და­ი­ბა­და სო­ხუმ­ში, აფხა­ზე­თის ომის შემ­დეგ დევ­ნი­ლის სტა­ტუ­სით თბი­ლის­ში აღ­მოჩ­ნდა. სწავ­ლობ­და თბი­ლი­სის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში და შემ­დეგ ან­ტვერ­პე­ნის სა­მე­ფო აკა­დე­მი­ა­ში ხე­ლოვ­ნე­ბის ფა­კულ­ტეტ­ზე. ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და Maison Martin Margiela-სა და Louis Vuitton-ის გუნ­დებს. ამ­ჟა­მად დემ­ნა გვა­სა­ლია Balenciaga-ს შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი დი­რექ­ტო­რი და VETEMENTS-ის მთა­ვა­რი დი­ზა­ი­ნე­რია. სო­ხუ­მის და­ტო­ვე­ბის შემ­დეგ სა­ცხოვ­რებ­ლის შეც­ვლა რამ­დენ­ჯერ­მე მო­უხ­და, მო­დის სფე­რო­ში თა­ვი­სი სტი­ლის სა­პოვ­ნე­ლად კი საკ­მაო დრო დას­ჭირ­და.

მე­გობ­რებ­თან (Margiela-დან) შექ­მნა Vetements (ფრან­გუ­ლად "ტან­საც­მე­ლი"), სა­კუ­თა­რი მო­დის ხაზი, რომ­ლი­თაც სურ­და, თა­ვი­სი ხედ­ვა მსოფ­ლი­ოს­თვის გა­ე­ზი­ა­რე­ბი­ნა. 2016 წლის FASHION AWARDS-ის და­ჯილ­დო­ე­ბა­ზე, მზა ტან­საც­მლის სა­ერ­თა­შო­რი­სო დი­ზა­ი­ნე­რის პრი­ზი აიღო. Vetements დიდი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა. ამ ხაზ­მა ტრა­დი­ცი­უ­ლი მო­დის კო­დე­ბი და­ან­გრია, რად­გა­ნაც მისი გუნ­დი სხვა მო­დის სახ­ლე­ბის­გან სხვა ხედ­ვით გა­მო­ირ­ჩე­ო­და. ტან­საც­მე­ლი, რო­მე­ლიც მო­დის ჩვე­ნე­ბებ­ზე გა­მოჰ­ქონ­დათ, მა­ღა­ზი­ებ­ში უნდა გა­ყი­დუ­ლი­ყო. დი­ზა­ი­ნე­რის ნა­მუ­შევ­რე­ბი არის რე­ა­ლის­ტუ­რი და სა­ტა­რებ­ლად კომ­ფორ­ტუ­ლი.

ეს ქარ­თვე­ლი დი­ზა­ი­ნე­რის წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ბი­ოგ­რა­ფი­ის წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ეპი­ზო­დე­ბის არას­რუ­ლი ჩა­მო­ნათ­ვა­ლია, რო­მელ­საც მან სა­ერ­თა­შო­რი­სო ას­პა­რეზ­ზე მი­აღ­წია.

თუმ­ცა ბევ­რმა ალ­ბათ მისი ბი­ოგ­რა­ფი­ი­დან ეს ეპი­ზო­დი ნაკ­ლე­ბად იცის, რო­დე­საც დემ­ნა გვა­სა­ლია სა­ქარ­თვე­ლოს "პირ­ველ არხზე" სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბა "მო­ამ­ბის" ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვან ჯგუფ­ში მუ­შა­ობ­და და გა­მოშ­ვე­ბის­თვის ტექ­სტებს ამ­ზა­დებ­და.

