„ჩემ­თვის არა­ფერს ვი­თხოვ, ჩემი და ჩემი დის სურ­ვი­ლია, რომ ბიბ­ლი­ო­თე­კას მი­ე­ნი­ჭოს შე­სა­ბა­მი­სი იუ­რი­დი­უ­ლი სტა­ტუ­სი და ჩემი მშობ­ლე­ბის და­ნა­ტო­ვა­რი ერის სუ­ლი­ე­რი სა­გან­ძუ­რი ქვე­ყა­ნას მოხ­მარ­დეს. მა­ინც ვი­ტო­ვებ იმედს, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა და პრო­კუ­რა­ტუ­რა ბიბ­ლი­ო­თე­კის ბე­დით და­ინ­ტე­რეს­დე­ბა, საქ­მის გა­მო­ძი­ე­ბა ობი­ექ­ტუ­რად დას­რულ­დე­ბა და მა­მია ხა­რა­ზის და­ნა­ტო­ვა­რი კუ­თხი­სა და ხალ­ხის სარ­გებ­ლო­ბა­ში დარ­ჩე­ბა. ვერ წარ­მო­იდ­გენთ, იქ რამ­ხე­ლა შრო­მაა ჩა­დე­ბუ­ლი, რა სიმ­წრი­თაა ყვე­ლა­ფე­რი ნა­კო­წი­წე­ბი და უნდა გა­ნი­ავ­დეს? ეროვ­ნუ­ლი სუ­ლი­ე­რი სა­გან­ძუ­რი რომ არ გაქ­რეს, მე უნდა ვიბ­რძო­დე ამის­თვის, თუ - ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ? მამა 59 წლის იყო, როცა გული გა­უს­კდა პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში, ამ წიგ­ნებ­სა და ბიბ­ლი­ო­თე­კას შე­ე­წი­რა და ასე­თი კა­ცის და­ნა­ტო­ვარ ბიბ­ლი­ო­თე­კას შვი­ლე­ბი ასე რომ მო­ექ­ცე­ვი­ან, რა უნდა ვთქვა?“ - გვე­უბ­ნე­ბა ღვაწლ­მო­სი­ლი ბიბ­ლი­ო­ფი­ლის მა­მია ხა­რა­ზის ქა­ლიშ­ვი­ლი ნა­თე­ლა ხა­რა­ზი, რო­მე­ლიც იმ და­ვის დე­ტა­ლებ­ზე სა­უბ­რობს, რაც რამ­დე­ნი­მე წე­ლია გრძელ­დე­ბა და რო­მე­ლიც უნი­კა­ლუ­რი ბიბ­ლი­ო­თე­კის ყოფ­ნა-არ­ყოფ­ნას უქ­მნის საფრ­თხეს.

• ვინ იყო მა­მია ხა­რა­ზი?

მა­მია ხა­რა­ზი (1936-1997წწ.) - სა­ქარ­თვე­ლოს ბიბ­ლი­ო­ფილ­თა საბ­ჭოს თავ­მჯდო­მა­რე, სა­ზღვარ­გა­რე­თის მწიგ­ნო­ბარ­თა მრა­ვა­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის წევ­რი, წიგ­ნის მოყ­ვა­რულ­თა მსოფ­ლიო კონ­გრე­სის წევ­რი. მა­მია ხა­რა­ზის სა­ო­ჯა­ხო ბიბ­ლი­ო­თე­კა, რო­მე­ლიც ქო­ბუ­ლეთ­ში მდე­ბა­რე­ობს, შე­ტა­ნი­ლია მსოფ­ლიო ბიბ­ლი­ო­თე­კა­თა კა­ტა­ლოგ­ში და მას­ში 50 000-მდე წიგ­ნია და­ცუ­ლი. მა­მია ხა­რა­ზი სის­ტე­მა­ტუ­რად აწყობ­და წიგ­ნე­ბის გა­მო­ფე­ნებს სა­ქარ­თვე­ლო­სა და სა­ზღვარ­გა­რე­თის ქვეყ­ნებ­ში და მო­პო­ვე­ბუ­ლი აქვს სა­ერ­თა­შო­რი­სო აღი­ა­რე­ბა.

