ბოლო ათწლე­უ­ლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში, პრო­ფე­სი­ულ თუ აკა­დე­მი­ურ წრე­ებ­ში ხში­რია ლა­პა­რა­კი მი­კერ­ძო­ე­ბუ­ლი მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბის როლ­ზე პო­ლი­ტი­კურ პო­ლა­რი­ზა­ცი­ა­ში. არა­ხა­ლია, რომ პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლი მე­დი­ა­გა­რე­მო სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­საც შუ­ა­ზე ჰყოფს და პო­ლი­ტი­კუ­რი სივ­რცის რა­დი­კა­ლი­ზე­ბა­საც უწყობს ხელს. ამა­სო­ბა­ში, ორ ბა­ნა­კად გა­ყო­ფი­ლი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ტე­ლე­ე­თე­რებ­ში ორ რე­ა­ლო­ბას ხე­დავს და ტყუ­ილ-მარ­თლის გარ­ჩე­ვა უჭირს. ვი­ნა­ი­დან სა­ქარ­თვე­ლო­ში ინ­ფორ­მა­ცი­ის გავ­რცე­ლე­ბის მნიშ­ვნე­ლო­ვან წყა­როდ კვლავ ტე­ლე­ვი­ზია რჩე­ბა, პრობ­ლე­მა სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სივ­რცე­ში გან­სა­კუთ­რე­ბით შე­სამ­ჩნე­ვია. ჩვენ­ში ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის დიდი ნა­წი­ლი ერთი და იმა­ვე პო­ლი­ტი­კურ, თუ ეკო­ნო­მი­კურ მოვ­ლე­ნას სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რად აშუ­ქებს, რაც პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლე­ბის გავ­ლე­ნა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს.

მე­დი­ის ანა­ლი­ტი­კო­სე­ბის აზ­რით, ქარ­თუ­ლი მე­დია არ­ჩევ­ნე­ბის მო­ახ­ლო­ე­ბას­თან ერ­თად, უფრო მე­ტად პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლი და და­უ­ბა­ლან­სე­ბე­ლი ხდე­ბა, რაც შე­სა­ბა­მი­სად აი­სა­ხე­ბა ყვე­ლა ძი­რი­თა­დი პო­ლი­ტი­კუ­რი თე­მის გა­შუ­ქე­ბა­ზე. მა­თი­ვე შე­ფა­სე­ბით, წამ­ყვა­ნე­ბი ხში­რად იყე­ნე­ბენ სი­ძულ­ვი­ლის ენას და აშ­კა­რად გა­მო­ხა­ტა­ვენ სიმ­პა­თი­ას სხვა­დას­ხვა პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ის მი­მართ.

ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის "რე­პორ­ტი­ო­რე­ბი სა­ზღვრებს გა­რე­შე“ (RSF) პრე­სის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის 2021 წლის ან­გა­რიშ­ში ვკი­თხუ­ლობთ: "სა­ქარ­თვე­ლოს მე­დია პლუ­რა­ლის­ტუ­ლია, მაგ­რამ მა­ინც ძა­ლი­ან პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლი“.

სო­ცი­ო­ლო­გი იაგო კა­ჭ­კა­ჭიშ­ვი­ლი მი­იჩ­ნევს, რომ ქარ­თუ­ლი მე­დი­ის, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის პრობ­ლე­მა სწო­რედ ის არის, რომ ეს არ­ხე­ბი უკვე წლე­ბია ჩა­მო­ყა­ლიბ­დნენ ამა თუ იმ პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის პო­ლი­ტი­კუ­რი ბრძო­ლის ინ­სტრუ­მენ­ტად, მე­დი­ის ასე­თი პო­ლა­რი­ზა­ცია კი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის არა­ჯან­საღ გა­ყო­ფას ზრდის.

ასევე დაგაინტერესებთ

15:13 / 16-12-2021

"ინფორმაციულ ტერორად და ძალადობადაც კი შეიძლება განვიხილოთ ის, რაც რიგ ტელევიზიებში ხდება" - როგორ შეიძლება მოიძებნოს გახლეჩილ საზოგადოებაში ერთმანეთისკენ სავალი გზა?

სო­ცი­ო­ლო­გი ambebi.ge-სთან ინ­ტერ­ვი­უ­ში გან­მარ­ტავს, რა უწყობს ხელს პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი სივ­რცის წარ­მო­შო­ბას, რა როლი აქვს ამ ყვე­ლა­ფერ­ში მე­დი­ას და ასეთ პი­რო­ბებ­ში, რო­გორ უნდა წა­ი­კი­თხოს ინ­ფორ­მა­ცია მა­ყუ­რე­ბელ­მა ისე, ტყუ­ილ-მარ­თლის გარ­ჩე­ვა რომ შეძ­ლოს.

