"შოუში გადამწყვეტი ბრძოლები იწყება" - რისთვის ემზადება "სამზარეულოს ომების" საუკეთესო ექვსეული და როგორია მათი გეგმები შოუს შემდეგ

„ფორმულას“ „სამზარეულოს ომებში“ კიდევ უფრო დაიძაბა მდგომარეობა. ექვსი წყვილი იბრძვის გამარჯვებისთვის, სადაც თითოეულს კრეატიულობა, ცოდნა, ბრძოლის ჟინი კიდევ უფრო სჭირდება, ვიდრე აქამდე. თუმცა როგორც არ უნდა წავიდეს საქმე, ისინი უკვე გამარჯვებულები არიან, რადგან ხუმრობა არ არის, ასეთ რთულ მარათონს გაუძლო და ამდენი კარგი კონკურსანტი უკან ჩამოიტოვო. მოკლედ, ერთმანეთს საუკეთესო ექვსეული შეეჯიბრება.

AMBEBI.GE კი ახლოს ორ წყვილს გაგაცნობთ. ქიზიყელ ძმებს - დიმიტრი და ომარ ბენაშვილებს და თორღვა გოგოჭურსა და ნიკოლოზ მჭედლიშვილს. დიმიტრი და ომარი პროფესიით მზარეულები არიან, ორივეს უყვარს თავისი საქმე და უკვე რამდენიმე წელია, თავიანთი პროფესიით მუშაობენ. დიმიტრი ამბობს, რომ ძალიან კარგი ხელი აქვს. „პირველ რიგში ვარ კრეატიული და ვფიქრობ, ეს პროექტი ჩემთვის აქამდე ნაოცნებარის მიღწევა იქნება - მეტის სწავლა შეიძლება,“ - აღნიშნავს ის.

ომარი:

- მომწონს ჩემი პროფესია, საქმეს გულით ვუდგები და ასევე ვაკეთებ თითოეულ კერძს. ეს პროექტი ჩემთვის წარმატების მომტანია, სადაც უკვე საკმაოდ კარგ შედეგს მივაღწიეთ, გარკვეულ საფეხურზე ავედით. ერთ-ერთი წარმატებული მზარეულები ვართ.

დიმიტრი:

- ჩვემთვის მთავარი მხოლოდ ბინის მოგება არ არის. როგორც გითხარით, დიდი გამოცდილება გვაქვს, ვართ კრეატიულები და ამიტომ, ვფიქრობთ, რომ ეს პროექტი ჩვენთვის პროფესიულად კიდევ მეტი წარმატების მომტანი იქნება. ამისთვის მოვედით შოუში. ამასთან, ძალიან გვიყვარს ქართული სამზარეულო. კარგად გამოგვდის გემოების შეხამება ისე, რომ ყველაფერი ერთმანეთთან ჰარმონიაში მოვიყვანოთ და თითოეული ჩვენი კერძი იყოს მრავალფეროვანი. ამიტომ არანაირი სიურპრიზის არ გვეშინია. საერთოდ კი, ქიზიყელები ვართ და ჩვენთვის შიში არანაირ წინააღმდეგობას არ წარმოადგენს, უკან არ ვიხევთ, ეს არ გვჩვევია. მხოლოდ წინ და წინ!

ომარი:

- სწორად ამბობს დიმიტრი, ასეა. ვფიქრობ, რომ მართლაც ყველანაირი გამოწვევისთვის მზად ვართ, რომ ბოლომდე დავიხარჯოთ და მაქსიმუმი დავდოთ.

- კონკურსანტებზე, ანუ თქვენს კონკურენტებზე რას გვეტყვით და საერთოდ, როგორი ურთიერთდამოკიდებულება გაქვთ შოუს მონაწილეებს?

