რამ­დე­ნი­მე დღე­ში გა­და­წყდე­ბა, გახ­დე­ბა თუ არა მო­მა­ვალ­ში სა­ქარ­თვე­ლო სა­უ­კუ­ნე­ო­ბით ნა­ოც­ნე­ბა­რი ევ­რო­პუ­ლი ოჯა­ხის სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნი წევ­რი, რომ­ლის ნა­წი­ლიც ის ყო­ველ­თვის იყო.

რა საფრ­თხე­ე­ბი გვე­ლის და რა იქ­ნე­ბა იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ ევ­რო­კო­მი­სი­ამ სა­ქარ­თვე­ლოს კან­დი­და­ტის სტა­ტუ­სის მი­ნი­ჭე­ბა­ზე უარი უთხრა? პო­ლი­ტო­ლო­გე­ბის აზ­რით, ეს იქ­ნე­ბა მთე­ლი ევ­რო­ინ­ტეგ­რა­ცი­უ­ლი პრო­ცე­სის შე­ჩე­რე­ბის ნი­შა­ნი და ევ­რო­პას­თან და­ახ­ლო­ე­ბის ასე­თი შან­სი, შე­იძ­ლე­ბა აღა­რას­დროს მოგ­ვე­ცეს.

სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის სპე­ცი­ა­ლის­ტი, GIPA-ს პრო­ფე­სო­რი გი­ორ­გი კო­ბე­რი­ძე ჩვენ­თან სა­უ­ბარს იმ სი­კე­თე­ებ­ზე იწყებს, რისი მო­ტა­ნაც სა­ქარ­თვე­ლოს ევ­რო­ინ­ტეგ­რა­ცი­ას მოჰ­ყვე­ბა:

"ჩვენ­თის ევ­რო­კავ­ში­რის კან­დი­და­ტო­ბა ზუს­ტად იგი­ვეა, რაც შე­იძ­ლე­ბა ყო­ფი­ლი­ყო მაპი ნა­ტო­ში გა­წევ­რე­ბის პრო­ცეს­ში. შე­სა­ბა­მი­სად, ეს არის სიგ­ნა­ლი იმი­სა, რომ ევ­რო­პი­სათ­ვის მის ნა­წი­ლად ვართ მო­აზ­რე­ბუ­ლი. რაც შე­იძ­ლე­ბა ამას მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მოჰ­ყვეს, ინ­ვეს­ტი­ცი­ე­ბის მაქ­სი­მი­ზა­ცი­აა, ანუ სწრა­ფი გაზ­რდა. მე­ო­რეს მხრივ, ეს გუ­ლის­ხმობს უშუ­ა­ლოდ ბრი­უ­სე­ლი­დან სა­ქარ­თვე­ლოს­თან მი­მარ­თე­ბით რე­ფორ­მე­ბის ხელ­შე­წყო­ბას - ამა­ზე ფო­კუ­სი გა­კეთ­დე­ბა, და­აკ­ვირ­დე­ბი­ან მიმ­დი­ნა­რე პრო­ცე­სებს, და­წე­რენ ან­გა­რი­შებს, მოგ­ვეხ­მა­რე­ბი­ან მის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ში, გა­მოგ­ზავ­ნი­ან ინ­სტრუქ­ტო­რებს... ეს არის წი­ნას­წარ მო­სამ­ზა­დე­ბე­ლი პრო­ცე­სი, რათა მაქ­სი­მა­ლუ­რად და­ემ­სგავ­სო ევ­რო­კავ­ში­რის სა­შუ­ა­ლო არით­მე­ტი­კულ სა­ხელ­მწი­ფოს, რო­მე­ლიც იმას ნიშ­ნავს, რომ ისი­ნი ცხოვ­რე­ბის დო­ნის გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბა­ში და­გეხ­მა­რე­ბი­ან. მათ შო­რის, ეს გუ­ლის­ხმობს ფი­ნან­სურ დახ­მა­რე­ბას, რო­მე­ლიც სა­ქარ­თვე­ლოს ასე სჭირ­დე­ბა ამ ეტაპ­ზე. ასე­ვე იგუ­ლის­ხმე­ბა მისი ვა­ლუ­ტის ხელ­შე­წყო­ბა­სა და შემ­დგომ­ში შე­საძ­ლო ჩა­ნაც­ვლე­ბა­ში დახ­მა­რე­ბა. ეს პრო­ცე­სი გრძე­ლია, ერთ დღე­ში არ მოვა, ისი­ნი გვეხ­მა­რე­ბი­ან ინ­ტენ­სი­უ­რად, რომ შენი სა­ხელ­მწი­ფოს მაქ­სი­მა­ლუ­რი ჰარ­მო­ნი­ზა­ცია მოხ­დეს და­ნარ­ჩე­ნი ევ­რო­პი­სათ­ვის“.

