პოლიტიკა
მსოფლიო
სამართალი
მოზაიკა
კონფლიქტები
საზოგადოება
მეცნიერება
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
სამხედრო
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... როგორ შეუნახავს მედალიონი, როგორ სდომებია შინ დაბრუნება" - მეორე მსოფლიო ომში დაკარგული ქართველების ახალი სია ქერჩიდან
"ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... როგორ შეუნახავს მედალიონი, როგორ სდომებია შინ დაბრუნება" - მეორე მსოფლიო ომში დაკარგული ქართველების ახალი სია ქერჩიდან

ხან­მოკ­ლე პა­უ­ზის შემ­დეგ, AMBEBI.GE გა­ნაგ­რძობს მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომში უგზო-უკვლოდ და­კარ­გუ­ლი ქარ­თვე­ლე­ბის შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცი­ის მო­ძი­ე­ბა­სა და გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბას. ახ­ლა­ხან ქერ­ჩის სა­ძი­ე­ბო კო­მი­სი­ის წევ­რი სუ­სა­ნა კი­რა­კო­ზი­ა­ნი დაგ­ვი­კავ­შირ­და, რო­მელ­მაც იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის გვარ-სა­ხე­ლე­ბი მოგ­ვა­წო­და, რომ­ლე­ბიც დღემ­დე უგზო-უკვლოდ და­კარ­გუ­ლად მი­იჩ­ნე­ოდ­ნენ.

"რამ­დე­ნი­მე დღის წინ, ქერჩში გა­თხრე­ბის დროს აღ­მო­ვა­ჩი­ნე მე­და­ლი­ო­ნი, რომ­ლის შე­სა­ხებ მო­ნა­ცე­მე­ბი ქერ­ჩის კო­მი­სი­ის ხელ­მძღვა­ნელ­მა, ნა­ტა­ლია ძი­უ­ბამ მო­მა­წო­და... ამ­დე­ნი ხა­ნია ჩარ­თუ­ლი ვარ ამ საქ­მე­ში და ასე­თი რამ ძა­ლი­ან იშ­ვი­ა­თია - ცრემ­ლებს ვერ ვი­კა­ვებ­დი... რო­გორ სკრუ­პუ­ლო­ზუ­ლად, ყუ­რა­დღე­ბით შე­უ­ნა­ხავს მე­და­ლი­ო­ნი. რო­გორ გუ­ლით სდო­მე­ბია შინ დაბ­რუ­ნე­ბა. ძა­ლი­ან დიდი იმე­დი მაქვს, ახ­ლობ­ლე­ბი გა­მო­უჩ­ნდე­ბი­ან და მის ნეშტს სამ­შობ­ლო­ში და­აბ­რუ­ნე­ბენ...

"მისი მო­ნა­ცე­მე­ბი ასე­თია - ივა­ნე პორ­ფი­რეს ძე ბე­რი­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1914 წელს, სა­ქარ­თვე­ლოს სსრ, ჩო­ხა­ტა­უ­რის რა­ი­ო­ნის სო­ფე­ლი ია­ნე­უ­ლი. სახ­ლის მი­სა­მარ­თი; თბი­ლი­სი, და­სავ­ლე­თის ქუჩა, #13, მე­უღ­ლე ქეთო ბე­რი­ძე (კვი­ცა­რი­ძე). გა­იწ­ვი­ეს ლე­ნი­ნის რა­ი­ო­ნი­დან. და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია, ქერჩში, ყი­რი­მის სა­ზღვარ­თან. მისი ვი­ნა­ო­ბის იდენ­ტი­ფი­ცი­რე­ბა მოხ­და მე­და­ლი­ო­ნის მი­ხედ­ვით. მისი ნეშ­ტის გა­დას­ვე­ნე­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლია, რაც ასე­ვე ძა­ლი­ან იშ­ვი­ა­თია" - ამ­ბობს სუ­სა­ნა კი­რა­კო­ზი­ა­ნი.

