სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვაქ­ცი­ნა­ცი­ის პრო­ცე­სი, რბი­ლად რომ ვთქვათ, კუს ნა­ბი­ჯე­ბით მი­დის. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ქვე­ყა­ნა­ში 4 სა­ხის ვაქ­ცი­ნაა და მო­ქა­ლა­ქე­ებს ფარ­თო არ­ჩევ­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბა აქვთ, ისი­ნი აც­რას არ ჩქა­რო­ბენ. მე­ო­რეს მხრივ, რამ­დე­ნი­მე კვი­რაა, კო­რო­ნა­ვირუ­სით გარ­დაც­ვლილ­თა რა­ო­დე­ნო­ბა ტრა­გი­კუ­ლად მა­ღა­ლია. დღი­უ­რი ინ­ფი­ცი­რე­ბის მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი კი 5000 - ზე მე­ტია.

ადა­მი­ან­თა ნა­წი­ლი ვაქ­ცი­ნას სკეპ­ტი­კუ­რად უყუ­რებს. ზო­გის­თვის შექ­მნის ვა­დე­ბი არის საკ­მა­ოდ მცი­რე, ზოგი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ ხსნარ­ში თხე­ვა­დი ჩი­პია მო­თავ­სე­ბუ­ლი და ვი­ღაც, ამე­რი­კა­ში შე­პყრო­ბი­ლია მათი მო­ნა­ცე­მე­ბის კონ­ტრო­ლით, ნა­წი­ლი ვა­რა­უ­დობს, რომ ვაქ­ცი­ნა მემ­კვიდ­რე­ო­ბის გაგ­რძე­ლე­ბა­ში ხელს შე­უშ­ლის, ხოლო უკი­დუ­რეს ნა­წილს დღემ­დე სა­ერ­თოდ არ სჯე­რა კო­რო­ნა­ვირუ­სის.

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ამ ინ­ფექ­ცი­ის და­მარ­ცხე­ბა შე­საძ­ლოა ერთი ხე­ლის გაწ­ვდე­ნა­ზეც კია, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა მაქ­სი­მა­ლუ­რად წე­ლავს ამ პრო­ცესს და უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბას გა­მოთ­ქვამს, ვა­ი­თუ მათი ყვე­ლა­ზე სა­ში­ნე­ლი კოშ­მა­რი ახ­დეს და ვაქ­ცი­ნა­ცია სა­ვალ­დე­ბუ­ლო გახ­დეს?!

ჩვენ შე­ვე­ცა­დეთ მოგ­ვეკვლია, რა გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი მი­თე­ბი იყო სხვა­დას­ხვა ეპი­დე­მი­ის დროს, რამ­დე­ნად წინ წა­ვი­და სა­ზო­გა­დო­ე­ბა, ირ­წმუ­ნა მეც­ნი­ე­რე­ბის ან რამ­დე­ნად გამ­რა­ვალ­ფე­როვ­ნდა ჩვე­ნი კონ­სპი­რა­ცი­უ­ლი ფან­ტა­ზი­ე­ბი გა­სულ სა­უ­კუ­ნე­ებ­თან შე­და­რე­ბით?

მე-18 სა­უ­კუ­ნე­ში, როცა შავი ჭირი ევ­რო­პა­ში მძვინ­ვა­რებ­და და უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნის სი­ცო­ცხლე თან მიჰ­ქონ­და, თით­ქოს ხსნა არ­სა­ი­დან ჩან­და. ადა­მი­ა­ნე­ბი ღმერ­თს ევედ­რე­ბოდ­ნენ, რომ ეს მარ­თლა ჭირი არ შეხ­ვედ­რო­დათ და რო­გორ­მე მათი ორ­გა­ნიზ­მი და­ა­ვა­დე­ბის მი­მართ მდგრა­დი აღ­მო­ჩე­ნი­ლი­ყო.

