მხი­ა­რუ­ლე­ბა და პო­ზი­ტი­ვი, სა­კუ­თა­რი თა­ვის რწმე­ნა და თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლო­ბა - თუ ფიქ­რობთ, რომ რთულ და გა­მოწ­ვე­ვე­ბით სავ­სე პე­რი­ოდ­ში ეს ყვე­ლა­ფე­რი გჭირ­დე­ბათ, მა­შინ და­დე­ბი­თი ენერ­გი­ით სავ­სე ორი გო­გო­ნას ნინი თა­ბა­გა­რი­სა და თათა იო­ბი­ძის ვლო­გი თქვენ­თვი­საა. „სა­ხე­ლოს­ნო“ ახა­ლი იუ­თუბ ვლო­გია, რო­მე­ლიც მა­ყუ­რე­ბელს სა­კუ­თა­რი ხე­ლით სხვა­დას­ხვა სა­ჭი­რო და სა­ინ­ტე­რე­სო ნივ­თის კე­თე­ბას ას­წავ­ლის. „აკე­თე შე­ნით“ ანუ DIY ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლი და ტრენ­დუ­ლია, თუმ­ცა ვლო­გის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად პო­ზტი­ურ გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა­ში დიდი როლი მის­მა მხი­ა­რულ­მა წამ­ყვა­ნებ­მა შე­ას­რუ­ლეს. მათ­გან მო­დის მუხ­ტი, რო­მე­ლიც ჯერ ვლოგს გა­ყუ­რე­ბი­ნებს, შემ­დეგ კი სხვა­დას­ხვა ნივთს სა­კუ­თა­რი ხე­ლით გა­გა­კე­თე­ბი­ნებს. თათა და ნინი მარ­კე­ტინ­გი­სა და პი­ა­რის მი­მარ­თუ­ლე­ბით საქ­მი­ა­ნო­ბენ და წამ­ყვა­ნო­ბა, ისე­ვე რო­გორც ხელ­საქ­მე, მათ­თვი­საც ახა­ლი და ამავდრო­უ­ლად, სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოწ­ვე­ვაა. იმის შე­სა­ხებ, თუ რო­გორ მოხ­ვდნენ სა­ხე­ლოს­ნო­ში და რო­გო­რია მათი ცხოვ­რე­ბა სა­ხე­ლოს­ნოს მიღ­მა თა­ვად მოგ­ვიყ­ვე­ბი­ან.

მო­მი­ყე­ვით თქვენ შე­სა­ხებ, რას საქ­მი­ა­ნობთ, რა გიყ­ვართ....

თათა: მე ვარ თათა და ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ცხოვ­რე­ბა, ასე­ვე, მუ­სი­კა, მე­გობ­რე­ბი, ჩემი სახ­ლი, ცხო­ვე­ლე­ბი... მიყ­ვარს მა­ი­სუ­რებ­ზე ხატ­ვა და ამ დრომ­დე ჩემი ხელ­საქ­მეს­თან კავ­ში­რი ამი­თი შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბო­და. ასე­ვე ყვე­ლა­ზე მე­ტად წერა მიყ­ვარ­და, დიდი ხა­ნია არა­ფე­რი და­მი­წე­რია,თუმ­ცა მალე გა­ვაგ­რძე­ლებ.

ამ­ჟა­მად მარ­კე­ტინ­გუ­ლი პრო­ექ­ტე­ბის მე­ნე­ჯე­რი ვარ „მი­ჰა­უს­ში“. პრო­ფე­სი­ით ფსი­ქო­ლო­გი ვარ და ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დი ვმუ­შა­ობ­დი კი­დეც. პრო­ფე­სია პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში ძა­ლი­ან მეხ­მა­რე­ბა, მაგ­რამ საქ­მი­ა­ნო­ბის კუ­თხით მარ­კე­ტინ­გში უკე­თე­სად ვგრძნობ თავს.