ის ასე­ვე იმ­ყო­ფე­ბა ნო­ვო­რო­სი­ის­კში, სა­დაც აღ­მო­ა­ჩი­ნა იმ ქარ­თვე­ლე­ბის გვარ-სა­ხე­ლე­ბი, რო­მელ­თა შე­სა­ხე­ბაც ოჯა­ხებ­სა და ახ­ლობ­ლებს აქამ­დე ერთი ინ­ფორ­მა­ცია ჰქონ­დათ - "და­კარ­გუ­ლია უგზო-უკვლოდ!"

არა­და, ზოგი მათ­გა­ნი, თუ სა­ი­დუმ­ლო არ­ქი­ვებს ან ტყვე­თა ბა­ნა­კებ­ში და­ხუ­რულ ინ­ფორ­მა­ცი­ებს არ ჩავ­თვლით, რუ­სე­თის ან სხვა პოსტსაბ­ჭო­თა ქა­ლა­ქე­ბის სა­ერ­თო სა­საფ­ლა­ო­ებ­ზე იყო დაკ­რძა­ლუ­ლი, ზედ წარ­წე­რით. თუმ­ცა, ოჯა­ხებს ამის შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცია არ ჰქონ­დათ.

"უამ­რა­ვი ქარ­თვე­ლის გვარ-სა­ხელს გა­და­ვა­წყდი და­ფებ­ზე და ამო­ვი­წე­რე. ვიცი, რომ ისი­ნი დღემ­დე უგზო-უკვლოდ და­კარ­გუ­ლად ით­ვლე­ბი­ან" - ამ­ბობს ქერ­ჩის კო­მი­სი­ის წევ­რი ჩვენ­თან სა­უ­ბარ­ში.

მკი­თხველს ვთა­ვა­ზობთ მათ გვარ-სა­ხე­ლებს და აქვე აღ­ვნიშ­ნავთ, რომ მათი ნეშ­ტის გა­დას­ვე­ნე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლია, რად­გან სა­ერ­თო საფ­ლა­ვი ჰქონ­დათ.

მი­ხე­ილ ივა­ნეს ძე ჩეხ­ნოშ­ვი­ლი (ან ჭეხ­ნოშ­ვი­ლი), და­ბა­დე­ბუ­ლი 1913 წელს, ხო­დის­ტოვ­კის ჩიხ­ში, #10. პრო­ფე­სი­ით მძღო­ლი. შემ­დე­გი მი­სა­მარ­თი, 21 ბა­ქო­ე­ლი კო­მის­რის ქუჩა, მე­უღ­ლე - გე­ნია ავა­კუ­მის ასუ­ლი. და­ი­ღუ­პა ომში.

თე­ო­დო­რე პარ­მე­ნის ძე მამ­ფო­რია, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1893 წელს, წუ­ლუ­კი­ძის (ხონი) რა­ი­ონ­ში, ენ­გელ­სის ქუჩა #5, და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 18 ივ­ლისს ნო­ვო­რი­სი­ის­კში. მე­უღ­ლე - სო­ფია გი­ორ­გის ასუ­ლი.

ევ­გე­ნის პავ­ლეს ძე ყე­ლაშ­ვი­ლი (ან ხე­ლაშ­ვი­ლი), და­ბა­დე­ბუ­ლი 1911 წელს ხა­რა­გა­უ­ლის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ხევ­ში. გვარ­დი­ის სერ­ჟან­ტი. მსა­ხუ­რობ­და 55 შტაბ­ში.

სტე­ფა­ნე ვახ­ტან­გის ძე ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლი, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1909 წელს წელს, ხა­შურ­ში, ბე­რი­ას ქუ­ჩის #9-ში, მე­უღ­ლე - ნინა ვლა­დი­მი­რის ძე ბუხ­ნი­კაშ­ვი­ლი, გო­რის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ხელ­თუ­ბა­ნი­დან.

კონ­სტა­ტი­ნე ეგ­ნა­ტეს ძე ბა­კუ­რა­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1898 წელს, სო­ხუმ­ში. ბა­ტა­რე­ის და­სახ­ლე­ბა, # 198. მე­უღ­ლე - იუ­ლია სე­მი­ო­ნო­ვა.