ასევე დაგაინტერესებთ

10:09 / 13-06-2022

"თუ საქართველოს უარი უთხრეს კანდიდატის სტატუსის მინიჭებაზე, ეს იქნება მთელი ევროინტეგრაციული პროცესის შეჩერების ნიშანი“ - რა თამაშს თამაშობს ხელისუფლება და სად მიიყვანს ეს ქვეყანას?

რა შე­იძ­ლე­ბა მოჰ­ყვეს კან­დი­და­ტის სტა­ტუს­ზე უა­რის თქმას, გი­ორ­გი კო­ბე­რი­ძე გან­მარ­ტავს, რომ ამ შემ­თხვე­ვა­ში ყვე­ლა­ზე დიდი საფრ­თხე ისაა, რომ სა­ქარ­თვე­ლო ავ­ტო­მა­ტუ­რად გა­და­დის ავ­ტოკ­რა­ტე­ბის ბა­ნაკ­ში, რო­მელ­თა შო­რის მყო­ფი სა­ხელ­მწი­ფო­ე­ბი მიტ­მას­ნი­ლია ჩი­ნეთ­თან, ან რუ­სეთ­თან, რაც ჩვე­ნი ცი­ვი­ლი­უ­რი არ­ჩე­ვა­ნის გა­ნაგ­დუ­რე­ბა­სა და უზარ­მა­ზარ საფრ­თხე­ებს მო­ას­წა­ვებს.

