პოლიტიკა
მსოფლიო

6

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ოთხშაბათი, მთვარის მეთერთმეტე დღე დაიწყება 15:27-ზე, მთვარე ქალწულშია დაასრულეთ ძველი საქმეები, ახლების დაწყებას ნუ იჩქარებთ. გადაწყვეტილებების მიღებისას მეტი დაფიქრება გმართებთ. მოერიდეთ ფინანსური საკითხების მოგვარებას. ცუდი დღეა ვაჭრობისათვის. საქმეებისა და ურთიერთობის გარჩევა სხვა დღისთვის გადადეთ. კარგი დღეა შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. შეძლებისდაგვარად მოერიდეთ მჭრელი და მჩხვლეტავი ნივთების გამოყენებას. პური შეგიძლიათ დატეხოთ. კარგი დღეა ხანგრძლივი მოგზაურობის დასაწყებად. საცხოვრებელი ადგილის, სამსახურის, საქმიანობის შესაცვლელად. კარგი დღეა ნიშნობისა და ქორწინებისათვის. კუჭის გადატვირთვას არ გირჩევთ. მოერიდეთ რთულად გადასამუშავებელი საკვების მიღებას. კარგია სეირნობა, ბაღსა და ბოსტანში მუშაობა; ვარჯიში; ორგანიზმის გაწმენდა და ფიტოთერაპია.
საზოგადოება
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
მოზაიკა
მეცნიერება
სპორტი
წიგნები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"აფხაზები ყვებოდნენ, -  გაუგონარი რამ მოხდა, ყველა ფანჯრიდან გვესროდნენ, არადა, როგორც მერე აღმოჩნდა, შენობაში მარტო ერთი კაცი იყოო" - ერთი გმირობის ისტორია
"აფხაზები ყვებოდნენ, -  გაუგონარი რამ მოხდა, ყველა ფანჯრიდან გვესროდნენ, არადა, როგორც მერე აღმოჩნდა, შენობაში მარტო ერთი კაცი იყოო" - ერთი გმირობის ისტორია

გა­სულ სა­უ­კუ­ნეს, ფი­ნე­თის ომში ბრძო­ლი­სას, ქარ­თვე­ლი მე­ო­მა­რი აფხა­ზე­თი­დან ტყვედ ჩა­უ­ვარ­დე­ბა გერ­მა­ნე­ლებს. ერთ-ერთი არე­უ­ლო­ბი­სას, ტყვე თხრილ­ში გა­და­ვარ­დე­ბა. რამ­დე­ნი­მე სა­ა­თის შემ­დეგ მიხ­ვდე­ბა, რომ ცო­ცხა­ლია. თავს აღ­წევს იქა­უ­რო­ბას და ჰო­ლან­დი­ა­ში გარ­ბის. იქ მას მდი­და­რი, უშ­ვი­ლო ფერ­მე­რი შე­ი­ფა­რებს, რო­მე­ლიც სა­მუ­და­მოდ დარ­ჩე­ნას სთხოვს. ქარ­თვე­ლი მე­ო­მა­რი მად­ლო­ბას უხ­დის და უარს ეუბ­ნე­ბა. მალე ის უბ­რუნ­დე­ბა თა­ვის ნა­წილს, მაგ­რამ ტყვე­ო­ბა­ში ყოფ­ნის გამო დას­ჯი­ან, და­ი­ჭე­რენ და ასახ­ლე­ბენ ციმ­ბირ­ში. ციმ­ბირ­ში ქარ­თვე­ლი მე­ო­მა­რი გა­იც­ნობს უკ­რა­ი­ნელ, გა­კუ­ლა­კე­ბუ­ლი კა­ცის ქა­ლიშ­ვილს - ულა­მა­ზეს კა­ტი­ას და მას­ზე ქორ­წინ­დე­ბა. ეს ადა­მი­ა­ნი ვანო კა­ლან­დია გახ­ლდათ. გავა წლე­ბი და რუ­სე­თის მიერ წა­ხა­ლი­სე­ბულ სე­პა­რა­ტის­ტებ­თან ბრძო­ლას შე­ე­წი­რე­ბა მისი ძმის­შვი­ლი ვაჟა კა­ლან­დია, რომ­ლის ძმაც ფი­ლო­სო­ფი­ურ მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა აკა­დე­მი­ის აკა­დე­მი­კო­სი ირაკ­ლი კა­ლან­დია ჩვე­ნი რეს­პონ­დენ­ტია.

