და­ახ­ლო­ე­ბით, 1974-75 წლე­ბი იდგა. სა­ქარ­თვე­ლოს რა­დი­ოს პირ­ველ არხზე (ამ­ჟა­მინ­დელ "სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ მა­უ­წყე­ბელ­ში") მთა­ვარ რე­ჟის­ო­რად მუ­შა­ობ­და, და დღე­საც მუ­შა­ობს, რე­ჟი­სო­რი, დრა­მა­ტურ­გი და მწე­რა­ლი ზუ­რაბ კან­დე­ლა­კი, რო­მე­ლიც 1970-იან წლებ­ში რა­დი­ოს პა­რა­ლე­ლუ­რად სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სპექ­ტაკ­ლებ­საც დგამ­და...

• მა­რა­დი­უ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი ფორ­მუ­ლა დამ­წყებ­თათ­ვის

"ყო­ვე­ლი ნორ­მა­ლუ­რი მო­თხრო­ბის წა­კი­თხვის შემ­დეგ ხდე­ბი ოდ­ნავ უკე­თე­სი, ვიდ­რე ხარ, უფრო ჭკვი­ა­ნი, ვიდ­რე იყა­ვი..." - კლა­სი­კო­სი მწერ­ლის, გუ­რამ დო­ჩა­ნაშ­ვი­ლის მიერ გა­სულ სა­უ­კუ­ნე­ში "გა­მოყ­ვა­ნი­ლი" მა­რა­დი­უ­ლი ფორ­მუ­ლა ერო­სი მან­ჯგა­ლა­ძის პი­რით ხმა­მაღ­ლა, ყვე­ლას გა­სა­გო­ნად სწო­რედ ზუ­რაბ კან­დე­ლაკ­მა ათ­ქმე­ვი­ნა "კაცს, რო­მელ­საც ლი­ტე­რა­ტუ­რა ძლი­ერ უყ­ვარ­და" და ამით უკ­ვდა­ვჰ­ყო კი­დეც - იმ­ხა­ნად ჯერ კი­დევ ბევ­რის­თვის უც­ნო­ბი ნა­წარ­მო­ე­ბი - ტე­ლე­რა­დიო შე­დევ­რად იქცა, ხოლო მის­მა ყვე­ლა ვერ­სი­ამ XXI სა­უ­კუ­ნე და­ი­პყრო. მა­ნამ­დე კი...

გუ­რამ დო­ჩა­ნაშ­ვილს შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი გზა ახა­ლი და­წყე­ბუ­ლი ჰქონ­და, რო­დე­საც პო­ეტ­მა ტა­რი­ელ ჭან­ტუ­რი­ამ მისი მო­თხრო­ბის - "კაცი, რო­მელ­საც ლი­ტე­რა­ტუ­რა ძლი­ერ უყ­ვარ­და" რე­ცენ­ზია და­წე­რა. ეს უკა­ნას­კნე­ლი რე­ჟი­სორ­მა გი­ორ­გი გამ­სა­ხურ­დი­ამ წა­ი­კი­თხა, მო­თხრო­ბა­ზე სცე­ნა­რიც და­წე­რა და ზუ­რაბ კან­დე­ლაკს შეს­თა­ვა­ზა, მისი დად­გმით ხომ არ და­ინ­ტე­რეს­დე­ბიო. იმ პე­რი­ოდ­ში ბა­ტონ ზუ­რაბს ეს მო­თხრო­ბა ჯერ არ წა­ე­კი­თხა, ბა­ტონ გუ­რამ­საც შო­რი­დან, მხო­ლოდ გა­მარ­ჯო­ბით იც­ნობ­და, მაგ­რამ რო­დე­საც მო­თხრო­ბა­სა და სცე­ნარს გა­ეც­ნო, ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნა. მსგავ­სი სტი­ლის მო­თხრო­ბა იმ­ხა­ნად, თურ­მე, იშ­ვი­ა­თო­ბა იყო და ამი­ტო­მაც უყოყ­მა­ნოდ და­თან­ხმდა გი­ორ­გი გამ­სა­ხურ­დი­ას, შემ­დეგ სპექ­ტაკ­ლის დად­გმა­ზე ტე­ლე­ვი­ზი­ის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბაც და­ი­ყო­ლია და მსა­ხი­ო­ბებ­ზე ფიქ­რიც და­ი­წყო.