1796 წელს ექიმ­მა ედ­ვარდ ჯე­ნერ­მა ძრო­ხის ჭი­რით ექ­სპე­რი­მენ­ტე­ბი და­ი­წყო. ძრო­ხის ჭირი შავი ჭი­რის მსუ­ბუ­ქი ფორ­მა იყო, ჯე­ნე­რი კი მცი­რე დო­ზებს უკე­თებ­და ადა­მი­ა­ნებს, რი­თაც მათ იმუ­ნი­ტეტს აძ­ლი­ე­რებ­და და შავი ჭი­რის მი­მართ ნამ­დვი­ლად მდგრადს ხდი­და. მან ექ­სპე­რი­მენ­ტი ბავ­შვებ­ში გა­აგ­რძე­ლა და შე­დე­გის ეფექ­ტში იმ­დე­ნად დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი იყო, რომ თა­ვის 11 თვის ვა­ჟიშ­ვილ­საც გა­უ­კე­თა აცრა. ასე წარ­მო­იქ­მნა სი­ტყვა "ვაქ­ცი­ნა­ცია“, რო­მე­ლიც იმუ­ნი­ზა­ცი­ის პრო­ცესს აღ­ნიშ­ნავს, რომ­ლის ფუ­ძე­საც წარ­მო­ად­გენს ლა­თი­ნუ­რი სი­ტყვა “vacca”, რაც ძრო­ხას ნიშ­ნავს.

რო­დე­საც ეს ამ­ბა­ვი სა­სუ­ლი­ე­რო პი­რებ­მა გა­ი­გეს, ისი­ნი აღ­შფოთ­დნენ.

"რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, ადა­მი­ან­ში ძრო­ხის ნა­წი­ლა­კე­ბი შე­იყ­ვა­ნო, ეს ადა­მი­ანს "ხა­რის­მაგ­ვა­რად“ გა­და­აქ­ცევს", - ამ­ბობ­დნენ ისი­ნი.

უს­წრა­ფე­სად გავ­რცელ­და ვერ­სია, რომ ვაქ­ცი­ნი­რე­ბულ ადა­მი­ა­ნებს გა­მო­ეზ­რდე­ბო­დათ კუდი, ხოლო თავ­ზე რქე­ბი ამო­უ­ვი­დო­დათ, შეც­ვლი­ლი გე­ნე­ბი კი თა­ო­ბი­დან თა­ო­ბას გა­და­ე­ცე­მო­და.

მოკ­ლე ხან­ში ფარ­თო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის მო­უ­ლოდ­ნე­ლად აშ­კა­რა გახ­და, რომ ვაქ­ცი­ნი­რე­ბუ­ლი ხალ­ხი ნა­ხი­რად არ გა­და­იქ­ცა, ისი­ნი ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად ცხოვ­რობ­დნენ იმ სხვა­ო­ბით, რომ კი­დევ უფრო ჯან­მრთე­ლე­ბი და ვირუ­სი­სად­მი მდგრა­დე­ბი გახ­დნენ.

კონ­სერ­ვა­ტუ­ლი და სა­სუ­ლი­ე­რო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წი­ლი შე­იკ­რი­ბა და გა­ნა­ცხა­დეს, - მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ჩვე­ნი პროგ­ნო­ზი არ გა­მარ­თლდა, ვაქ­ცი­ნა­ცია მა­ინც და­უშ­ვე­ბე­ლია, რად­გან ის ღვთის ნე­ბას ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბაო...

1853 წელს ბრი­ტა­ნეთ­ში შავი ჭი­რის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ვაქ­ცი­ნა­ცია სა­ვალ­დე­ბუ­ლო გახ­და. 1885 წელს კი, უზარ­მა­ზა­რი აქ­ცია მო­ე­წყო. მო­სახ­ლე­ო­ბის ნა­წილ­მა, რო­მე­ლიც მთავ­რო­ბის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას აპ­რო­ტეს­ტებ­და, პერ­ფორ­მან­სი მო­ა­წყო: ათი­ა­თა­სო­ბით ადა­მი­ანს ხის პა­ტა­რა კუ­ბო­ე­ბი ხელ­ში ეკა­ვათ, კუ­ბო­ზე კი ედ­ვარდ ჯე­ნე­რის სუ­რა­თე­ბი ჰქონ­დათ მიკ­რუ­ლი. ერთ-ერთი აქ­ტი­ვის­ტი ვი­ლი­ამ ტები ამე­რი­კა­შიც გა­აგ­ზავ­ნეს, რათა მათი კონ­სპი­რა­ცი­უ­ლი თე­ო­რი­ე­ბი იქაც აქ­ტი­უ­რად გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი­ყო. სა­ბო­ლო­ოდ, სა­ვალ­დე­ბუ­ლო ვაქ­ცი­ნა­ცია მეტ-ნაკ­ლე­ბად შე­ი­ზღუ­და, თუმ­ცა ინ­ფი­ცი­რე­ბის შემ­თხვე­ვებ­მა მკვეთ­რად იმა­ტა და და­ა­ვა­დე­ბის აფეთ­ქე­ბის რამ­დე­ნი­მე კერა გაჩ­ნდა, რო­გორც ბრი­ტა­ნეთ­ში, ასე­ვე აშშ-ში.