- ვიცი,რომ ეს თქვენ­თვის ად­ვი­ლი არ იქ­ნე­ბა, მაგ­რამ იქ­ნე­ბა გა­იხ­სე­ნოთ თქვე­ნი სახ­ლი აფხა­ზეთ­ში. მამა, რო­მე­ლიც ასე­ვე იბ­რძო­და მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომში...

- მა­მა­ჩე­მი ჯოტო კა­ლან­დია, 1941-1943 წლებ­ში, ლე­სე­ლი­ძის არ­მი­ა­ში იბ­რძო­და, სა­დაც მძი­მედ და­იჭ­რა და გა­მოგ­ზავ­ნეს წყალ­ტუ­ბო­ში. იქ მას უმ­კურ­ნა­ლეს და და­ტო­ვეს თბი­ლის­ში. კო­მენ­და­ტუ­რა­ში მუ­შა­ობ­და, რო­გორც რუ­სუ­ლი ენის მცოდ­ნე. წარ­მო­სა­დე­გი ახალ­გაზ­რდა კაცი, სამ­ხედ­რო საქ­მე­ში გა­მო­ი­ყე­ნეს და 1946 წელს, აფხა­ზეთ­ში, ოჩამ­ჩი­რის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ კო­ჩა­რა­ში დაბ­რუნ­და. ად­გილ­ზე მას აღა­რა­ფე­რი დახ­ვდა... რო­გორც ჩანს, საბ­ჭო­თა ჯარ­მა გა­მო­ი­ყე­ნა ის სახ­ლი, რო­მე­ლიც იქ იდგა და შემ­დეგ მათ ყვე­ლა­ფე­რი გა­დაწ­ვეს! ნა­თე­სა­ვე­ბი­სა და ახ­ლობ­ლე­ბის დახ­მა­რე­ბით, ჯოტო კა­ლან­დი­ამ მო­ა­ხერ­ხა პა­ტა­რა მეგ­რუ­ლი ოდის აშე­ნე­ბა და თა­ვი­დან და­ი­წყო ცხოვ­რე­ბა. მა­ლე­ვე მო­იყ­ვა­ნა ცოლი, დე­და­ჩე­მი - ზოია სამ­სო­ნია, ულა­მა­ზე­სი 17 წლის გო­გო­ნა. 18 წლი­სას უკვე მე ვე­ყო­ლე (იცი­ნის). 1958 წელს, აქ ამ სახ­ლში და­ი­ბა­და ჩემი ძმა, ვაჟა კა­ლან­დია, რო­მე­ლიც აფხა­ზე­თის ომში ტრა­გი­კუ­ლად და­ი­ღუ­პა.

ირაკ­ლი კა­ლან­დია

მახ­სოვს, სულ ამ­ბობ­და, - მოხ­დე­ბა შე­ჯა­ხე­ბა. ჩვენ მოგ­ვი­წევს ბრძო­ლა და კაცი ამ სამ­ყა­რო­დან ისე არ უნდა წა­ვი­დეს, ერთხელ მა­ინც რომ არ იბ­რძო­ლო­სო! ძმის გახ­სე­ნე­ბა ჩემ­თვის ად­ვი­ლი არ არის.