ნინი: მე ვარ ნინი, „მი­ჰა­უ­სის“ მარ­კე­ტინ­გის გუნ­დის წევ­რი ელექტრო­ნუ­ლი კო­მერ­ცი­ის მი­მარ­თუ­ლე­ბით და ბევ­რი რამე მიყ­ვარს და ბევ­რიც - არა. ყვე­ლა­ზე მე­ტად ჩემი პრო­ფე­სია მიყ­ვარს, გუნ­დი, რომ­ლის წევ­რიც ვარ და გა­რე­მო, სა­დაც ვარ. ძა­ლი­ან მი­ხა­რია, რომ ერ­თად ბევრ კარგ საქ­მეს ვა­კე­თებთ.კი­დევ ძა­ლი­ან მიყ­ვარს უშაქ­რო ყავა, თავ­გა­და­სავ­ლე­ბი, მოგ­ზა­უ­რო­ბა, ახა­ლი აღ­მო­ჩე­ნე­ბი...

რო­გო­რია თქვე­ნი ცხოვ­რე­ბა „სა­ხე­ლოს­ნოს“ მიღ­მა?

თათა: ცხოვ­რე­ბით ტკბო­ბით და სიყ­ვა­რუ­ლით სავ­სე. მად­ლო­ბე­ლი ვარ ყვე­ლა დი­ლის­თვის და ღა­მის­თვის. იმ­დე­ნად მიყ­ვარს ცხოვ­რე­ბა, ვცდი­ლობ, რაც შე­იძ­ლე­ბა ცოტა ნე­გა­ტი­ვი მი­ვი­ღო, თავი ავა­რი­დო მო­წყე­ნი­ლო­ბას და ყო­ველ­თვის იქით წა­ვი­დე, სა­დაც ბევ­რი პო­ზი­ტი­ვი, სიმ­შვი­დე და ჰარ­მო­ნი­აა.

ნინი: „სა­ხე­ლოს­ნო“ ჩემი საყ­ვა­რე­ლი პრო­ექ­ტია, თუმ­ცა მის მიღ­მა ჩემი ცხოვ­რე­ბა საკ­მა­ოდ მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნია. სხვა­დას­ხვა ტი­პის ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბის ორ­გა­ნი­ზე­ბას ვა­კე­თებ. ეს შე­იძ­ლე­ბა იყოს ქორ­წი­ლი, და­ბა­დე­ბის დღე, მა­ღა­ზი­ის გახ­სნა... თუმ­ცა ჩემი საქ­მე მხო­ლოდ ორ­გა­ნი­ზე­ბით არ შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბა. უამ­რავ რა­მეს ჩემი ხე­ლით ვა­კე­თებ და ამ დროს შე­იძ­ლე­ბა დი­ნა­მი­კის გაყ­ვა­ნი­ლო­ბის გა­მარ­თვა ან სხვა ნე­ბის­მი­ე­რი რა­მის კე­თე­ბა მო­მი­წი­ოს. მო­უ­ლოდ­ნე­ლო­ბე­ბით სავ­სე საქ­მი­ა­ნო­ბაა და ეს ძა­ლი­ან მომ­წონს. ამ დროს მთე­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი­თა და ემო­ცი­ე­ბით ვარ საქ­მე­ში ჩარ­თუ­ლი.

ამის გარ­და ჩემს დებ­თან ერ­თად გა­სულ წელს სა­კონ­დიტ­რო Tarteria Online Bakery და­ვა­არ­სე და სა­ზო­გა­დო­ე­ბას გემ­რი­ე­ლი ტკბი­ლე­უ­ლი­თაც ვა­ნე­ბივ­რებთ. სა­ღა­მოს, რო­დე­საც მთავ­რდე­ბა სამ­სა­ხუ­რი, „სა­ხე­ლოს­ნო“ და ყვე­ლა სხვა მო­ვა­ლე­ო­ბა, სწო­რედ მა­შინ იწყე­ბა სა­კონ­დიტ­რო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში.

მო­მი­ყე­ვით სა­კონ­დიტ­როს შე­სა­ხებ, თა­ვად ქმნით ტკბი­ლე­ულს?