მა­მას ხსოვ­ნის უკ­ვდავ­ყო­ფა მხო­ლოდ ამ ბიბ­ლი­ო­თე­კით შე­იძ­ლე­ბა

ნა­თე­ლა ხა­რა­ზი:

„მა­მია ხა­რა­ზის ბიბ­ლი­ო­თე­კა უნი­კა­ლუ­რია და მისი ანა­ლო­გი ქვე­ყა­ნა­ში (არც ფარ­გლებს გა­რეთ) არ არის. მამა ხში­რად აწყობ­და გა­მო­ფე­ნებს რო­გორც სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ისე მის ფარ­გლებს გა­რეთ. ის ესე­ნი­ნის სა­ზო­გა­დო­ე­ბა „რა­დუ­ნი­ცას“ აქ­ტი­უ­რი წევ­რიც იყო, რი­თაც ძა­ლი­ან ამა­ყობ­და. ესე­ნი­ნის სი­ცო­ცხლე­ში გა­მო­ცე­მუ­ლი იყო სულ 29 წიგ­ნი და მას ჰქონ­და 26. მა­მის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ, მე და დედა ვუვ­ლი­დით და ვაგ­რძლებ­დით კულ­ტუ­რულ საქ­მი­ა­ნო­ბას, ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში ლი­ტე­რა­ტუ­რულ სა­ღა­მო­ებს ვა­წყობ­დით. ოტია იო­სე­ლი­ა­ნი ჩემი მე­გო­ბა­რი იყო და ხში­რად სტუმ­რობ­და ჩვენს ბიბ­ლი­ო­თე­კას მწერ­ლებ­თან ერ­თად. სამი წლის წინ, დე­დას გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ ეს ყვე­ლა­ფე­რი შე­წყდა.

ჩემი მშობ­ლე­ბი დიდ მნიშ­ვნე­ლო­ბას ანი­ჭებ­დნენ გა­ნათ­ლე­ბას, წიგ­ნი­ე­რე­ბას და სწო­რედ ამან გა­ნა­პი­რო­ბა სა­ო­ჯა­ხო ბიბ­ლი­ო­თე­კის შექ­მნის იდეა-გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა. რო­გორც მამა ამ­ბობ­და, მას არ და­უ­წყია ეს საქ­მე, სამი თა­ო­ბა აგ­რო­ვებ­და ამ წიგ­ნებს. მისი ბა­ბუა ეროვ­ნუ­ლი გმი­რი იყო და მისი და­წყე­ბუ­ლი საქ­მის გაგ­რძე­ლე­ბა მა­მამ ითა­ვა. ჩემი მშობ­ლე­ბის ლო­მის წი­ლია ამ უნი­კა­ლუ­რი ბიბ­ლი­ო­თე­კის აქამ­დე მო­ტა­ნა­ში. დედა პო­ლო­ნე­ლი იყო, პე­და­გო­გი, ლო­მო­ნო­სო­ვი ჰქონ­და დამ­თავ­რე­ბუ­ლი. მა­მას­თვის ამ საქ­მი­ა­ნო­ბის სა­ბო­ლოო მი­ზა­ნი იყო სა­ქარ­თვე­ლო­ში, კერ­ძოდ, ქო­ბუ­ლეთ­ში ისე­თი ცენ­ტრის შექ­მნა, რო­მე­ლიც წიგ­ნით და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ ადა­მი­ა­ნებს სა­შუ­ა­ლე­ბას მის­ცემ­და მსოფ­ლიო ლი­ტე­რა­ტუ­რის უნი­კა­ლურ ქმნი­ლე­ბებს ზი­ა­რე­ბოდ­ნენ. მათ შო­რის ბევ­რია ავ­ტორ­თა სი­ცო­ცხლე­ში გა­მო­ცე­მუ­ლი ნი­მუ­შე­ბი - მარი ბრო­სეს „სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ის“ ორ­ტო­მე­უ­ლი, პუშ­კი­ნის, გუ­მი­ლი­ო­ვის, ესე­ნი­ნის, ანა ახ­მა­ტო­ვას - ე.წ. ვერ­ცხლის სა­უ­კუ­ნის ცნო­ბილ შე­მოქ­მედ­თა ნა­მუ­შევ­რე­ბი. გარ­და ამი­სა, ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში არის ისე­თი უნი­კა­ლუ­რი გა­მო­ცე­მე­ბი, რო­გო­რი­ცაა „ვე­ფხის­ტყა­ო­სა­ნი“ (პირ­ვე­ლი გა­მო­ცე­მა), ვახ­ტანგ VI-ს სტამ­ბა­ში 1713 წელს და­ბეჭ­დი­ლი „კურ­თხე­ვა­ნი“, რო­მა­ნო­ვე­ბის სა­მე­ფო გვა­რის მი­მო­წე­რე­ბი და ბევ­რი სხვა...

