იცით, ვინ იყვნენ სინამდვილეში გეიშები?  - 13 მაისიდან პირველად ქართულ ენაზე "გეიშას მემუარები"

წარმოდგენა იმის შესახებ, რომ გეიშა ჩვეულებრივი მეძავია, მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ გაჩნდა, როცა იაპონია საოკუპაციო ჯარებით გაივსო. მებრძოლი ამერიკელი ჯარისკაცები მუდამ ნადირობდნენ დასალევსა და სექსუალურ სიამოვნებაზე. არც თუ ისე განათლებულები, არ ფლობდნენ ენას და არ იყვნენ მიჩვეულნი უცხო კულტურას, მაგრამ ახალგზრდებმა და ტესტოსტერონით სავსეებმა სიტყვა „გეიშა“ ძალიან სწრაფად გადააქციეს სინონიმად: „გოგონა გამოძახებით.“

სინამდვილეში, გეიშები არ იყვნენ მეძავეები. მათი პროფესია ეფუძნებოდა ცეკვებს, მუსიკას, საუბრებსა და სხვა გასართობ უნარებს, მათსავე ხელოვნებაზე დაფუძნებულს. ყველაზე ხშირად, გეიშები ღარიბი ოჯახებიდან ხდებოდნენ, რომლებიც ოკიაში (გეიშას სახლი) მშობლებმა გაყიდეს. მიზეზი უკიდურესი გაჭრვება იყო. მშობლებს არ შეეძლოთ ბავშვების გამოკვება და მათთვის განათლების მიცემა.

გეიშებს არჩევდნენ გარეგნობის, მოსაზრებულობისა და ნიჭის მიხედვით. მათ ასწავლიდნენ, აცმევდნენ და აჭმევდნენ. მაგრამ ისინი სწავლის გარდა, სახლის საქმეებსაც (შავსაც და საკმაოდ მძიმესაც) აკეთებდნენ.

ძველად, გეიშას სწავლება 10 წლის ასაკიდან იწყებოდა. დღეს კი მკაცრად 16 წლის ასაკიდანაა ნებადართული. მომავალმა გეიშამ უნდა იცოდეს ცეკვა, სიმღერა, მუსიკალურ საკრავებზე დაკვრა, ჩაის ცერემონიის ჩატარება ყველა წესის დაცვით და საუბარი. უნდა იცოდეს ბოლო ტენდენციები და სიახლეები.

გეიშებს ჰქონდათ პროფესიული სახელები, მაგრამ არ ჰქონდათ გვარები. სახელები აღწერდნენ მათ დამოკიდებულებას „უფროს დასთან“ და მხოლოდ ერთადერთ ქალს შეეძლო ეტარებინა ეს წოდება თავის რაიონში. გეიშები კონფიდენციალურობას ინარჩუნებდნენ. არასოდეს ყვებოდნენ იმას, თუ რა დაინახეს ან მოისმინეს ჩაის სმის, ან სხვა ღონისძიების დროს. მამაკაცი, რომელიც გეიშას სახლში მიდიოდა, დარწმუნებული იყო, რომ ყველაფერი, რასაც იქ გააკეთებდა ან იტყოდა, არასოდეს გავიდოდა სახლის კედლებიდან. სწორედ დუმილის მკაცრი კოდექსის დაცვამ მისცა უფლება გეიშებს, ეარსებათ 400 წლის მანძილზე.

გეიშებს თავისი კლასები ჰქონდათ:

1. პროფესიაში დაბადებულები.
2. მოყვარულები.
3. Miyagawa-cho და სხვა, ყოფილი წითელი ლამპიონების რაიონებიდან.
4. ცხელი წყარო, ან ქალი-ონსენები.

გეიშას გზა იწყებოდა როგორც „სუკომუ“, ანუ მოახლე. მას უნდა დაემსახურებინა შანსი, რათა გამხდარიყო „მაიკო“ (გეიშას მოსწავლე). მაიკო სწავლას იწყებდა თავისი „უფროსი დის“ მეთვალყურეობის ქვეშ, პირველ თვეს.

მაიკო ატარებდა მდიდრულად მორთულ კიმონოს. გეიშას თავშეკავებული სტილის, ელეგანტური კიმონო ეცვა. მოსწავლეებს ბევრი წელი უწევდათ სწავლა, რომ პროფესიული სტატუსი მიეღოთ. მათ არ შეეძლოთ დაქორწინება.

