როგორ აქციეს უწყინარი საჰაერო ბუშტები "ცეცხლოვან იარაღად" და რას უპირისპირებს მას ისრაელი?

ისრაელის ახალ მთავრობას პირველად მოუწია საპასუხო სარაკეტო დარტყმები მიეყენებინა ღაზას სექტორში მას შემდეგ, რაც პალესტინელებმა 15 ივნისს გაშვებული საჰაერო ბუშტებით 26 ხანძარი გამოიწვიეს ისრაელის ტერიტორიებზე. საჰაერო ბუშტი ვის არ გაუშვია ბავშვობაში, მაგრამ "ცეცხლოვანი ბუშტების" გაშვებით დღეს მოზრდილი არაბები არიან დაკავებულნი.

ისინი ჩვეულებრივ საჰაერო ბურთებს, რომლებიც მსუბუქი აირითაა გავსებული, ჰკიდებენ ცეცხლის გამჩენ, სითხიან მარტივ მოწყობილობას, დაელოდებიან, ქარი როდის დაუბერავს ისრაელის მიერ კონტროლირებადი ტერიტორიებისკენ და ჰაერში უშვებენ ამ "ცეცხლოვან ბუშტებს".

"ცეცხლოვანი ბუშტების" იდეა არახალია, ჯერ კიდევ მეორე მსოფლიო ომის დროს იაპონელები დიდ საჰაერო ბურთებს უშვებდნენ აღმოსავლეთი მიმართულებით, რომ მათ გადაეკვეთათ წყნარი ოკეანის თავზე საჰაერო სივრცე და მიეღწიათ ჩრდილო ამერიკის დასავლეთი სანაპიროსთვის, რათა იქ ტყის ხანძრები გამოეწვიათ.

გასული საუკუნის 50-60-იან წლებში აშშ-ის ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს სპეციალისტები სადაზვერვო ფოტორადიოაპარატურით აღჭურვილ აეროსტატებს უშვებდნენ დასავლეთ ევროპიდან აღმოსავლეთით, საბჭოთა კავშირის მიმართულებით. საჰაერო ნაკადების გადაადგილების მონაცემებზე დაყრდნობით, გაშვებული ამ სადაზვერვო აეროსტატების ნაწილი მართლაც კვეთდა საბჭოთა კავშირის უზარმაზარ ტერიტორიას და წყნარ ოკეანეში ეშვებოდა, სადაც მათ რადიოშუქურას ამოქმედების შემდეგ პოულობდნენ. საბჭოთა პერიოდში ასეთ აეროსტატებს საქართველოს თავზეც არაერთხელ გადაუფრენია. გააგრძელეთ კითხვა

• იხილეთ ასევე: "ცახალი" - რას წარმოადგენს არმია, რომელიც მუდმივ საბრძოლო მზადყოფნაშია