სა­ქარ­თვე­ლოს მი­ნის­ტრთა კა­ბი­ნე­ტის 1994 წლის 16 მარ­ტის დად­გე­ნი­ლე­ბით, მა­მას ქო­ბუ­ლეთ­ში, და­ვით აღ­მა­შე­ნებ­ლის 112-ში მდე­ბა­რე სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი კორ­პუ­სის თავ­ზე, მთელს ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე ფარ­თი და­უ­კა­ნონ­და ბიბ­ლი­ო­თე­კა-წიგნ­სა­ცა­ვის მო­სა­წყო­ბად. ბიბ­ლი­ო­თე­კა სა­ლო­ნურ სტილ­შია გა­კე­თე­ბუ­ლი, სა­დაც წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში უამ­რა­ვი სა­ღა­მოა ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი, ბიბ­ლი­ო­თე­კას უამ­რა­ვი ოფი­ცი­ა­ლუ­რი, თუ არა­ო­ფი­ცი­ა­ლუ­რი სტუ­მა­რი ჰყავ­და - იმარ­თე­ბო­და შეხ­ვედ­რე­ბი ცნო­ბილ მწერ­ლებ­თან, ხე­ლოვ­ნე­ბის მუ­შა­კებ­თან და სა­ზო­გა­დო მოღ­ვა­წე­ებ­თან.

1996 წელს მამა გარ­და­იც­ვა­ლა. ზუს­ტად იმ პე­რი­ოდ­ში მას ას­ლან აბა­ში­ძეს­თან ჰქონ­და და­პი­რის­პი­რე­ბა, რის შე­დე­გა­დაც მა­მას გული გა­უს­კდა და სულ ახალ­გაზ­რდა და­მე­ღუ­პა, მა­მას სი­ცო­ცხლე წიგ­ნებს შე­ე­წი­რა. მისი ხსოვ­ნის უკ­ვდავ­ყო­ფა მხო­ლოდ ამ ბიბ­ლი­ო­თე­კით შე­იძ­ლე­ბა, მეტი არაფ­რით, ვი­ნა­ი­დან ის ვერც აკა­დე­მი­კო­სი გახ­და, ვერც მწე­რალ­თა კავ­ში­რის წევ­რი, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მა­მას გა­და­სა­რე­ვი ნაშ­რო­მე­ბი აქვს, ძა­ლი­ან თავ­მდა­ბა­ლი კაცი იყო... მა­მას გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ, მე და დე­დამ გა­ვაგ­რძე­ლეთ ბიბ­ლი­ო­თე­კის აქ­ტი­უ­რი ცხოვ­რე­ბა, შეხ­ვედ­რე­ბი, სა­ღა­მო­ე­ბი... ჩვე­ნი ბიბ­ლი­ო­თე­კი­სად­მი ინ­ტე­რე­სი გა­მო­ხა­ტა მსოფ­ლიო პატ­რი­არ­ქმა ირი­ნე­უს­მა, რო­მე­ლიც 1997 წელს გვეწ­ვია, 2005 წელს კი უწ­მინ­დე­სი და უნე­ტა­რე­სი ილია მე­ო­რე. მა­მია ხა­რა­ზის ბიბ­ლი­ო­თე­კა ათე­უ­ლი წლის მან­ძილ­ზე ატა­რებ­და კულ­ტუ­რუ­ლი ცენ­ტრის წო­დე­ბას, რო­მელ­საც თა­ვი­სი წვლი­ლი შეჰ­ქონ­და რო­გორც აჭა­რის, ისე მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს ყო­ველ­დღი­ურ სუ­ლი­ერ ცხოვ­რე­ბა­ში. მი­უ­ხე­და­ვად ჩვე­ნი მრა­ვალ­გზის მცდე­ლო­ბი­სა, არ იქნა და ბიბ­ლი­ო­თე­კას იუ­რი­დი­უ­ლი სტა­ტუ­სი არ მი­ე­ნი­ჭა, სამ­წუ­ხა­როდ, ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ჩემ­თვის გა­ურ­კვე­ვე­ლი მი­ზე­ზე­ბის გამო, ყო­ველ­თვის უგუ­ლე­ბელ­ყოფ­და ჩემს თხოვ­ნას. მა­შინ­დე­ლი მა­ღალ­ჩი­ნოს­ნე­ბი და კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრე­ბი ყვე­ლა ნამ­ყო­ფია ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში, იქე­დან გა­დი­ოდ­ნენ და იხუ­რე­ბო­და თემა. ჩვენ ჩვენს საქ­მეს მა­ინც ვა­კე­თებ­დით...

