სამართალი
სამხედრო

22

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის ოცდამეექვსე დღე დაიწყება 02:01-ზე, მთვარე კუროში – შეიძლება იყოს ზედმეტი აურზაური და ენერგიის ფლანგვა ლაპარაკზე. მეტად დაისვენეთ. იყავით შერჩევითი კონტაქტებში. მოუსმინეთ მეგობრების რჩევებს. კოლეგებთან იყავით ნეიტრალური. მოერიდეთ პროვოკაციებსა და ცდუნებებს. გზებზე განსაკუთრებით ფრთხილად იყავით. მოერიდეთ მძიმე საკვების მიღებას. გამოირიცხეთ პარკოსნები, მარცვლეული და მცენარეული ზეთები. ნებადართულია კარტოფილი, თევზი და მწვანილი. დაიცავით მარხვა. არ არის რეკომენდებული სერიოზული გადაწყვეტილებების მიღება.
პოლიტიკა
საზოგადოება
მოზაიკა
მეცნიერება
სპორტი
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"ზურას ათი წლის ასაკში ბარძაყის ძვლის დაშლა დაეწყო, ეს სიმსივნე იყო! გადარჩა და მაშინ იწამა დედამ ღმერთი" - გოგლა ჟვანია მშობლებსა და უმცროს ძმაზე
"ზურას ათი წლის ასაკში ბარძაყის ძვლის დაშლა დაეწყო, ეს სიმსივნე იყო! გადარჩა და მაშინ იწამა დედამ ღმერთი" - გოგლა ჟვანია მშობლებსა და უმცროს ძმაზე

2020 წლის 4 დე­კემ­ბერს ყო­ფი­ლი პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის, ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას დედა, რემა ჟვა­ნია გარ­და­იც­ვა­ლა. ის არას­დროს სა­უბ­რობ­და ჟურ­ნა­ლის­ტებ­თან, მით უფრო, შვი­ლის სიკ­ვდი­ლის გა­მო­უ­ძი­ე­ბელ საქ­მე­ზე, მო­უ­შუ­შე­ბელ ტკი­ვილ­სა და შე­უ­ხორ­ცე­ბელ ჭრი­ლო­ბა­ზე. თუმ­ცა წუ­თი­თაც არ ეპა­რე­ბო­და ეჭვი, რომ ზუ­რაბ ჟვა­ნია მოკ­ლეს. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, ერ­თა­დერ­თი ინ­ტერ­ვიუ (რო­მე­ლიც 6 სა­ათს გაგ­რძელ­და) "კვი­რის პა­ლიტ­რის" ჟურ­ნა­ლისტს, მე, ეკა ასა­თი­ანს მომ­ცა, თუმ­ცა მი­სი­ვე თხოვ­ნით სრუ­ლად არას­დროს და­ბეჭ­დი­ლა - ნა­წი­ლი გა­ზეთ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნდა, ნა­წი­ლი კი წიგნ­ში "წე­რი­ლე­ბი ზუ­რა­ზე".

დიდი დარ­დი გა­ი­ყო­ლა ქალ­ბა­ტონ­მა რე­მამ, რო­მე­ლიც ისე­თი არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნი იყო, იმ­დე­ნად სათ­ნო, ყუ­რა­დღე­ბი­ა­ნი, სხვე­ბის სულ­სა, ფიქ­რსა თუ გო­ნე­ბა­ში ჩამ­წვდო­მი, რომ მსგავ­სი იშ­ვი­ა­თია... ამას ყვე­ლა აღი­ა­რებს, ვინც ქალ­ბა­ტონ რე­მას იც­ნობ­და და ისიც მუ­დამ სა­ლა­პა­რა­კო და სა­ა­რა­კოა, თუ რო­გორ უყ­ვარ­და მას სა­ქარ­თვე­ლო, ოჯა­ხი, მე­უღ­ლე და რა ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბით აღ­ზარ­და შვი­ლე­ბი.

