"ასე თუ გაგრძელდა, წავალ მეურნეობაში და დაგიტოვებთ შოუ-ბიზნესს..." - რა გეგმები აქვს "მამულიჩას" მშობლიურ ოდასთან დაკავშირებით?

"ოზურგეთი, სოფელი კვირიკეთი, ჩემი სოფელი. 30 წელი არ ვყოფილვარ, ხოდა, ვბრუნდები" - ამ წარწერით დაასათაურა პროდიუსერმა კახა მამულაშვილმა, მამულიჩამ ფოტო, რომელიც ცოტა ხნის წინ თავის სოფელში გადაიღო და საკუთარ ფეისბუქ-გვერდზე განათავსა. ფოტოზე ულამაზესი გურული ოდაა აღბეჭდილი და ამწვანებული, ლამაზი ეზო. რას აპირებს მამულიჩა თავის სოფელში და რატომ არ ყოფილა იქ 30 წლის განმავლობაში, ამაზე AMBEBI.GE-ს თავად უამბობს.

- ეს არის ოზურგეთის რაიონის სოფელი კვირიკეთი. დედაჩემის სოფელი. მე ხომ ქართლელი ვარ, მაგრამ ქართლში არაფერი გვაქვს. ამიტომ, მთელი ჩემი ბავშვობა კვირიკეთში მაქვს გატარებული. ბებია და ბაბუა ცოცხლები რომ იყვნენ, მე და ჩემი ბიძაშვილები სულ მათთან ჩავდიოდით. კარგი სამეგობრო, სამეზობლო გვყავდა. საუკეთესო წლები გვაქვს იქ გატარებული. მერე ქვეყანაში არეულობა რომ დაიწყო, 90-იან წლებში, თავისთავად მოხდა, გავწყვიტეთ სოფელთან ურთიერთობა, თითქოს ჩამოვშორდით იქაურობას. რატომ - ეს დღემდე ვერ ამოვხსენი. ალბათ ბებია-ბაბუაც რომ გარდაიცვალნენ, ფაქტობრივად, მაშინ დავასრულეთ იქაურობასთან კონტაქტი.

ჩვენი სახლის გვერდით ცხოვრობენ ჩვენი ნათესავები - ციბაძეები, რომლებიც ჩვენს კარ-მიდამოს უვლიან. სახლს რომ შეხედავ, გაგიხარდება და მოგეწონება, ისეთია, მაგრამ ძველია და ხელის კარგი შევლება უნდა. შიგნით წლებია, არავის უცხოვრია. ეზოს წინა და უკანა ნაწილს, როგორც გითხარით, ნათესავები უვლიდნენ.

- ფართობი დიდია?

- წესით, 5000 კვმ უნდა ყოფილიყო, საბუთები ცოტა არეულია, მაგის მოგვარების თავი არავის ჰქონდა. მიწის ნაწილი 1500 კვ.მ ბიძაჩემზე დაგვხვდა გაფორმებული, დანარჩენი ნაწილი - მომვლელებზე. მოკლედ, ნათესავებთან ერთად გავასწორებთ ამ საბუთებს... სახლის დანგრევა და ახლის აშენება დიდ თანხებთან არის დაკავშირებული, ამიტომ, არქიტექტორი უნდა ჩავიყვანოთ, რომ არსებულიდან მოხდეს შენობის გაახლება-გამაგრება-რესტავრაცია. გვინდა, რომ ზაფხულში ჩავიდეთ ხოლმე და დავრჩეთ. ისე, როგორც ჩემს ბავშვობაში ხდებოდა, მთელი ჩემი სანათესაო, ბიძაშვილები ხომ ვამბობ, იქ გავიზარდეთ. რეალურად გვაქვს ადგილი და ვერ ვიყენებთ.

- როგორ იყო იქაურობა 30 წლის შემდეგ...

- ამდენი წლის შემდეგ სახლში პირველად რომ შევედი, გული კინაღამ მომიკვდა... ყველაფერი გამახსენდა, რაც წარსულში ყოფილა... სახლზე საერთოდ არ არის ხელი მოკიდებული. არადა, ხომ იცით, როგორ არის, როცა არ ცხოვრობ, ყველაფერი მიშვებულია უკვე... ახლა საიდან უნდა დაიწყოს იქ საქმე, მე არ ვიცი, ამიტომ, როგორც გითხარით, სპეციალისტი უნდა მივიყვანოთ და უნდა საფუძვლიანად გაკეთდეს, ბევრი რამ გამოიცვალოს.

- დიდი სოფელია?