"კან­დი­და­ტის სტა­ტუს­ზე უა­რის თქმა ნიშ­ნავს, რომ სა­ქარ­თვე­ლო ავ­ტო­მა­ტუ­რად გა­და­დის ავ­ტოკ­რა­ტე­ბის ბა­ნაკ­ში, ანუ შენ და­სავ­ლე­თი აღარ აღ­გიქ­ვამს დე­მოკ­რა­ტი­ულ და გან­ვი­თა­რე­ბად იმ სა­ხელ­მწი­ფოდ, რო­მე­ლიც და­სავ­ლეთს უახ­ლოვ­დე­ბა. ესაა ჩვენ­თვის ყვე­ლა­ზე დიდი საფრ­თხე. ავ­ტოკ­რა­ტე­ბის ბა­ნაკ­ში არი­ან ისე­თი სა­ხელ­მწი­ფო­ე­ბი, რო­მელ­თა აბ­სო­ლუ­ტურ უმ­რავ­ლე­სო­ბას არა­ნა­ი­რი კავ­ში­რი არ აქვს და­სავ­ლეთ­თან. ის არის ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი და მიტ­მას­ნი­ლი ჩი­ნეთ­თან, ან - რუ­სეთ­თან, რაც ჩვე­ნი ცი­ვი­ლუ­რი არ­ჩე­ვა­ნის გა­ნაგ­დუ­რე­ბას ნიშ­ნავს. ცი­ვი­ლუ­რი არ­ჩევ­ნის მიღ­მა ჩვენ აღ­მოვ­ჩნდე­ბით უზარ­მა­ზა­რი საფრ­თხის წი­ნა­შე, სა­დაც სა­ქარ­თვე­ლოს და­სავ­ლეთ­ში დამ­ხმა­რე აღარ ეყო­ლე­ბა. ჩვენ ხომ ძი­რი­თა­დად ისე განვვი­თარ­დით, რომ ჩვენს მო­კავ­ში­რე­ე­ბად ავირ­ჩი­ეთ დე­მოკ­რა­ტი­ე­ბი და არა ავ­ტოკ­რა­ტი­ე­ბი. თუ კი ასე გვინ­და, მა­შინ უნდა და­ვემ­სგავ­სოთ მათ, უნდა გარ­და­ვიქ­მნათ ავ­ტოკ­რა­ტი­ად, რაც, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ჩვენც დაგ­ვა­ზი­ა­ნებს. კაც­მა რომ თქვას, ავ­ტოკ­რა­ტი­ას უსაფრ­თხო­ე­ბა არას­დროს არა­ვის­თვის მო­უ­ტა­ნია. ეს ყვე­ლა­ფე­რი სე­რი­ო­ზუ­ლი გა­მოწ­ვე­ვაა ჩვენ­თვის. მარ­ტი­ვად რომ გან­ვმარ­ტო, კან­დი­და­ტის სტა­ტუ­სის მი­ნი­ჭე­ბა კი არ ქმნის უსაფრ­თხო­ე­ბის გა­რან­ტი­ას, არა­მედ მისი არ­მი­ცე­მა ქმნის სე­რი­ო­ზუ­ლი უსაფრ­თხო­ე­ბის გა­მოწ­ვე­ვას სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის. ეს არის მთე­ლი აქ­სი­ო­მა, რა­ზეც უნდა ვი­ფიქ­როთ - ჩვენ გა­ვა­კე­თეთ გა­ნა­ცხა­დი და რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი რა­ღაც ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ა­ში აკე­თებ გა­ნა­ცხადს და ამა­ზე უარს გე­უბ­ნე­ბი­ან, ეს უა­რის თქმაა დამ­ღუპ­ვე­ლი, თო­რემ ავ­ტო­მა­ტუ­რად თან­ხმო­ბა კი არ წყვეტს ყვე­ლა­ფერს. უარი არ გუ­ლის­ხმობს აპ­რი­ო­რი აპ­ლი­კან­ტის სტა­ტუ­სის - ასო­ცი­რე­ბის ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბის და ვი­ზა­ლი­ბე­რა­ლი­ზა­ცი­ის გა­უქ­მე­ბას, ავ­ტო­მა­ტურ რე­ჟიმ­ში ასე­თი რამ არ მოხ­დე­ბა, მაგ­რამ როცა უარს გე­უბ­ნე­ბი­ან, ეს იმას ნიშ­ნავს, რომ შენ­თან და­ახ­ლო­ე­ბის პრო­ცე­სი შე­ჩე­რე­ბუ­ლია. და­სავ­ლეთ­მა სა­ქარ­თვე­ლოს­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის დათ­ბო­ბა-ნორ­მა­ლი­ზე­ბა­ზე, ან გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბა­ზე უარი თუ თქვა, მერე პრო­ცე­სე­ბი ეტა­პობ­რი­ვად უკან წავა. თურ­ქეთ­საც აქვს კან­დი­და­ტის სტა­ტუ­სი, თუმ­ცა რო­დე­საც არ გა­ა­ტა­რა რე­ფორ­მე­ბი, ამას და­სავ­ლე­თის მხრი­დან სან­ქცი­ე­ბი მოჰ­ყვა. სა­ქარ­თვე­ლოს თუ კან­დი­და­ტის სტა­ტუ­სი არ ჰქონ­და და მა­ინც გა­აგ­რძე­ლა თა­ვი­სი არც თუ დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი კურ­სი, აპ­რი­ო­რი, და­სავ­ლე­თის მხრი­დან თან­და­თან მოჰ­ყვე­ბა ის, რომ პრო­ცე­სი შე­ფერ­ხდე­ბა გრძელ­ვა­დი­ა­ნად, სა­ქარ­თვე­ლოს ეკო­ნო­მი­კა კი უკან-უკან წავა, ესაა ჩვენ­თვის მთა­ვა­რი გა­მოწ­ვე­ვა.