ასევე დაგაინტერესებთ

16:40 / 20-01-2022

"არასდროს ვიქნები ისეთი მშიერი, რომ სმოკინგი ჩავიცვა" - დემნა გვასალია იხსენებს, თუ როგორ არ შეუშვეს პარიზში, რესტორანში ჩაცმულობის გამო

სა­ლო­მე და­დუ­ნაშ­ვი­ლი, ჟურ­ნა­ლის­ტი:

- "მო­ამ­ბე­ში" ბევ­რი ახალ­გაზ­რდა მუ­შა­ობ­და, მაგ­რამ მა­შინ არ იყო იმ­დე­ნი ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც ინ­გლი­სურ ენას ფლობ­და. „მო­ამ­ბე­ში“ კი ყო­ველ­დღე სა­ა­გენ­ტო "რო­ი­ტე­რის" ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვა­ნი მა­სა­ლა მო­დი­ო­და, რო­მელ­საც შე­სა­ბა­მი­სი მომ­ზა­დე­ბა სჭირ­დე­ბო­და. ამას აკე­თებ­და ჯგუ­ფი ია მა­ხა­რაშ­ვი­ლის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბით. დემ­ნა (მა­შინ დი­მას ვე­ძახ­დით) იამ იპო­ვა. ეს არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ახალ­გაზ­რდა ამ ჯგუფს ეხ­მა­რე­ბო­და, ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვან ტექ­სტებს ამ­ზა­დებ­და. ჩვენ, რო­გორც „მო­ამ­ბის“ ჟურ­ნა­ლის­ტებს, მას­თან ყო­ველ­დღი­უ­რი შე­ხე­ბა გვქონ­და. ეს პე­რი­ო­დი არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად მახ­სოვს. დიმა იყო უაღ­რე­სად მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი, მორ­ცხვი პა­ტა­რა ბიჭი, რო­მე­ლიც ყო­ველ­თვის ჩუ­მად იყო. რო­გორც კარ­გი და სა­სი­ა­მოვ­ნო ადა­მი­ა­ნი, ასე გა­ვი­ცა­ნი. ეცვა ყო­ველ­თვის შავი ფე­რის ტან­საც­მე­ლი. თუმ­ცა მას­ზე არა­ვი­თა­რი ინ­ფორ­მა­ცია არ გვქონ­და. მისი ჩვენ­თან ყო­ველ­დღი­უ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა მხო­ლოდ ერთი-ორი სა­ა­თით შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბო­და...

ერთხელ, ერთ-ერ­თმა ვი­ზა­ჟის­ტმა და­ი­ჩივ­ლა, რა­ღაც ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ზე მივ­დი­ვარ, რო­მე­ლიც ცო­ტა­თი გან­სა­კუთ­რე­ბულ ჩაც­მუ­ლო­ბას მო­ი­თხოვს და არ ვიცი, რა ვქნაო... ყვე­ლა­ნი სა­მონ­ტა­ჟო­ში ვი­ყა­ვით. ჩვენ­მა ჩუმ­მა ასის­ტენ­ტმა უცებ თქვა, მე მო­დით ვარ და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი და მაქვს რა­ღაც ნა­მუ­შევ­რე­ბი, ხომ არ გინ­და, რომ გაჩ­ვე­ნო, იქ­ნებ გა­მო­გად­გე­სო. დიდი სი­ხა­რუ­ლით დას­თან­ხმდა. მას­თან სახ­ლში წა­ვი­და, გა­მო­ე­წყო დი­მას შექ­მნი­ლი კა­ბით და იმ ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ზე ასე წა­ვი­და. ასე გა­ირ­კვა, რომ ის თურ­მე მო­დით იყო და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი.

ცოტა ხან­ში კი გა­ვი­გეთ, რომ რა­ღაც კონ­კურ­სში გა­ი­მარ­ჯვა და სას­წავ­ლებ­ლად ან­ტვერ­პენ­ში წა­ვი­და. ჩვენ, ის ხალ­ხი, ვინც ძი­რი­თა­დად და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვით კულ­ტუ­რით, მო­დის სფე­რო­თი, ხან­და­ხან იას, რო­მელ­საც მას­თან კონ­ტაქ­ტი ჰქონ­და, მის ამ­ბებს ვე­კი­თხე­ბო­დით და ისიც გვიყ­ვე­ბო­და. დემ­ნა იგებ­და კონ­კურ­სებს და სულ ჰქონ­და წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ეპი­ზო­დე­ბი მა­ში­ნაც კი, რო­დე­საც ჯერ კი­დევ სტუ­დენ­ტი იყო. ეტა­პობ­რი­ვად მის წარ­მა­ტე­ბას წარ­მა­ტე­ბა ემა­ტე­ბო­და. ერთ დღე­საც გა­ვი­გეთ, რომ მან ლე­გენ­დად ქცე­ულ მო­დის სახ­ლში და­ი­წყო მუ­შა­ო­ბა და მერე "ბა­ლენ­სი­ა­გას" სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი გახ­და. ეს ძა­ლი­ან დიდი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ნა­ბი­ჯი იყო. ასე­თი მას­შტა­ბის წინსვლა მო­დის სამ­ყა­რო­ში ერ­თე­უ­ლე­ბის ხვედ­რია, რაც ჩვენ­თვის ყო­ველ­თვის დიდი სი­ხა­რუ­ლის სა­ბა­ბი იყო და არის.

