1993 წლის 5 ივ­ლი­სი - სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ის უმ­ძი­მე­სი დღე.

აფხა­ზი სე­პა­რა­ტის­ტე­ბის, რუ­სე­თის რე­გუ­ლა­რუ­ლი არ­მი­ის მებ­რძო­ლე­ბის, ასე­ვე ჩრდი­ლო-კავ­კა­სი­ე­ლი "ბო­ე­ვი­კე­ბის" თავ­დას­ხმა სო­ფელ კო­მან­ზე, რაც ის­ტო­რი­ა­ში კო­მა­ნის ხოც­ვა-ჟლე­ტის სა­ხე­ლით შე­ვი­და.

კო­მა­ნი პა­ტა­რა სო­ფე­ლია, სო­ხუ­მის ჩრდი­ლო­ე­თით, 15 კი­ლო­მეტრში, რო­მე­ლიც ძი­რი­თა­დად სვა­ნე­ბით იყო და­სახ­ლე­ბუ­ლი. აქ მდე­ბა­რე­ობ­და მარ­თლმა­დი­დებ­ლუ­რი ეკ­ლე­სია და დე­და­თა მო­ნას­ტე­რი, სა­დაც მო­ნაზვნე­ბი ცხოვ­რობ­დნენ.

მას მერე, რაც 1993 წლის 2 ივ­ლისს, რუ­სე­თის მიერ წა­ხა­ლი­სე­ბულ­მა სე­პა­რა­ტის­ტებ­მა ტა­მიშ­ში დე­სან­ტის გა­დას­ხეს, 5 ივ­ლისს კი გუ­მის­თა­ზე შე­ტე­ვა და­ი­წყეს, მო­ა­ხერ­ხეს და და­ი­კა­ვეს სო­ფე­ლი კო­მა­ნი, რო­მე­ლიც საკ­მა­ოდ გა­მაგ­რე­ბუ­ლი იყო. 1992 წლის აგ­ვის­ტო­ში, ომის და­წყე­ბის­თა­ნა­ვე, სო­ფელ­ში შექ­მნეს მცი­რე­რი­ცხო­ვა­ნი საბ­რძო­ლო ჯგუ­ფი, რო­მელ­საც სა­თა­ვე­ში ზაზა პა­კე­ლი­ა­ნი ჩა­უდ­გა. იმ პე­რი­ო­დის­თვის 23-ე ბრი­გა­და არ არ­სე­ბობ­და, კო­მა­ნის მებ­რძოლ­თა ჯგუ­ფი, ტანკსა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ბა­ტა­ლი­ო­ნის მზვე­რავ­თა ასე­ულ­ში ირი­ცხე­ბო­და, შემ­დგომ კი 23-ე ბრი­გა­დის მე-8-ე ბა­ტა­ლი­ო­ნის მე­სა­მე ასე­უ­ლად ჩა­მო­ყა­ლიბ­და.

1993 წლის 5 ივ­ლი­სის ფარ­თო­მას­შტა­ბი­ა­ნი შე­მო­ტე­ვა კო­მა­ნე­ლე­ბის­თვის მო­უ­ლოდ­ნე­ლი არ ყო­ფი­ლა. წინა დღეს, მტრის დე­სან­ტმა, სო­ფელ ახალ­შენ­სა და "ზე­გა­ნის“ მთა­ზე გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლა შე­ტე­ვა. ახალ­შე­ნი აი­ღეს, ზე­გა­ნის მთა­ზე კი დე­სან­ტი დას­ხეს, გა­აფრ­თე­ბუ­ლი ბრძო­ლე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და, ქარ­თვე­ლებ­მა ერთი ვერ­ტმფრე­ნი იმ დროს ჩა­მო­აგ­დეს, როცა დე­სან­ტი მი­წა­ზე ეშ­ვე­ბო­და. ამ დე­სან­ტი­დან უკან გა­მობ­რუ­ნე­ბუ­ლი ერთ-ერთი მებ­რძო­ლი, კო­მა­ნე­ლებ­მა, ტყვედ აიყ­ვა­ნეს, სწო­რედ მის­გან გა­ი­გეს, რომ ზემო ეშე­რა­ში გან­ლა­გე­ბუ­ლი იყო გე­ნე­რალ ლე­ბე­დის სპეც­და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის 1500 - კა­ცი­ა­ნი რაზ­მი, რო­მე­ლიც მე­ო­რე დღეს, 5 ივ­ლისს, სა­მად და­ი­ყო­ფო­და და მას­შტა­ბუ­რი იე­რი­შით აი­ღებ­და კო­მანს, შემ­დეგ შრო­მას და იქ და­ი­კა­ვებ­და პო­ზი­ცი­ებს, რის მე­რეც შრო­მის აღე­ბის შემ­დეგ სო­ხუ­მის აღე­ბა ძა­ლი­ან ად­ვი­ლი გახ­დე­ბო­და.