ახლა ჩვე­ნი ამო­ცა­ნა უნდა იყოს ვე­ძებ­დეთ მაქ­სი­მა­ლუ­რად ბევრ მო­კავ­ში­რეს, მე­გო­ბარს, რათა მარ­ტო არ დავ­რჩეთ. შეგ­ვიძ­ლია შევ­თან­ხმდეთ ამა­ზე, რომ რუ­სე­თი მარ­ტოს მოგ­ვე­რე­ვა, მარ­ტოს რუ­სე­თი უკ­რა­ი­ნა­საც მო­ე­რე­ო­და, პარტნი­ო­რე­ბი რომ არ ჰყო­ლო­და. ერთი, რა­შიც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა შე­იძ­ლე­ბა იყოს მარ­თა­ლი, ისაა, რომ, ზო­გა­დად, სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის კან­დი­და­ტის სტა­ტუ­სის არ­მი­ნი­ჭე­ბა თა­ვად და­სავ­ლეთს აკარ­გი­ნებს სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­ას, სა­დაც სა­ქარ­თვე­ლო არის ერ­თა­დერ­თი შუ­ქუ­რა დე­მოკ­რა­ტი­ის. არც ერთი სხვა პრო­და­სავ­ლუ­რი სა­ხელ­მწი­ფო რე­გი­ონ­ში არ არ­სე­ბობს, მხო­ლოდ სა­ქარ­თვე­ლოა და მხო­ლოდ მას შე­უძ­ლია და­სავ­ლე­თი შე­მო­ი­ტა­ნოს კავ­კა­სი­ა­ში, ის საკ­მა­ოდ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ღერ­ძია სამ­ხრეთ კავ­კა­სი­ა­ში. კი ამ­ბო­ბენ, სტა­ტუსს თუ არ მოგ­ვა­ნი­ჭებს, და­სავ­ლე­თი ბევ­რს კარ­გავ­სო, მაგ­რამ ამით ჩვენ უფრო მეტს რომ ვკარ­გავთ, უტყუ­ა­რია. ჩვე­ნი ამ სივ­რცი­დან მოკ­ვე­თა ყვე­ლას­თვის დამ­ღუპ­ვე­ლი იქ­ნე­ბა“, - ამ­ბობს ის.

სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის სპე­ცი­ა­ლის­ტი, პო­ლი­ტო­ლო­გი გი­ორ­გი გობ­რო­ნი­ძე გან­მარ­ტავს, რომ ევ­რო­ინ­ტეგ­რა­ცია სა­ქარ­თვე­ლოს და­ეხ­მა­რე­ბა იმა­ში, რომ არა­სო­დეს აღ­მოჩ­ნდეს სა­ერ­თა­შო­რი­სო იზო­ლა­ცი­ა­ში (რაც ერთხელ უკვე ვიწ­ვნი­ეთ და მი­ვი­ღეთ კი­დეც თავ­სმოხ­ვე­უ­ლი, კა­ბა­ლუ­რი ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბე­ბი) გა­მომ­დი­ნა­რე იქი­დან, რომ ჩვენ­თვის ეს დამ­ღუპ­ვე­ლი იქ­ნე­ბა.

"ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია იმის გა­აზ­რე­ბა, რა­ტომ დად­გა სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის ევ­რო­პუ­ლი, ევ­რო­ატ­ლან­ტი­კუ­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­ის სა­ჭი­რო­ე­ბა. ეს არ ყო­ფი­ლა რო­მე­ლი­ღა­ცა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის, ან ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის ერთჯე­რა­დი კაპ­რი­ზი, არა­მედ ეს ყვე­ლა­ფე­რი არის ნა­კარ­ნა­ხე­ვი იმ სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის იმ­პე­რა­ტი­ვე­ბით, რომ­ლის წი­ნა­შეც აღ­მოჩ­ნდა ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა 2000-იანი წლე­ბი­დან. ნა­ტო­ში გა­წევ­რე­ბის შე­სა­ხებ ჯერ კი­დევ პირ­ვე­ლი გა­ნა­ცხა­დი 1999 წელს კეთ­დე­ბა, ხოლო მა­ნამ­დე, 1997 წელს სა­ქარ­თვე­ლო ღიად აფიქ­სი­რებს სა­კუ­თარ ევ­რო­პულ არ­ჩე­ვანს, რო­დე­საც ჩვენ გავ­ხდით პირ­ვე­ლი სამ­ხრეთ­კავ­კა­სი­უ­რი ქვე­ყა­ნა, რო­მე­ლიც ევ­რო­საბ­ჭო­ში მი­ი­ღეს. ამ შემ­თხვე­ვა­შიც, იმ­ჟა­მინ­დე­ლი პარ­ლა­მენ­ტის თავ­მჯდო­მა­რის, ბა­ტო­ნი ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას სი­ტყვე­ბი - "მე ვარ ქარ­თვე­ლი, მა­შა­სა­და­მე, ვარ ევ­რო­პე­ლი“, იყო უპირ­ვე­ლე­სად პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­ნა­ცხა­დი იმას­თან და­კავ­ში­რე­ბით, თუ სად ხე­დავ­და სა­ქარ­თვე­ლო უახ­ლო­ეს მო­მა­ვალ­ში სა­კუ­თარ თავს და ად­გილს თა­ნა­მედ­რო­ვე მსოფ­ლი­ო­ში. შე­სა­ბა­მი­სად, ჩვენ უნდა გვეს­მო­დეს ერთი რამ, რომ ჩვე­ნი ეს კურ­სი ძი­რი­თა­დად ნა­კარ­ნა­ხე­ვი იყო იმ მზარ­დი საფრ­თხე­ე­ბით, რო­მე­ლიც მო­დი­ო­და ჩვენ­სკენ რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცი­ის მხრი­დან. მა­ში­ნაც, ისე­ვე, რო­გორც 2008-ში, ისე­ვე, რო­გორც ახლა, რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცია თა­ვი­სი პო­ლი­ტი­კით, რო­მე­ლიც არის ცალ­სა­ხად დესტრუქ­ცი­უ­ლი და ემ­სა­ხუ­რე­ბა მთლი­ა­ნად პოსტსაბ­ჭო­თა სივ­რცე­ში დეს­ტა­ბი­ლი­ზა­ცი­ას, ქარ­თულ სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბას ფუნ­და­მენ­ტუ­რი ხა­სი­ა­თის საფრ­თხე­ებს უქად­და.