იაშა ან­ტო­ნის ძე აბუ­ლა­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1918 წელს, ქუ­თა­ის­ში, სო­ფელ კუ­ახ­რი­ში. 1938 წლი­დან იყო, უმ­ცრო­სი სერ­ჟან­ტი, ნა­წი­ლის მე­თა­უ­რი. და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 17 სექ­ტემ­ბერს.

რა­შიდ ვახ­რი­მა­ნის ძე პეტ­რა­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1912 წელს, ბა­თუმ­ში, ხუ­ლოს ქუჩა # 7. მე­უღ­ლე ბა­ბი­ლი­კა ივა­ნეს ასუ­ლი. და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 27 სექ­ტემ­ბერს.

სე­მი­ონ სპი­რი­დო­ნის ძე ტუ­რძე­ლა­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1893 წელს. ამ­ბრო­ლა­უ­რის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ზნაკ­ვა­ში. მე­უღ­ლე ვა­ლენ­ტი­ნა ლუ­კას ასუ­ლი. და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 19 ივ­ლისს ომში მი­ღე­ბუ­ლი ჭრი­ლო­ბე­ბის შე­დე­გად.

მკითხველის კომენტარები / 41 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
არკადი ზარანდია
0

ბ-ნო ნუკრი, თქვენი ბიძა შაქრო ვლადიმერლს ძე ჯიჯეიშვილი , დაბ.1922 წ. 46-ე არმის 236-ე დივიზიის 814 პოლკის სერჟანტი მძიმედ დაიჭრა ხარკოვთან 29. 08. 43-ში გარდაიცვალა 30.08.43-ში. დაკრძალულია ხარკოვის ოლქის ზმიევსკის რ-ნ ხუტორ ზადონეცკში

ნანა
4

იქნებ ბაბუა იყოს სიაში სადმე ბებოსგან ვიცი ბერ

იქნებ ბაბუა იყოს თევდორე კვარაცხელია ბებოსგან ვიცი ბოლო წერილი 1945 წ ზამთრის პერიოდში მიიღო სამწუხაროდ თვე არ მახსოვს 

 

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
კადრები: რა ხდებოდა 2 ძლიერი მიწისძვრის დროს მიანმარში? - დაღუპულთა რაოდენობა 1 000-ს გასცდა
ავტორი:

"ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... როგორ შეუნახავს მედალიონი, როგორ სდომებია შინ დაბრუნება" - მეორე მსოფლიო ომში დაკარგული ქართველების ახალი სია ქერჩიდან

"ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... როგორ შეუნახავს მედალიონი, როგორ სდომებია შინ დაბრუნება" - მეორე მსოფლიო ომში დაკარგული ქართველების ახალი სია ქერჩიდან

ხანმოკლე პაუზის შემდეგ, AMBEBI.GE განაგრძობს მეორე მსოფლიო ომში უგზო-უკვლოდ დაკარგული ქართველების შესახებ ინფორმაციის მოძიებასა და გამოქვეყნებას. ახლახან ქერჩის საძიებო კომისიის წევრი სუსანა კირაკოზიანი დაგვიკავშირდა, რომელმაც იმ ადამიანების გვარ-სახელები მოგვაწოდა, რომლებიც დღემდე უგზო-უკვლოდ დაკარგულად მიიჩნეოდნენ.

"რამდენიმე დღის წინ, ქერჩში გათხრების დროს აღმოვაჩინე მედალიონი, რომლის შესახებ მონაცემები ქერჩის კომისიის ხელმძღვანელმა, ნატალია ძიუბამ მომაწოდა... ამდენი ხანია ჩართული ვარ ამ საქმეში და ასეთი რამ ძალიან იშვიათია - ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... როგორ სკრუპულოზულად, ყურადღებით შეუნახავს მედალიონი. როგორ გულით სდომებია შინ დაბრუნება. ძალიან დიდი იმედი მაქვს, ახლობლები გამოუჩნდებიან და მის ნეშტს სამშობლოში დააბრუნებენ...