ვაჟა მე გავ­ზარ­დე, ჩემს მხრებ­ზე, ხელ­ში აყ­ვა­ნი­ლი... 8 დედ­მა­მიშ­ვი­ლი - მე უფ­რო­სი ძმა, მერე ვაჟა და და­ნარ­ჩე­ნი უკვე დები. 10 წლამ­დე იყო ჩემ­სა და ვა­ჟას შო­რის ასაკ­ში სხვა­ო­ბა. ეს იყო ბავ­შვი, რო­მე­ლიც თა­ვი­დან­ვე ემ­ზა­დე­ბო­და ამ ტრა­გი­კუ­ლი სიკ­ვდი­ლი­სათ­ვის. სულ ია­რაღ­თან უნ­დო­და ურ­თი­ერ­თო­ბა, წი­ნას­წარ იცო­და თით­ქოს, რაც მოხ­დე­ბო­და, გრძნობ­და, რომ და­პი­რის­პი­რე­ბა გარ­და­უ­ვა­ლი იყო.

1993 წელს, ომში ჩემი ძმა დაჭ­რეს. 8 ტყვია ჰქონ­და მოხ­ვედ­რი­ლი, მათ შო­რის 5 გამ­ჭო­ლი. იშ­ვი­ა­თო­ბაა, რომ ასეთ რა­მეს ადა­მი­ა­ნი გა­და­ურ­ჩეს. ჩა­მო­ვიყ­ვა­ნე თბი­ლის­ში. რეს­პუბ­ლი­კურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში, კონ­სი­ლი­უ­მი შედ­გა და იკი­თხეს, - სად არის ის დაჭ­რი­ლი, ვინც უნდა ვნა­ხო­თო. ჩემი ძმა ამ დროს კარ­ში დგას და წა­მო­ვი­და, - მე ვარო! შე­ხე­დეს ამ პრო­ფე­სო­რებ­მა, ვერ და­ი­ჯე­რეს, რომ ასე­თი ჭრი­ლო­ბე­ბით ფეხ­ზე დგო­მა შე­ეძ­ლო...მინ­დო­და, რომ ჩემი ძმა თბი­ლის­ში და­მე­ტო­ვე­ბი­ნა, რად­გან აფხა­ზეთ­ში ცუ­დად გვქონ­და უკვე საქ­მე. ერთ სა­ღა­მოს, ჩემი ძმა ასე­თი დაჭ­რი­ლი, სა­ა­ვად­მყო­ფო­დან ახ­ლად გა­მო­სუ­ლი გა­მე­პა­რა და და­მი­ტო­ვა წე­რი­ლი.

მწერ­და, - მი­ხე­დე შენს შვი­ლებს! მე ვიბ­რძო­ლებ თქვენს მა­გივ­რა­და­ცო...

რამ­დე­ნი­მე თვე­ში, ერთ-ერთ შე­ნო­ბა­ში გა­მაგ­რე­ბულს 40 - მდე მე­ო­მა­რი და­ეს­ხა თავს! ვაჟა მარ­ტო იყო. (ტი­რის)...

გვი­ან იმ აფხა­ზე­ბის მო­ნა­ყო­ლი გა­ვი­გე, ვინც ჩემ ძმას და­ეს­ხა თავს, - გა­უ­გო­ნა­რი რამ მოხ­და, ყვე­ლა ფან­ჯრი­დან გვეს­როდ­ნენ, არა­და, რო­გორც მერე აღ­მოჩ­ნდა შე­ნო­ბა­ში მარ­ტო ერთი კაცი იყოო! კარ­გახ­ნი­ა­ნი ბრძო­ლის შემ­დეგ ჩა­იგ­დეს ხელ­ში და და­ცხრი­ლეს... ერთი კვი­რა დას­ჭირ­და მა­მა­ჩემს, რო­მე­ლიც იქ დარ­ჩა და არ წა­მო­ვი­და, რომ ჩემი ძმის ნეშ­ტის ნარ­ჩე­ნე­ბი ენა­ხა და და­ე­საფ­ლა­ვე­ბი­ნა. დღე­საც არ ვი­ცით, საფ­ლა­ვი ზუს­ტად სად არის, და­ახ­ლო­ე­ბით ვი­ცით მხო­ლოდ...

- აფხა­ზე­თის გახ­სე­ნე­ბი­სას, შე­უძ­ლე­ბე­ლია ჟი­უ­ლი შარ­ტა­ვა არ გა­ვიხ­სე­ნოთ, რო­მელ­თა­ნაც დიდი მე­გობ­რო­ბა გა­კავ­ში­რებ­დათ...