კარ­გად უნდა გვეს­მო­დეს, რომ უკ­რა­ი­ნა­ში შეჭ­რი­თაც კარ­გად გა­მოჩ­და, რომ რუ­სე­თის ფე­დე­რა­ცია ყო­ფილ საბ­ჭო­თა რეს­პუბ­ლი­კებს უყუ­რებს არა რო­გორც სუ­ვე­რე­ნულ რეს­პუბ­ლი­კებს, არა­მედ, რო­გორც ტე­რი­ტო­რი­ულ და­ნა­კარ­გებს. თუ კი სა­დღაც არ­სე­ბობს პო­ლი­ტი­კურ დღის წეს­რიგ­ში ტე­რი­ტო­რი­ულ და­ნა­კარ­გზე სა­უ­ბა­რი და დათ­ქმე­ბი, იქვე არ­სე­ბობს ალ­ბათ დღის წეს­რი­გიც, რო­მე­ლიც ემ­სა­ხუ­რე­ბა ტე­რი­ტო­რი­უ­ლი და­ა­ნა­კარ­გე­ბის დაბ­რუ­ნე­ბას იმ წი­აღ­ში, სა­ი­და­ნაც ეს და­ნა­კარ­გე­ბი გა­მო­ვი­და. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ჩვენ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია და­სავ­ლეთ­თან პარტნი­ო­რო­ბა და უნდა გვეს­მო­დეს, რომ ევ­რო­კავ­ში­რის კან­დი­და­ტის სტა­ტუ­სი, ამ შემ­თხვე­ვა­ში, არ გუ­ლის­ხმობს წევ­რო­ბას, შე­იძ­ლე­ბა ეს პრო­ცე­სი დრო­ში გა­ი­წე­ლოს ისე­ვე, რო­გორც თურ­ქე­თის შემ­თხვე­ვა­ში გრძელ­დე­ბო­და. სტა­ტუ­სი, უპირ­ვე­ლეს ყოვ­ლი­სა, გუ­ლის­ხმობს:

1. და­სავ­ლე­თის მხრი­დან იმის აღი­ა­რე­ბას, რომ ქარ­თუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფო და სა­ზო­გა­დო­ე­ბა წარ­მო­ად­გენს იმ ერ­თო­ბას, რო­მე­ლიც გარ­კვე­ულ­წი­ლად იმ­სა­ხუ­რებს და­სავ­ლურ კო­ა­ლი­ცი­ა­ში (იქ­ნე­ბა ეს ევ­რო­კავ­ში­რი, თუ ნატო) წევ­რო­ბას.

2. სა­ქარ­თვე­ლო არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კუ­რი აქ­ტო­რი აღ­ნიშ­ნუ­ლი სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის­თვის, გე­ო­პო­ლი­ტი­კუ­რი, თუ ცი­ვი­ლუ­რი სივ­რცის­თვის.

შე­სა­ბა­მი­სად, აღ­ნიშ­ნუ­ლი გა­ნა­ცხა­დი და­ეხ­მა­რე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს იმა­ში, რომ არა­სო­დეს აღ­მოჩ­ნდეს სა­ერ­თა­შო­რი­სო იზო­ლა­ცი­ა­ში გა­მომ­დი­ნა­რე იქი­დან, რომ ჩვენ­თვის ეს დამ­ღუპ­ვე­ლი იქ­ნე­ბა. ჩვენ ერთხელ უკვე მოვ­ხვდით სა­ერ­თა­შო­რი­სო იზო­ლა­ცი­ა­ში და მი­ვი­ღეთ კი­დეც თავ­სმოხ­ვე­უ­ლი, კა­ბა­ლუ­რი ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც, თით­ქოს­და, მიზ­ნად ისა­ხავ­და აფხა­ზე­თის და ცხინ­ვა­ლის რე­გი­ო­ნის მი­მარ­თუ­ლე­ბით ვი­თა­რე­ბის სტა­ბი­ლი­ზა­ცი­ას და გარ­კვე­უ­ლი სამ­შვი­დო­ბო მე­ქა­ნიზ­მე­ბის შექ­მნას. მერე ვნა­ხეთ, რომ ის­ტო­რი­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში არც ერთი დღით ამ მე­ქა­ნიზ­მებს არ უმუ­შა­ვი­ათ ისე, რო­გორც მათ რე­ა­ლუ­რად უნდა ემუ­შა­ვათ. 2008 წელს ეს მე­ქა­ნიზ­მე­ბი მთლი­ა­ნად მო­ი­შა­ლა და 26 აგ­ვის­ტოს აღი­ა­რე­ბის დო­კუ­მენ­ტის შემ­დეგ მი­ვი­ღეთ გა­ფორ­მე­ბუ­ლი ოკუ­პა­ცია სა­ქარ­თვე­ლოს ორ უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნეს რე­გი­ონ­ში - ცხინ­ვალ­სა და აფხა­ზეთ­ში. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, სა­ერ­თა­შო­რი­სო იზო­ლა­ცი­ის თვალ­საზ­რი­სით, და­სავ­ლე­თის უარი კან­დი­და­ტის სტა­ტუ­სის მი­ნი­ჭე­ბა­ზე ჩვენ­თვის დიდ რის­კებს გა­ა­ჩენს - ეს იქ­ნე­ბა იმის ხაზ­გას­მა, რომ და­სავ­ლე­თის­თვის ეს რე­გი­ო­ნი და სივ­რცე არ არის სა­თა­ნა­დოდ სა­ინ­ტე­რე­სო და ეს თა­ვის­თა­ვად გა­ა­ჩენს მის­წრა­ფე­ბებს უკვე იმ სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­ში, რომ­ლე­ბიც და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ­ნი არი­ან კავ­კა­სი­ის რე­გი­ო­ნი­დან და­სავ­ლე­თის გან­დევ­ნით, გა­ა­ტა­რონ მე­ტად აქ­ტი­უ­რი პო­ლი­ტი­კა სა­ქარ­თვე­ლოს მი­მარ­თუ­ლე­ბით. ეს პო­ლი­ტი­კა შე­იძ­ლე­ბა იყოს რო­გორც ეკო­ნო­მი­კუ­რი, ისე პო­ლი­ტი­კუ­რი, სა­ინ­ფორ­მა­ციო და სამ­ხედ­რო ხა­სი­ა­თის.“