ნინი: სა­კონ­დიტ­რო ზუს­ტად ერთი წლის წინ, კა­რან­ტი­ნის პე­რი­ოდ­ში შე­იქ­მნა. ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ნაკ­ლე­ბად მშვე­ნი­ერ ვი­თა­რე­ბა­ში გა­ვიღ­ვი­ძეთ და აღ­მო­ვა­ჩი­ნეთ, რომ დი­ლის რუ­ტი­ნუ­ლი თა­ვის მო­წეს­რი­გე­ბის შემ­დეგ ვერ მივ­დი­ვართ ვერც სამ­სა­ხურ­ში, ვერც მე­გო­ბარ­თან, ვერც შეხ­ვედ­რებ­ზე, ვერც პა­ემ­ნებ­ზე... მოკ­ლედ, ყვე­ლა­ნი დავ­რჩით სახ­ლში და და­ვი­წყეთ რა­ღაც ახალ­ზე ფიქ­რი. ეს ახა­ლი კი სა­კონ­დიტ­რო იყო. ყვე­ლა­ფე­რი სწრა­ფად უნდა გაგ­ვე­კე­თე­ბი­ნა. ზუს­ტად 2 დღე­ში შევ­ქმე­ნით Tarteria Online Bakery, 15 წთ-ში შე­იქ­მნა ლოგო, გა­კეთ­და გვერ­დე­ბი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში. პირ­ვე­ლი შეკ­ვე­თე­ბის მი­ღე­ბის­თა­ნა­ვე გაგ­ვი­ათ­მაგ­და პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და ემო­ცი­ე­ბი, რაც დღემ­დე მოგ­ვყვე­ბა და ჩვე­ნი საქ­მი­ა­ნო­ბაც იზ­რდე­ბა. ვინც და­ა­გე­მოვ­ნა ჩვე­ნი ნა­ხე­ლა­ვი, ყვე­ლას ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნა და ვხვდე­ბი, რომ ღირს ამის­თვის ღა­მე­ე­ბის თე­ნე­ბა.

ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო პრო­ფე­სი­უ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბა, რაც გა­დაგხდე­ნი­ათ...

თათა: ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო პრო­ფე­სი­უ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბა იყო „მი­ჰა­უ­სის“ გახ­სნა. პირ­ვე­ლად „მი­ჰა­უ­სი“ ვირ­ტუ­ა­ლუ­რად გა­იხ­სნა, რაც სა­ქარ­თვე­ლო­ში უპ­რე­ცე­დენ­ტო შემ­თხვე­ვა იყო. ეს გახ­ლდათ მე­ტად მას­შტა­ბუ­რი და სა­ინ­ტე­რე­სო ღო­ნის­ძი­ე­ბა, რო­მელ­საც ძა­ლი­ან ბევ­რი შრო­მა დას­ჭირ­და. თუმ­ცა კარ­გი შე­დე­გი მი­ვი­ღეთ და მი­ხა­რია, რომ ჩვენ­მა გუნ­დმა ერ­თად ეს ყვე­ლა­ფე­რი შევ­ძე­ლით.

ნინი: ჩემი ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოც­დი­ლე­ბა სა­კონ­დიტ­როს უკავ­შირ­დე­ბა. დიდი სიყ­ვა­რუ­ლით არაფ­რის­გან შევ­ქმე­ნით სა­კონ­დიტ­რო, რო­მე­ლიც დღეს უკვე ბევ­რს უყ­ვარს. სულ რამ­დე­ნი­მე დღის გახ­სნი­ლი სა­კონ­დიტ­რო და რამ­დე­ნი­მე შეკ­ვე­თა გვაქვს. ამ დროს კი მო­უ­ლოდ­ნე­ლად აიკ­რძა­ლა მსუ­ბუ­ქი ავ­ტო­მან­ქა­ნე­ბის გა­და­ად­გი­ლე­ბა. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, 25 მი­სა­მარ­თზე გვქონ­და 1 დღე­ში შეკ­ვე­თე­ბი და­სა­რი­გე­ბე­ლი და უცებ აღ­მოჩ­ნდა, რომ ამის­თვის მხო­ლოდ რამ­დე­ნი­მე სა­ა­თი გვაქვს... არ დაგ­ვი­კარ­გავს რწმე­ნა, რომ გა­მო­სა­ვა­ლი ყო­ველ­თვის არ­სე­ბობს და და­ნე­ბე­ბა­ზე არც გვი­ფიქ­რია. ზუს­ტად 1 სა­ათ­ში ქუ­ჩა­ში გა­და­ვუ­დე­ქი მო­პედს, რო­მელ­საც ვე­უბ­ნე­ბი: „შენ ხარ ცი­დან მოვ­ლე­ნი­ლი მხსნე­ლი, უნდა გა­დაგ­ვარ­ჩი­ნო ჩვენ და ჩვე­ნი ტკბი­ლე­უ­ლი“. თან ზურ­გზე მო­კი­დე­ბულ ყუთს ვუხ­სნი და ვუ­დებ ჩვენს ხა­ჭოს პას­კას, რო­მელ­საც თავ­ზე კა­რა­მე­ლი ად­ნე­ბო­და და ძა­ლი­ან მალე უნდა მი­სუ­ლი­ყო ერთ-ერთ გურ­მან­თან. ცის­ფერ­თვა­ლე­ბა მო­პე­დის­ტი გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი მი­ყუ­რებ­და და სი­ცი­ლის­გან თავს ვერ იკა­ვებ­და, უცებ-უცებ მი­ვე­ცი მი­სა­მარ­თი, სა­კონ­ტაქ­ტო ნო­მე­რი და გა­ვუ­ყე­ნე გზას... ამ დღი­დან ეს ბიჭი ჩვე­ნი კუ­რი­ე­რი გახ­და და შე­ვარ­ქვით ოქ­როს ბიჭი, რო­მე­ლიც ასე შემ­თხვე­ვით ვი­პო­ვეთ.