- მე მო­მი­წია სამი წელი მუ­შა­ო­ბა ცენ­ტრა­ლურ კო­მი­ტეტ­ში. იქ ჟი­უ­ლი იყო გან­ყო­ფი­ლე­ბის გამ­გე და მეც მას­თან ვი­ყა­ვი. ეს იყო უნი­ჭი­ე­რე­სი კაცი. მღე­რო­და შე­სა­ნიშ­ნა­ვად, შე­ხე­დავ­დი, გა­გი­ხარ­დე­ბო­და. ერთ დღე­საც, მე და გერ­მა­ნი ფა­ცა­ცია "იმე­ლის“ შე­ნო­ბა­ში შევ­დი­ვართ, ამ დროს შარ­ტა­ვა გა­მო­დის შე­ვარ­დნა­ძი­სა­გან გა­ფით­რე­ბუ­ლი. თურ­მე შე­ვარ­დნა­ძემ და­ნიშ­ნა აფხა­ზე­თის მე­თა­უ­რად. ჩა­მოგ­ვარ­თვა ორი­ვეს ხელი, გერ­მა­ნე ცოტა გვერ­დზე გა­იწ­ვია, ამ დროს გერ­მა­ნე უკვე დე­პუ­ტა­ტი იყო და მო­უყ­ვა და­ნიშ­ვნის ამ­ბა­ვი.. ასე მგო­ნია, ჟი­უ­ლი შარ­ტა­ვა შე­ვარ­დნა­ძემ აფხა­ზეთ­ში იმი­ტომ გა­უშ­ვა, რომ აქ შე­იძ­ლე­ბა კონ­კუ­რენ­ტად ჰყო­ლო­და!

გერ­მა­ნე ფა­ცა­ცი­ას­თან ერ­თად

სამ­შობ­ლოს პატ­რი­ო­ტი და სა­უ­კე­თე­სო ადა­მი­ა­ნი იყო გერ­მა­ნეც. 20 წელ­ზე მეტი იყო პარ­ლა­მენ­ტა­რი, იყო აფხა­ზე­თის უმაღ­ლე­სი საბ­ჭო­სა და ქვეყ­ნის პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რი. რო­დე­საც ის გარ­და­იც­ვა­ლა, გა­ვას­ვე­ნეთ მე­უღ­ლის სახ­ლი­დან. მას სა­კუ­თა­რი სახ­ლიც კი არ ჰქონ­და. არა­ფერ­ზე უზ­რუ­ნია სა­თა­ვი­სოდ. მის­თვის მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კე­თილ­დღე­ო­ბა იყო უკა­ნა პლან­ზე.

ავ­ტო­რი: რუ­სუ­დან შა­იშ­მე­ლაშ­ვი­ლი

მკითხველის კომენტარები / 10 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
აკაკი გაბელაია
15

რა ბედნიერებაა, რომ ირაკლი ჩემს მეზობლად ცხოვრობს, რომ პირადად ვიცნობ, რომ ჩემსავით საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში ასწავლის და, საერთოდ, რომ არსებობს!!!

 

!
4

გმირი მებრძოლები და მოღალატე ხელმძღვანელები, მუდმივად ერთიდაიგივე

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
იუსტიციის სამინისტრო გარდაცვლილ პატიმარ იოსებ გორგაძესთან დაკავშირებით ვიდეომასალებს ასაჯაროებს
ავტორი:

"აფხაზები ყვებოდნენ, -  გაუგონარი რამ მოხდა, ყველა ფანჯრიდან გვესროდნენ, არადა, როგორც მერე აღმოჩნდა, შენობაში მარტო ერთი კაცი იყოო" - ერთი გმირობის ისტორია

"აფხაზები ყვებოდნენ, -  გაუგონარი რამ მოხდა, ყველა ფანჯრიდან გვესროდნენ, არადა, როგორც მერე აღმოჩნდა, შენობაში მარტო ერთი კაცი იყოო" - ერთი გმირობის ისტორია