კი­დევ ერთხელ ვეწ­ვიე შარ­ტა­ვას ქუ­ჩის 18ა-ს, სა­დაც ქალ­ბა­ტო­ნი რემა ცხოვ­რობ­და და და­კე­ტი­ლი ბინა მის­მა უმ­ცროს­მა ვაჟ­მა, გოგ­ლა ჟვა­ნი­ამ გაგ­ვიხ­სნა და ისევ ვი­სა­უბ­რეთ ქალ­ბა­ტონ რე­მა­ზე.

გოგ­ლა ჟვა­ნია:

- ამ ბი­ნა­ში გა­ა­ტა­რა დე­და­ჩემ­მა მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა. ეს არის ეზო, სა­დაც დე­და­ჩე­მის და­ბა­დე­ბი­დან ორ წე­ლი­წად­ში, 1935 წელს, სამი სახ­ლი აშენ­და. აქ ცხოვ­რობ­დნენ ექი­მე­ბი, მეც­ნი­ე­რე­ბი, ხე­ლო­ვა­ნე­ბი.... შე­სა­ნიშ­ნა­ვი გა­რე­მო იყო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის­თვის, რაც მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, აყა­ლი­ბებს ადა­მი­ანს. დე­და­ჩე­მი 1933 წელს და­ი­ბა­და და ასე და­ი­წყო მისი რთუ­ლი და სა­ინ­ტე­რე­სო ცხოვ­რე­ბა. ერთი წლი­სა იყო, როცა მამა გარ­და­ეც­ვა­ლა. რემა ერ­თა­დერ­თი შვი­ლი იყო. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, ემიგ­რან­ტე­ბის ოჯახ­ში და­ი­ბა­და, დედ-მამა თა­ნა­მედ­რო­ვე თურ­ქე­თის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე, ყარ­სის მი­და­მო­ებ­ში იყ­ვნენ და­ბა­დე­ბუ­ლი და ნი­კო­ლო­ზის დროს გად­მო­სახ­ლდნენ სა­ქარ­თვე­ლო­ში, მე-20 სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყის­ში. სკო­ლაც რუ­სუ­ლი და­ამ­თავ­რა დე­და­ჩემ­მა, მაგ­რამ აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ქარ­თუ­ლი ცნო­ბი­ე­რე­ბა ჩა­მო­უ­ყა­ლიბ­და.

- ვი­ცით, რომ ამა­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი წვლი­ლი მა­მათ­ქვენს, ბუსა ჟვა­ნი­ას მი­უ­ძღვის.

- კი, ნამ­დვი­ლად, ბუ­სამ შე­აყ­ვა­რა და სის­ხლით ხორ­ცამ­დე აგ­რძნო­ბი­ნა ქარ­თვე­ლო­ბა. მათ შო­რის დიდი პა­ტი­ვის­ცე­მა, მე­გობ­რო­ბა იყო. სხვა­თა შო­რის, ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო სი­ტუ­ა­ცია გვქონ­და ოჯახ­ში - ბე­ბია, დე­და­ჩე­მის დედა, რო­მელ­მაც რემა გა­ზარ­და, ათე­ის­ტი იყო. ამა­ვე დროს გახ­ლდათ ძა­ლი­ან წე­სი­ე­რი კო­მუ­ნის­ტი, რო­მელ­საც გულ­წრფე­ლად სჯე­რო­და საბ­ჭო­თა იდე­ო­ლო­გი­ის და მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და ამ რწმე­ნას. მა­მას კი სძაგ­და ბოლ­შე­ვიზ­მი, რის გა­მოც ხში­რად კა­მათს შევ­სწრე­ბი­ვართ. მა­მის მხრი­დან ჩემი ერ­თა­დერ­თი ბიძა 1924 წლის აჯან­ყე­ბის მო­ნა­წი­ლე იყო, ბოლ­შე­ვი­კებ­მა გა­დაწ­ვეს ჩვე­ნი სახ­ლი ლე­ჩხუმ­ში და კო­მუ­ნის­ტე­ბი­სად­მი მა­მის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, ჩვენ­თვის, ბავ­შვე­ბის­თვის, სრუ­ლი­ად გა­სა­გე­ბი იყო.