- სა­ზო­გა­დო­ე­ბი­სა და პო­ლი­ტი­კუ­რი სივ­რცის პო­ლა­რი­ზე­ბა­ში მი­უ­ძღვის თუ არა წვლი­ლი მე­დი­ას, რო­მე­ლიც ორ რე­ა­ლო­ბას აჩ­ვე­ნებს და ფაქ­ტე­ბის სხვა­დას­ხვა ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ას სთა­ვა­ზობს მა­ყუ­რე­ბელს?

- სა­ზო­გა­დო­ე­ბის პო­ლა­რი­ზე­ბა­ში, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, მე­დი­ას აქვს ლო­მის წილი, ვი­ნა­ი­დან თა­ნა­მედ­რო­ვე სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში და სამ­ყა­რო­ში მე­დია არა მხო­ლოდ ასა­ხავს რე­ა­ლო­ბას, მე­ტიც, ის ქმნის რე­ა­ლო­ბას. რა რე­ა­ლო­ბა­საც მე­დია აჩ­ვე­ნებს, ის რე­ა­ლო­ბა იბეჭ­დე­ბა ადა­მი­ა­ნე­ბის გო­ნე­ბა­ში. ადა­მი­ა­ნე­ბი ცხოვ­რო­ბენ მე­დი­ის მიერ შექ­მნილ რე­ა­ლო­ბა­ში, ამი­ტომ ამ პო­ლა­რი­ზე­ბა­ში მე­დი­ის როლი ძალ­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. აქ ძა­ლი­ან რთუ­ლია მო­ქა­ლა­ქემ ტყუ­ილ-მარ­თა­ლი გა­არ­ჩი­ოს. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ჯერ კი­დევ დარ­ჩე­ნი­ლია ე.წ. მე­დი­ას­ტან­დარ­ტე­ბი და არ­სე­ბობს გარ­კვე­უ­ლი მა­კონ­ტრო­ლე­ბე­ლი ინ­სტი­ტუ­ტე­ბი, რომ­ლე­ბიც ამ მე­დი­ას­ტან­დარ­ტე­ბის შეს­რუ­ლე­ბას ადევ­ნებს თვალ­ყურს. მა­გა­ლი­თად, სა­ქარ­თვე­ლო­ში ასე­თია "ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი ეთი­კის ქარ­ტია". აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია სა­სა­მარ­თლოს რო­ლიც - მე­დია თუ მნიშ­ვნე­ლო­ვან გა­დაც­დო­მას სჩა­დის, ცი­ლის­წა­მე­ბას ეწე­ვა, მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბას ვინ­მემ ამა­ზე პა­სუ­ხი უნდა აგე­ბი­ნოს სა­სა­მარ­თლოს ძა­ლით. იმის თქმა მინ­და, რომ მე­დი­ას­ტან­დარ­ტის მი­ხედ­ვით, ჯერ კი­დევ არ­სე­ბობს ორი რამ - ერ­თია ფაქ­ტი და მე­ო­რეა ფაქ­ტის ინ­ტერპრე­ტა­ცია. მე­დი­ებს მო­ე­თხო­ვე­ბათ, რომ ფაქ­ტი არ და­ა­მა­ხინ­ჯონ, ე.ი. ფაქ­ტე­ბის და­მა­ხინ­ჯე­ბა უკვე არის მე­დი­ას­ტან­დარ­ტის დარ­ღვე­ვა. თა­ვი­სუ­ფა­ლი ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ის თვალ­საზ­რი­სით, აქ შე­მო­დის "სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მა­უ­წყე­ბე­ლი", რო­მელ­საც ცოტა სხვა სტან­დარ­ტი წა­ე­ყე­ნე­ბა - "სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ­მა მა­უ­წყე­ბელ­მა" ფაქ­ტე­ბის ინ­ტერპრე­ტა­ცია უნდა მო­ახ­დი­ნოს ყვე­ლა შე­საძ­ლო პო­ზი­ცი­ის და ინ­ტე­რეს­თა ჯგუ­ფე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, მაგ­რამ კერ­ძო მე­დი­ას ეს მო­თხოვ­ნა უკვე აღარ წა­ე­ყე­ნე­ბა. კერ­ძო მე­დი­ას შე­უძ­ლია ფაქ­ტე­ბის ინ­ტერპრე­ტა­ცია მისი იდე­ო­ლო­გი­უ­რი და ღი­რე­ბუ­ლე­ბი­თი ორი­ენ­ტა­ცი­ის, მათ შო­რის, პარ­ტი­ულ-იდე­ო­ლო­გი­უ­რი ორი­ენ­ტა­ცი­ის მი­ხედ­ვით. ასე რომ, მე­დი­ას­ტან­დარ­ტის დარ­ღვე­ვა ის კი არ არის, რომ ის რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის ლო­ი­ა­ლო­ბის მი­ხედ­ვით აფა­სებს ფაქ­ტებს, არა­მედ მე­დი­ის გა­დაც­დო­მა, პირ­ველ რიგ­ში, ფაქ­ტე­ბის და­მა­ხინ­ჯე­ბა­ზე გა­დის. აქ უკვე მე­დი­ის მომ­ხმა­რე­ბელ­მა, მა­ყუ­რე­ბელ­მა ყუ­რა­დღე­ბა უნდა მი­აქ­ცი­ოს სწო­რედ იმას, რო­მე­ლი მე­დია ამა­ხინ­ჯებს ამ­ბავს და რო­მე­ლი მი­მარ­თავს ცი­ლის­წა­მე­ბას. ფაქ­ტის და­მა­ხინ­ჯე­ბაა სწო­რედ ცი­ლის­წა­მე­ბა და ეს არის გამ­ყო­ფი კრი­ტე­რი­უ­მი იმი­სა, რო­მელ მე­დი­ას ვენ­დოთ და რო­მელს - არა. რო­მე­ლი­მე მე­დია თუ ამა­ხინ­ჯებს ფაქ­ტებს, ეს იმას ნიშ­ნავს, რომ ეს ცუდი მე­დი­აა. რაც შე­ე­ხე­ბა ფაქ­ტე­ბის ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ას, მომ­ხმა­რე­ბელ­მა შე­იძ­ლე­ბა აირ­ჩი­ოს რო­მე­ლი­მე მე­დია მისი გე­მოვ­ნე­ბის და ღი­რე­ბუ­ლე­ბის მი­ხედვთ.

- მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბებს, რომ­ლე­ბიც, რო­გორც ამ­ბობთ, ფაქ­ტებს ამა­ხინ­ჯე­ბენ, ამას­თა­ნა­ვე, თავს არი­დე­ბენ ბა­ლან­სის დაც­ვას, რა გავ­ლე­ნის მოხ­დე­ნა შე­უძ­ლი­ათ რო­გორც ზო­გა­დად სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი აზ­რის ფორ­მი­რე­ბა­ზე, ასე­ვე სხვა მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბის ახა­ლი ამ­ბე­ბის დღის წეს­რიგ­ზე?

- მათ შე­უძ­ლი­ათ შეც­დო­მა­ში შე­იყ­ვა­ნონ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა. ფაქ­ტე­ბის და­მა­ხინ­ჯე­ბას და ინ­ფორ­მა­ცი­ის არა­ო­ბი­ექ­ტუ­რად გად­მო­ცე­მას შეჰ­ყავს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა შეც­დო­მა­ში და ასეთ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, მოვ­ლე­ნებ­ზე არა­ა­დეკ­ვა­ტუ­რი რე­აქ­ცი­ე­ბი აქვს. უამ­რა­ვი მა­გა­ლი­თის მოყ­ვა­ნა შე­იძ­ლე­ბა ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით.

- ცნო­ბი­ლია, რომ მე­დი­ის პო­ლი­ტი­კურ მი­კერ­ძო­ე­ბუ­ლო­ბა­სა და პო­ლა­რი­ზე­ბას რის­კე­ბი ახ­ლავს. მას პო­ლი­ტი­კუ­რი სივ­რცის რა­დი­კა­ლი­ზე­ბაც შე­უძ­ლია?

- პო­ლი­ტი­კუ­რი ნიშ­ნით რა­დი­კა­ლი­ზე­ბა არის სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გა­ყო­ფის ყვე­ლა­ზე მძლავ­რი წყა­რო. რო­დე­საც რა­დი­კა­ლი­ზა­ცია პო­ლი­ტი­კურ შე­ხე­დუ­ლე­ბებს, რო­მე­ლი­მე პარ­ტი­ის მი­მართ პო­ლი­ტი­კურ ლო­ი­ა­ლო­ბას, მხარ­და­ჭე­რას ეხე­ბა, ასე­თი რა­დი­კა­ლი­ზა­ცია ყვე­ლა­ზე მე­ტად ჩანს და ყვე­ლა­ზე სტა­ბი­ლუ­რია. რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის მი­მართ მე­დი­ის ლო­ი­ა­ლო­ბაც სწო­რედ პო­ლი­ტი­კუ­რი რა­დი­კა­ლი­ზა­ცი­ის წყა­როა.