გეიშების რთული ვარცხნილობები საჭიროებდა ბალიშებს, ან სხვა დამხმარე აქსესუარებს, ცვილს და სხვა საშუალებებს, ფორმის შესანარჩუნებლად. ასეთი ვარცხნილობების გამო, გეიშებს ადრე უჩნდებოდათ ჭაღარა. მაიკო თავს მხოლოდ კვირაში ერთხელ იბანდა, როდესაც პარიკმახერთან მიდიოდა. თმის აქსესუარები იცვლებოდა სეზონების მიხედვით. მაგალითად, ქლიავის ყვავილებს თებერვალში ატარებდნენ, აპრილში - საკურას ყვავილებს.

გეიშებზე ფილმი რობ მარშალმა, 2005 წელს გადაიღო. „გეიშას მემუარებმა“ სამი ოსკარი აიღო. ფილმი 1997 წლის ბესტსელერი რომანის მიხედვით იქნა გადაღებული. წიგნის ავტორი ართურ გოლდენი გახლავთ. წიგნის გამოსვლისთანავე, ეკრანიზაციის უფლება მოიპოვეს პროდიუსერებმა დაგლას უიკლმა და ლიუსი ფიშერმა, 1 000 000 $-ად, კინოკომპანია "Columbia Pictures-ის" მხარდაჭერით. ფილმის „გეიშას მემუარები“ მთავარი როლის შემსრულებლები არ იყვნენ იაპონელები, ამიტომ გადაღებების დაწყებამდე, მათ 6 კვირის მანძილზე გაიარეს გეიშების დაჩქარებული კურსი: მუსიკა, ცეკვა და ჩაის ცერემონია. 85 000 000$ ბიუჯეტის მქონე ფილმმა, კინოგაქირავებიდან $162 242 962 + DVD აშშ-ში $32 090 150 მოაგროვა.

იაპონიაში ფილმი ბევრმა გააკრიტიკა იმის გამო, რომ მთავარ როლში ჩინელმა მსახიობებმა ითამაშეს. რომ ტრადიციული გეიშა არ აჩვენეს სწორად, ეს უფრო პროდასავლური ვარიანტი იყო.

• წიგნმა მსოფლიო პოპულარობა მოიპოვა და ის ქართულად გამომცემლობა „პალიტრა L-მა“ გამოსცა.

ამომავალი მზის ქვეყნის შუქ-ჩრდილები. თეთრი ნიღბის ქვეშ მიმალული ვნებები. შეკავებული ცრემლი, გულებს შორის გაბმული იდუმალი ძაფები და ერთმანეთისკენ სავალი გზები... ტრადიციების საბრძანებელი - ფარვანის ფრთებივით თვალწარმტაცი ძველი კიოტო და ხის ქოშების ბაკუნით შემოვლილი მისი ლაბირინთები. მებადურის ქოხში გაზრდილი იაპონელი გოგონას დრამატული ცხოვრება ართურ გოლდენის ბესტსელერში „გეიშას მემუარები“ ხელმისაწვდომი 13 მაისიდან იქნება.

13 მაისიდან ჟურნალ “გზასთან” ერთად "გეიშას მემუარები" გამოვა, სერიაში “ომებსა და ადამიანებზე”.

იაპონია გაივსო ამერიკელებით, რომლებიც არ თვლიდნენ საჭიროდ, ამ ქვეყნის ძველი კულტურის პატივისცემას. ისინი გეიშებს ყველა ქალს ეძახდნენ, რომლებიც მათ ყურადღებას აქცევდნენ. მაგრამ იმ გაჭირვების წლებში, ნამდვილი გეიშები როგორღაც უნდა გადარჩენილიყვნენ და შეენარჩუნებინათ თავიანთი საქმიანობა. უმრავლესობამ შეძლო ამ რთული პერიოდის გადატანა და შეუცვლელი ტრადიციებისა და კულტურული მემკვიდრეობის მოტანა დღემდე.

ბევრ წარმოუდგენელ და ძალიან საინტერესო ამბებს გეიშებზე - ართურ გოლდენის წიგნში წაიკითხავთ.