მე ბე­ბი­ას გაზ­რდი­ლი ვარ, ყვე­ლა­ზე მეტი დრო სწო­რედ ჩემს ებ­რა­ელ ბე­ბი­ას­თან მაქვს გა­ტა­რე­ბუ­ლი, რო­მე­ლიც რო­გორც მო­გახ­სე­ნეთ, ათე­ის­ტი იყო. თა­ვის დრო­ზე არც დე­და­ჩე­მი იყო მორ­წმუ­ნე. მას ღვთის რწმე­ნა ცხოვ­რე­ბის გარ­დამ­ტეხ პე­რი­ოდ­ში გა­უჩ­ნდა, ძა­ლი­ან დრა­მა­ტულ ვი­თა­რე­ბა­ში. ზურა ათი წლის იყო, როცა ბარ­ძა­ყის ძვლის დაშ­ლა და­ე­წყო. ეს სიმ­სივ­ნე იყო! მა­შინ 5 წლი­სა ვი­ყა­ვი და ვერ ვაც­ნო­ბი­ე­რებ­დი, რა­ტომ იყო დე­და­ჩე­მი ხში­რად თვალ­ცრემ­ლი­ა­ნი. ეს ძა­ლი­ან დიდ­ხანს გრძელ­დე­ბო­და. ბო­ლოს ლო­კა­ლუ­რი და­ზი­ა­ნე­ბა და­უდ­გინ­და და ზუ­რას ჯან­მრთე­ლო­ბას საფრ­თხე აღარ ემუქ­რე­ბო­და. ოთხი ოპე­რა­ცია დას­ჭირ­და და დიდ­ხანს ფეხი თა­ბა­შირ­ში ჰქონ­და. ზურა გა­დარ­ჩა და მა­შინ იწა­მა დე­დამ ღმერ­თი. რო­გორც წესი, გა­სა­ჭი­რის დროს მე­ტად უახ­ლოვ­დე­ბი უფალს...

მა­შინ შე­რე­ულ ოჯა­ხებს ბავ­შვე­ბი რუ­სულ სკო­ლა­ში შეჰ­ყავ­დათ, რე­მამ, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ქარ­თულ­ში შეგ­ვიყ­ვა­ნა. მი­აჩ­ნდა, რომ ეს სა­ქარ­თვე­ლოა და არა საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი. ზუ­რას ოც­ნე­ბა ბავ­შვო­ბი­დან სა­ქარ­თვე­ლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბა იყო და მეც მის გავ­ლე­ნას გან­ვიც­დი­დი, იმა­ვე­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი. შემ­დეგ ზუ­რას პო­ლი­ტი­კუ­რი საქ­მი­ა­ნო­ბა ამ მთა­ვარ ოც­ნე­ბას უკავ­შირ­დე­ბო­და, რომ გვე­ცხოვ­რა და­მო­უ­კი­დე­ბელ, ნორ­მა­ლურ ქვე­ყა­ნა­ში, სა­დაც შევ­ძლებ­დით სა­კუ­თა­რი ად­გი­ლის პოვ­ნას.

- თქვენ და ზურა მა­ინც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ძმე­ბი იყა­ვით, დე­დას­თან და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბაც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი გქონ­დათ?

- ზურა ჩემ­ზე ბევ­რად ემო­ცი­უ­რი იყო, თუმ­ცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის წი­ნა­შე გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლი ჩან­და. არა­და, ფეთ­ქე­ბა­დი ხა­სი­ა­თიც ჰქონ­და. მე პი­რი­ქით, უფრო გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლი ვარ, ნელ-ნელა და თან­და­თან ვბრაზ­დე­ბი...

- ქალ­ბა­ტო­ნი რე­მაც ამ­ბობ­და, ზურა გაბ­რაზ­დე­ბო­და რა­ღა­ცა­ზე, აფეთ­ქდე­ბო­და და ხუთ წუთ­ში ბო­დიშს მიხ­დი­დაო.

