"შენს ახალშობილს აცრას უკეთებენ და იქნებ, არ გინდაო. რას ქვია, არ მინდა ... ნეტა მაშინ ყოფილიყო ეს დალოცვილი, ახლა 18 წლის გოგო მეყოლებოდაო" - რა ისტორიას იხსენებს ანა მიქაძე - ჩიკვაიძე
საქართველოს ყველის მწარმოებელთა გილდიის თავმჯდომარე ანა მიქაძე - ჩიკვაიძე "ფეისბუქზე" პოსტს აქვეყნებს.
"ჩემს მშობლებს წითელა ბატონებმა ორი შვილი მოუკლა - 5 წლის მწვანეთვალება ქერაკულულებიანი გოგონა და ერთი წლის ზაზა...
გოგონა ისეთი ლამაზი იყო, ქუჩაში აჩერებდნენ დედაჩემს და ბავშვს ხელით ეხებოდნენ - ნამდვილი თუაო..
მის სიკვდილს პატარა მეგრულ ქალაქში ლეგენდები მოყვა. დედამ თმები გაიშალა და საფლავამდე სიმღერით გააცილა შვილი.
ეს ამბავი ასე არ დამთავრდა. დედა თავად იყო ულამაზესი ქალი და მისი ეს სიმღერა - არაჩვეულებრივად მღეროდა, თავზარდამცემი იყო პროცესიაში მონაწილე ხალხისთვის.
სახლში დაბრუნებულ დედაჩემს, თავისი რძალი, ჩემი უსაყვარლესი დედუა დახვდა, მანაც წინა კვირას გაასვენა წითელათი გარდაცვლილი ამ ხნისვე გოგონა. მგლოვიარე დედებმა გაშალეს ბავშვების სამოსები და მათი მოთქმა გულს უკლავდა პატარა ქალაქის მაცხოვრებელს. მოთქმისას ხან ერთ ბავშვს უხმობდა დედა, ხან ჩემი დედუა თავის გოგოს. ამ ამბის მოწმეა ის პატარა ქალაქი და ცხადია, დიდხანს დაამახსოვრდა.
ერთ დილას, ამ ორ ხმაში მოტირალმა დედებმა კედელზე მრგვალი ჩრდილები შეამჩნიეს და დაიწყო მისტიური ისტორია. ორივემ შეთანხმებულად ჩათვალა, რომ ეს დალიკო და ჩინარა იყვნენ. ამბავი ისე განვითარდა. დადგა უზარმაზარი რიგი.. და ამ დედების სრულიად გამაოგნებელ დიალოგს შვილებთან, როგორც კინოს ისე უყურებდა ხალხი. რიგები იყო გრძელიაფამიანები სვამდნენ კითხვებს და ჩრდილების ენა იყო ცეკვა. მოიყვანეს მღვდელი, შეშფოთდა რაიკომი პარტკომი და დოზანა და ამტკიცებდნენ, რომ ეს იყო მზის ეფექტი, ცვლიდნენ ფარდებს, დარაბებს, ეს ორი ბურთი კი არ ქრებოდა.. .ბოლოს რაღაც დროს... უკვე სანახაობად გადაგცეულმა ისტერიამ პიკს მიაღწია და ჩემი დედიკო და დედუა ისე დაიღალნენ და გამოიფიტნენ, "ბავშვები"გაქრნენ...
ამ ამბიდან 18 წლის მერე გავჩნდი მე და დავიბადე ისე მისტიურად, ეს ცალკე მოსაყოლია.. ბებიაქალმა ჩუმად გაუმხილა დედას, შვილმკვდარი დედა ხარ და შენს ახალშობილს აცრას უკეთებენ და იქნებ, არ გინდაო.., რას ქვია, არ მინდა - ყველაფერი გაუკეთეთ რაც ეკუთვნის, ნეტა მაშინ ყოფილიყო ეს დალოცვილი, ახლა 18 წლის გოგო მეყოლებოდაო.
ხოდა მაზის ის ყვავილი ბე ცე ჟე. მე და მთელ თაობას. წითელას აგრესიაც თანდათან ჩაცხრა. რატომ მოვყევი, ახსნა არ მომთხოვოთ..." - წერს ანა მიქაძე - ჩიკვაიძე.