"ონლაინგაკვეთილები ისეთი სახალისოა, ზოგჯერ მოსწავლეების ოჯახის წევრებიც მესწრებიან" - ნოვატორი პედაგოგი თბილისიდან, რომელმაც სწავლების უჩვეულო მეთოდით ყველას თავი შეაყვარა

თამარ გეგიძე თბილისის ზურაბ იარაჯულის სახელობის 106-ე საჯარო სკოლაში მათემატიკას ასწავლის. ამბობს, რომ სკოლაში მუშაობა წელს დაიწყო და ამით უზომოდ ბედნიერია. გადაწყვეტილების სისრულეში მოყვანაში მას სკოლის დირექტორი თენგიზ გულორდავა დაეხმარა. უბრალოდ ნდობა გამოუცხადა და ქალბატონმა თამარმაც გაუმართლა.

მან ბავშვებთან ურთიერთობის და საგნის სწავლების თავისი მეთოდი აირჩია, რამაც გაამართლა და ისეთი მასწავლებელი აღმოჩდა, როგორიც მოსწავლეებს უყვართ.

„თუ ბავშვი არ გიყვარს, შენი ადგილი სკოლაში არ არის. პედაგოგობა სწორედ სტერეოტიპის დასამსხვრევის გამო მინდოდა, რომელიც პირველ რიგში, ჩემი და ბაბუას ურთიერთობისას წარმოიშვა... უნდა გითხრათ, რომ პედაგოგების ოჯახში გავიზარდე. მამა მხაზველობითი გეომეტრიის სპეციალისტი გახლდათ, ბაბუა 30 წელი სკოლას ხელმძღვანელობდა და ისიც მათემატიკოსი იყო. მეც მომწონდა მასწავლებლის პროფესია, თუმცა ჩემს ფიქრებში მოსწავლე-მასწავლებლის ურთიერთობა სხვაგვრად წარომედგინა.

მოსწავლე ცისარტყელას რომ შეგადარებს, ე.ი. მისია შესრულებულია

ბავშვს მასწავლებლის დანახვისას შიშით მუცელი კი არ უნდა ეწვოდეს, არამედ სკოლაში მოსვლა სიხარულს უნდა ანიჭებდეს. ჩვენ ყველანი ბავშვობიდან მოვდივართ და არ უნდა დაგვავიწყდეს ის ასაკობრივი სირთულეები და თავისებურებები, რასაც ბავშვი მოზარდობამდე გადის. ამიტომ, ჩემს თავს პირობა მივეცი, თუ ოდესმე სკოლაში პედაგოგად შევაბიჯებდი, დავამსხვრევდი ყველა სტერეოტიპს და ჩემი მათთან ურთიერთობა ნდობაზე და პატივისცემაზე იქნებოდა დამყარებული... ყველაზე სუფთა და ნაღდი ურთიერთობა მხოლოდ ბავშვს შეუძლია, როგორც მოექცევი, სწორედ ისეთ უკუკავშირს მიიღებ მათგან“ - აღნიშნავს თამარ გეგიძე.

როცა სადამრიგებლო კლასი გადასცეს, პირველი, რაც გააკეთა, ის იყო, რომ შეადგინა კითხვარი მშობლებისთვის. მასზე გაცემული პასუხები კი წარმოდგენას შეუქმნიდა თავის „მეგობრებზე“ (ასე დაარქვა სადამრიგებლო კლასს). უნდოდა, სცოდნოდა, თითოეული მათგანის უნარები, ჰობი, რა უყვართ, როგორი უნდოდათ, ყოფილიყო მათემატიკის გაკვეთილი...

არცერთი გაკვეთილი არ უნდა ჰგავდეს ერთმანეთს

- მათემატიკის სწავლება არ არის ადვილი, ლოგიკურ აზრონებას მოითხოვს. რა მეთოდს ირჩევთ, რომ საგანი ყველა მოსწავლეს შეასწავლოთ და როგორ ფიქრობთ, მისი შესწავლა ყველას შეუძლია?