თუ თქვენ ფიქ­რობთ, რომ მომ­დევ­ნო სა­უ­კუ­ნე­ებ­ში ვაქ­ცი­ნე­ბი­სად­მი ან­ტი­ვაქ­სე­რე­ბის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, ტონი ან ტაქ­ტი­კა შე­იც­ვა­ლა, ცდე­ბით.

შემ­დე­გი 100 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­მოჩ­ნდა ისე­თი ინ­ფექ­ცი­ე­ბი, რო­გო­რი­ცაა ტე­ტა­ნუ­სი, დიფ­ტე­რია და ყი­ვა­ნახ­ვე­ლა. ყვე­ლა­ზე მო­წყვლა­დი ჯგუ­ფე­ბი კი ბავ­შვე­ბი იყ­ვნენ, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი ახალ­შო­ბი­ლე­ბი. ეს კი იმას ნიშ­ნავ­და, რომ დე­დე­ბის უმე­ტე­სო­ბა შექ­მნი­და ან­ტი­ვაქ­სე­რულ თე­ო­რი­ებს. "სა­ი­დუმ­ლოდ გა­ვი­გე, რომ აცრა ბუ­ნებ­რივ იმუ­ნი­ტეტს ასუს­ტებს“ - ამ­ბობ­დნენ მშობ­ლე­ბი და ექი­მე­ბი და­უ­ღა­ლა­ვად უხ­სნიდ­ნენ, რომ ადა­მი­ა­ნის ორ­გა­ნიზმს ტე­ტა­ნუ­სის, დიფ­ტე­რი­ი­სა და ყი­ვა­ნახ­ვე­ლას თან­და­ყო­ლი­ლი იმუ­ნი­ტე­ტი არ გა­აჩ­ნია, სხვა შემ­თხვე­ვა­ში მის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ვაქ­ცი­ნას არც გა­მო­ი­გო­ნებ­დნენ.

"მე მა­ინც, მირ­ჩევ­ნია 1 წლამ­დე მო­ვი­ცა­დო, შევ­ხე­დო რა მოხ­დე­ბა“, - აგ­რძე­ლებ­დნენ ან­ტი­ვაქ­სე­რე­ბი. "რაღა ერთ წლამ­დე, ბა­რემ 5-მდე მო­ი­ცა­დეთ“, - ამ­ბობ­დნენ და­ნარ­ჩე­ნე­ბი, არა­და, ექი­მე­ბი ცდი­ლობ­დნენ აეხ­სნათ, რომ: "ადა­მი­ა­ნის იმუ­ნი­ტე­ტის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი ეტა­პი სწო­რედ 1-დან 5 წლამ­დეა".

1974 წელს "ბავ­შვთა და­ა­ვა­დე­ბის არ­ქივ­ში“ გა­მოქ­ვეყ­ნდა კვლე­ვა, რომ­ლის მი­ხედ­ვით, ტე­ტა­ნუ­სის, დიფ­ტე­რი­ი­სა და ყი­ვა­ნახ­ვე­ლას აც­რის შემ­დეგ, პირ­ველ 24 სა­ათ­ში 36 ბავ­შვს ნევ­რო­ლო­გი­უ­რი გარ­თუ­ლე­ბა გა­ნუ­ვი­თარ­და.