დიმიტრი:

- ყველანი ერთად ვართ, ერთად ვაკეთებთ ყველაფერს და თითოეული ვიბრძვით. არავისთან არანაირი პრობლემა არ გვაქვს, პირიქით, ჩვენ შორის უფრო მეგობრული წრე შეიკრა. ყოველ ტურზე წყვილები გვეთიშება, რაზეც გული გვტკივა. არადა, კონკურსია - ბოლოს მხოლოდ ერთი წყვილი უნდა დარჩეს. ხომ ვამბობ, ყველა ერთად ვართ, მეგობრულად, ისე გვიყვარს ერთმანეთი, რომ ვერც კი ვგრძნობთ, რომ კონკურენტები ვართ. პროექტიდან წასული ადამიანებისთვის ხომ ძნელია გავარდნა და ჩვენთვისაც რთულია, ვინც გვტოვებს, მათთან დამშვიდობება. რაც შეეხება მათ, ვინც პროექტში დარჩნენ, ყველანი კარგები არიან, მომზადება კარგად შეუძლიათ. ჩვენი წყვილი ისეთი ჟინით იბრძოლებს, არც კრეატივს დავაკლებთ, არც ცოდნას და ეს კი ქართული სამზარეულოს გემოების მეტად დახვეწას დაეხმარება.

ომარი:

- თავიდან რომ მოვედით, არავის ვიცნობდით. პროექტმა დაგვაახლოვა. ერთად დიდ დროს ვატარებთ. ჩვენ ხომ გვწყდება იმ წყვილებზე გული, ვინც შოუს ეთიშება, დარწმუნებული ვარ, ჩვენც რომ დავტოვოთ, გული ყველას დაწყდება. დიდი ოჯახივით ვართ. მოკლედ, კონკურენტები კი ვართ, მაგრამ როგორც ქიზიყელები - „ჟილკიანები“ და კონკურსანტების არ გვეშინია.

- თქვენთვის ქართული სამზარეულოდან ხელშეუხებელი კერძები რომლებია?

დიმიტრი:

- მწვადი, ხინკალი და ჩანახი როგორც არის, ისე უნდა დარჩეს, მათი ინტერპრეტაცია არ შეიძლება.

ომარი:

- მე ჩაქაფულსაც დავამატებდი, რაც წინაპრებმა ისტორიულად დაგვიტოვეს თავის ყველაფრით, ეს გემოები არ უნდა დაირღვეს.

- და როგორია თქვენი მოლოდინი - ფინალში გახვალთ?

დიმიტრი:

- მიუხედად იმისა, რომ გვყავს ძალიან კარგი კონკურსანტები, ვიბრძვით იმისთვის, რომ ვიყოთ პირველები. აქამდე რომ მოვედით, ეს უკვე დიდი გამარჯვებაა, არა მარტო ჩვენთვის, არამედ მათთვის, ვინც დავრჩით, მაგრამ ბრძოლა ჯერ არ დასრულებულა.

თორღვა გოგოჭური ხევსურია, მისი მეწყვილე ნიკოლოზ მჭედლიშვილი ქართლელი, წარმოშობით კასპიდან:

„კი, ხევსური ვარ, ერთი დიდი მომღერალი ოჯახიდან. მომღერალი „დები გოგოჭურები“ ჩემი დები არიან. ასევე მოცეკვავეც ვიყავი, „ერისიონში“ ვცეკვავდი. მეღვინეობა მინდოდა, მაგრამ მერე კულინარიას წავყევი. აგრარული უნივერსიტეტის კულინარიის აკადემია დავამთავრე. შემდეგ მოვხვდი შეფებთან და 2 წლის განმავლობაში არც ისე ცუდ საფეხურზე აღმოვჩნდი. ახლა ამ შოუს კონკურსანტი ვარ“, - გვეუბნება თორღვა, რომელსაც მეწყვილესთან ერთად, პირველ რიგში, ძალების მოსინჯვა უნდა, რაღაც დონეზე ფართო საზოგადოებისთვის თავის გაცნობაც.

