დონბასის ომის ქრონიკები ახმეტელის თეატრის სცენაზე - უკრაინელი დრამატურგის სულისშემძვრელი პიესა, რომელიც ქართულ სცენაზე პირველად გაცოცხლდა
"ჩვენ უფრო და უფრო ვუახლოვდებით დონბასს, გადაყირავებულ და გადაბუგულ სახლებს ჩავუარეთ, გზები დანგრეულია და მე ვფიქრობ - როგორი გაუბედურებულია ყველაფერი...“ - ეს სიტყვები თბილისის სანდრო ახმეტელის დრამატულ თეატრის სცენაზე გაისმის...
იქ გასულ კვირას პრემიერის დღეები იყო. ახმეტელის თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელმა - რეჟისორმა ირაკლი გოგიამ უკრაინელი დრამატურგის - ნატალია ვოროჟბიტის პიესა "ცუდი გზები“ დადგა. პიესა ქართულ სცენაზე პირველად გაცოცხლდა. სპექტაკლში დონბასის ომის ქრონიკები და ადამიანების ტრაგედიაა გადმოცემული - ის, თუ როგორ შეიძლება ომმა ჩვენ გარშემო ყველა და ყველაფერი შეცვალოს. ნაწარმოები ქართულად გიორგი ყაჯრიშვილმა თარგმნა, ტექსტის სცენური ვერსიის ავტორი - ოთარ ქათამაძეა.
ირაკლი გოგია: - ბოლო წლებში ჩვენთან არაერთმა უკრაინელმა რეჟისორმა იმუშავა, განსაკუთრებული ურთიერთობები გვაქვს უკრაინელებთან, ერთად ბევრი პროექტი განგვიხორციელებია. 10-12 ფესტივალზე მაინც ვართ ერთად ნამყოფი... უკრაინელი დრამატურგის ნატალია ვოროჟბიტის პიესები მსოფლიოს მრავალ სცენაზე იდგმება. ამჯერად სპექტაკლი "ცუდი გზები“ სწორედ მისი პიესის მიხედვით დავგით. ის დონბასის ომის ქრონიკებსა და ადამიანთა ტრაგედიებს ასახავს.
ეს ომი რომ დაიწყო, არ ვიცოდი, რა როგორ უნდა გაგვეგრძელებინა, სცენაზე რა უნდა დაგვედგა. მაყურებელი რაზე უნდა აგვეღელვებინა, რადგანაც უკრაინაში საშინელი ამბები დაიწყო. პირველ დღეებში მიჯაჭვული ვიყავით ტელევიზორებს, რომ ახალი რამ გაგვეგო. ერთი, რაც ვიფიქრე, გამეკეთებინა, არა ვთქვათ, ფსევდოპატრიოტული სპექტაკლი, არამედ მეჩვენებინა ის, თუ რა მოსდით ომის დროს ადამიანებს. რომ ისინი რაღაც სტატისტიკის, ციფრების ნაწილი კი არ არიან, არამედ თითოეული მათგანი ისტორიაა...
ჩვენი სპექტაკლის მოქმედება დონბასში მიმდინარეობს, ამ ბუფერულ ზონაში, სადაც ვინ მტერია და ვინ - მოყვარე, ვერ იგებ. ჩვენ გვქონდა წარსულში ორი ომი და ვიცით, რა მტკივნეულია მეგობრის თუ მეზობლის ღალატი. ორმაგად საპასუხისმგებლოა, რომ ეს ტრაგედია ჩვენს რეალობაში ხდება. ჩვენი დიდი სურვილი იყო, კიდევ ერთხელ გაგვეაზრებინა, რა ცუდია ომი, ის პოლიტიკა, რა პოლიტიკასაც რუსეთი ატარებს, რომლისგანაც ქვეყნები, ადამიანები ზიანდებიან. იმედი დავიტოვოთ, რომ ყველაფერი გამოსწორდება და კარგად იქნება.
ჩვენი მთავარი სათქმელი სცენიდან კი ის არის, რომ ომი ყოველთვის უბედურებაა.
სპექტაკლის მხატვრები არიან - ანა ქობულაშვილი და ირაკლი ბილისეიშვილი, რეჟისორის ასისტენტი - გიორგი ყაულაშვილი, პროექტისათვის სპეციალურად ირანელმა კომპოზიტორმა მეჰრან მირმირიმ იმუშავა.
მონაწილეობენ მსახიობები: სოფია სებისკვერაძე, გიორგი გასვიანი, ოთო ჩიქობავა, მამუკა მაზავრიშვილი, თამარ ბეჟუაშვილი, თეკლა სულაქველიძე.
გიორგი გასვიანი: - არცთუ ისე მარტივი სანახავია ეს სპექტაკლი ემოციურად, რადგანაც ყველანაირი ინფორმაცია, რაც ჩვენამდე მოდის, მუდმივ რეჟიმში, იმისგან მაინც განსხვავებულ რამეს აწყდება თეატრში მოსული მაყურებელი. რეჟისორმა ირაკლი გოგიამ სცენაზე ისეთი ატმოსფერო შექმნა, რომ ჩვენთვის ახლობელია, მათ შორის, აფხაზეთის ომთან დიდი პარალელებია. ზოგადად უმძიმესია ადამიანების ყოფა ომში... ისეთი ტექსტებია, რომ გადუმებს და გაბრკოლებს შემდგომი ტექსტი გააგრძელო. ყველაფრი გაფიქრებს ადამიანების ბედზე. სპექტაკლზე მუშაობა ემოციურად ჩვენთვის, მსახიობებისთვის არ იყო ადვილი. სცენიდან ვამბობთ იმას, რომ ადამიანები მხოლოდ რიცხვები არ არიან თავიანთი ტკივილით, ცხოვრებით. ყველაზე საშინელი, რაც დედამიწაზე შეიძლება არსებობდეს, ეს ომია. აბსოლუტურად უსამართლოდ იწირებიან ადამიანები.