ამ ვი­თა­რე­ბა­ში, კო­მა­ნე­ლე­ბის­თვის სო­ფელ­ში დარ­ჩე­ნა სიკ­ვდი­ლის ტოლ­ფა­სი იყო, თუმ­ცა, გაქ­ცე­ვა არ­ცერთ მათ­განს არ უფიქ­რია, პი­რი­ქით, მებ­რძო­ლებს მათი მე­უღ­ლე­ე­ბი, დები გვერ­დით და­უდ­გნენ...

’’ტაძ­რის ეზო­ში ქალი შერ­ბის, სამ­ხედ­რო ფორ­მა აც­ვია. მდე­ვა­რი გზას უღო­ბავს. ქალი ხე­ლი­დან უსხლტე­ბა. ცდი­ლობს, სამ­რეკ­ლომ­დე მი­აღ­წი­ოს. მიშ­ვე­ლე­თო, - გული ყელ­ში ებ­ჯი­ნე­ბა. "ბო­ე­ვი­კე­ბის" ფე­ხის ხმა და ქო­ში­ნი გარ­კვე­ვით ეს­მის. სამ­რეკ­ლოს­თან ძალა ელე­ვა. გრძნობს, მკლავ­ში სწვდე­ბი­ან…ოღონ­დაც ტყვე­ო­ბა არა! ფიქ­რობს… ქალი ჯი­ბი­დან ხელ­ყუმ­ბა­რას იღებს. სა­ნამ მდევ­რე­ბი გონს მოს­ვლას მო­ას­წრე­ბენ, ყუმ­ბა­რა ფეთ­ქდე­ბა. აფეთ­ქე­ბის ად­გი­ლას ხუთი ცხე­და­რია: "ბო­ე­ვი­კე­ბის" და მერი პა­კე­ლი­ა­ნის!’’ - ასე იხ­სე­ნე­ბენ კო­მა­ნე­ლი ქალ­ბა­ტო­ნის, მერი პა­კე­ლი­ა­ნის გმი­რო­ბის ამ­ბავს, რო­მე­ლიც თა­ვი­სი მე­უღ­ლის, ალექ­სან­დრე გამ­სა­ხურ­დი­ას გვერ­დით, კო­მა­ნის და­სა­ცა­ვად ბო­ლომ­დე იდგა!" - ვკი­თხუ­ლობთ ვე­ტე­რა­ნე­ბის საქ­მე­თა სა­ხელ­მწი­ფო სამ­სა­ხუ­რის ვებგ­ვერ­დზე გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბულ სტა­ტი­ა­ში.

რუსი ოკუ­პან­ტე­ბი და მათ­გან მარ­თუ­ლი სე­პა­რა­ტის­ტე­ბი სას­ტი­კად გა­უს­წორ­დნენ მშვი­დო­ბი­ან მო­სახ­ლე­ო­ბას, იყო წა­მე­ბის და გა­უ­პა­ტი­უ­რე­ბის შემ­თხვე­ვე­ბი. მტერ­მა არც მო­ნას­ტრის წი­ნამ­ძღვა­რი, მღვდელ­მო­ნა­ზო­ნი ან­დრია (ყუ­რაშ­ვი­ლი) და­ინ­დო და არც აფხა­ზი იური ანუა, რო­მელ­თა ცხოვ­რე­ბაც და მო­წა­მებ­რი­ვი აღ­სა­სუ­ლიც დარ­ჩე­ბა ქარ­თუ­ლი სუ­ლის უტე­ხო­ბის მა­გა­ლი­თად.