ან­ტი­ვაქ­სე­რე­ბის­თვის ეს კვლე­ვა ნამ­დვი­ლი ზე­ი­მი იყო, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდ­მა ნა­წილ­მა ზე­მოთ­ნახ­სე­ნე­ბი ინ­ფექ­ცი­ე­ბის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო აც­რა­ზე უარი თქვა. მა­ლე­ვე კი დიდ ბრი­ტა­ნეთ­ში ყი­ვა­ნახ­ვე­ლამ 100 000 ადა­მი­ა­ნი და­ა­ზა­რა­ლა. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, აღ­მოჩ­ნდა, რომ კვლე­ვის ავ­ტო­რებს ის 36 ბავ­შვი პირ­ვე­ლი 24 სა­ა­თის შემ­დეგ არა რამ­დე­ნი­მე წლის, არა­მედ, რამ­დე­ნი­მე თვის შემ­დე­გაც კი აღარ შე­უ­მოწ­მე­ბი­ათ. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ბავ­შვე­ბი ჯან­მრთე­ლე­ბი და გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ინ­ფექ­ცი­ი­სად­მი და­ცუ­ლე­ბი აღ­მოჩ­ნდნენ. არ­ქივ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლი შე­დე­გე­ბის ნამ­დვი­ლო­ბა კი ეჭ­ვის ქვეშ დად­გა. ან­ტი­ვაქ­სე­რე­ბი და­მარ­ცხდნენ, თა­ნაც ორ­ჯერ.

1998 წელს ვაქ­ცი­ნის წი­ნა­აღ­მდეგ არ­სე­ბუ­ლი ში­შე­ბი სე­რი­ო­ზუ­ლად გა­ი­ზარ­და და ამ­ჯე­რა­დაც კონ­სერ­ვა­ტუ­ლი რე­ლი­გი­უ­რი წრის გარ­და, სა­მე­დი­ცი­ნო სფე­როს წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბიც იზი­ა­რებ­დნენ შე­ხე­დუ­ლე­ბებს. ყვე­ლა­ფე­რი კი ერთი კვლე­ვის ბრა­ლი იყო, რომ­ლის შე­დე­გე­ბი დიდი ხა­ნია უარ­ყო­ფი­ლია.

ენ­დრიუ ვე­ი­კ­ფილდმა სა­მე­დი­ცი­ნო ჟურ­ნალ The Lancet-ში გა­მო­აქ­ვეყ­ნა ნაშ­რო­მი, სა­დაც ეწე­რა, - წი­თე­ლა-წი­თუ­რა-ყბა­ყუ­რას სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ვაქ­ცი­ნამ, რო­მე­ლიც ბავ­შვს პირ­ვე­ლად 18 თვის, ხოლო მე­ო­რედ 4 წლის ასაკ­ში უკე­თე­ბენ, შე­საძ­ლოა აუ­ტიზ­მი გა­მო­იწ­ვი­ო­სო. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ კვლე­ვა მცდა­რი აღ­მოჩ­ნდა, მის­მა მომ­ხრე­ებ­მა აიკ­ვი­ა­ტეს და დე­ზინ­ფორ­მა­ცი­უ­ლი ბომ­ბი მთელ მსოფ­ლი­ო­ში გა­ავ­რცე­ლეს. 20 წლის შემ­დე­გაც კი ადა­მი­ა­ნებს ვე­ი­კ­ფილ­დის მცდა­რი კვლე­ვის სჯე­რათ. დიდ­წი­ლად სწო­რედ ენ­დრი­უს ბრა­ლია, რომ ადა­მი­ა­ნებს ვაქ­ცი­ნის შეყ­ვა­ნის შემ­დეგ სხვა­დას­ხვა და­ა­ვა­დე­ბე­ბის გა­ჩე­ნის სჯე­რათ.

ყვე­ლას­თვის ცნო­ბი­ლი ტუ­ბერ­კუ­ლო­ზის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ვაქ­ცი­ნით (BCG) აც­რის შემ­დგომ მკლავ­ზე და­ტო­ვე­ბულ კვალს, სა­უ­კუ­ნის წინ, სწო­რედ ასე­ვე ეძახ­დნენ "ეშ­მა­კის ბე­ჭედს", რო­გორც ახლა ზო­გი­ერ­თი კო­რო­ნა­ვირუ­სის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ვაქ­ცი­ნებს მო­იხ­სე­ნი­ებს.