- ხან­და­ხან მისი შე­მოქ­მე­დე­ბის მი­მართ ქარ­თულ სო­ცი­ა­ლურ ქსე­ლებ­ში გარ­კვე­უ­ლი სარ­კას­ტუ­ლი ფრა­ზე­ბი გა­ის­მის...

- სამ­წუ­ხა­როდ, ძა­ლი­ან ბევრ ადა­მი­ანს უყ­ვარს სა­უ­ბა­რი ისეთ თე­მებ­ზე, რო­მე­ლიც არ ეს­მის, ასე რომ, ამით დემ­ნას არა­ფე­რი აკ­ლდე­ბა. მი­ხა­რია, რომ ის წარ­მა­ტე­ბუ­ლია. ეს მისი მხო­ლოდ კა­რი­ე­რუ­ლი წარ­მა­ტე­ბა კი არ არის, მან მთლი­ა­ნად და სა­მუ­და­მოდ შეც­ვა­ლა მო­დის სამ­ყა­რო! დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ ალ­ბათ ათწლე­უ­ლე­ბის შემ­დეგ, რო­დე­საც გავა დრო და სე­რი­ო­ზუ­ლი ანა­ლი­ზი გა­კეთ­დე­ბა, დემ­ნას კვა­ლი სა­ფუძ­ვლი­ა­ნად შე­ფას­დე­ბა. მან მო­დის სამ­ყა­რო მთლი­ა­ნად შე­ა­ზან­ზა­რა და შეც­ვა­ლა. ის სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ა­ში ერთ-ერთი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ქარ­თვე­ლია, რო­მელ­მაც სა­ო­ცარ სა­ერ­თა­შო­რი­სო მას­შტა­ბებს მი­აღ­წია.

დალი ჩი­ტა­ლა­ძე, მო­დის ექ­სპერ­ტი:

- დემ­ნას, პი­რა­დად არ ვიც­ნობ, ვიც­ნობ მის ძმას, გუ­რამს, 2013 წელს "ბი­ნექ­სის" კონ­კურ­სზე შევ­ხვდი, როცა მას სოფო ჭყო­ნია ატა­რებ­და. დემ­ნა მა­შინ უკვე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი დი­ზა­ი­ნე­რი იყო და ლუი ვი­ტონ­თან მუ­შა­ობ­და. რო­გორც ექ­სპერ­ტმა, შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, რომ ფე­ნო­მე­ნა­ლუ­რად ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნია, ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­მაც შეძ­ლო და მო­დის ინ­დუსტრი­ა­ში რე­ვო­ლუ­ცია მო­ახ­დი­ნა. ეს შეძ­ლო ივ სენ ლო­რან­მა და შეძ­ლო დემ­ნამ, ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბა სტი­ლი. არ­სე­ბობს შა­ნე­ლის სტი­ლი, არის ივ სენ ლო­რა­ნის სტი­ლი და ახლა არის უკვე დემ­ნას სტი­ლი. ეს გა­ა­კე­თა ქარ­თველ­მა, ამა­ყი ვარ, რომ გვყავს ასე­თი ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნი. გა­გიკ­ვირ­დე­ბათ, რა­საც ვი­ტყვი, მაგ­რამ მსოფ­ლი­ო­ში ცნო­ბი­ლი ქარ­თვე­ლი XX სა­უ­კუ­ნე­ში იყო სტა­ლი­ნი და ახლა არის დემ­ნა.