- არ არსებობს მოსწავლე, ვისაც საშუალო დონეზე მათემატიკის სწავლა არ შეუძლია... მათემატიკისკენ ბევრი ბავშვი შემოვაბრუნე და საგანი შევაყვარე. ისეთ წერილებს მწერენ, რომლებსაც ცრემლის გარეშე ვერ წაიკითხავთ.

იმისთვის, რომ მოსწავლე დააინტერესო, მუდმივ ძიებასა და განვითარებაში უნდა იყო. მათემატიკას ვსწავლობთ თამაშით, მასალის ვიზუალიზაციით, ვიყენებ უამრავ შემეცნებით პლატფორმას, არცერთი გაკვეთილი არ უნდა ჰგავდეს ერთმანეთს. ჩემი ამ საგნის სწავლების პლუსად შემიძლია, დავასახელო „ზღაპრული მათემატიკა“. ვიგონებ მათემატიკურ თემებზე სხვადასხვა ზღაპარს, ვიღებ ვიდეოებს და მათ როგორც ზღაპრებს, ისე ვასმენინებ...

იმისთვის, რომ მოსწავლე დააინტერესო, მუდმივ ძიებასა და განვითარებაში უნდა იყო

- თანამედროვე მასწავლებელი მუდმივად უნდა ინტერესდებოდეს სიახლეებით და განვითარებას სულ უნდა ცდილობდეს...

- დიახ, თუ ბედავ სწავლებას, თავადაც მუდმივ განვითარებაზე უნდა იყო ორიენტირებული, ამას სულ უნდა ცდილობდე და ფიქრობდე. ამიტომ, აუცილებლობად ვაქციე ტრენინგების გავლა. ძალიან მსიამოვნებს ეს პროცესი და უნდა ვთქვა, ეს ტრენინგები სულ წარმატებით და ჩემი გამარჯვებით მთავრდება...

- მოკლედ, მრავალფეროვანი და სახალისოა თქვენი გაკვეთილები...

- ზუსტად ვიცოდი, რისთვის შევდიოდი სკოლაში - ჩემი მეთოდები და უნარები უნდა ყოფილიყო მოსწავლის უნარებზე მორგებული, სიყვარულით და ნდობით გაჯერებული, პრაქტიკული, რადგან სწორედ ტრანსფერის უნარის განვითარება აძლევს ადამიანს ინტეგრირდეს საზოგადოებაში როგორც სრულფასოვანი და თვითდაჯერებული.

პანდემიის გამო დისტანციური გაკვეთილების ჩატარება მიწევს, თუმცა ამას ხელი არ შეუშლია მრავალფეროვანი და სახალისო იყოს ჩემი გაკვეთილები. ელექტრონული ტექნოლოგიების სხვადასხვა შემეცნებითი პლატფორმის მეშვეობით, თამაშითა და პროექტებით გაჯერებული მაქვს ყველა გაკვეთილი. ჩემი საყვარელი ფსიქოლოგები უზნაძე და დიუი სწორედ ასეთ სწავლებას ანიჭებდნენ უპირატესობას. ჰოდა, მეც სწორედ ეს გზა ავირჩიე. საკუთარ „იუთუბარხს“ ვამზადებ „ზღაპრული მათემატიკის“ სახელწოდებით, როგორც ვთქვი, ვიგონებ ზღაპრებს ყველა თემაზე, რათა მეტად დავაინტერესო ბავშვები, უფრო სახალისო და გასაგები გავხადო მათემატიკა.

- როგორ აფასებთ დღეს იმ თაობას, ვისი მასწავლებელიც ხართ?

- მოსწავლე ცისარტყელას რომ შეგადარებს, ე.ი. მისია შესრულებულია... როგორი განსხვავებული, გონიერი, თანამედროვე ხედვებით მოაზროვნე ახალგაზრდობა მოდის. ისეთი თავისუფლები არიან, მიხარია, ამ თაობას რომ უნდა გადავაბაროთ ჩვენი ქვეყნის მართვა. უმაგრესი ბავშვები არიან. თუმცა ვასწავლი, სად გადის ზღვარი საკუთარი უფლებისა - იქ, სადაც სხვის უფლებას არ დაარღვევ.