"მო­თხრო­ბის წა­კი­თხვის­თა­ნა­ვე ვი­ცო­დი, რომ მთა­ვა­რი გმი­რის - ვა­სი­კო კეჟე­რა­ძის როლი უეჭ­ვე­ლად ერო­სის უნდა ეთა­მა­შა. რომ ვუ­თხა­რი და წა­ვა­კი­თხე, შე­ვა­ტყე, მო­ე­წო­ნა. მა­შინ­ვე მკი­თხა: სხვა რო­ლებ­ში ვინ იქ­ნე­ბი­ა­ნო? - ახალ­გაზ­რდა ბი­ჭის, თა­მა­ზის როლ­ზე, ალ­ბათ, ჟან­რი ლო­ლაშ­ვილს ავიყ­ვან-მეთ­ქი, - ვუ­თხა­რი. ჟან­რი მა­შინ მარ­თლაც კარ­გი ბიჭი იყო, გამ­ხდა­რი, ფორ­მა­ში. კლი­მის როლ­ზე დათო კვირ­ცხა­ლია ვი­ფიქ­რე, მას­თან სხვა სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სპექ­ტაკ­ლებ­შიც მე­მუ­შა­ვა და მისი შე­საძ­ლებ­ლო­ბაც ვი­ცო­დი. ერო­სიმ ორი­ვე კან­დი­და­ტუ­რა მო­მი­წო­ნა. ერ­თა­დერ­თი, ხელ­მძღვა­ნე­ლის რო­ლის­თვის მი­ჭირ­და მსა­ხი­ო­ბის შერ­ჩე­ვა. ერო­სიმ მი­თხრა, რა­მაზს (რა­მაზ ჩხიკ­ვა­ძეს გუ­ლის­ხმობ­და) ხომ არ ვუ­თხრა­თო? თუმ­ცა მა­ლე­ვე გა­და­ვი­ფიქ­რეთ, რად­გან ვი­ცო­დით, რა­მა­ზი უარს იტყო­და. ჩემი იდეა გა­ვუ­ზი­ა­რე: ბა­ტო­ნო ერო­სი, რა­ტომ­ღაც ამ როლ­ზე რო­მე­ლი­მე რე­ჟი­სო­რი წარ­მო­მიდ­გე­ნია-მეთ­ქი. ვი­ფიქ­რეთ, ვი­ფიქ­რეთ და... კარ­ლო ღლონტზე შევ­ჩერ­დით. თა­ნაც, კარ­ლოს სამ­სა­ხი­ო­ბო ფა­კულ­ტე­ტიც ჰქონ­და დამ­თავ­რე­ბუ­ლი. მოკ­ლედ, ისიც დაგ­ვთან­ხმდა და რე­პე­ტი­ცი­ე­ბიც და­ვი­წყეთ", - იხ­სე­ნებს ზუ­რაბ კან­დე­ლა­კი.