სულ ვამ­ბობ, რომ არას­დროს უნდა და­ნებ­დე და რაც ძა­ლი­ან გინ­და, აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­გი­ვა. უნდა გჯე­რო­დეს სა­კუ­თა­რი თა­ვი­სა და მიზ­ნე­ბის.

ხელ­საქ­მით რო­დის და რა­ტომ და­ინ­ტე­რეს­დით?

თათა: ხელ­საქ­მე მცი­რე დო­ზით ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში „სა­ხე­ლოს­ნომ­დეც“ იყო. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ამ ტი­პის ვი­დე­ო­ე­ბის ყუ­რე­ბა. თა­ვი­სუ­ფალ დროს ვი­დე­ო­ში ნა­ნახს სა­კუ­თა­რი ხე­ლი­თაც ვა­კე­თებ­დი ხოლ­მე.ნინი: რა­ღა­ცე­ბის ხე­ლით კე­თე­ბა ყო­ველ­თვის ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­და. ჩემს ოთხშიც ბევ­რი დე­ტა­ლი სა­კუ­თა­რი ხე­ლით მაქვს გა­კე­თე­ბუ­ლი, მათ შო­რის, თა­რო­ე­ბიც. ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბის ორ­გა­ნი­ზე­ბის დრო­საც ხში­რად მი­წევ­და უამ­რა­ვი ნივ­თის კე­თე­ბა და ეს პრო­ცე­სი დიდ სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს. დაგ­რო­ვე­ბუ­ლი გა­მოც­დი­ლე­ბა კი უკვე ძა­ლი­ან მეხ­მა­რე­ბა „სა­ხე­ლოს­ნო­ში“.

რო­გორ აღ­მოჩ­ნდით „სა­ხე­ლოს­ნო­ში“ და რა­ტომ არის ის თქვენ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სო?

თათა: ვლო­გის კე­თე­ბის იდეა „მი­ჰა­უს­ში“ და­ი­ბა­და. სა­ხე­ლოს­ნოს წამ­ყვა­ნო­ბა რომ შე­მომ­თა­ვა­ზეს, ვთქვი, რომ რა­ტო­მაც არა და ვცა­დეთ. საკ­მა­ოდ სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მო­ვი­და და მი­ხა­რია, რომ ამ საქ­მე­ში აქ­ტი­უ­რად ჩა­ვერ­თე.

