"რუსეთმა დაიტოვა ომის დაწყებით “შანტაჟის” მანევრი დასავლეთთან" - როგორ ეხმიანებიან პუტინის მიერ დონეცკისა და ლუგანსკის "დამოუკიდებლობის" აღიარებას
რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტმა, ვლადიმერ პუტინმა უკრაინის ტერიტორიების, ოკუპირებული დონეცკისა და ლუგანსკის ე.წ. დამოუკიდებლობა აღიარა. პუტინის ნაბიჯი დაგმო საქართველოს მთავრობამ. შესაბამისი განცხადებები გამოაქვეყნეს პრეზიდენტმა, პრემიერ-მინისტრმა და პარლამენტის თავმჯდომარემ.
დასავლეთი რუსეთ სანქციებით ემუქრება, თუ რა სახის სანქციების დაწესებაზეა საუბარი, დღეს უნდა გახდეს ცნობილი.
მომხდარს სოციალურ ქსელში არაერთი გამოხმაურება მოჰყვა. პუტინის გადაწყვეტილებას ეხმიანებიან ექსპერტები, პოლიტიკოსები და საზოგადოებისთვის ცნობილი სხვა ადამიანები.
გია ხუხაშვილი, ექსპერტი: ყველაფერი ქართული სცენარით განვითარდა იმ განსხვავებით, რომ რუსეთმა ვერ შეძლო ომის “ცხელ ფაზაში” გადაყვანის პროვოცირება, რის შედეგადაც ბლიც-კრიგით გავიდოდა მინიმუმ დონბასის ადმინისტრაციულ საზღვარზე. თუმცა, ეს არ ნიშნავს, რომ ამის რისკი არ არსებობს. ჯერ კიდევ ბუნდოვანი რჩება, რა საზღვრებში მოხდა ე.წ. აღიარება. შესაბამისად, რუსეთმა დაიტოვა ომის დაწყებით “შანტაჟის” მანევრი დასავლეთთან. რატომ იჩქარეს?
დასავლეთი განსაკუთრებით “სუსტია” რუსეთთან დაპირისპირებაში ზამთარში ენერგო დამოკიდებულებიდან გამომდინარე. გაზაფხულზე რუსეთთან რკინის კედლის აღმართვა ბევრად უფრო ადვილი იქნება, ხოლო შემდეგი სეზონისთვის ენერგო-უსაფრთხოების სისტემის გადალაგება შესაძლებელი. ფაქტობრივად, ახლა დასავლეთი აბარებს ფუნდამენტურ გამოცდას - შეუძლია თუ არა კეთილდღეობაზე დროებით უარის თქმა თავისუფლების სახელით.
დავით ზურაბიშვილი, "რესპუბლიკური პარტიის" ყოფილი წევრი, პოლიტიკის საკითხების ანალიტიკოსი: ყველაზე ადეკვატური ნაბიჯი დასავლეთის მხრიდან პუტინის ამ თავხედობის პასუხად იქნებოდა უკრაინასა და საქართველოს ნატოში მიღება, თან ფორსირებულად და დაჩქარებული წესით. ისე, მაგარი სეირი კი იქნებოდა ირაკლი ღარიბაშვილი რომ შევიდოდა ისტორიაში იმ პრემიერად, რომლის დროსაც საქართველო ნატოში მიიღეს, მაგრამ ჯანდაბას, თანახმა ვარ ისტორიის ამგვარ ხუმრობაზე.