ხუთი მემ­კვიდ­რე ვართ და რაც დედა გარ­და­იც­ვა­ლა, მას შემ­დეგ, ჩვენს შო­რის ურ­თი­ერ­თო­ბა და­ი­ძა­ბა, რაც ხელს უშ­ლის კულ­ტუ­რუ­ლი ცენ­ტრის შექ­მნის შე­სა­ხებ ჩემი მშობ­ლე­ბის ოც­ნე­ბის რე­ა­ლი­ზა­ცი­ას. ყვე­ლა შვილ­მა ვი­ცო­დით, რომ ბიბ­ლი­ო­თე­კას თა­ვი­სი დატ­ვირ­თვა ჰქონ­და, ის მა­მის სა­ხე­ლის უკ­ვდავ­სა­ყო­ფად იყო და ყვე­ლა შემ­თხვე­ვა­ში, იუ­რი­დი­უ­ლი სტა­ტუ­სი უნდა ჰქო­ნო­და. ყვე­ლა­ნი ამა­ზე ვი­ყა­ვით შე­თან­ხმე­ბუ­ლი, ხუთი დედ­მა­მიშ­ვი­ლი­დან ორნი დავ­რჩით, ვი­საც ამ ძვი­რა­დღი­რე­ბუ­ლი და უნი­კა­ლუ­რი წიგ­ნე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა გვინ­და. ძმა მყავს მოს­კოვ­ში, რო­მე­ლიც ეტყო­ბა, აქე­დან წა­ღე­ბულ წიგ­ნებს ჩუ­მად ყი­დის და შე­მო­სა­ვალს პა­ტა­რა ძმას და დას უნა­წი­ლებს. არც ერთ ძმას სამ­სა­ხუ­რი არ აქვს და მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ერთი ძმის შვი­ლე­ბი ამე­რი­კა­ში სწავ­ლო­ბენ, მე­ო­რე ძმამ კი ხუთ­სარ­თუ­ლი­ა­ნი სას­ტუმ­რო აა­შე­ნა ქო­ბუ­ლეთ­ში.

რო­გორც ჩანს, მათ თაღ­ლი­თუ­რი სქე­მა შე­ი­მუ­შა­ვეს და ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ეს ბიბ­ლი­ო­თე­კა „სა­ქარ­თვე­ლოს ბან­კში“ აღ­მოჩ­ნდა ჩა­დე­ბუ­ლი და ერ­თპი­როვ­ნუ­ლად გა­ფორ­მე­ბუ­ლი პა­ტა­რა ძმის სა­ხელ­ზე. მივ­მარ­თე ად­ვო­კატს და და­ვა­ყა­და­ღეთ ბიბ­ლი­ო­თე­კა, ამის შემ­დეგ და­ვი­წყე წიგ­ნე­ბის აღ­წე­რა და, სამ­წუ­ხა­როდ, ბევ­რი აღ­მოჩ­ნდა და­კარ­გუ­ლი (გვაქვს ადრე გა­და­ღე­ბუ­ლი ვი­დე­ო­ე­ბი, სა­დაც ჩანს და­კარ­გუ­ლი წიგ­ნე­ბის სა­ცავ­ში არ­სე­ბო­ბა).