ნინი: „მი­ჰა­უ­სის“ მარ­კე­ტინ­გის ხელ­მძღვა­ნელ­მა ნოდო ჯა­ვა­ხიშ­ვილ­მა ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოწ­ვე­ვა შე­მოგ­ვთა­ვა­ზა მე და თა­თას. მაქ­სი­მუმს ვაკ­თებთ, რომ ნდო­ბა გა­ვუ­მარ­თლოთ. პი­რა­დად ჩემ­თვი­საც ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სოა ამ პრო­ექ­ტზე მუ­შა­ო­ბა, რად­გან თა­ვა­დაც ბევრ რა­მეს ვსწავ­ლობთ. ხა­ლის­სა და გარ­თო­ბა­ში კი მა­ყუ­რე­ბელ­საც პო­ზტი­უ­რი ემო­ცი­ე­ბით ვავ­სებთ. ყვე­ლა­ზე მე­ტად ის მა­ხა­რებს, რომ და­დე­ბი­თი ენერ­გია მა­ყუ­რებ­ლის­გან უკან გვიბ­რუნ­დე­ბა.მოგ­ვი­ყე­ვით „სა­ხე­ლოს­ნო­ზე“, რა­ტომ უნდა ვუ­ყუ­როთ მას?თათა: „სა­ხე­ლოს­ნო“ ძა­ლი­ან საყ­ვა­რე­ლი პრო­ექ­ტია, რო­ემლსაც აუ­ცი­ლე­ბალდ უნდა უყუ­როთ. ცო­ტას ის­წავ­ლით, ცო­ტას გა­ხა­ლის­დე­ბით. მიხ­ვდე­ბით, რო­გო­რი მარ­ტი­ვია ხელ­საქ­მე და რამ­დე­ნი რა­მის გა­კე­თე­ბა შე­გიძ­ლი­ათ სახ­ლში მორ­ჩე­ნი­ლი ნივ­თე­ბით. ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო იდე­ა­სა და პრო­ექტს შევ­თა­ვა­ზებთ მა­ყუ­რე­ბელს. თუმ­ცა ვლო­გის მთა­ვა­რი გან­მას­ხვა­ვე­ბე­ლი ის არის, რომ საქ­მის კე­თე­ბას­თან ერ­თად, ბევრ პო­ზი­ტივ­სა და მხი­ა­რუ­ლე­ბას ვთა­ვა­ზობთ მა­ყუ­რე­ბელს.

ნინი: საკ­მა­ოდ მოკ­ლე დრო­ში პო­ზი­ტი­უ­რი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მი­ვი­ღეთ, რაც მეტ სტი­მულს გვაძ­ლევს, რომ უფრო ხა­რის­ხი­ა­ნად და ხა­ლი­სი­ა­ნად ვა­კე­თოთ ჩვე­ნი საქ­მე. ამის­თვის მად­ლო­ბა მა­ყუ­რე­ბელ­სა და სპონ­სო­რებს.

რა­ტომ უნდა და­კავ­დეს ადა­მი­ა­ნი ხელ­საქ­მით, რა და­დე­ბი­თი ეფექ­ტი აქვს მას?

თათა: დღე­ვან­დე­ლი გი­ჟუ­რი და დაჩ­ქა­რე­ბუ­ლი ცხოვ­რე­ბის რიტ­მი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ხელ­საქ­მის­თვს ცოტა დრო გვრჩე­ბა. მაგ­რამ და­მი­ჯე­რეთ, ეს არის უმარ­ტი­ვე­სი სა­შუ­ა­ლე­ბა, მოკ­ლე დრო­ში და­იმ­შვი­დოთ ნერ­ვე­ბი, გა­ი­ვარ­ჯი­შოთ ტვი­ნი და თუნ­დაც კო­მენ­და­ტის სა­ა­თის დრო სახ­ლში სა­სი­ა­მოვ­ნოდ გა­ა­ტა­როთ. შე­იძ­ლე­ბა თქვათ, რომ ამის­თვის დრო არ გაქვთ, მაგ­რამ ვინც ერთხელ მა­ინც ცდის სა­კუ­თა­რი ხე­ლით ნივ­თე­ბის გა­კე­თე­ბას, ამ საქ­მეს ვე­ღა­რას­დროს მო­ეშ­ვე­ბა. გარ­და იმი­სა, რომ რა­ღაც ახალს ის­წავლთ და გა­ნიტ­ვირ­თე­ბით, სა­კუ­თა­რი თა­ვის რწმე­ნაც მო­გე­მა­ტე­ბათ. დამ­ტკი­ცე­ბუ­ლია, რომ DIY ადა­მი­ა­ნებს თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლო­ბას მა­ტებს.