"პირველად გრენობლში შევხვდით ერთმანეთს, ისე ვიკამათეთ მეპატრონეს ჩხუბი ეგონა" - როგორ იხსენებს საზოგადოება საყვარელ მწერალს?

82 წლის ასაკში ქართველი მწერალი გურამ დოჩანაშვილი გარდაიცვალა. მწერლის მდგომარეობა ორი კვირის წინ დამძიმდა. ის ამ პერიოდის განმავლობაში "ნიუჰოსპიტალში" იყო მოთავსებული. ექიმების თქმით, მდგომარეობა მძიმე იყო და მწერალი მართვით სუნთქვაზე იმყოფებოდა.

გურამ დოჩანაშვილი 1939 წლის 26 მარტს ქ. თბილისში დაიბადა. 1962 წელს დაამთავრა თსუ-ის ისტორიის ფაკულტეტი. 1968 წელს გურამ დოჩანაშვილი მწერალთა კავშირში მიიღეს. გურამ დოჩანაშვილის პირველი მოთხრობები 1961 წელს დაიბეჭდა ჟურნალ „ცისკარში“. მწერალი არის ლიტერატურული პრემია - "საბას" ლაურეატი ნომინაციაში - "ლიტერატურის განვითარებაში შეტანილი განსაკუთრებული წვლილისთვის".

სიკეთით, სიყვარულით, სითბოთი და მოკრძალებული ბუნებით გამორჩეული თანამედროვეობის დიდი მწერალი ბატონი გურამ დოჩანაშვილი უფროსებს, ბავშვებსა და ახალგაზრდებს თანაბრად უყვართ. სოციალურ ქსელში თითქმის ყველა საყვარელ მწერალს ემოციურად ემშვიდობება:

ირაკლი ღარიბაშვილი, პრემიერი: "ღრმა მწუხარებას გამოვთქვამ თანამედროვე კლასიკოსი მწერლის გურამ დოჩანაშვილის გარდაცვალების გამო. გურამ დოჩანაშვილმა მდიდარი შემოქმედება დაგვიტოვა მემკვიდრეობად. მისი ფრთიანი ფრაზები და დაუვიწყარი ლიტერატურული გმირები სამუდამოდ დარჩებიან ქართველი მკითხველის ხსოვნაში. ასეთი გმირების შექმნა მხოლოდ ჭეშმარიტად ნიჭიერ, გულწრფელ და გამორჩეულად კაცთმოყვარე შემოქმედს შეუძლია.

თანამედროვეობის უდიდესი მწერალი გურამ დოჩანაშვილი სიცოცხლეშივე ლეგენდად იქცა - მას არასოდეს მოჰკლებია ქართველი მკითხველის აღიარება და სიყვარული. მისი ყველა ნაწარმოები მხოლოდ სიკეთესა და სიყვარულს აღვივებს და განსაკუთრებით ძლიერ კვალს ტოვებს ყველა თაობის მკითხველზე.

გულწრფელად ვუსამძიმრებ ამ დიდ დანაკლისს მის ოჯახს, ახლობლებს, მეგობრებს და ქართულ საზოგადოებას, ყველას, ვისთვისაც ძვირფასი და საყვარელია გურამ დოჩანაშვილის უკვდავი შემოქმედება".

არჩილ თალაკვაძე, პარლამენტის თავმჯდომარე: "ძალიან სამწუხაროა, რომ დიდი მწერალი და გამორჩეული ადამიანი, ყველასათვის საამაყო გურამ დოჩანაშვილი გამოაკლდა ჩვენს საზოგადოებას. რამდენიმე დღის წინ, მისი იუბილე იყო და ყველას გვქონდა იმედი, რომ ის კიდევ დიდხანს იქნებოდა ჩვენთან. სამწუხაროდ, ასე არ მოხდა, თუმცა გურამ დოჩანაშვილის შემოქმედება უკვდავია და კიდევ არაერთ თაობას აღაფრთოვანებს. საქართველოს პარლამენტის სახელით, ვუსამძიმრებ ბატონი გურამის ოჯახს, ახლობლებს და მისი შემოქმედების თაყვანისმცემლებს“, - ნათქვამია არჩილ თალაკვაძის სამძიმრის წერილში.