"მისი მონაცემები ასეთია - ივანე პორფირეს ძე ბერიძე, დაბადებული 1914 წელს, საქართველოს სსრ, ჩოხატაურის რაიონის სოფელი იანეული. სახლის მისამართი; თბილისი, დასავლეთის ქუჩა, #13, მეუღლე ქეთო ბერიძე (კვიცარიძე). გაიწვიეს ლენინის რაიონიდან. დასაფლავებულია, ქერჩში, ყირიმის საზღვართან. მისი ვინაობის იდენტიფიცირება მოხდა მედალიონის მიხედვით. მისი ნეშტის გადასვენება შესაძლებელია, რაც ასევე ძალიან იშვიათია" - ამბობს სუსანა კირაკოზიანი.

ის ასევე იმყოფება ნოვოროსიისკში, სადაც აღმოაჩინა იმ ქართველების გვარ-სახელები, რომელთა შესახებაც ოჯახებსა და ახლობლებს აქამდე ერთი ინფორმაცია ჰქონდათ - "დაკარგულია უგზო-უკვლოდ!"

არადა, ზოგი მათგანი, თუ საიდუმლო არქივებს ან ტყვეთა ბანაკებში დახურულ ინფორმაციებს არ ჩავთვლით, რუსეთის ან სხვა პოსტსაბჭოთა ქალაქების საერთო სასაფლაოებზე იყო დაკრძალული, ზედ წარწერით. თუმცა, ოჯახებს ამის შესახებ ინფორმაცია არ ჰქონდათ.

"უამრავი ქართველის გვარ-სახელს გადავაწყდი დაფებზე და ამოვიწერე. ვიცი, რომ ისინი დღემდე უგზო-უკვლოდ დაკარგულად ითვლებიან" - ამბობს ქერჩის კომისიის წევრი ჩვენთან საუბარში.

მკითხველს ვთავაზობთ მათ გვარ-სახელებს და აქვე აღვნიშნავთ, რომ მათი ნეშტის გადასვენება შეუძლებელია, რადგან საერთო საფლავი ჰქონდათ.

მიხეილ ივანეს ძე ჩეხნოშვილი (ან ჭეხნოშვილი), დაბადებული 1913 წელს, ხოდისტოვკის ჩიხში, #10. პროფესიით მძღოლი. შემდეგი მისამართი, 21 ბაქოელი კომისრის ქუჩა, მეუღლე - გენია ავაკუმის ასული. დაიღუპა ომში.

თეოდორე პარმენის ძე მამფორია, დაბადებული 1893 წელს, წულუკიძის (ხონი) რაიონში, ენგელსის ქუჩა #5, დაიღუპა 1943 წლის 18 ივლისს ნოვორისიისკში. მეუღლე - სოფია გიორგის ასული.

ევგენის პავლეს ძე ყელაშვილი (ან ხელაშვილი), დაბადებული 1911 წელს ხარაგაულის რაიონის სოფელ ხევში. გვარდიის სერჟანტი. მსახურობდა 55 შტაბში.

სტეფანე ვახტანგის ძე ჯავახიშვილი, დაბადებული 1909 წელს წელს, ხაშურში, ბერიას ქუჩის #9-ში, მეუღლე - ნინა ვლადიმირის ძე ბუხნიკაშვილი, გორის რაიონის სოფელ ხელთუბანიდან.

კონსტატინე ეგნატეს ძე ბაკურაძე, დაბადებული 1898 წელს, სოხუმში. ბატარეის დასახლება, # 198. მეუღლე - იულია სემიონოვა.

იაშა ანტონის ძე აბულაძე, დაბადებული 1918 წელს, ქუთაისში, სოფელ კუახრიში. 1938 წლიდან იყო, უმცროსი სერჟანტი, ნაწილის მეთაური. დაიღუპა 1943 წლის 17 სექტემბერს.

რაშიდ ვახრიმანის ძე პეტრაძე, დაბადებული 1912 წელს, ბათუმში, ხულოს ქუჩა # 7. მეუღლე ბაბილიკა ივანეს ასული. დაიღუპა 1943 წლის 27 სექტემბერს.

სემიონ სპირიდონის ძე ტურძელაძე, დაბადებული 1893 წელს. ამბროლაურის რაიონის სოფელ ზნაკვაში. მეუღლე ვალენტინა ლუკას ასული. დაიღუპა 1943 წლის 19 ივლისს ომში მიღებული ჭრილობების შედეგად.