პრო­კუ­რა­ტუ­რას მივ­მარ­თე და მოხ­და საკ­ვირ­ვე­ლე­ბა - 2 აგ­ვის­ტოს შე­ვი­ტა­ნე გან­ცხა­დე­ბა და ამის შემ­დეგ, 28 აგ­ვის­ტოს მოქ­მე­დი პრო­კუ­რო­რე­ბი ჩვენს ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში სხე­დან და მა­რი­ა­მო­ბას აღ­ნიშ­ნა­ვენ, ქე­ი­ფო­ბენ, თან ფო­ტო­ებს სოცქსელ­ში ათავ­სე­ბენ. მამა ამის უფ­ლე­ბას ვის მის­ცემ­და?.. ახლა მი­თხა­რით, სა­მარ­თალს სად ვნა­ხავ? სა­აღ­სრუ­ლებ­ლო ბი­უ­როს ვთხო­ვე დახ­მა­რე­ბა, მის ხელ­მძღვა­ნელს, კა­ხი­აშ­ვილს გა­ვე­სა­უბ­რე, 10 თა­ნამ­შრო­მე­ლი გა­მო­მა­ყო­ლა და მი­ვე­დით ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში. პირ­ვე­ლი­ვე დღეს, ძმამ პო­ლი­ცია და­მა­ყე­ნა თავ­ზე, რა­ღაც გან­რი­დე­ბა შე­თი­თხნა და ბიბ­ლი­ო­თე­კი­დან გა­მიყ­ვა­ნეს. ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში დარ­ჩა ჩემი და, შვი­ლი და მე­უღ­ლე. ჩემ­მა ძმამ ბი­უ­როს ხელ­მძღვა­ნელს მათ­თან ერ­თად უთხრა, 5000 უნი­კა­ლუ­რი წიგ­ნი გა­და­მა­ლუ­ლი მაქვს ბიბ­ლი­ო­თე­კი­დან და სა­ნამ თქვენ აღ­წე­რას და­ამ­თავ­რებთ, მათ უკან მო­ვი­ტა­ნო. ვიცი, ძა­ლი­ან ბევ­რი წიგ­ნია გა­და­მა­ლუ­ლი და ელო­დე­ბა სი­ტუ­ა­ცი­ის ჩა­წყნა­რე­ბას, რომ სა­ზღვარს გა­რეთ გა­ვი­დეს. ეს და­ნა­შა­უ­ლია, უნი­კა­ლუ­რი წიგ­ნე­ბის გა­ტა­ნა სა­ზღვარ­ზე კონ­ტრა­ბან­დის გზით, არა­ნა­ი­რად არ შე­იძ­ლე­ბა, ეს არც კერ­ძო პირს შე­უძ­ლია, თუ გინ­და, მემ­კვიდ­რე იყა­ვი, ის შენ არ გე­კუთ­ვნის, ის ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში უნდა იყოს. ყვე­ლამ ვი­ცით, რომ ეს კა­ნო­ნი­თაა აკ­რძა­ლუ­ლი. სამი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ბევრ ცნო­ბილ ადა­მი­ანს შევ­ხვდი, პრო­კუ­რა­ტუ­რას ვთხო­ვე, ეს საქ­მე კონ­ტროლ­ზე აეყ­ვა­ნა, მაგ­რამ არა­ფე­რი გა­მო­მი­ვი­და. ამა­სო­ბა­ში ამ საქ­მემ 4 პრო­კუ­რო­რი გა­მო­იც­ვა­ლა. ჩემს ძმას ბრა­ლი აქვს წა­ყე­ნე­ბუ­ლი თაღ­ლი­თო­ბის მუხ­ლით, არც სა­სა­მარ­თლო პრო­ცესს მას­წრე­ბენ, საქ­მე იწე­ლე­ბა და ამა­სო­ბა­ში ბევ­რი სი­ყალ­ბეა ჩა­დე­ნი­ლი. ჩემი ძმა თავ­დებ­შია გა­მოშ­ვე­ბუ­ლი და აძ­ლე­ვენ იმის სა­შუ­ა­ლე­ბას, მე­ზობ­ლებ­ში ირ­ბი­ნოს და საქ­მე ჩა­ა­წყოს. ვფიქ­რობ, ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რე­ბის­თვის ვიწ­რო მერ­კან­ტი­ლუ­რი სურ­ვი­ლე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, ვიდ­რე ამ სა­გან­ძუ­რის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა. დღემ­დე არა­ვინ და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლა იმით, რა წიგ­ნე­ბია გა­ყი­დუ­ლი და რა - გა­სა­ყი­დად გამ­ზა­დე­ბუ­ლი, ვფიქ­რობ, ისი­ნი ამ თაღ­ლი­თებ­თან ერ­თად ით­ბო­ბენ ხელს, ამა­ში დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ.