- რა ას­პექ­ტე­ბი გა­მოკ­ვეთს და რა მი­ა­ნიშ­ნებს ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის მი­კერ­ძო­ე­ბას, რაზე არი­ან უმე­ტე­სად ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლი მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბი?

- შეგ­ვეძ­ლო გვეთ­ქვა, რომ პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლი ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბი ურ­თი­ერ­თსა­პი­რის­პი­რო პო­ლი­ტი­კუ­რი იდე­ო­ლო­გი­ე­ბით საზ­რდო­ო­ბენ (რო­გორც ეს ამე­რი­კა­ში და ევ­რო­პის გან­ვი­თა­რე­ბულ ქვეყ­ნებ­შია). თუმ­ცა, სა­ქარ­თვე­ლო­ში იდე­ო­ლო­გი­ურ გან­სხვა­ვე­ბებ­ზე უფრო მე­ტად მუ­შა­ობს პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რე­ბის მი­მართ ლო­ი­ა­ლო­ბა. ჩვენ­თან პო­ლი­ტი­კა მა­ინც პერ­სო­ნი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლია და ის და­დის სხვა­დას­ხვა პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის მი­მართ ლო­ი­ა­ლო­ბა­ზე. მე­ო­რეს მხრივ, ვერ ვი­ტყვი, რომ ჩვენ­თან თა­ვად პო­ლი­ტი­კურ ძა­ლებს თან­მიმ­დევ­რუ­ლი და მკვეთ­რად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი იდე­ო­ლო­გი­უ­რი ნიშა აქვთ (იშ­ვი­ა­თი გა­მო­ნაკ­ლი­სია, მა­გა­ლი­თად, "გირ­ჩი“, მეტ-ნაკ­ლე­ბად -"ლელო“). ჩვენ­თან პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ე­ბი და პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლე­ბი იდე­ო­ლო­გი­უ­რი თვალ­საზ­რი­სით, ზიგ­ზა­გე­ბით მოქ­მე­დე­ბენ და არა­თან­მიმ­დევ­რუ­ლე­ბი არი­ან. მე­დი­ის მი­კერ­ძო­ე­ბუ­ლო­ბა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რე­ბის და პო­ლი­ტი­კუ­რი იდე­ო­ლო­გე­ბის მი­მართ მხარ­და­ჭე­რა. ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის მიერ თე­მე­ბის და რეს­პონ­დენ­ტე­ბის შერ­ჩე­ვა არის ამ ლო­ი­ა­ლო­ბის გა­მო­ძა­ხი­ლი - ვი­საც რო­მე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ძალა მოს­წონს, რო­მელ პო­ლი­ტი­კურ იდე­ო­ლო­გი­ას ემ­ხრო­ბა, მისი მხარ­დამ­ჭე­რი და მისი წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი მოჰ­ყვას სტუ­დი­ა­ში. ვერ ვი­ტყვი, რომ ეს არა­ნორ­მა­ლუ­რია. პრინ­ციპ­ში, სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მა­უ­წყებ­ლის იდეა იმი­ტომ გაჩ­ნდა მსოფ­ლი­ო­ში, რომ უნდა არ­სე­ბობ­დეს ტე­ლე­მე­დია სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში, რო­მელ­საც არა მხო­ლოდ ფაქ­ტე­ბის და­მა­ხინ­ჯე­ბა ეკ­რძა­ლე­ბა, ასე­ვე, მო­ე­თხო­ვე­ბა და­ა­ბა­ლან­სოს ფაქ­ტე­ბის ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ე­ბი, სხვა­დას­ხვა იდე­ო­ლო­გი­უ­რი პო­ზი­ცი­ი­დან, სხვა­დას­ხვა პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლე­ბის პო­ზი­ცი­ი­დან შე­ა­ფა­სოს მოვ­ლე­ნე­ბი და არ იყოს რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის, ან პო­ლი­ტი­კუ­რი იდე­ო­ლო­გი­ის დო­მი­ნან­ტუ­რი გავ­ლე­ნის ქვეშ. სა­ქარ­თვე­ლო­ში სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მა­უ­წყე­ბე­ლი ამ დაკ­ვე­თას ისე არ ას­რუ­ლებს, რო­გორც უნდა ას­რუ­ლებ­დეს. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ასე­თი მე­დი­ე­ბი რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის ხელ­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი ბრძო­ლის ინ­სტრუ­მენ­ტებს წარ­მო­ად­გე­ნენ.