კი­თხვა­ზე - სა­კუ­თა­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი კა­პი­ტა­ლის შე­სა­ნარ­ჩუ­ნებ­ლად, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბი­დან პარტნი­ო­რე­ბის ამ ფორ­მით კრი­ტი­კა რამ­დე­ნად ემ­სა­ხუ­რე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს ინ­ტეგ­რა­ცი­ის მი­ზანს და სა­ბო­ლო­ოდ, რისი მომ­ტა­ნია, პო­ლი­ტო­ლო­გი გვე­უბ­ნე­ბა, რომ ეს სხვა არა­ფერს ემ­სა­ხუ­რე­ბა, გარ­და იმი­სა, რომ სა­კუ­თა­რი ჩა­ვარ­დნა სხვას გა­და­აბ­რა­ლონ.

"ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა გა­და­სა­რე­ვად აც­ნო­ბი­ე­რებს, რომ არა­ვის ჩვე­ნი ომში ჩარ­თვა არ სურს. და რომ ჩაგ­ვრთონ, ჩვე­ნი თვითმფრი­ნა­ვე­ბი რუ­სე­თის ცას და­აბ­ნე­ლებს, ათა­სო­ბით ტან­კი რუ­სულ სტე­პებს კა­ლი­ა­სა­ვით მო­ე­დე­ბა, თუ რა? პი­რი­ქით, ჩვენ აქეთ გავ­ხდე­ბით და­სავ­ლე­თის გა­და­სარ­ჩე­ნი. გა­იხ­სე­ნეთ, თა­ვის დრო­ზე, ადოლფ ჰიტ­ლერ­საც კი არ უნ­დო­და ეს­პა­ნე­თის და იტა­ლი­ის ჩარ­თვა მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომში იმი­ტომ, რომ მათი ჯა­რე­ბი მისი სათ­რე­ვი დარ­ჩე­ბო­და. ამ შემ­თხვე­ვა­ში, ვის უნდა აწყობ­დეს ჩვე­ნი ომში ჩარ­თვა? პრობ­ლე­მა იმა­შია, რომ ამა­ზე უკე­თე­სი სა­ინ­ფორ­მა­ციო გზავ­ნი­ლი ვე­რა­ფე­რი მო­ი­ფიქ­რეს სა­კუ­თა­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი კა­პი­ტა­ლის შე­სა­ნარ­ჩუ­ნებ­ლად. შე­სა­ბა­მი­სად, აქ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, რომ დაჯ­დეს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა და სა­ინ­ფორ­მა­ციო პო­ლი­ტი­კას­თან და­კავ­ში­რე­ბით ვინც მსგავ­სი ტი­პის რჩე­ვებს აძ­ლევს, იმ ადა­მი­ა­ნებს მოს­თხო­ვოს პა­სუ­ხი - რა­ტომ აკე­თე­ბი­ნე­ბენ ასეთ სი­სუ­ლე­ლეს. ესე­ნი თავს იზღვე­ვენ, რომ ვაი, და, არ მოგ­ვცენ წევ­რო­ბის სტა­ტუ­სი, მა­შინ რა მოხ­დე­ბა და ასეთ ნა­რა­ტივს გვთა­ვა­ზო­ბენ.