თეა წუ­ლუ­კი­ანს მივ­წე­რე წე­რი­ლი, ყვე­ლა­ფე­რი ავუხ­სე­ნი და ვთხო­ვე, ბიბ­ლი­ო­თე­კის­თვის იუ­რი­დი­უ­ლი სტა­ტუ­სის მი­ნი­ჭე­ბით დაგ­ვეც­ვა და გა­დაგ­ვერ­ჩი­ნა ბიბ­ლი­ო­თე­კა-წიგნ­სა­ცა­ვი, რო­მე­ლიც თაღ­ლი­თუ­რი გზით ერ­თპი­როვ­ნუ­ლად მი­ით­ვი­სა და გა­ი­ფორ­მა ჩემ­მა ძმამ - გი­ორ­გი ხა­რაზ­მა და ეს ფარ­თო­ბი, რო­გორც სხვე­ნი, ისე ჩადო ბან­კში დიდი თან­ხის სა­ნაც­ვლოდ. სამ­წუ­ხა­როდ, ის მარ­ტო არ არის და მას მე­ო­რე ძმაც ეხ­მა­რე­ბა. ძმას პრო­კუ­რა­ტუ­რამ წა­უ­ყე­ნა ბრა­ლი, მაგ­რამ არა ბიბ­ლი­ო­თე­კას­თან და წიგ­ნებ­თან, არა­მედ ფარ­თთან და­კავ­ში­რე­ბით. ამა­სო­ბა­ში, ბიბ­ლი­ო­თე­კი­დან ბევ­რი წიგ­ნი გაქ­რა. მარ­თა­ლია, მი­ვაღ­წი­ეთ იმას, რომ ბიბ­ლი­ო­თე­კა-წიგნ­სა­ცა­ვი და­ყა­და­ღე­ბუ­ლი­ყო, მაგ­რამ აჭა­რის პრო­კუ­რა­ტუ­რის გა­უ­გე­ბა­რი პო­ზი­ცი­ის გამო, შე­დე­გი არა და არ დად­გა. არა­ფე­რი კეთ­დე­ბა იმის­თვის, რომ გა­ირ­კვეს გამ­ქრა­ლი წიგ­ნე­ბის ბედი.

ჩემ­თვის არა­ფერს ვი­თხოვ, ჩემი და ჩემი დის სურ­ვი­ლია, რომ ბიბ­ლი­ო­თე­კას მი­ე­ნი­ჭოს შე­სა­ბა­მი­სი იუ­რი­დი­უ­ლი სტა­ტუ­სი და ჩემი მშობ­ლე­ბის და­ნა­ტო­ვა­რი ერის სუ­ლი­ე­რი სა­გან­ძუ­რი ქვე­ყა­ნას მოხ­მარ­დეს. მა­ინც ვი­ტო­ვებ იმედს, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა და პრო­კუ­რა­ტუ­რა ბიბ­ლი­ო­თე­კის ბე­დით და­ინ­ტე­რეს­დე­ბა, საქ­მის გა­მო­ძი­ე­ბა ობი­ექ­ტუ­რად დას­რულ­დე­ბა და მა­მია ხა­რა­ზის და­ნა­ტო­ვა­რი კუ­თხი­სა და ხალ­ხის სარ­გებ­ლო­ბა­ში დარ­ჩე­ბა. მეტი რა ვთქვა, მე მარ­თლა არა­ფე­რი მინ­და ჩემ­თვის. მე ვერ შევ­დი­ვარ მა­მის ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში და იქ პრო­კუ­რო­რე­ბი ქე­ი­ფო­ბენ?!

