"მამას შვილიშვილი გოგო უნდოდა, ალბათ იმიტომ, რომ თავადაც გოგოს მამაა... ანდრო ჯერ ხელში არ დაუჭერია" - როგორია თინათინ წულაძე დედის ამპლუაში?
"ბავშვს მართმევენ და აღარ მიბრუნებენ, უნდათ, სულ თავისთან ჰყავდეთ"ერთი თვის წინ, მოცეკვავე თინათინ წულაძე დედა გახდა. ვის პატივსაცემად დაარქვა შვილს სახელი, როგორ ემზადებოდა დედობისთვის, როგორი ბებია-ბაბუა არიან მანანა კოზაკოვა და ლევან წულაძე?.. - თინათინი ამ ყველაფერზე პირველად "გზის" მკითხველს ესაუბრება.
- სახელი ვინ შეურჩია?
- ჩემი მეუღლის მამას ერქვა ანდრო და ჩემი სურვილი იყო, ბავშვისთვის ეს სახელი დაგვერქმია. მინდოდა, ჩემი შვილიც ანდრო კოტეტიშვილი ყოფილიყო.
- როგორ ფიქრობ, ანდრო ვის ჰგავს?
- დედაჩემი მეუბნება, პატარა რომ იყავი, როგორც შენ მიყურებდი, ანდროც ზუსტად ისე მიყურებსო. ჩემი თვალები აქვს, თუმცა ნაწილობრივ, ჩემს მეუღლესაც ჰგავს.
- როგორია დედობის განცდა? შეგცვალა?
- მგონი ძალიან ინდივიდუალურია. როგორც კი გავიგე, ორსულად ვიყავი, იმ წუთიდან 9 თვის განმავლობაში მქონდა ჩემებური ფიქრები, წარმოდგენა, მოლოდინი... რომ გაჩნდა, საოცარი განცდა იყო, თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ დიდი სიახლე გახლდათ, რადგან მთელი 9 თვე უკვე დედა ვიყავი. ადრე მსგავსი რამ როცა მესმოდა, სულ მიკვირდა. ვფიქრობდი, სანამ არ ნახავ, როგორ უნდა შეიგრძნო-მეთქი?!. დანახვისთანავე მქონდა განცდა, თითქოს მას 9 თვის განმავლობაში ვიცნობდი, გაჩნდა ნაცნობი ადამიანი და ჩვენი სიყვარული უფრო გამძაფრდა.
- თანამედროვე ტექნოლოგიის პირობებში, სანამ დაიბადება, ფოტოს გადაღებაც შესაძლებელია.
- სხვათა შორის, სახეს არ გვაჩვენებდა; ექოსკოპიის ყოველი გადაღების დროს, სახეზე ხელებს იფარებდა, მხოლოდ ერთხელ დაგვენახვა.
- მასთან 9 თვის განმავლობაში როგორ ურთიერთობდი?
- მყარად მჯერა იმის, რომ ბავშვი მუცლადყოფნისას ისევე გრძნობს ყველაფერს, როგორც ჩვენ. ბოლო თვეებში მე და ჩემი მეუღლე საცხოვრებლად ოქროყანაში, ჩემს მშობლებთან გადმოვედით. სულ ვცდილობდი, სუფთა ჰაერზე, სიწყნარეში, სიმშვიდეში ვყოფილიყავი, ვასმენინებდი მუსიკას, ჩემს საყვარელ ფილმებს ვუყურებდი, რომ მასაც შეჰყვარებოდა; ექიმების ყველა რეკომენდაციას მკაცრად ვიცავდი.
ოქროყანაში 4 ძაღლი გვყავს. ეს ძაღლები სულ ყეფენ, არ ჩერდებიან. ძალიან განვიცდიდი. ვფიქრობდი, ბავშვი რომ დაიბადება, რა მეშველება, ესენი ისევ იყეფებენ, როგორ დავაძინებ-მეთქი? ბოლო თვეებში ამ ძაღლების ყეფის ხმა მუცლადმყოფს რომ ესმოდა, ეტყობა შეეჩვია და ახლა მათ ყეფაზე რეაქცია საერთოდ არა აქვს. სამაგიეროდ, ტელეფონის ზარის ხმა ან ადამიანების ლაპარაკიც კი აღვიძებს. მთელი ფეხმძიმობისას ყველანი ძალიან მიფრთხილდებოდნენ: მეუღლე, დედა, მამა... სულ მანებივრებენ.
- ანდროსა და ბებია-ბაბუის ურთიერთობაზე მიამბე, ეს ალბათ ერთი სპექტაკლი იქნება.
- დილა რომ თენდება, დედაჩემი მირეკავს, - გელოდებით, ანდრო ჩვენთან შემოიყვანეო. ბავშვს მართმევენ და აღარ მიბრუნებენ. უნდათ, სულ თავისთან ჰყავდეთ.
- მათი პირველი შეხვედრა როგორი იყო?
- პანდემიიდან გამომდინარე, სამშობიაროში არავის უშვებდნენ და შესაბამისად, ნანახიც არავის ჰყავდა. შინ რომ მოვიყვანე, სიმბას მულტფილმი ჩავრთეთ, სახლში ისე შემოვიყვანეთ, ეს პატარა "წერტილი" ძალიან სასაცილო იყო. პატარა დღესასწაული მოვაწყვეთ. მამაჩემს ჯერ ხელში არ დაუჭერია, მაგრამ რომ წვება, გულზე ვუწვენთ და ეს მომენტი ძალიან უყვარს...წაიკითხეთ სრულად