არ ვიცი, ახლა მიმდინარეობს მუშაობა, აღრიცხვა, გამოკითხვა. ვინ იყო სახლში, ვინ გარეთ, ვინ მოასწრო გამოსვლა... რუსული პროპაგანდა აცხადებს, რომ მხოლოდ სამხედრო და სტრატეგიული დანიშნულების ობიექტებს ბომბავენ, არადა, საბავშვო ბაღს დაარტყეს, საცხოვრებელ კორპუსს ესროლეს, სადაც ხალხი იყო. კიეველები ხომ ეტაპობრივად ბრუნდებიან თავიანთ სახლებში და ამას მტერი ვერ ეგუება.
ძალიან უნდათ, გვეშინოდეს, ყველა ნაბიჯზე საფრთხეზე ვფიქრობდეთ. ამიტომ უშენენ მშვიდობიან მოსახლეობას ბომბებს, რაკეტებს, ტყვიას. სარაკეტო იერიში როგორ უნდა გვიკვირდეს, როდესაც მშვიდობიან მოსახლეობას პირდაპირ ქუჩებში ხვრეტენ. ეს არის პასუხი ევროკავშირის წევრობის სტატუსზე და "ჰაიმარსებზე".
ჩემი ერთი ძმა "აზოველია", მეორეც მოხალისე. მშობლები, ვითომ სამშვდობოს, ლვოვში, ნათესავებთან გავუშვით, იქც დაბომბეს.