ის, რომ, რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კუ­რი ძალა მის მი­მართ ლო­ი­ა­ლუ­რად გან­წყო­ბილ მე­დი­ას იყე­ნებს ძა­ლა­უფ­ლე­ბის­თვის ბრძო­ლა­ში, არ არის უჩ­ვე­უ­ლო რამ. ასე მარ­ტო სა­ქარ­თვე­ლო­ში კი არა, მა­ღალ­გან­ვი­თა­რე­ბულ ქვეყ­ნებ­შიც იქ­ცე­ვი­ან. კერ­ძო მე­დი­ებს აქვთ "ფუ­ფუ­ნე­ბა“, რომ ისი­ნი პო­ლი­ტი­კუ­რი ბრძო­ლის ინ­სტრუ­მენ­ტად იქ­ცნენ. მე­დი­ას­ტან­დარ­ტე­ბის დარ­ღვე­ვა გა­დის ცი­ლის­წა­მე­ბა­ზე და არა იმა­ზე, თუ რო­გორ წარ­მო­ა­ჩენ ამა თუ იმ მოვ­ლე­ნას, რა დატ­ვირ­თას მის­ცემ მათ. ვინ­მემ შე­იძ­ლე­ბა ჩათ­ვა­ლოს, რომ სამ­წუ­ხა­რო რე­ა­ლო­ბაა, რო­დე­საც მე­დია პო­ლი­ტი­კუ­რი ბრძო­ლის ია­რა­ღად იქ­ცე­ვა, მაგ­რამ ასეა მთელ მსოფ­ლი­ო­ში "სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მა­უ­წყებ­ლის" გარ­და. "საზ­მა­უს" მო­ე­თხო­ვე­ბა და­ბა­ლან­სე­ბა და ნე­იტ­რა­ლი­ტე­ტი, ანუ სხვა­დას­ხვა პო­ზი­ცი­ე­ბის შე­ჯე­რე­ბუ­ლად წარ­მოდ­გე­ნა.

- ასეთ ვი­თა­რე­ბა­ში ალ­ბათ, დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს სივ­რცეს, სა­დაც ყვე­ლას მო­უს­მე­ნენ, სა­დაც მა­ყუ­რე­ბელს ეძ­ლე­ვა სა­შუ­ა­ლე­ბა, მი­ი­ღოს ინ­ფორ­მა­ცია ფაქ­ტზე და არა ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბის მიერ შე­თა­ვა­ზე­ბულ პო­ლი­ტი­კურ მო­ცე­მუ­ლო­ბა­ზე...

- და­ბა­ლან­სე­ბუ­ლი მე­დი­ე­ბი უნდა არ­სე­ბობ­დნენ და ასე­თი ტე­ლე­მე­დი­ის­თვის ნიშა უნდა იყოს "სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მა­უ­წყე­ბე­ლი". ჩვენს რე­ა­ლო­ბა­ში "პა­ლიტ­რა­ნი­უს­მა“, რო­გორც ტე­ლე­ვი­ზი­ამ, ჩემი აზ­რით, "სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი მა­უ­წყებ­ლის" ფუნ­ქცი­ას იტ­ვირ­თა. მე რა­საც ვაკ­ვირ­დე­ბი, "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი“ ცდი­ლობს, რომ იყოს ერ­თგვა­რი ალ­ტერ­ნა­ტი­ვა "საზ­მა­უ­სი" და იყოს და­ბა­ლან­სე­ბუ­ლი. ეს ნამ­დვი­ლად ემ­ჩნე­ვა მას სტუმ­რე­ბის მოწ­ვე­ვის, მოვ­ლე­ნა­თა გა­შუ­ქე­ბის და მათი ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ე­ბის თვალ­საზ­რი­სი­თაც. ის ფაქ­ტე­ბის და­მა­ხინ­ჯე­ბა­საც მაქ­სი­მა­ლუ­რად ერი­დე­ბა, ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, მე არ მახ­სოვს, ამ თვალ­საზ­რი­სით რა­ი­მე მძი­მე შემ­თხვე­ვა. რა თქმა უნდა, "პა­ლიტ­რა­ნი­უსს“ არ აქვს სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯე­ტი­დან იმ­ხე­ლა ფი­ნან­სუ­რი გა­რან­ტი­ე­ბი, რაც აქვს "საზ­მა­უს", მაგ­რამ ფუნ­ქცი­ას, რომ მოვ­ლე­ნე­ბი შე­ა­ფა­სოს სხვა­დას­ხვა იდე­ო­ლო­გი­ის, ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის და და­ბა­ლან­სე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, ის ზედ­მი­წევ­ნით ას­რუ­ლებს.