- კი, ასე­თი იყო ზურა. ჩვე­ნი სა­უბ­რე­ბიც მწვა­ვე გახ­და, როცა პო­ლი­ტი­კა­ში წა­ვი­და, დღე­ვან­დე­ლი გა­და­სა­ხე­დი­დან კი სწო­რად აკე­თებ­და ყვე­ლა­ფერს. ხში­რად ცხა­რე კა­მა­თი გვქო­ნია.

- რაზე კა­მა­თობ­დით?

- მე მა­ღი­ზი­ა­ნებ­და წრე, რო­მელ­თა­ნაც მას ურ­თი­ერ­თო­ბა უწევ­და. ვხე­დავ­დი, რომ ისი­ნი მხო­ლოდ თა­ვი­ანთ მდგო­მა­რე­ო­ბა­სა და ფულ­ზე იყ­ვნენ და­ხარ­ბე­ბუ­ლი და ჩემ­თვის ძნე­ლი ასა­ტა­ნი იყო. ამას დე­დაც გა­ნიც­დი­და. გარ­და ამი­სა, ათა­სი სი­ბინ­ძუ­რე და ჭორი ვრცელ­დე­ბო­და ზუ­რას შე­სა­ხებ, რაც ოჯახსთვის მძი­მე დარ­ტყმა იყო.

- ესე იგი, ოჯახ­ში ნა­ნობ­დით, რომ ზუ­რამ პო­ლი­ტი­კა­ში ჩარ­თვა გა­და­წყვი­ტა?

- პო­ლი­ტი­კა ძა­ლი­ან ბინ­ძუ­რია და ის სა­ქარ­თვე­ლო­ში დღე­საც ასე­თია. ამის­თვის გვე­ნა­ნე­ბო­და ადა­მი­ა­ნუ­რი ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბით და სულ სხვა ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბით აღ­ზრდი­ლი ზურა, რო­მელ­საც ბავ­შვო­ბის ოც­ნე­ბის ას­რუ­ლე­ბა სურ­და. თუმ­ცა გვი­ხა­რო­და მისი წარ­მა­ტე­ბა, დე­დას კი გა­მუდ­მე­ბით ეში­ნო­და, რომ ზურა არ მო­ეკ­ლათ... იყო ანო­ნი­მუ­რი ზარი, გაფრ­თხი­ლე­ბა, რომ ზუ­რას მოკ­ლავ­დნენ. ზურა მა­ინც დიდ საქ­მე­ებს აკე­თებ­და და გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი გა­მო­დი­ო­და სი­ტუ­ა­ცი­ე­ბი­დან. ქვე­ყა­ნა, პრაქ­ტი­კუ­ლად, წუმ­პი­დან ამოჰ­ყავ­და, რა­შიც ბევ­რი ხე­ლის შემ­შლე­ლი ჰყავ­და. სა­ბო­ლო­ოდ შე­უ­შა­ლეს კი­დეც ხელი და სულ სხვა გზით წა­ვი­და ქვე­ყა­ნა. ახლა ის ნამ­დვი­ლად არ ჰგავს იმას, რა­ზეც ბავ­შვო­ბა­ში ვოც­ნე­ბობ­დით. აი, აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე­ობ­და დე­და­ჩე­მის ში­შიც. თუმ­ცა ეა­მა­ყე­ბო­და, რომ ზურა იყო პერ­სო­ნა, ვინც ძლი­ერ პარ­ლა­მენტს ჩა­უ­ყა­რა სა­ფუძ­ვე­ლი...წა­ი­კი­თხეთ სრუ­ლად

მკითხველის კომენტარები / 5 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
კ ო მ ბ ლ ე
5

ადამიანს რწმენისთვის სასწაული სჭირდება, რატომ არ იხსენი თავი შენი, როცა გეუბნებოდნენ „„იხსენი თავი შენი! ჩამოდი ჯვარიდან““! ჩამოსულიყავი და ხალხი ღმერთად გაღიარებდა, მაგრამ შენ ხომ თავისუფალი ადამიანი გინდოდა, აკი შენ თვითონ თქვი კიდეც, მე თქვენ გასანთავისუფლებლად ვარ მოსულიო. 