• მამა ან­დრია ყუ­რაშ­ვი­ლი

1966 წლის 3 აპ­რილს ბაღ­დათ­ში და­ი­ბა­და ქარ­თულ, სათ­ნო და მარ­თალ ოჯახ­ში, სა­დაც მშობ­ლე­ბი რვა შვილს ზრდიდ­ნენ. სა­ხე­ლად პა­ა­ტა და­არ­ქვეს. ფი­ზი­კუ­რად ძლი­ერს აღ­მო­სავ­ლურ ორ­თაბ­რძო­ლა­სა და ბერ­ძნულ-რო­მა­უ­ლი სტი­ლით ჭი­და­ო­ბა­ში სე­რი­ო­ზუ­ლი მიღ­წე­ვე­ბი ჰქონ­და. 1992 წლის 3 აპ­რილს, მისი ხორ­ცი­ე­ლი შო­ბის დღეს, აღ­კვე­ცეს ბე­რად და, წმინ­და ან­დრია პირ­ველ­წო­დე­ბუ­ლის პა­ტივ­სა­ცე­მად, ან­დრია უწო­დეს. აგ­ვის­ტო­ში კი მღვდელ-მო­ნაზვნად აკურ­თხეს და სხალ­თის მო­ნას­ტრის წი­ნამ­ძღვრად და­ნიშ­ნეს. სხალ­თა­ში მი­წის ნაკ­ვეთს თა­ვად ამუ­შა­ვებ­და და ამით თავ­საც ინა­ხავ­და და სხვებ­საც. პურ­სა და სე­ფის­კვერ­საც თა­ვად­ვე აცხობ­და. გა­მო­ირ­ჩე­ო­და გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ას­კე­ტიზ­მით...

მერე იყო კო­მა­ნი - წმინ­და ად­გი­ლი, რო­გორც ამ­ბო­ბენ, ამ სო­ფელ­ში აწა­მეს წმინ­და გი­ორ­გის დის­შვი­ლი, წმინ­და ვა­სი­ლის­კო; აქ გარ­და­იც­ვა­ლა წმინ­და იო­ა­ნე ოქ­რო­პი­რი, აქვე გა­და­მა­ლეს წმინ­და იო­ა­ნე ნათ­ლის­მცემ­ლის თავი. სწო­რედ კო­მან­ში, იური ანუ­ა­სა და მისი ოჯა­ხის ხე­ლი­თა და სახ­სრე­ბით აღ­დგე­ნილ ტა­ძარ­ში მი­ავ­ლი­ნეს მღვდელმსა­ხუ­რად. ოღონდ მა­შინ, რო­დე­საც კო­მა­ნი­ვით ლა­მა­ზი აფხა­ზე­თის მიწა ცე­ცხლის ალში იყო გახ­ვე­უ­ლი და ტკი­ვი­ლი­სა­გან გმი­ნავ­და. ერთი წუ­თით არ უყოყ­მა­ნია. თავის ინ­ტერ­ვი­უ­ში ამ­ბობს კი­დეც, არ მე­ში­ნია და ეს ში­შის უქონ­ლო­ბა ღმერ­თის­გა­ნა­აო. ყო­ველ­დღი­უ­რად აღას­რუ­ლებ­და წირ­ვა-ლოც­ვას. და­დი­ო­და ჯა­რის­კა­ცებ­თან, მო­უ­ნათ­ლა­ვებს ნათ­ლავ­და, უქა­და­გებ­და, რწმე­ნა­ში გა­ნამ­ტკი­ცებ­და, აზი­ა­რებ­და. ამ­ბო­ბენ, თა­ვის მორ­ჩილს ხში­რად უმე­ო­რებ­და, - ნუ გე­ში­ნია! სა­ში­ში ცათა სა­სუ­ფევ­ლის გა­რე­შე დარ­ჩე­ნაა. მო­ემ­ზა­დე. ადა­მი­ა­ნი ყვე­ლაფ­რი­სათ­ვის მზად უნდა იყო­სო!

1993 წლის 5 ივ­ლისს კო­მა­ნი ალ­ყა­ში მო­აქ­ცია მტრის 1500-მა ჯა­რის­კაც­მა. ქარ­თველ მებ­რძოლ­თა­გან მხო­ლოდ ოც­და­თხუთ­მე­ტი­ღა დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო ალ­ყა­შე­მორ­ტყმულ სო­ფელ­ში, რომ­ლებ­მაც იცოდ­ნენ, რომ არა­ვის დახ­მა­რე­ბის იმე­დი აღარ უნდა ჰქო­ნო­დათ, არც სო­ხუ­მი­სა და არც თბი­ლი­სი­სა. მა­ინც არ მი­ა­ტო­ვეს იქა­უ­რე­ბი და სის­ხლის ბოლო წვე­თამ­დე იცავ­დნენ იქა­ურ სიწ­მინ­დე­ებ­სა და მო­სახ­ლე­ო­ბას.