• შე­უ­და­რე­ბე­ლი "ჩი­მა­რო­ზა"

ასევე დაგაინტერესებთ

13:41 / 04-04-2021

"ახლანდელ საქართველოში რას ვუყურებთ? - ვინ ვის უკბინოს, დააქციოს... საშინელება ხდება. რამდენი ცრუ პატრიოტია? ეგეთი ძნელი დრო არც მახსენდება" - ამონარიდები დოჩანაშვილის ინტერვიუებიდან

21:29 / 04-04-2021

გურამ დოჩანაშვილს, მისი სურვილის თანახმად, შვილის გვერდით, საბურთალოს სასაფლაოზე დაკრძალავენ

10:01 / 05-04-2021

"გურამ დოჩანაშვილს, ერთხელ ვკითხე - ღმერთს რომ შეხვდებით, რას ეტყვით - მეთქი. უცებ ცრემლი მოაწვა.... მეო, ისეთი დიდი ცოდვილი ვარო, მე რა უნდა ვუთხრაო" - გიორგი კეკელიძე

რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი ხან ტე­ლე­რა­დი­ო­კო­მი­ტეტ­ში ჰქონ­დათ, ხან რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რში. ერთ დღე­საც გა­მო­უ­ცხა­დეს, რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი შე­წყვი­ტეთ, რა­ღაც პრობ­ლე­მა შეგ­ვექ­მნაო. გა­ირ­კვა, რომ გუ­რამ დო­ჩა­ნაშ­ვი­ლი კო­მი­ტე­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლის მო­ად­გი­ლეს­თან, ივ­ლი­ტა მეს­ხიშ­ვილ­თან მი­სუ­ლა საყ­ვე­დუ­რით: ასე რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, რა­ტომ არ შე­მა­ტყო­ბი­ნეთ, ჩემს ნა­წარ­მო­ებს თუ დგამ­დი­თო? ცხა­დია, ბა­ტო­ნი გუ­რა­მი მარ­თა­ლი იყო, რად­გან წე­სი­თა და რი­გით, ავ­ტო­რი უნდა გა­ეფრ­თხი­ლე­ბი­ათ, მაგ­რამ იმ­ხა­ნად სხვა წესი არ­სე­ბობ­და: თუ ნა­წარ­მო­ე­ბი და­ბეჭ­დი­ლი იყო, ავ­ტო­რის გა­რე­შეც შე­ეძ­ლოთ დად­გმა. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, რე­ჟი­სო­რი გუ­რამ დო­ჩა­ნაშ­ვილს შე­ა­ტყო­ბი­ნებ­და, მაგ­რამ შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ჯგუ­ფი სა­მუ­შა­ომ ისე გა­ი­ტა­ცა, თქმა და­უგ­ვი­ა­ნეს. მწე­რალ­თან და­სა­ლა­პა­რა­კებ­ლად ზუ­რაბ კან­დე­ლა­კი და გი­ორ­გი გამ­სა­ხურ­დია წა­ვიდ­ნენ, ვი­თა­რე­ბა აუხ­სნეს და ბა­ტო­ნი გუ­რა­მიც და­ი­ყო­ლი­ეს.

ეს უკა­ნას­კნე­ლი აღარც ჩარ­თუ­ლა სა­მუ­შაო პრო­ცეს­ში და მას რე­ჟი­სო­რი და სცე­ნა­რის ავ­ტო­რი მხო­ლოდ მა­შინ აკი­თხავ­დნენ, თუ მო­თხრო­ბა­ში რა­ი­მეს შეც­ვლას აპი­რებ­დნენ. სხვა­თა შო­რის, ამ სპექ­ტაკლმა ზუ­რაბ კან­დე­ლა­კი და გუ­რამ დო­ჩა­ნაშ­ვი­ლი ძა­ლი­ან და­ა­ახ­ლო­ვა...