რატომ არ აქციე ქვები პურად, ეგ რომ გაგეკეთებინა, ხალხი აღტაცებით შეგხვდებოდა, ყველა გამოგყვებოდა მაგრამ თუ ერთხელ პურს არ მისცემდი, უმალ მიგატოვებდნენ და გაყვებოდა მას, ვინც სინდისს დაუმშვიდებდა...მთელი სამყაროს საიდუმლო სამ კითხვაში დევს. 

არ გამოსცადო უფალი შენი... ნუ დაუყრი მარგალიტს ღორებს და ადამიანებს სასწაული მაშინ მოევლინებათ, როდესაც არ ელიან. სამივე კითხვას კი, ერთი პასუხი აქვს, ჯერ არასდროს არ ქონია წინასწარმეტყველს საკუთარ ქალაქში, სადაც იცნობენ, იქ რომ აღიარონ...

ჩამოსულიყავი ჯვრიდან... გადაგექცია ქვები პურებად და მთელი ჩვენი ცოდვები არ უნდა გეტვირთა შენს თავზე... რა ძალა გედგა? რა გრჯიდა? და რა მიიღე? თავისუფალი ადამიანი, რომელიც მუდამ იმის ფიქრშია, თუ ვის წინაშე დაემხოს და ვის წინაშე მოიყაროს მუხლი... დღეს, თუ მოდაში ზებრაა, ხვალ ზვიგენი იქნება, ზეგ კი, ბიძოს თაბაშირის ბიუსტი. ხოლო რა იქნება მაზეგ... მაი არავინ არ იცის... ა რა ვინ .! ! ! ! რადგან კაცმა არ იცის, თუ რა ფერის ფული იქნება მიმოქცევაში ზეგ... ტყუილად არ თქვა დიდმა შოთამ... ზებრა კუნტრუშს არ დაიშლის, ზვიგენი ვერ აფრთხობს არწივს, კურდღელს სტაფილო უყვარს და, მაყუთია ამად კარგი.., ... გინდა ახტი, გინდა დახტი, მე გამაოცებს სილაში ვარდი...

კ ო მ ბ ლ ე
4

მან ჩაუყარა საფუძველი ძლიერ პარლამენტს,

და პარლამენტის 2/3-დს რომ ფლობდა ბადრი,

ბადრის ზურაზე კომპრომატი სეიფს რომ ანდეს.

კარგად იცოდა კომპრომატის ძალა და ყადრი.

.....................

თუმცა სცენარი რასაც ბადრი თავისთვის ქსოვდა,

ივანიშვილმა ქიშ! უთხრა და , ორივე მოკვდა....

დიდება საქართველოს! წილი ნაყარია! დღეს ბიძოს ნაცვალი აგერ გვყავს გახარია.

 რვა წელი ველით და გევიდა რა ხანია...ვერაფერს გვპირდება, გიორგა გახარია...

ეს სცენა გევიარეთ, ქე ვიცით რაც არიან. ნაცები პატარძლობენ, ქოცების მაყარია...

წევიდა დრო წევიდა, ქვეყანამ რა ხანია, ტიკი ძველია და ღვინო ახალია.

იდება ბიძინას! ზებრას და გახარიას! იმ ხვრელშიც ვიყავით და ამ ხვრელშიც რა ხანია...