- ოზურგეთზეა მიბმული, იქვეა... ეს ფოტო რომ დავდე, ბევრი გურული გამომეხმაურა, ადამიანები, რომლებსაც იქვე სოფლებში სახლები ჰქონიათ, კვირიკეთში კი ჩემს 2 უმცროს ამხანაგს აქვს სახლი. გამიხარდა... მოკლედ, მგონი, სწორი გადაწყვეტილება მივიღე... ჯერ ერთი, რატომ უნდა დავკარგოთ?! ახლა მთავარია, ჩავიდეთ, მოვაწესრიგოთ საბუთები და მერე უკვე სახლიც. გასაყოფი არავისთან არაფერი გვაქვს. საოცარი ბუნებაა, იქვე ჩამოდის მდინარე ბჟუჟი. გვერდითაა სოფლები - შემოქმედი და ლიხაური. მოკლედ, კარგი ადგილია.

- ხომ არ აპირებთ, რომ მეურნეობასაც მიჰყოთ ხელი?

- ვნახოთ, ყველაფერი შესაძლებელია. დიდი ეზოა და ადრე თხილი იყო გაშენებული. კარალიოკის ხეები ხარობდა. მე და ჩემი ბიძაშვილი ვიყავით და კარალიოკის ხე რომ დაინახა, - ბიჭო, ეს ხე რამხელა მახსოვდა და რა პატარა ყოფილაო? ჩვენ ვიყავით პატარა-მეთქი. დავიხოცეთ სიცილით. მერე მეზობლებიც გამოვიდნენ, გვიცნეს, მოვიკითხეთ ერთმანეთი. ერთმა გურული ინტონაციით მითხრა - ძალიან ნაწყენი ვარ ამ ტელევიზიებზეო. რატომ-მეთქი? რა უბედურებაა, ეს მამულიჩა? შენი გვარის გამოცხადება ეზარებათ თუ რაია? მამულაშვილი ხარ, ფანტასტიკური გვარი გაქვს, მამულიჩად რატომ გაცხადებენო?! - კარგად გვახალისეს.

- სამეურნეო მიმართულებით რაიმე გამოცდილება არ გაქვთ?

- არა, ჩემს ცხოვრებაში ერთხელ ჩავერთე ამერიკული სიმინდის გაშენების პროექტში და იმის მერე ცხოვრებაში ამ საქმეს არ გავკარებივარ. ამას ხელი რომ მოჰკიდო, უნდა იცოდე, მაგრამ შოუ-ბიზნესში ბოლო დროს არაფერი ხდება, ასე თუ გაგრძელდა, სოფლის მეურნეობაში მომიწევს გადანაცვლება. წავალ მეურნეობაში და დაგიტოვებთ შოუ-ბიზნესს...

- 30-წლიანი პაუზის შემდეგ არ ნანობთ, რომ აქამდე ერთხელაც ვერ მოახერხეთ იქ ჩასვლა?

- ვნანობ, ამდენი ხანი დადიხარ აქეთ-იქით. არადა, ოჯახაშენებულო, სახლი გაქვს, კარი, ჩადი, რა. მაგრამ სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროსო...

- ისე, ხეც არ დაგირგავთ?

- როგორ არა - ბორჯომში ტყე რომ დაიწვა, ჩვენი ოჯახი ჩავედით და ხეები დავრგეთ. არაერთ ხის დარგვის აქციაში მიმიღია მონაწილეობა, რაც ძალიან სასიამოვნო პროცესია.

- საინტერესოა, რომ ქართლში არაფერი გაქვთ...

- ჰო, ასე მოხდა... ერთადერთი ბავშვობაში სოფელ კარსანში დავდიოდი, მცხეთის რაიონში, თბილისთან ახლოსაა. კარგი სოფელია. იქ ბაბუა საავადმყოფოს მთავარი ექიმი იყო და როგორც მთავარ ექიმს, რაღაც სახლი ჰქონდა დათმობილი, სადაც ვსტუმრობდით. ოღონდ, ჩვენი იქ არაფერი ყოფილა...

- რას ეტყვით ადამიანებს, ვისაც ასე მიტოვებული აქვს სოფელში სახლები?

- ვისაც გაქვთ სოფელი, ნუ მიატოვებთ, დაუბრუნდით და მიხედეთ. ახლა განსაკუთრებით ეგ დროა, რომ ყველა უნდა მივუბრუნდეთ მამულებს, მივხედოთ. ვიცი, ბევრს აქვს მიწა, სახლი და სხვადასხვა მიზეზით ვერ ჩადიან, ესეც გასაგებია, მაგრამ მოვინდომოთ. ამაზე უკეთესი არაფერია და არც შეიძლება იყოს...