ტე­ლეს­პექ­ტაკ­ლი, თურ­მე, ფე­რა­დი უნდა ყო­ფი­ლი­ყო (სხვა­თა შო­რის, იგი ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი ფე­რა­დი სპექ­ტაკ­ლია) და სა­ა­მი­სოდ კო­მი­ტეტ­ში მხო­ლოდ ერთი სტუ­დია არ­სე­ბობ­და ერ­თა­დერ­თი ფე­რა­დი კა­მე­რით. ამ კა­მე­რას, სხვე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, ის უპი­რა­ტე­სო­ბა ჰქონ­და, რომ კად­რის მი­სა­ახ­ლო­ებ­ლად ან და­სა­ცი­ლებ­ლად კა­მე­რი­სა და ობი­ექ­ტი­ვის ცვლა არ სჭირ­დე­ბო­და, რო­გორც იმ­ხა­ნად უწო­დებ­დნენ - ე წ. "ნა­ეზ­დი­სა" და "ოტი­ეზ­დის" ფუნ­ქცი­ას თვი­თონ­ვე ას­რუ­ლებ­და. შე­იძ­ლე­ბა დღეს ეს ამ­ბა­ვი ფან­ტას­ტი­კად მო­გეჩ­ვე­ნოთ, მაგ­რამ, ფაქ­ტია, სპექ­ტაკ­ლი ერთი კა­მე­რით გა­და­ი­ღეს ერთ ოთახ­ში. სპექ­ტაკ­ლის მხატ­ვრად ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო შე­მოქ­მე­დი, რო­ბერტ ფლაქ­სი­ნი აიყ­ვა­ნეს, ოპე­რა­ტო­რად კი - ტე­ლე­ვი­ზი­ის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი ოპე­რა­ტო­რი ზაურ დო­ბორჯგი­ნი­ძე. მუ­სი­კა­ლუ­რად სპექ­ტაკ­ლი დალი გურ­გე­ნი­ძემ გა­ა­ფორ­მა. "და­ლის ვთხო­ვე, და­ახ­ლო­ე­ბით, შუა სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის მუ­სი­კა მჭირ­დე­ბა-მეთ­ქი, რად­გან ვა­სი­კო კეჟე­რა­ძე ჩვე­ნი სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის კაცი აშ­კა­რად არ იყო, სა­ი­დან­ღაც მო­სულს ჰგავ­და და ეს უნდა გა­მო­მე­ჩი­ნა. და­ლიმ მო­მი­ტა­ნა იტა­ლი­ე­ლი კომ­პო­ზი­ტო­რის - დო­მე­ნი­კო ჩი­მა­რო­ზას "სე­რე­ნა­და" და მეტი არც არა­ფე­რი მინ­დო­და. სხვა­თა შო­რის, ჩვენ­თან სწო­რედ მას შემ­დეგ გახ­და გან­სა­კუთ­რე­ბით პო­პუ­ლა­რუ­ლი "ჩი­მა­რო­ზა".

• ერო­სი

რე­პე­ტი­ცი­ებ­ზე ქარ­თუ­ლი თე­ატ­რი­სა და კი­ნოს ლე­გენ­დას - ერო­სი მან­ჯგა­ლა­ძეს ერთი თა­ვი­სე­ბუ­რე­ბა ჰქო­ნია: თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე არას­დროს იხ­სნე­ბო­და, მო­სინ­ჯავ­და ხოლ­მე რა­ღა­ცებს, ვა­რი­ან­ტებს ეძებ­და. "იმ­ხა­ნად სა­ტე­ლე­ვი­ზიო თე­ატ­რის მთა­ვა­რი რე­ჟი­სო­რი მი­ხე­ილ თუ­მა­ნიშ­ვი­ლი გახ­ლდათ. რომ ვუ­თხა­რი, მთა­ვარ როლ­ში ერო­სი უნდა ვა­თა­მა­შო-მეთ­ქი, შე­ჭოჭ­მან­და, - თა­ვი­სე­ბუ­რი "შტამ­პე­ბი" არ და­ი­წყო­სო. და­ვამ­შვი­დე, ყვე­ლა­ფე­რი რიგ­ზე იქ­ნე­ბა-მეთ­ქი, რად­გან და­ნამ­დვი­ლე­ბით ვი­ცო­დი, რაც უნდა გა­ე­კე­თე­ბი­ნა ერო­სის, სა­უ­კე­თე­სო იქ­ნე­ბო­და. სპექ­ტაკლში თუ გახ­სოვთ ლექ­სებ­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ეპი­ზო­დი: "ქუ­ჩა­ში, მტვერ­ში წა­იქ­ცა ბავ­შვი"... რა უნდა იყოს ამა­ზე ამა­ღელ­ვე­ბე­ლი..." და ა. შ. ეს მო­ნაკ­ვე­თი მო­თხრო­ბა­ში მხო­ლოდ ერთი ფრა­ზი­თაა გად­მო­ცე­მუ­ლი, სპექ­ტაკლში კი ერო­სის ინ­სცე­ნი­რე­ბუ­ლია. ჯერ მე მო­მა­ს­მე­ნი­ნა ეს ბრწყინ­ვა­ლე კო­ლა­ჟი და მხო­ლოდ ამის შემ­დეგ ვუ­თხა­რით გუ­რამს. სხვა­თა შო­რის, ეს ეპი­ზო­დი ერთ-ერთი კულ­მი­ნა­ცი­უ­რია მთელ სპექ­ტაკლში", - მი­ამ­ბობს ზუ­რაბ კან­დე­ლა­კი.