მას გვა­სა­ლი­ად აღარ იხ­სე­ნე­ბენ. დემ­ნაა მისი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი სა­ხე­ლი. დიახ, XXI სა­უ­კუ­ნე­ში ყვე­ლა­ზე ცნო­ბი­ლი ის არის. სი­ახ­ლეს ყო­ველ­თვის მოს­დევს მი­უ­ღებ­ლო­ბა. გა­დავ­ხე­დოთ მო­დის ის­ტო­რი­ას, შა­ნელ­მაც, როცა და­ა­მოკ­ლა კაბა, ქა­ლებს კორ­სე­ტი გა­ხა­და, დიდი „შლა­პე­ბი“ მოხ­სნა, ამას მა­ში­ნაც ვერ ეგუ­ე­ბოდ­ნენ, დღეს კი ის ის­ტო­რი­ა­ში შე­სუ­ლია, რო­გორც სტი­ლის ჩა­მომ­ყა­ლი­ბე­ბე­ლი.

ასე­ვეა დემ­ნა. კომ­ფორ­ტულ მო­დას დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს. როცა ის გლა­მუ­რუ­ლია და არის კომ­ფორ­ტუ­ლი, მი­ვი­ღებ კი არა, დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით მი­ვი­ღებ. სი­ახ­ლე­ე­ბის მი­მართ ტო­ლე­რან­ტუ­ლე­ბი უნდა ვი­ყოთ, XXI სა­უ­კუ­ნე­ში ყვე­ლა­ფე­რი ძა­ლი­ან სწრა­ფად იც­ვლე­ბა. ყო­ველ­თვის სი­ახ­ლის მომ­ხრე ვარ და ყვე­ლა­ფერ­ში პროგ­რე­სი მა­ინ­ტე­რე­სებს.

- ზოგ­ჯერ, აქა-იქ მისი შე­მოქ­მე­დე­ბის მი­მართ ცი­ნი­კუ­რი ფრა­ზე­ბიც ჩნდე­ბა...

- მსოფ­ლიო მო­დის დე­დებ­მა და მა­მებ­მა აღი­ა­რეს და ჩვენ რა გვჭირს ქარ­თვე­ლებს. რა­ტომ? რა­ტომ? რა­ტომ არ გვი­ხა­რია ქარ­თვე­ლის წარ­მა­ტე­ბა?! ეს არ მეს­მის. მე სი­ა­მოვ­ნე­ბით ჩა­ვიც­ვამ მის ქუს­ლი­ან "ჩუსტს" და შექ­მნილ ნე­ბის­მი­ერ სა­მოსს... მან მოდა მარ­ტი­ვი და ლი­ბე­რა­ლუ­რი გა­ხა­და. ჯერ მისი ბოლო ნა­მუ­შე­ვა­რი რად ღირს... 50 წლის შემ­დეგ პირ­ვე­ლად გა­კეთ­და ოტ­კუ­ტი­უ­რი, მა­ნამ­დე „ბა­ლე­სი­ან­გას“ სახ­ლი ამას არ აკე­თებ­და. ისე­თი სი­ლა­მა­ზე­ე­ბი შექ­მნა, ყვე­ლა­ნა­ირ დროს რომ გა­უძ­ლებს...

- ასე აფა­სებთ, მაგ­რამ პი­რა­დად არას­დროს შეხ­ვედ­რი­ხართ...

- ის უცხო­ეთ­ში რომ წა­ვი­და, მა­შინ მეც წა­სუ­ლი ვი­ყა­ვი, რომ ჩა­მო­ვე­დი, აქ უკვე აღარ იყო. ამი­ტომ ერ­თმა­ნეთს ავ­ცდით. მალე დად­გე­ბა დრო, როცა პი­რა­და­დაც გა­ვიც­ნობ. ჩემი ოც­ნე­ბაა, მას­თან ინ­ტერ­ვიუ მქონ­დეს.