ვერ წარ­მო­იდ­გენთ, იქ რა შრო­მაა ჩა­დე­ბუ­ლი. ესაა სა­მარ­თა­ლი? დღეს იქ არა­ნა­ი­რი სა­ღა­მო აღარ ტარ­დე­ბა, სხე­დან და ქე­ი­ფო­ბენ. ირაკ­ლი კო­ბა­ხი­ძის მშობ­ლე­ბიც არი­ან ნამ­ყო­ფი ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში, გი­ორ­გი კო­ბა­ხი­ძეს პუშ­კი­ნი აქვს ნა­თარ­გმნი და დე­დას აჩუ­ქა, ისიც ჩვენს ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში ინა­ხე­ბა. დე­დას პუშ­კი­ნი ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და, პო­ე­ტის სი­ცო­ცხლე­ში გა­მოშ­ვე­ბუ­ლი 12 წიგ­ნი გვქონ­და და დღეს არც ერთი აღა­რაა ად­გილ­ზე. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, როცა საქ­მეს ჩა­ფარ­ცხა­ვენ, მათ საკ­მა­ოდ სო­ლი­დურ ფა­სად გა­ი­ტა­ნენ სა­ზღვრებს გა­რეთ. ირაკ­ლი კო­ბა­ხი­ძე­საც მივ­წე­რე, ჩა­ვა­ბა­რე გან­ცხა­დე­ბა, „ოც­ნე­ბი­დან“ ჯერ არა­ფე­რი ის­მის. ერ­თმა პრო­კუ­რორ­მა, რო­მე­ლიც ჩემი ძმის მე­გო­ბა­რია, პი­რა­დად მი­თხრა, გი­ორ­გის ყო­ველ­თვის და­ვეხ­მა­რე­ბიო. ეს რომ მა­მის სა­ხელს და ამ­ხე­ლა სა­გან­ძურს არ ეხე­ბო­დეს, ნამ­დვი­ლად არ მა­ინ­ტე­რე­სებს არა­ფე­რი. ვერ წარ­მო­იდ­გენთ, რა სიმ­წრი­თაა ყვე­ლა­ფე­რი ნა­კო­წი­წე­ბი და უნდა გა­ნი­ავ­დეს? ეროვ­ნუ­ლი სუ­ლი­ე­რი სა­გან­ძუ­რი რომ არ გაქ­რეს, მე უნდა ვიბ­რძო­დე ამის­თვის, თუ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა? მამა 59 წლის იყო, როცა გული გა­უს­კდა პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში, ამ წიგ­ნებ­სა და ბიბ­ლი­ო­თე­კას შე­ე­წი­რა და ასე­თი კა­ცის და­ნა­ტო­ვარ ბიბ­ლი­ო­თე­კას შვი­ლე­ბი ასე რომ მო­ექ­ცე­ვი­ან, რა უნდა ვთქვა? ვერ წარ­მო­მედ­გი­ნა, რო­მე­ლი­მე შვი­ლი ამას რომ გა­ბე­დავ­და... პრო­კუ­რა­ტუ­რა თუ მო­ინ­დო­მებს, 5 წუთ­ში იპო­ვის ამ წიგ­ნებს და ყვე­ლა­ფერს თა­ვის ად­გი­ლას და­დებს, მაგ­რამ ზუს­ტად ვიცი, რა­ღაც შე­თან­ხმე­ბა, თუ გა­რი­გე­ბაა მათ შო­რის. და­მეხ­მა­რეთ, გთხოვთ!“

AMBEBI.GE კულ­ტუ­რის, სპორ­ტი­სა ახალ­გაზ­რდო­ბის სა­მი­ნის­ტროს და­უ­კავ­შირ­და, რო­მელ­მაც მა­მია ხა­რა­ზის ბიბ­ლი­ო­თე­კა-წიგნ­სა­ცა­ვის იუ­რი­დი­უ­ლი სტა­ტუ­სის მი­ნი­ჭე­ბის შე­სა­ხებ მემ­კვიდ­რის მო­თხოვ­ნის სა­პა­სუ­ხოდ გვი­თხრა, რომ „კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრომ იცის ამ პრობ­ლე­მის შე­სა­ხებ. ჩვენ­თვის ცნო­ბი­ლია, რომ მემ­კვიდ­რე­ებს შო­რის დავა მიმ­დი­ნა­რე­ობს, რაც არ­თუ­ლებს მა­მია ხა­რა­ზის ბიბ­ლი­ო­თე­კის აყ­ვა­ნას სა­ხელ­მწი­ფოს მზრუნ­ვე­ლო­ბის ქვეშ“.