„ასევე ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი ის არის, რომ ახალგაზრდა მზარეულები ვართ და სურვილი გვაქვს, წვლილი შევიტანოთ ქართულ კულინარიაში და განვავითაროთ. მერე კი სურვილი მაქვს, ამ მიმართულებით სწავლა ესპანეთში, ან ევროპის რომელიმე წამყვან ქვეყანაში გავაგრძელო, სადაც სათანადო სწავლა-განათლებას მივიღებ. ეს იმისთვის, რომ მეტად გავამდიდრო, გავაცოცხლო და უკეთესად წარმოვაჩინო ქართული კულინარია.

- შეფების შემოთავაზებულ დავალებებზე რას იტყვი. თანდათან რთულდება ამოცანები...

- კი, დავალებები ყოველ ეტაპზე რთულდება და შოუში სულ უფრო ცოტა კონკურსანტი რჩება. ამის გამო საუკეთესოები საუკეთესოთა შორის რჩებიან. ემატება ტურები, რომელშიც უფრო რთულ, დაძაბულ სიტუაციაში წარმოვაჩენთ თავს. ამასთან, წინ მეტი სიურპრიზი გველოდება, კიდევ ძალიან უნდა გამწვავდეს მდგომარეობა, რადგან შოუში მნიშვნელოვანი და გადამწყვეტი ბრძოლები დაიწყება. წინ მივდივართ და თანდათან აზარტი გვემატება, სტიმულიც გვეძლევა. გვინდა, ჩვენს თავზე უფრო ვიმუშავოთ და ამ პროექტში მეტად განვვითარდეთ.

- ქართული სამზარეულო რა არის შენთვის, თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ ხევსური ხარ?

- ჩემი აზრით, პირველ რიგში, ის ტრადიციიდან მოდის, შემდეგ თითოეული კუთხის ინდივიდუალური მახასიათებლიდან და აქედან გმომდინარე, გემოვნური თვისებებიდან. ქართულ კულინარიაში ისეთი კერძები არსებობს, რომლებიც ხელუხლებელია. მას არ უნდა შეეხო, თუმცა არის ისეთიც, განვითარება რომ უნდა. გასავითარებელი ბევრია. საერთოდ კი, გასტრონომიული შედევრების ქვეყანა ვართ.

- რა არის ხელშეუხებელი და განსავითარებელი?

- მაგალითად, ხინკალი და კეცეული, ჩვენთან ხევსურეთში ერთ-ერთ კერძს კეცეულს ეძახიან. სვანური კუპდარის მსგავსად ცომში გულსართად საქონლის ხორცი აქვს. მას 30% ცხიმიანი ხორცის დამატებაც უნდა, ასევე ხახვი, ცოტა ღანძილი, ბექქონდარა, ხოლო მარილი და დაღერღილი წიწაკა კი - გემოვნებით. შემდეგ კი „ფეჩზე“ ორივე მხრიდან ცხვება, ძალიან გემრიელია. ეს ხელშეუხებლად მიმაჩნია, ასევე ჩაქაფულიც. ჩემი აზრით, განვითარება ისეთ კერძებს უნდა, რომელიც მივიწყებულია. ახალგზარდა მზარეულები და კულინარები მაგ მოტივაციით უნდა ვიყოთ, რომ ძველი, მივიწყებული კერძები განვავითაროთ და ახალი სიცოცხლე შევძინოთ.

- მეწყვილეზე რას გვეტყვი?

- ჩემი და ჩემი მეწყვილეს აზრები ერთმანეთს ემთხვევა. სადღაც ერთი წელია, ერთმანეთს ვიცნობთ და პროფესიული თვალსაზრისითაც გავიცანით ერთმანეთი. უფრო სწორად, კულინარიამ დაგვაახლოვა. ვინაიდან ამ შოუსთვის ორივე მეწყვილეს ვეძებდით, მოვიფიქრეთ, რომ ერთმანეთის წყვილი ვყოფილიყავით. ასე რომ, შევეწყეთ ხასიათით, კულინარიული კუთხითაც და კარგი ტანდემი გამოგვივიდა.