მიშა სააკაშვიილი თავის ამფსონებით, ღრუბლებში, ტყეში, ღრეში ან თუ სიდმე გამოჩნდნენ, თქვენე არაფრით არ დეიბნეთ სიმონ და ეგრევე დაახალეთ პირდაპირ ფეხებში, თვარა ერთი თუ ეიწყვიტა, გაქანდა, გაშპა და ფინიშს ეტაკა, მაი ყაძახი, თურმე იმფერი ჩოყლაყის ჯიშისა ყოფილა და იმსიგრძე ფეხები ქონია, რომე აგი აბდალა კალაძის ახალთახალ ლამბორჯინს ასოც მეტრას ფორას აძლევსო და სამ ნახტომში, ნაცარა ყურგრძელივით ისტე მოძუძგავს, რავარც ჟორაიეს მწევარი ბურძგლა სკუპ-სკუპ და ბაც! წამში იქანააო...ოკეანის გაღმა ამბობენ, რომე დიდი მაკვარანცხი და აბდალას ერთიაო აი მიშაიე მოსასპობი. გორთან რო ძუძგა ერთხელ სუ-25-ს ისტე დოუაბგონა რომე პილოტს გაჩერებული ეგონა და გადმოსვლას აპირობდაო... აპპააა!!!... 7--21-ზე ეს ხომ მსოფლიო რეკორდია სიმონ! ვინცხა ტომსონი, თუ ჯონსონი ყოფილა თურმე, მის მეტს არაკაცს არ შეუძლია მაგფერი მოძუძგვა და მაგფერი შეტეხვაო სიმონ.! .. ისტე რავარც ტარტარიას დიდი ტრენერი გჟეგოშ ჟაბოტინსკი ამბობდა. მაი ფეხბურთელი რომ გამესულიყო ხო, მასავით მაგარი ზვეზდა და აბდალასავით მორბენალი, მორე არ იქნებოდა მთელ დუნიაზეო თურმე... მაი ისტეა, რავარც მე შენ გელაპარიკები, რავა,არ გჯერავს ჩემი არისტაფან თუ? ააა? მისი სახით, რამფერი ტალანტი დაკარგა დუნიამ იცი შენეე? ხოხ! და რა დონის დოღის ცხენია მაი თუ იცი შენე? „„ჩისტი კროვნი ანგლისკი ულაყიაო““. „„ჩისტი კროვნი ბარბოსაა““ მაი . აპპააა ! ! !

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ისტორიული გამარჯვება - საქართველოს ძიუდოისტთა ნაკრები მსოფლიო ჩემპიონია!
ავტორი:

"ზურას ათი წლის ასაკში ბარძაყის ძვლის დაშლა დაეწყო, ეს სიმსივნე იყო! გადარჩა და მაშინ იწამა დედამ ღმერთი" - გოგლა ჟვანია მშობლებსა და უმცროს ძმაზე

"ზურას ათი წლის ასაკში ბარძაყის ძვლის დაშლა დაეწყო, ეს სიმსივნე იყო! გადარჩა და მაშინ იწამა დედამ ღმერთი" - გოგლა ჟვანია მშობლებსა და უმცროს ძმაზე

2020 წლის 4 დეკემბერს ყოფილი პრემიერ-მინისტრის, ზურაბ ჟვანიას დედა, რემა ჟვანია გარდაიცვალა. ის არასდროს საუბრობდა ჟურნალისტებთან, მით უფრო, შვილის სიკვდილის გამოუძიებელ საქმეზე, მოუშუშებელ ტკივილსა და შეუხორცებელ ჭრილობაზე. თუმცა წუთითაც არ ეპარებოდა ეჭვი, რომ ზურაბ ჟვანია მოკლეს. შეიძლება ითქვას, ერთადერთი ინტერვიუ (რომელიც 6 საათს გაგრძელდა) "კვირის პალიტრის" ჟურნალისტს, მე, ეკა ასათიანს მომცა, თუმცა მისივე თხოვნით სრულად არასდროს დაბეჭდილა - ნაწილი გაზეთში გამოქვეყნდა, ნაწილი კი წიგნში "წერილები ზურაზე".

დიდი დარდი გაიყოლა ქალბატონმა რემამ, რომელიც ისეთი არაჩვეულებრივი ადამიანი იყო, იმდენად სათნო, ყურადღებიანი, სხვების სულსა, ფიქრსა თუ გონებაში ჩამწვდომი, რომ მსგავსი იშვიათია... ამას ყველა აღიარებს, ვინც ქალბატონ რემას იცნობდა და ისიც მუდამ სალაპარაკო და საარაკოა, თუ როგორ უყვარდა მას საქართველო, ოჯახი, მეუღლე და რა ღირებულებებით აღზარდა შვილები.