ღა­მის სამ სა­ათ­ზე ეკ­ლე­სი­ა­ში მყოფთ მამა ან­დრი­ამ მო­უ­წო­და: "ყო­ველ წუთს უნდა ვე­ლო­დოთ სიკ­ვდილს. მო­ვემ­ზა­დოთ აღ­სა­რე­ბი­სა და ზი­ა­რე­ბი­სათ­ვის!" მი­ი­ღო აღ­სა­რე­ბა იქ მყოფ­თა­გან, შემ­დეგ კი ბარ­ძი­მი გა­მო­აბ­რძა­ნა და აზი­ა­რა აღმსა­რე­ბელ­ნი.

ხუ­თის ნა­ხე­ვარ­ზე ეკ­ლე­სია ალ­ყა­ში მო­აქ­ცი­ეს და კა­რე­ბის გა­ღე­ბა მო­ი­თხო­ვეს. მამა ან­დრი­ას კურ­თხე­ვით იური ანუ­ამ გა­ა­ღო კარი. მა­შინ­ვე მო­კი­დეს ხელი და ცე­მით გა­ათ­რი­ეს...

ტაძ­რი­დან მე­ო­რე მამა ან­დრია გა­იყ­ვა­ნეს. მოს­თხო­ვეს თაყ­ვა­ნის­ცე­მა - ქრის­ტი­ა­ნი მხო­ლოდ უფალს სცემს თაყ­ვან­სო! - უპა­სუ­ხა. მერე მოს­თხო­ვეს, გვი­თხა­რი, ვისი მი­წაა, ქარ­თვე­ლე­ბის თუ აფხა­ზე­ბი­სო, პა­სუ­ხად კი მი­ი­ღეს - ეს უფ­ლის მი­წა­აო. რო­დე­საც უთხრეს, რომ მოკ­ლავ­დნენ, მუხ­ლებ­ზე დად­გა და ლოც­ვა და­ი­წყო. ასე, მლოც­ველს, უკ­ნი­დან ეს­რო­ლეს კი­სერ­ში და, იმის მა­გივ­რად, რომ პირ­ქვე და­ცე­მუ­ლი­ყო, უკან გა­და­ვარ­და და ზურ­გზე და­ე­ცა - მკვდარ­მაც კი არ სცა თაყ­ვა­ნი მომ­ხვდუ­რებს.წყა­რო

არა­და, მხო­ლოდ 27 წლი­სა იყო.

• იური ანუა

1934 წლის 6 აგ­ვის­ტოს, ქა­ლაქ ოჩამ­ჩი­რე­ში და­ი­ბა­და. სკო­ლა ოქ­როს მე­დალ­ზე და­ამ­თავ­რა, მოს­კო­ვის სამ­შე­ნებ­ლო-სა­ინ­ჟინ­რო ინ­სტი­ტუ­ტიც წარ­მა­ტე­ბით და­ას­რუ­ლა. სამი სა­ერ­თა­შო­რი­სო პრო­ექ­ტის ავ­ტო­რი გულ­ში მუ­დამ ატა­რებ­და უფ­ლის სიყ­ვა­რულ­სა და სა­სო­ე­ბას. კო­მან­ში სა­ა­გა­რა­კო მი­წის შე­ძე­ნის მერე შე­ი­ტყო იქა­უ­რი სიწ­მინ­დე­ე­ბის შე­სა­ხებ...