2010-იან წლებ­ში პა­კის­ტან­ში სულ ორი რა­მის ეში­ნო­დათ: ამე­რი­კუ­ლი გავ­ლე­ნის გაზ­რდი­სა და პო­ლი­ო­მი­ე­ლი­ტის. ქვე­ყა­ნა­ში ინ­ფექ­ცი­ის მა­სი­უ­რი ვაქ­ცი­ნა­ცია მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და. ქა­ლაქ აბო­ტა­ბად­ში აც­რებს დოქ­ტო­რი შა­კილ აფ­რი­დი ატა­რებ­და. იმუ­ნი­ზა­ცი­ის პრო­ცე­სი ამე­რი­კის ცენ­ტრა­ლუ­რი სა­დაზ­ვერ­ვო სა­ა­გენ­ტოს (CIA)-ს გეგ­მაც იყო. სა­დაზ­ვერ­ვოს ინ­ფორ­მა­ცი­ით, ქა­ლა­ქის ერთ-ერთ სა­ცხოვ­რე­ბელ კომ­პლექსში უსა­მა ბინ ლა­დე­ნი იმ­ყო­ფე­ბო­და. პა­კის­ტა­ნუ­რი მხა­რე ამ­ტკი­ცებს, რომ აფ­რი­დი CIA-ს ამ ინ­ფორ­მა­ცი­ის და­დას­ტუ­რე­ბის­თვის სჭირ­დე­ბო­და.

დოქ­ტო­რი სა­ხელ­მწი­ფომ მო­ღა­ლა­ტედ შე­რა­ცხა და 33 წლით ცი­ხე­ში ჩას­ვა. თა­ლი­ბებ­მა კი ეს შემ­თხვე­ვა ვაქ­ცი­ნის ან­ტიპ­რო­პა­გან­დის­თვის გა­მო­ი­ყე­ნეს, ჯან­დაც­ვის თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი ჯა­შუ­შო­ბა­ში და­ა­და­ნა­შა­უ­ლეს და მე­ო­რე დღეს 70 მე­დი­კო­სი დახ­ვრი­ტეს. მე­ტიც, მათი ექი­მე­ბის დევ­ნა დღემ­დე გრძელ­დე­ბა.

სი­ტუ­ა­ცია პა­კის­ტან­ში რა­დი­კა­ლუ­რად გა­უ­ა­რეს­და, ქვე­ყა­ნა­ში პო­ლი­ო­მი­ე­ლი­ტის რე­კორ­დუ­ლი შემ­თხვე­ვე­ბი გა­მოვ­ლინ­და, ვი­თა­რე­ბის გა­მოს­წო­რე­ბა მხო­ლოდ 2021 წელს მო­ხერ­ხდა.

პა­კის­ტან­ში ეპი­და­ფეთ­ქე­ბის შემ­თხვე­ვა - ნა­თე­ლი მა­გა­ლი­თია იმი­სა, რომ ულტრა-რე­ლი­გი­ურ და პო­პუ­ლის­ტურ ჯგუ­ფებს ვაქ­ცი­ნა­ცი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ უზარ­მა­ზა­რი და სა­ვა­ლა­ლო შე­დე­გე­ბის მომ­ტა­ნი კამ­პა­ნი­ის მო­წყო­ბა შე­უძ­ლი­ათ.

ჩვენ დრო­ში კი ან­ტი­ვაქ­სე­რო­ბის ნა­კა­დის შე­ჩე­რე­ბა ურ­თუ­ლე­სია. სო­ცი­ა­ლურ­მა ქსე­ლებ­მა და მე­სენ­ჯე­რებ­მა მათ სა­მიზ­ნე აუ­დი­ტო­რი­ას­თან პირ­და­პი­რი, უშუ­ა­ლო წვდო­მა მის­ცა.

პირ­ვე­ლი ვაქ­ცი­ნი­დან 200 წე­ლი­წად­ზე მეტი გა­ვი­და. კა­ცობ­რი­ო­ბა კო­ვიდ-19-ის სა­ხით მო­რიგ პან­დე­მი­ას ებ­რძვის. დღე­ვან­დე­ლი ედ­ვარდ ჯე­ნე­რე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წი­ლის­თვის, ისე­ვე როგ­როც მა­რა­ვა­ლი წლის წინ, ახ­ლაც არა ხსნად, არა­მედ მტრად ცხად­დე­ბი­ან.