კრის­ტი ყიფ­ში­ძე, მო­დე­ლი:

- ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნე­ბი, დემ­ნა გვა­სა­ლია ამ ადა­მი­ან­თა რიგს მი­ე­კუთ­ვნე­ბა, ვინც უზო­მოდ ნი­ჭი­ე­რია. ასე­ვეა მისი ძმა, გუ­რა­მიც, რო­მელ­საც კარ­გად ვიც­ნობ. მე­ა­მა­ყე­ბი­ან... დემ­ნას თბი­ლის­ში რომ იყო, სა­ნამ წა­ვი­დო­და, რამ­დენ­ჯერ­მე შევ­ხვედ­რი­ვარ. მერე „თბი­ლი­სი ფე­შენ­ვიკ­ზეც“ იყო ჩა­მო­სუ­ლი, „ფე­შენ­ვი­კებს“ გუ­რა­მიც ხში­რად ეს­წრე­ბო­და... ადრე სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ავ­ტო­რო უფ­ლე­ბე­ბის ასო­ცი­ა­ცი­ა­ში ვმუ­შა­ობ­დი, სა­დაც გვქონ­და ჟურ­ნა­ლი "კო­პი­რა­ი­ტი", რო­მელ­საც ჰქონ­და რუბ­რი­კა "ქარ­თვე­ლე­ბი სა­ზღვარ­გა­რეთ" - მა­შინ დემ­ნას­თან ინ­ტერ­ვიუ ჩავ­წე­რეთ.

ინ­ტერ­ვი­უს როცა სკა­ი­პით ვწერ­დით, მახ­სოვს, მა­შინ ბრა­ზი­ლი­ა­ში იმ­ყო­ფე­ბო­და და სა­ო­ცა­რი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა და­ტო­ვა. მის კო­ლექ­ცი­ა­ში ვხე­დავ იმას, რომ ის მა­ღალ მო­დას ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა. აი, რა გა­ა­კე­თაო? - ვი­ღა­ცე­ბი წე­რენ. რა გა­ა­კე­თა და ის, რომ ბევ­რი რამ შეც­ვა­ლა. არა­და, მო­და­ში ერთი შე­ხედ­ვით, თით­ქოს ყვე­ლა­ფე­რი გა­კე­თე­ბუ­ლია. ზო­გა­დად რა უნდა გა­ა­კე­თო?! მაგ­რამ დე­ნამ შეძ­ლო - თა­ვი­სი ნიშა და­ი­კა­ვა. მისი კო­ლექ­ცია მხო­ლოდ ტან­საც­მე­ლი კი არ არის, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, ყვე­ლა­ფერს თუ რო­გორ აფორ­მებს. ბოლო ოტ­კუ­ტი­უ­რი რომ შექ­მნა, მაგ ჩვე­ნე­ბას ყვე­ლა ელო­დე­ბო­და.

50 წლის შემ­დეგ შე­სა­ნიშ­ნა­ვი რამ შეძ­ლო... ზუს­ტად და სწო­რად გათ­ვა­ლეს, რომ დემ­ნა აიყ­ვა­ნეს... მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, რომ მო­დის სფე­როს წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი ეთაყ­ვა­ნე­ბი­ან მას, რაც ძა­ლი­ან სა­ა­მა­ყოა. ქარ­თვე­ლის წარ­მა­ტე­ბა უცხო­ეთ­ში უნდა გვი­ხა­რო­დეს, გვე­ა­მა­ყე­ბო­დეს. 10 წე­ლია, დიდი წარ­მა­ტე­ბის შემ­დეგ არ მი­ნა­ხავს. ვიც­ნობ რო­გორც ძა­ლი­ან ზრდი­ლო­ბი­ან ადა­მი­ანს. რომ ვნა­ხო, ზუს­ტად ვიცი, რომ ისე­ვე შემ­ხვდე­ბა რო­გორც ადრე. პი­როვ­ნუ­ლად ისევ ის ადა­მი­ა­ნი იქ­ნე­ბა. ე.ი. სწო­რი გზით იარა და ყვე­ლა­ფე­რი სწო­რად მი­ი­ღო სამ­ყა­როს­გან...