აი­უ­რი, ოჯახ­თან ერ­თად, ფაქ­ტობ­რი­ვად, კო­მან­ში გა­და­სახ­ლდა და 1975 წელს სა­კუ­თა­რი სახ­სრე­ბით და­ი­წყო წმინ­და იო­ა­ნე ოქ­რო­პი­რის სა­ხე­ლო­ბის ტაძ­რის აღ­დგე­ნა, რო­მელ­შიც რე­ვო­ლუ­ცი­ამ­დე მარ­თლმა­დი­დებ­ლუ­რი სამ­ყა­როს ერთ-ერთი უდი­დე­სი და მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი დე­და­თა მო­ნას­ტე­რი იყო - აქ 1500 მო­ნა­ზო­ნი მკაც­რი ტი­პი­კო­ნის მი­ხედ­ვით მოღ­ვა­წე­ობ­და. იუ­რიმ არა მარ­ტო აღად­გი­ნა ტა­ძა­რი, არა­მედ მას უმ­თავ­რე­სი სიწ­მინ­დე - წმინ­და იო­ა­ნე ოქ­რო­პი­რის სარ­კო­ფა­გიც და­უბ­რუ­ნა. რო­დე­საც გა­ნახ­ლე­ბულ და გამ­შვე­ნი­ე­რე­ბულ ტა­ძარ­ში ილია მე­ო­რემ სა­დღე­სას­წა­უ­ლო წირ­ვა აღავ­ლი­ნა, იუ­რის წმინ­და გი­ორ­გის პირ­ვე­ლი ხა­რის­ხის ორ­დე­ნი გა­დას­ცა ჯილ­დოდ.

მაგ­რამ ბა­ტო­ნი იური ჯილ­დო­სათ­ვის არ შრო­მობ­და - მის მარ­თალ სულს არ შე­ეძ­ლო უქ­მო­ბა, რო­დე­საც ირ­გვლივ ამ­დე­ნი რამ იყო გა­სა­კე­თე­ბე­ლი. იო­ა­ნე ნათ­ლის­მცემ­ლის თა­ვის მე­სა­მედ პოვ­ნის ად­გი­ლამ­დე მის­ვლა მორ­წმუ­ნე­ებს ძა­ლი­ან უჭირ­დათ, ამი­ტო­მაც მან სა­კუ­თა­რი ხე­ლით გა­ა­კე­თა 1500 სა­ფე­ხუ­რი­ა­ნი კიბე. და, ას­ვლი­სას დას­ვე­ნე­ბა რომ შეძ­ლე­ბო­დათ, ყო­ვე­ლი 100 სა­ფე­ხუ­რის შემ­დეგ რკი­ნის სკა­მე­ბიც გა­მარ­თა.

შე­ი­ტყო, რომ წმინ­და ვა­სი­ლის­კოს საფ­ლავ­თან მის­ვლას მლოც­ვე­ლებს მი­წის მე­პატ­რო­ნე უშ­ლი­და, ამი­ტო­მაც მთლი­ა­ნად შე­ის­ყი­და მე­პატ­რო­ნის­გან მისი სახ­ლი­ცა და ბა­ღიც, რომ მორ­წმუ­ნე­ებს შეძ­ლე­ბო­დათ სიწ­მინ­დე­ე­ბის თაყ­ვა­ნის­ცე­მა...

მერე კი აფხა­ზე­თის ომიც და­ი­წყო. თა­ვი­დან­ვე ჰქონ­და გა­და­წყვე­ტი­ლი, რომ კო­მანს არ მი­ა­ტო­ვებ­და. მხო­ლოდ გუ­ლით გა­მო­ი­თხოვ­და მო­ძღვარს, რომ მას ტა­ძარ­ში წირ­ვა-ლოც­ვა აღევ­ლი­ნა. და ღმერ­თმაც მამა ან­დრია მო­უვ­ლი­ნა, ყუ­რაშ­ვი­ლი. ერთი ვი­დე­ო­ზეა წა­მი­ერ გა­ელ­ვე­ბად შე­მო­ნა­ხუ­ლი, ერ­თად რო­გორ მი­ა­ბი­ჯე­ბენ მამა ან­დრია და იური. ასე ერ­თად­ვე გა­ი­ა­რეს გოლ­გო­თა და შე­უ­ერ­თდნენ უფ­ლის დასს.

... ეკ­ლე­სი­ის ეზო­ში შე­მო­იჭ­რა მტე­რი. გარს შე­მო­ერ­ტყნენ ტა­ძარს, ითხოვ­დნენ, კარი გაგ­ვი­ღე­თო. და იუ­რი­მაც (იპო­დი­აკ­ვან­მა გი­ორ­გიმ), მო­ძღვრის კურ­თხე­ვით გა­ა­ღო. მო­ძა­ლა­დე­ებ­მა ხელი სტა­ცეს და გა­რეთ გა­ათ­რი­ეს. ამის და­ნახ­ვამ გან­სა­კუთ­რე­ბით გა­ამ­წა­რა მომ­ხვდუ­რი და ღა­ლა­ტი დას­წა­მეს იუ­რის: ვინ ხარ ეროვ­ნე­ბით? აფხა­ზიო - უპა­სუ­ხა. მერე, თუ აფხა­ზი ხარ, ქარ­თვე­ლებ­თან რა გინ­დაო? მე ვიცი, ვინ იყ­ვნენ ჭეშ­მა­რი­ტი აფხა­ზე­ბი და ვის ეკუთ­ვნის ეს მი­წაო -ამა­ყად და­უბ­რუ­ნა პა­სუ­ხი. მერე და­ჩო­ქე­ბა მოს­თხო­ვეს -"არა­ვი­თარ შემ­თხვე­ვა­ში!" - გა­ის­მა მისი ხმა.