კიდევ ერთხელ ვეწვიე შარტავას ქუჩის 18ა-ს, სადაც ქალბატონი რემა ცხოვრობდა და დაკეტილი ბინა მისმა უმცროსმა ვაჟმა, გოგლა ჟვანიამ გაგვიხსნა და ისევ ვისაუბრეთ ქალბატონ რემაზე.

გოგლა ჟვანია:

- ამ ბინაში გაატარა დედაჩემმა მთელი ცხოვრება. ეს არის ეზო, სადაც დედაჩემის დაბადებიდან ორ წელიწადში, 1935 წელს, სამი სახლი აშენდა. აქ ცხოვრობდნენ ექიმები, მეცნიერები, ხელოვანები.... შესანიშნავი გარემო იყო ურთიერთობებისთვის, რაც მოგეხსენებათ, აყალიბებს ადამიანს. დედაჩემი 1933 წელს დაიბადა და ასე დაიწყო მისი რთული და საინტერესო ცხოვრება. ერთი წლისა იყო, როცა მამა გარდაეცვალა. რემა ერთადერთი შვილი იყო. შეიძლება ითქვას, ემიგრანტების ოჯახში დაიბადა, დედ-მამა თანამედროვე თურქეთის ტერიტორიაზე, ყარსის მიდამოებში იყვნენ დაბადებული და ნიკოლოზის დროს გადმოსახლდნენ საქართველოში, მე-20 საუკუნის დასაწყისში. სკოლაც რუსული დაამთავრა დედაჩემმა, მაგრამ აბსოლუტურად ქართული ცნობიერება ჩამოუყალიბდა.

- ვიცით, რომ ამაში განსაკუთრებული წვლილი მამათქვენს, ბუსა ჟვანიას მიუძღვის.

- კი, ნამდვილად, ბუსამ შეაყვარა და სისხლით ხორცამდე აგრძნობინა ქართველობა. მათ შორის დიდი პატივისცემა, მეგობრობა იყო. სხვათა შორის, ძალიან საინტერესო სიტუაცია გვქონდა ოჯახში - ბებია, დედაჩემის დედა, რომელმაც რემა გაზარდა, ათეისტი იყო. ამავე დროს გახლდათ ძალიან წესიერი კომუნისტი, რომელსაც გულწრფელად სჯეროდა საბჭოთა იდეოლოგიის და მთელი ცხოვრება ემსახურებოდა ამ რწმენას. მამას კი სძაგდა ბოლშევიზმი, რის გამოც ხშირად კამათს შევსწრებივართ. მამის მხრიდან ჩემი ერთადერთი ბიძა 1924 წლის აჯანყების მონაწილე იყო, ბოლშევიკებმა გადაწვეს ჩვენი სახლი ლეჩხუმში და კომუნისტებისადმი მამის დამოკიდებულება, ჩვენთვის, ბავშვებისთვის, სრულიად გასაგები იყო.

მე ბებიას გაზრდილი ვარ, ყველაზე მეტი დრო სწორედ ჩემს ებრაელ ბებიასთან მაქვს გატარებული, რომელიც როგორც მოგახსენეთ, ათეისტი იყო. თავის დროზე არც დედაჩემი იყო მორწმუნე. მას ღვთის რწმენა ცხოვრების გარდამტეხ პერიოდში გაუჩნდა, ძალიან დრამატულ ვითარებაში. ზურა ათი წლის იყო, როცა ბარძაყის ძვლის დაშლა დაეწყო. ეს სიმსივნე იყო! მაშინ 5 წლისა ვიყავი და ვერ ვაცნობიერებდი, რატომ იყო დედაჩემი ხშირად თვალცრემლიანი. ეს ძალიან დიდხანს გრძელდებოდა. ბოლოს ლოკალური დაზიანება დაუდგინდა და ზურას ჯანმრთელობას საფრთხე აღარ ემუქრებოდა. ოთხი ოპერაცია დასჭირდა და დიდხანს ფეხი თაბაშირში ჰქონდა. ზურა გადარჩა და მაშინ იწამა დედამ ღმერთი. როგორც წესი, გასაჭირის დროს მეტად უახლოვდები უფალს...