გასულ საუკუნეს, ფინეთის ომში ბრძოლისას, ქართველი მეომარი აფხაზეთიდან ტყვედ ჩაუვარდება გერმანელებს. ერთ-ერთი არეულობისას, ტყვე თხრილში გადავარდება. რამდენიმე საათის შემდეგ მიხვდება, რომ ცოცხალია. თავს აღწევს იქაურობას და ჰოლანდიაში გარბის. იქ მას მდიდარი, უშვილო ფერმერი შეიფარებს, რომელიც სამუდამოდ დარჩენას სთხოვს. ქართველი მეომარი მადლობას უხდის და უარს ეუბნება. მალე ის უბრუნდება თავის ნაწილს, მაგრამ ტყვეობაში ყოფნის გამო დასჯიან, დაიჭერენ და ასახლებენ ციმბირში. ციმბირში ქართველი მეომარი გაიცნობს უკრაინელ, გაკულაკებული კაცის ქალიშვილს - ულამაზეს კატიას და მასზე ქორწინდება. ეს ადამიანი ვანო კალანდია გახლდათ. გავა წლები და რუსეთის მიერ წახალისებულ სეპარატისტებთან ბრძოლას შეეწირება მისი ძმისშვილი ვაჟა კალანდია, რომლის ძმაც ფილოსოფიურ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი ირაკლი კალანდია ჩვენი რესპონდენტია.

- ვიცი,რომ ეს თქვენთვის ადვილი არ იქნება, მაგრამ იქნება გაიხსენოთ თქვენი სახლი აფხაზეთში. მამა, რომელიც ასევე იბრძოდა მეორე მსოფლიო ომში...

- მამაჩემი ჯოტო კალანდია, 1941-1943 წლებში, ლესელიძის არმიაში იბრძოდა, სადაც მძიმედ დაიჭრა და გამოგზავნეს წყალტუბოში. იქ მას უმკურნალეს და დატოვეს თბილისში. კომენდატურაში მუშაობდა, როგორც რუსული ენის მცოდნე. წარმოსადეგი ახალგაზრდა კაცი, სამხედრო საქმეში გამოიყენეს და 1946 წელს, აფხაზეთში, ოჩამჩირის რაიონის სოფელ კოჩარაში დაბრუნდა. ადგილზე მას აღარაფერი დახვდა... როგორც ჩანს, საბჭოთა ჯარმა გამოიყენა ის სახლი, რომელიც იქ იდგა და შემდეგ მათ ყველაფერი გადაწვეს! ნათესავებისა და ახლობლების დახმარებით, ჯოტო კალანდიამ მოახერხა პატარა მეგრული ოდის აშენება და თავიდან დაიწყო ცხოვრება. მალევე მოიყვანა ცოლი, დედაჩემი - ზოია სამსონია, ულამაზესი 17 წლის გოგონა. 18 წლისას უკვე მე ვეყოლე (იცინის). 1958 წელს, აქ ამ სახლში დაიბადა ჩემი ძმა, ვაჟა კალანდია, რომელიც აფხაზეთის ომში ტრაგიკულად დაიღუპა.

ირაკლი კალანდია

მახსოვს, სულ ამბობდა, - მოხდება შეჯახება. ჩვენ მოგვიწევს ბრძოლა და კაცი ამ სამყაროდან ისე არ უნდა წავიდეს, ერთხელ მაინც რომ არ იბრძოლოსო! ძმის გახსენება ჩემთვის ადვილი არ არის.

ვაჟა მე გავზარდე, ჩემს მხრებზე, ხელში აყვანილი... 8 დედმამიშვილი - მე უფროსი ძმა, მერე ვაჟა და დანარჩენი უკვე დები. 10 წლამდე იყო ჩემსა და ვაჟას შორის ასაკში სხვაობა. ეს იყო ბავშვი, რომელიც თავიდანვე ემზადებოდა ამ ტრაგიკული სიკვდილისათვის. სულ იარაღთან უნდოდა ურთიერთობა, წინასწარ იცოდა თითქოს, რაც მოხდებოდა, გრძნობდა, რომ დაპირისპირება გარდაუვალი იყო.