- პანდემიურ სიტუაციაში როგორია პედაგოგობა - დისტანციურ მუშაობაზე გადასვლამ რა სირთულეები წარმოშვა და როგორ დაძლიეთ?

- შეიძლება, ბევრი მასწავლებელი გამინაწყენდეს გულახდილი საუბრისთვის (მქონდა ამის შემთხვევებიც), მაგრამ ჩემთვის პანდემიის დროს დისტანციური მუშაობისას ამ მხრივ პრობლემა არ შექმნილა, რადგან ტექნოლოგიების ფლობამ ხელი შემიწყო. ყველა გაკვეთილი პრეზენტაციებით მქონდა დაგეგმილი. მოსწავლეების ოჯახის წევრებიც მესწრებოდნენ. მშობლებმა გამიმხილეს, ისეთი მარტივი აქტივობებით გქონდათ დაგეგმილი გაკვეთილები, რომ ჩვენც სიამოვნებით გისმენდითო.

მნიშვნელოვანია, მოსწავლე მოამზადო იმისთვის, რომ მიღებული ცოდნა გამოიყენონ ყოფა-ცხოვრებაში

- როგორ ფიქრობთ, რა უნდა დღეს 21-ე საუკუნის მოსაწავლეს და ამას რამდენად იღებს სკოლაში?

- როდესაც საკითხის განხილვას ვიწყებ, პირველ რიგში, ბავშვებს ვუხსნი, რატომ უნდა ისწავლონ ეს თემა, რაში გამოადგებათ ცხოვრებაში. რადგან მნიშვნელოვანია, მოსწავლე მოამზადო იმისთვის, რომ მიღებული ცოდნა გამოიყენონ ყოფა-ცხოვრებაში. ვფიქრობ, ესაა მნიშვნელოვანი 21-ე საუკუნის ახალგაზრდისთვის, რასაც ცნობილი ფსიქოლოგი დიუი ჯერ კიდევ მე-20 საუკუნის დასაწყისში ნერგავდა... ვასწავლი ანალიტიკურ და კრიტიკულ აზროვნებას, ტექსტების გააზრებას, სწორედ ამის პრობლემა აქვს დღევანდელ საზოგადოებას.

ძალიან ბევრია გასაკეთებელი. სკოლები არ არის აღჭურვილი არანაირი რესურსით, ნორმალური ინტერნეტიც კი არ მიეწოდება სკოლებს, ფაქტობრივად, მასწავლებლებს ცარიელი ხელებით გვიწევს მუშაობა

- როგორია თანამედროვე სკოლის მოდელი დღეს და როგორს ისურვებდით?

- 2021 წელს დაიწყო ძვრები თანამედროვე მიდგომებით საგანმანათლებლო სივრცეში, მაგალითად, თავისუფალი, ანალიტიკური აზროვნების განვითარება მოსწავლეებში. მანამდე არსებული ცოდნის გამოყენებით, ახლის გაგება და გააზრება, თუმცა ეს ზღვაში წვეთია. ძალიან ბევრია გასაკეთებელი. სკოლები არ არის აღჭურვილი არანაირი რესურსით, ნორმალური ინტერნეტიც კი არ მიეწოდება სკოლებს, ფაქტობრივად, მასწავლებლებს ცარიელი ხელებით გვიწევს მუშაობა. ჩემი ხელფასის გარკვეული ნაწილი აქტივობებისთვის საჭირო მასალების შეძენაში იხარჯება. ელექტრონული ტექნოლოგიების ცოდნა და ინტერნეტი სრულყოფილს ხდიდა ჩემს გაკვეთილებს, ცოცხალ საგაკვეთილო პროცესში კი მასწავლებელს შევადარებდი უთოფო მეთოფეს.

მადლობა მინდა გადავუხადო სკოლის დირექტორს ბატონ თენგიზ გულორდავას, რომელიც უსაზღვროდ არის შეყვარებული თავის სკოლაზე. სწორედ მან გამომიცხადა ნდობა და ვფიქრობ, გავამართლე კიდეც. ამის თქმის საფუძველს მაძლევს მოსწავლეების და მშობლების უკუკავშირი.

ფოტოები: ქეთი შარაშენიძე