მაშინ შერეულ ოჯახებს ბავშვები რუსულ სკოლაში შეჰყავდათ, რემამ, რასაკვირველია, ქართულში შეგვიყვანა. მიაჩნდა, რომ ეს საქართველოა და არა საბჭოთა კავშირი. ზურას ოცნება ბავშვობიდან საქართველოს დამოუკიდებლობა იყო და მეც მის გავლენას განვიცდიდი, იმავეზე ვოცნებობდი. შემდეგ ზურას პოლიტიკური საქმიანობა ამ მთავარ ოცნებას უკავშირდებოდა, რომ გვეცხოვრა დამოუკიდებელ, ნორმალურ ქვეყანაში, სადაც შევძლებდით საკუთარი ადგილის პოვნას.

- თქვენ და ზურა მაინც განსხვავებული ძმები იყავით, დედასთან დამოკიდებულებაც განსხვავებული გქონდათ?

- ზურა ჩემზე ბევრად ემოციური იყო, თუმცა საზოგადოების წინაშე გაწონასწორებული ჩანდა. არადა, ფეთქებადი ხასიათიც ჰქონდა. მე პირიქით, უფრო გაწონასწორებული ვარ, ნელ-ნელა და თანდათან ვბრაზდები...

- ქალბატონი რემაც ამბობდა, ზურა გაბრაზდებოდა რაღაცაზე, აფეთქდებოდა და ხუთ წუთში ბოდიშს მიხდიდაო.

- კი, ასეთი იყო ზურა. ჩვენი საუბრებიც მწვავე გახდა, როცა პოლიტიკაში წავიდა, დღევანდელი გადასახედიდან კი სწორად აკეთებდა ყველაფერს. ხშირად ცხარე კამათი გვქონია.

- რაზე კამათობდით?

- მე მაღიზიანებდა წრე, რომელთანაც მას ურთიერთობა უწევდა. ვხედავდი, რომ ისინი მხოლოდ თავიანთ მდგომარეობასა და ფულზე იყვნენ დახარბებული და ჩემთვის ძნელი ასატანი იყო. ამას დედაც განიცდიდა. გარდა ამისა, ათასი სიბინძურე და ჭორი ვრცელდებოდა ზურას შესახებ, რაც ოჯახსთვის მძიმე დარტყმა იყო.

- ესე იგი, ოჯახში ნანობდით, რომ ზურამ პოლიტიკაში ჩართვა გადაწყვიტა?

- პოლიტიკა ძალიან ბინძურია და ის საქართველოში დღესაც ასეთია. ამისთვის გვენანებოდა ადამიანური ღირებულებებით და სულ სხვა ფასეულობებით აღზრდილი ზურა, რომელსაც ბავშვობის ოცნების ასრულება სურდა. თუმცა გვიხაროდა მისი წარმატება, დედას კი გამუდმებით ეშინოდა, რომ ზურა არ მოეკლათ... იყო ანონიმური ზარი, გაფრთხილება, რომ ზურას მოკლავდნენ. ზურა მაინც დიდ საქმეებს აკეთებდა და გამარჯვებული გამოდიოდა სიტუაციებიდან. ქვეყანა, პრაქტიკულად, წუმპიდან ამოჰყავდა, რაშიც ბევრი ხელის შემშლელი ჰყავდა. საბოლოოდ შეუშალეს კიდეც ხელი და სულ სხვა გზით წავიდა ქვეყანა. ახლა ის ნამდვილად არ ჰგავს იმას, რაზეც ბავშვობაში ვოცნებობდით. აი, აქედან გამომდინარეობდა დედაჩემის შიშიც. თუმცა ეამაყებოდა, რომ ზურა იყო პერსონა, ვინც ძლიერ პარლამენტს ჩაუყარა საფუძველი...წაიკითხეთ სრულად