არის კი სა­უ­კუ­ნე­ე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის­თვის საკ­მაო დრო? რა მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, თუ 200 წლის წინ ადა­მი­ანს ეგო­ნა, რომ ვაქ­ცი­ნა მას კუდ­სა და რქებს "გა­მო­უყ­ვან­და“ და ცხო­ვე­ლი გახ­დე­ბო­და, ხოლო დღეს კი ჰგო­ნი­ათ, რომ ისი­ნი "იჩი­პე­ბი­ან“ და ბილ გე­ით­სი (პი­რო­ბი­თად) მათ გა­კონ­ტრო­ლე­ბას შეძ­ლებს.

ამ ის­ტო­რი­ა­ში ტრა­გი­კუ­ლი მხო­ლოდ ის კი არაა, რომ სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვერ ვის­წავ­ლეთ, რომ ვაქ­ცი­ნა ერ­თა­დერ­თი სა­შუ­ა­ლე­ბაა პან­დე­მი­ის და­მარ­ცხე­ბი­სა, არა­მედ ისიც არის, რომ ჩვენს დრო­ში ან­ტი­ვაქ­სე­რუ­ლი მოძ­რა­ო­ბა მნიშ­ვნე­ლო­ვან­წი­ლად კრემ­ლი­დან, ჩვე­ნი მთა­ვა­რი მტრის მიერ იმარ­თე­ბა. ეს ფაქ­ტი "ფე­ის­ბუქ­მა“ შე­სა­ბა­მი­სი ტრო­ლე­ბი­სა და ბო­ტე­ბის ან­გა­რი­შე­ბის დაბ­ლოკ­ვით და­ა­დას­ტუ­რა, თუმ­ცა ამა­საც კი ქარ­თვე­ლი ან­ტი­ვაქ­სე­რე­ბის იდე­ებ­ზე გავ­ლე­ნა არ ჰქო­ნია. მათ ნა­წილს კვლავ სჯე­რა, რომ ვაქ­ცი­ნა არ გვი­ცავს, ხოლო მთლად უკი­დუ­რე­სი ნა­წი­ლი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ არა­ნა­ი­რი კო­რო­ნა არ არ­სე­ბობს. და თა­ნაც, რის ფონ­ზე? გა­და­ჭე­დი­ლი სა­ა­ვად­მყო­ფო­ე­ბის, სა­მე­დი­ცო­ნო პერ­სო­ნა­ლის შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის ზღვარ­ზე მუ­შა­ო­ბის, და­სუს­ტე­ბუ­ლი ეკო­ნო­მი­კი­სა და უდი­დე­სი კო­ლა­ფი­სის მო­ლო­დინ­ში.

ახლა, როცა პე­რანგს შე­ის­წო­რებთ, სა­კუ­თა­რი თა­ვით სარ­კე­ში დატ­კე­ბე­ბით და უზარ­მა­ზარ ქორ­წილ­ში სუფ­რას მი­უს­ხდე­ბით, უნდა ფიქ­რობ­დეთ, რომ სა­დღაც, ვი­ღაც თქვე­ნი თა­ნა­მე­მა­მუ­ლე ბოლო ძა­ლე­ბით ცდი­ლობს ისუნ­თქოს და ფილ­ტვე­ბი სა­მუ­და­მოდ არ გა­ე­თი­შოს. მისი შვი­ლე­ბი, მშობ­ლე­ბი და ახ­ლობ­ლე­ბი კი ყვე­ლა ღო­ნეს იყე­ნე­ბენ, რომ იქ­ნებ, სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში მა­ინც მო­ახ­ვედ­რონ. თქვენ კი, და­ახ­ლო­ე­ბით იქ ხართ, სა­დაც სა­უ­კუ­ნე­ბის წინ იყ­ვნენ ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, კუ­ბო­ე­ბი­თა და ედ­ვარდ ჯე­ნე­რის სუ­რა­თე­ბით...

ავ­ტო­რი: ანრი კურ­ტა­ნი­ძე