თინა ხიდაშელი, თავდაცვის ყოფილი მინისტრი: ეხლა შეგვიძლია ძალიან ბევრი ცუდი სიტყვა დავხარჯოთ პუტინის სალანძღავად, გულს მოვიოხებთ, მაგრამ ეს არ ცვლის რეალობას რომ - მან დღეს მორიგ ჯერზე ომი გამოუცხადა დასავლეთს; მან დღეს მორიგ ჯერზე თქვა და გააკეთა; იყო უპრეცედენტოდ მტრული, აგრესიული, ყველაფრის მკადრებელი და ყველაფრის შემძლეობაზე პრეტენზიის მქონე; ჯერი დასავლეთზეა! პუტინი მოქმედებს! დასავლეთის ლიდერები აგერ მიუნხენის კონფერენციიდან მუშტებს უქნევენ!!! ზუსტად ვიცი ამ ომს პუტინი წააგებს, მწარედ დაისჯება, მაგრამ სად გადის ზღვარი იმ მახვერპლის, რომელიც ჩვენმა ორმა ქვეყანამ დასავლეთის ბოლომდე გასაღვიძებლად უნდა გავიღოთ? თუმცა სანამ დასავლეთისკენ თითს გავიშვერთ, ისიც არ დაგვავიწყდეს რომ პუტინმოტრფიალენი საკუთარ სახლში ვერ მოგვყავს გონს.
არჩილ გამზარდია, ექსპერტი: ლუგანსკის და დონბასის "აღიარება" ყველაზე წვრილმანია იმ განცხადებებში, რაც პუტინმა პრაქტიკულად სამოქმედო გეგმად გამოაცხადა. ძალიან სერიოზული პრობლემები გველის მსოფლიოს და მათ შორის ჩვენ, სამხედრო, ეკონომიკური თუ პოლიტიკური. ახლა ჩვენ ძალიან გვჭირდება ტვინი, ტვინი რომელიც არ გვაქვს, მხოლოდ ემოციებს და პოპულიზმს ვფლობთ, რითიც ჩვენ შეიძლება კიდევ უფრო დავიმძიმოთ მდგომარეობა. არც მლიქვნელობა და არც ისტერია არ არის ახლა გადაწყვეტა.იქნებ ვიპოვოთ გონიერება, ძალიან ფრთხილი გონიერება.
ელენე ხოშტარია, "დროას" ლიდერი: მძიმე მოსასმენი იყო პუტინი, თუმცა სასარგებლო. დიახ, მისი მიზანი ისტორიის გადაწერა და საბჭოთა კავშირია, თუმცა ეს სულ უფრო და უფრო ემსგავსება ფანტომურ ტკივილებს. კომიკურობის ზღვარზე იყო მისი საუბარი, როდესაც ამის პარალელურად მხოლოდ საქართველო კი არ ყვირის, როგორც 2008 წელს, არამედ დასავლეთი გაერთიანებულია, შეიარაღება და სამხედრო ძალა მობილიზებული, განლაგებული, სანქციების პაკეტები გამზადებული. საკმაოდ სუსტად გამოიყურება სინამდვილეში პუტინი ამ ეტაპზე რიტორიკის იქით. ომის სპეკტაკლი არ გამოუვიდა ჯერ.
ამ აღიარებებს აკომიკურებს. ეტყობოდა, როგორ აშინებს დასავლეთის ძალა. ვერანაირ კიევის დაბომბვაზე ამ დიდი ბრავადის მერე ვერ წავიდა. მინსკი მოკლა, რაც ძალიან კარგია.მოკლედ ხალხს უთხრა რუსეთში მე კი ძალიან მინდა საბჭოთა კავშირიო, მაგრამ ჯერ მხოლოდ აქამდე რასაც ვაკონტროლებდით ის ქაღალდზე გადავიტანოთო, მეტს ვერ ვქაჩავო.ამის შემდეგ დასავლეთის რეაქციაზე იქნება კვლავ ბევრი რამე დამოკიდებული. საქართველოს ამბავი თავიდან ბოლომდე გაშიშვლდა, თუ რამდენად გაწერილი გეგმით მოქმედებდა მაშინაც და ეხლაც. მთავრობა კი დუმს, ჩვენ ვილაპარაკოთ პარალელებზე ყველგან. ასევე ვილაპარაკოთ ოთხოზორია-ტატუნაშვილზე, ბესტაევზე და ნატოში გაწევრიანებაზე. და რაც მთავარია შევცვალოთ მთავრობა, რომელიც ამ "მინდა ვიყო იმპერატორის" ორბიტაზე გვატრიალებს სამარცხვინოდ ასეთ მნიშვნელოვან მომენტში.