გიორგი კეკელიძე, ეროვნული ბიბლიოთენის ხელმძღვანელი: ეპოქალური დანაკარგების დღეებია - ერთი გიგანტური ქართველის დაკრძალვის დღეს, მეორე გიგანტური ქართველი დავკარგეთ.გურამ დოჩანაშვილთან, უკიდურესად მოკრძალებულ ბინაში, თუ ერთხელ მაინც ყოფილხართ, თუ გინახავთ ეს საოცარი მწერალი, როგორ ასხამდა ჩაის, როგორ ჭრიდა პურს მის საყვარელ მეუღლესთან, ნათელასთან ერთად, როგორ უწყლიანდებოდა თვალები სრულიად უბრალო ამბების თხრობისას, მიხვდებოდით - ასეთი ადამიანები ბავშვობიდან კი არ მოდიან, საერთოდაც არასდროს მიდიან ბავშვობიდან.ასეთი ბავშვებს უზარმაზარი ამბები ახლავთ ხოლმე თან - პროკლამაციის გაკვრისთვის დაჭერილი ახალგაზრდა გურამი, მოგვიანებით მოიგონებს, როგორ თათბირობდნენ მეგობრები ბინაში, მათ შორის კოსტავა და გამსახურდია, როგორ აშრობდნენ ახალდაბეჭდილ სველ ფურცლებს, როგორ დასხდნენ უნებლიედ და როგორ აყვათ შარვლებზე ფურცლები. ეს სცენა, ეს სასაცილო და ცოტა ყოფითი სცენა იყო ის მაგიური რეალიზმი, სადაც მერე დოჩანაშვილმა იცხოვრა და ბევრი გვაცხოვრა. ამ უცნაური სცენით დაიწყო ის დიდი ისტორია, რომელმაც ქვეყანა დამოუკიდებლობამდე, გურამი კი დიდ ლიტერატურამდე მიიყვანა. კაატინგები ბლომად შემოხვდა, მაგრამ ამ კაცს ლიტერატურა უყვარდა და ლიტერატურა კიდევ კაატინგებს ისედაც გულისხმობდა.წავიდა და დაგვიტოვა ერთი წამი. ის წამი, სადაც ყველამ ვიცით საკუთარი თავი - სწორედ გურამმა გვისახსოვრა. უბრალოდ ჩვენ ამ წამის შემჩნევამდე ვიძინებთ ხოლმე.

ლევან ბერძენიშვილი, ფილოლოგი: პირველად გრენობლში შევხვდით ერთმანეთს და ისე ვიკამათეთ მალარმეს კაფეში, მეპატრონეს ჩხუბი ეგონა. ბეთხოვენს ებრძოდით და ვერდის ადიდებდით. ბევრი ვილაპარაკეთ ძმებ კეჟერაძეებსა და მათს დაზე, რომელსაც ბევრი არ იცნობდა. ოცდახუთი წელი ვინახავდით ამ სიყვარულს, ხშირად ვლაპარაკობდით, ისევ ვკამათობდით, მეამაყებოდა, მეგობარს რომ მიწოდებდით. ნახვამდის, კანუდოსის მკვიდრო, უსაყვარლესო კაცო, დღესაც „ეპოქა დამთავრა დიდი“...

ნინო სურგულაძე, საოპერო მომღერალი: ბატონი გურამ დოჩანაშვილი აღარ გვყავს! უდიდესი ქართველი!!! ბატონი გურამი ჩემი ძმისგან გავიცანი ბავშვობაში. მათ 40 დღე სხალთის მონასტერში გაატარეს ერთად... საიდანაც დიდი სიყვარული დაიბადა და დღემდე მოგვყვება. საოცრად თბილი და მოსიყვარულე ადამიანი დავკარგეთ ყველამ ვინც მას პირადად ვიცნობდით, თუმცა მისი უდიდესი შემოქმედებით - ის ყველას ბატონი გურამი იყო, მთელი საქართველოს და მსოფლიოს დიდი გურამი....საოცრად დაუნდობელია ცხოვრება... დიდია ტკივილი... განუზომელი...ღმერთო გაანათლე ამ დიდი ქრისტიანის და ადამიანის უკვდავი სული!მშვიდობით ბატონო გურამ და დროებით

მამუკა ხაზარაძე, "ლელოს" ლიდერი: ის იყო ადამიანი, რომელმაც შექმნა ეპოქა. მისი უკვდავი შემოქმედება საუკუნეებს გაყვება. მისი წასვლა სულისშემძვრელი და ტრაგიკულია. დღეს დოჩანაშვილის დიდი ეპოქა დამთავრდა...ის იყო ჩემი მეგობარი და მოუშუშებელი იარა დატოვა, როგორც ჩემს ისე ყველა ქართველის გულში..საქართველოს აღარ ჰყავს კაცი, რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა.

ირაკლი ტაბლიაშვილი, ჟურნალისტი: ვწერ, ვშლი... ვწერ, ვშლი...ვწერ, ვშლი...მთავარი დიდი კანუდოსელი! მომიკვდა გული. ჩაწყდა კიდევ ერთი დიდი გულის მკვებავი გული.აღარაა ჩემი გული.

გიორგი თარგამაძე, ჟურნალისტი: ღმერთი ძლიერ გვანებივრებს, როცა გურამ დოჩანაშვილის და ანზორ ერქომაიშვილის მსგავს ადამიანებს გვიგზავნის.. ორმაგად სევდიანია, როცა ისინი გვტოვებენ, ჩვენ კი განებივრებულ და ინფანტილურ ბავშვებად ვრჩებით.. სიყვარული, უანგარობა, უმაღლესი ოსტატობა, თავმდაბლობა..საით მივდივართ? არ არის ყველაზე აქტუალური კითხვა - ვინ ვართ? ამის გაგებაა ყველაზე მთავარი. ეს ორი ბუმბერაზი გვიხსნიდა და თავის მაგალითზე გვაჩვენებდა ვინ ვართ, უფრო სწორედ - ვინ უნდა ვიყოთ. მადლობა ღმერთს, რომ ისინი გვყავდა და მადლობა მათ იმისთვის რაც დაგვიტოვეს.