რო­დე­საც რე­ჟი­სორს ჩა­ვე­კი­თხე, ერო­სი მან­ჯგა­ლა­ძის რა "შტამ­პოვ­კებს" გუ­ლის­ხმობ­და ბა­ტო­ნი მი­ხე­ილ თუ­მა­ნიშ­ვი­ლი-მეთ­ქი? - ღი­მი­ლით მი­პა­სუ­ხა: "რას ამ­ბობ, რა "შტამ­პოვ­კებ­ზეა" ლა­პა­რა­კი! რე­ჟი­სო­რებ­მა გაზ­ვი­ა­დე­ბა იცი­ან. ერო­სის იმპრო­ვი­ზა­ცი­ის შე­სა­ნიშ­ნა­ვი უნა­რი ჰქონ­და. მას იო­ლად შე­ეძ­ლო, თა­ვი­სი მოქ­მე­დე­ბა და გან­წყო­ბა შენ­თვის - მა­ყუ­რებ­ლის­თვი­საც გა­და­ე­დო. მის­გან უჩ­ვე­უ­ლო ემო­ცია მო­დი­ო­და და ხმის ტემ­ბრიც გა­სა­ო­ცა­რი ჰქონ­და. მა­გა­ლი­თად, ამ სპექ­ტაკლში, თუნ­დაც არა­ფერს რომ აკე­თებ­და, რა­ღაც მოქ­მე­დე­ბას მა­ინც ას­რუ­ლებ­და. თა­ვის "ფო­ტო­ლა­ბო­რა­ტო­რი­ა­ში" მაკ­რა­ტე­ლიც კი მი­ი­ტა­ნა და მა­გი­დას­თან მჯდომ­მა რა­ღა­ცე­ბის გა­მოჭ­რა და­ი­წყო, სულ მოძ­რა­ობ­და, დი­ნა­მი­კა და ფუნ­ქცია რომ არ და­ე­კარ­გა... ერო­სის იმპრო­ვი­ზა­ცი­ე­ბი ამ კონ­კრე­ტულ ტე­ლეს­პექ­ტაკლში ნაკ­ლე­ბა­დაა, მაგ­რამ მა­ნამ­დე გა­და­ღე­ბულ და უკვე და­კარ­გულ "გა­მარ­ჯო­ბა, ჩვე­ნო მა­მე­ბო­ში" ისე­თი რამ გა­ა­კე­თა, დღეს ის ფრა­ზა ფრთი­ან გა­მო­ნათ­ქვა­მა­დაა ქცე­უ­ლი - მახ­სოვს, გას­ვლი­სას ყვე­ლას­თვის მო­უ­ლოდ­ნე­ლად რომ "ის­რო­ლა": "ტოჟე მნე გო­გე­ბაშ­ვი­ლიო!" და ყვე­ლა გაგ­ვა­ოგ­ნა"...