წმინ­და ვა­სი­ლის­კოს წყა­როს­თან აიყ­ვა­ნეს -24 სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ში­ნე­ლი სი­სას­ტი­კით აწა­მებ­დნენ, სცემ­დნენ, მრა­ვალ­გზის დაჭ­რეს ფე­ხებ­ში, ბო­ლოს კი ხეზე ჩა­მო­კი­დეს და ისე და­ცხრი­ლეს. ამ ამ­ბის შემ­სწრე ერთ-ერთი რუსი რე­ზი­დენ­ტი, ტყვედ ჩა­ვარ­დნის შემ­დეგ, და­კი­თხვი­სას ამ­ბობ­და - მთე­ლი ომის გან­მავ­ლო­ბა­ში ამა­ზე ბარ­ბა­რო­სუ­ლი და სას­ტი­კი არა­ფე­რი მი­ნა­ხავ­სო...

მის­მა ოჯახ­მა სწო­რედ ამ რე­ზი­დენ­ტის­გან შე­ი­ტყო იური ანუ­ას მო­წა­მებ­რი­ვი აღ­სას­რუ­ლის შე­სა­ხებ. მა­ნამ­დე, რამ­დე­ნი­მე თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში, ცოლ-შვილ­მა არა­ფე­რი იცო­და ოჯა­ხის უფ­რო­სის ბედ­სა და ად­გილ-სამ­ყო­ფელ­ზე.

სხვე­ბის­გან გა­ი­გეს ისიც, რომ კო­მან­ში, ეკ­ლე­სი­ის გა­ლა­ვან­თან, მამა ან­დრი­ას საფ­ლა­ვის გვერ­დზე და­უ­საფ­ლა­ვე­ბი­ათ. ასე რომ, სიკ­ვდი­ლის შემ­დე­გაც კო­მან­ში დარ­ჩა -კვლავ მის უხი­ლავ მე­ო­ხად და პატ­რო­ნად. წყა­რო

ვე­ტე­რა­ნე­ბის საქ­მე­თა სა­ხელ­მწი­ფო სამ­სა­ხუ­რის ვებგ­ვერ­დზე გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლია კო­მან­ში და­ღუ­პულ­თა გვარ-სა­ხე­ლე­ბი:

მღვდელ­მო­ნა­ზო­ნი ან­დრია (ყუ­რაშ­ვი­ლი)

იური (გი­ორ­გი) ანუა

ზაზა პა­კე­ლი­ა­ნი

მერი პა­კე­ლი­ა­ნი

ავთო კა­ხი­ა­ნი

ვლა­დი­მერ კა­ხი­ა­ნი

ელ­გუ­ჯა გვი­ჩი­ა­ნი

ადამ(ედი­კა) გვი­ჩი­ა­ნი

გოგი გურ­ჩი­ა­ნი

ზუ­რაბ გურ­ჩი­ა­ნი

მალ­ხაზ კა­ხი­ა­ნი

ალექ­სან­დრე გამ­სა­ხურ­დია

ვალო ჩხე­ტი­ა­ნი

ეგ­ნა­ტე კვი­ცი­ა­ნი

ზური გი­ორ­ბე­ლი­ძე

ჩხე­ტი­ა­ნი მე­რა­ბი

მურ­თაზ ჩხე­ტი­ა­ნი

ინ­დი­კო ჩხე­ტი­ა­ნი

რე­ვაზ კვან­ჭი­ა­ნი

შოთა კვან­ჭი­ა­ნი

გუნ­დი­ერ გუ­ლე­და­ნი

გე­ნა­დი გად­რა­ნი

თა­მაზ ჩხე­ტი­ა­ნი

ან­ზორ სუ­ბე­ლი­ა­ნი.