ამ ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის პი­რო­ბებ­ში, 2012 წლის არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დგომ, სა­ქარ­თვე­ლოს ჰქონ­და გარ­კვე­უ­ლი წინსვლა და­სავ­ლე­თის მი­მარ­თუ­ლე­ბით - ვი­ზა­ლი­ბე­რა­ლი­ზა­ცი­ის წარ­მა­ტე­ბით დას­რუ­ლე­ბა, ასო­ცი­რე­ბის ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბის წარ­მა­ტე­ბუ­ლი გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა-დას­რუ­ლე­ბა, ნატო-სა­ქარ­თვე­ლოს ერ­თობ­ლი­ვი საწ­ვრთნე­ლი ცენ­ტრის გახ­სნა სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ანუ იყო გარ­კვე­უ­ლი წარ­მა­ტე­ბე­ბის სე­რია. მე­ო­რეს მხრივ, ეს არ არის საკ­მა­რი­სი და ამას აკ­ლია: 1. გა­მოც­დი­ლე­ბა. 2. შე­სა­ბა­მი­სი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლუ­რი მუ­შა­ო­ბა. 3. პო­ლი­ტი­კუ­რი კულ­ტუ­რა. ეს არ არის მარ­ტო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პრობ­ლე­მა, ამ ქვე­ყა­ნა­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი კლა­სი ჩა­მო­უ­ყა­ლი­ბე­ბე­ლია და პო­ლი­ტი­კუ­რი კულ­ტუ­რა სა­ჭი­რო­ებს და­მა­ტე­ბით გან­ვი­თა­რე­ბას. არ შე­იძ­ლე­ბა ყვე­ლა­ფე­რი შიდა პარ­ტი­უ­ლი და­პი­რის­პი­რე­ბის კონ­ტექ­სტით გა­და­ი­ტა­ნო სა­ერ­თა­შო­რი­სო არე­ნა­ზე, ეს არ არის ნორ­მა­ლუ­რი და ეს არ არის ლო­გი­კუ­რი. უნდა გა­ვი­გოთ, რომ დღეს სას­წორ­ზე არ დევს ვი­ღა­ცის სკამ­ში ჯდო­მის სა­კი­თხი, სას­წორ­ზე დევს, უშუ­ა­ლოდ, სა­ქარ­თვე­ლოს სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კუ­რი კურ­სის წარ­მა­ტე­ბა და აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი უსაფრ­თხო­ე­ბის უზ­რუნ­ველ­ყო­ფის შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი“, - გვე­უბ­ნე­ბა გი­ორ­გი გობ­რო­ნი­ძე.

იხი­ლეთ ასე­ვე:

• "16 ივ­ნისს ყვე­ლა შე­ვიკ­რი­ბოთ ევ­რო­პის მო­ედ­ნი­დან რი­ყე­ზე..." - რას სთა­ვა­ზობს პრე­ზი­დენ­ტი პო­ლი­ტი­კო­სებ­სა და მო­ქა­ლა­ქე­ებს?