• "კაცი, რო­მელ­საც ლი­ტე­რა­ტუ­რა ძლი­ერ უყ­ვარ­და"

მას შემ­დეგ რე­ჟი­სორ­მა ზუ­რაბ კან­დე­ლაკ­მა ეს სპექ­ტაკ­ლი რამ­დენ­ჯერ­მე დად­გა თე­ატ­რე­ბის სცე­ნა­ზეც და რა­დი­ო­შიც - მე­ტე­ხის თე­ატ­რში დად­გმულ სპექ­ტაკლში ეს მო­თხრო­ბა ნო­დარ დუმ­ბა­ძის "დიდ­როს­თან" გა­ა­ერ­თი­ა­ნა, თა­ვად "კაცი, რო­მელ­საც ლი­ტე­რა­ტუ­რა ძლი­ერ უყ­ვარ­და" კი რამ­დენ­ჯერ­მე ჩა­ი­წე­რა რა­დი­ო­დად­გმად, რომ­ლის ქარ­თულ ვა­რი­ან­ტში კეჟე­რა­ძეს ზუ­რაბ ყიფ­ში­ძე ას­რუ­ლებს, რუ­სულ­ში - კოტე მა­ხა­რა­ძე. ბა­ტონ­მა ზუ­რაბ­მა იგი­ვე დად­გა მინ­სკის რა­დი­ო­შიც, ბე­ლო­რუ­სულ ენა­ზე, ბოლო პე­რი­ოდ­ში კი - თბი­ლი­სის მო­ზარდ მა­ყუ­რე­ბელ­თა თე­ატ­რში, შემ­დეგ კი - ბა­თუ­მის თო­ჯი­ნე­ბი­სა და მო­ზარდ მა­ყუ­რე­ბელ­თა პრო­ფე­სი­ულ სა­ხელ­მწი­ფო თე­ატ­რში, ორი­ვე­გან კეჟე­რა­ძის როლს ზუ­რაბ ცინ­ცქი­ლა­ძე ას­რუ­ლებს. რე­ჟი­სორ­მა სპექ­ტაკ­ლის ბოლო ვა­რი­ან­ტე­ბი გა­ა­თა­ნა­მედ­რო­ვა, თუმ­ცა მუ­სი­კა უც­ვლე­ლი და­ტო­ვა. "რა თქმა უნდა, ჩი­მა­რო­ზას არც აქ ვუ­ღა­ლა­ტეო", - მი­თხრა ზუ­რაბ კან­დე­ლაკ­მა და და­ა­ყო­ლა: "რაც შე­ე­ხე­ბა გუ­რა­მის ამ მო­თხრო­ბას, ის, ალ­ბათ, მუდ­მი­ვად იცო­ცხლებს, ყვე­ლა დრო­ის­თვი­საა, რად­გან ყო­ველ­თვის იქ­ნე­ბი­ან მისი გმი­რე­ბის­ნა­ი­რი ტი­პე­ბი: სუ­ლი­ე­რად მდიდ­რე­ბი, რე­ა­ლი­ზა­ცი­ას რომ ვერ ახ­დე­ნენ და ფუ­ყე­ე­ბი, სა­ვარ­ძლებ­ში რომ სხე­დან, კა­ბი­ნე­ტე­ბი­დან ხე­ლე­ბის ქნე­ვით "ბრძნულ" აზ­რებს რომ აფ­რქვე­ვენ და ნე­ბის­მი­ერ მო­მენ­ტში შე­უძ­ლი­ათ "ჩა­მო­გა­ლა­ბო­რან­ტონ"... ამას ვე­რას­დროს გა­ვექ­ცე­ვით".

ავ­ტო­რი: ირმა ხარ­ში­ლა­ძე