1993 წელს, ომში ჩემი ძმა დაჭრეს. 8 ტყვია ჰქონდა მოხვედრილი, მათ შორის 5 გამჭოლი. იშვიათობაა, რომ ასეთ რამეს ადამიანი გადაურჩეს. ჩამოვიყვანე თბილისში. რესპუბლიკურ საავადმყოფოში, კონსილიუმი შედგა და იკითხეს, - სად არის ის დაჭრილი, ვინც უნდა ვნახოთო. ჩემი ძმა ამ დროს კარში დგას და წამოვიდა, - მე ვარო! შეხედეს ამ პროფესორებმა, ვერ დაიჯერეს, რომ ასეთი ჭრილობებით ფეხზე დგომა შეეძლო...მინდოდა, რომ ჩემი ძმა თბილისში დამეტოვებინა, რადგან აფხაზეთში ცუდად გვქონდა უკვე საქმე. ერთ საღამოს, ჩემი ძმა ასეთი დაჭრილი, საავადმყოფოდან ახლად გამოსული გამეპარა და დამიტოვა წერილი.

მწერდა, - მიხედე შენს შვილებს! მე ვიბრძოლებ თქვენს მაგივრადაცო...

რამდენიმე თვეში, ერთ-ერთ შენობაში გამაგრებულს 40 - მდე მეომარი დაესხა თავს! ვაჟა მარტო იყო. (ტირის)...

გვიან იმ აფხაზების მონაყოლი გავიგე, ვინც ჩემ ძმას დაესხა თავს, - გაუგონარი რამ მოხდა, ყველა ფანჯრიდან გვესროდნენ, არადა, როგორც მერე აღმოჩნდა შენობაში მარტო ერთი კაცი იყოო! კარგახნიანი ბრძოლის შემდეგ ჩაიგდეს ხელში და დაცხრილეს... ერთი კვირა დასჭირდა მამაჩემს, რომელიც იქ დარჩა და არ წამოვიდა, რომ ჩემი ძმის ნეშტის ნარჩენები ენახა და დაესაფლავებინა. დღესაც არ ვიცით, საფლავი ზუსტად სად არის, დაახლოებით ვიცით მხოლოდ...

- აფხაზეთის გახსენებისას, შეუძლებელია ჟიული შარტავა არ გავიხსენოთ, რომელთანაც დიდი მეგობრობა გაკავშირებდათ...

- მე მომიწია სამი წელი მუშაობა ცენტრალურ კომიტეტში. იქ ჟიული იყო განყოფილების გამგე და მეც მასთან ვიყავი. ეს იყო უნიჭიერესი კაცი. მღეროდა შესანიშნავად, შეხედავდი, გაგიხარდებოდა. ერთ დღესაც, მე და გერმანი ფაცაცია "იმელის“ შენობაში შევდივართ, ამ დროს შარტავა გამოდის შევარდნაძისაგან გაფითრებული. თურმე შევარდნაძემ დანიშნა აფხაზეთის მეთაურად. ჩამოგვართვა ორივეს ხელი, გერმანე ცოტა გვერდზე გაიწვია, ამ დროს გერმანე უკვე დეპუტატი იყო და მოუყვა დანიშვნის ამბავი.. ასე მგონია, ჟიული შარტავა შევარდნაძემ აფხაზეთში იმიტომ გაუშვა, რომ აქ შეიძლება კონკურენტად ჰყოლოდა!

გერმანე ფაცაციასთან ერთად

სამშობლოს პატრიოტი და საუკეთესო ადამიანი იყო გერმანეც. 20 წელზე მეტი იყო პარლამენტარი, იყო აფხაზეთის უმაღლესი საბჭოსა და ქვეყნის პარლამენტის წევრი. როდესაც ის გარდაიცვალა, გავასვენეთ მეუღლის სახლიდან. მას საკუთარი სახლიც კი არ ჰქონდა. არაფერზე უზრუნია სათავისოდ. მისთვის მატერიალური კეთილდღეობა იყო უკანა პლანზე.

ავტორი: რუსუდან შაიშმელაშვილი