მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
30
მარტიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
კვირა, მთვარის მეორე დღე დაიწყება 07:11-ზე, მთვარე ვერძშია
კარგი დღეა ნებისმიერი საქმის დასაწყებად; ფინანსური საკითხების მოსაგვარებლად; ვაჭრობისთვის. არ იკამათოთ, გადადეთ სასამართლო საქმეები. კარგ დღეა შემოქმედებითი და სამეცნიერო საქმეებისთვის. სწავლისთვის და გამოცდების ჩასაბარებლად. უფროსთან შეხვედრა სიკეთეს არ მოგიტანთ. კარგი დღეა საქმიანობის, სამსახურის შესაცვლელად. თამამად გაემგზავრეთ სამოგზაუროდ, მივლინებაში. სხვა დღისთვის გადადეთ ნიშნობა და ქორწინება. შეამცირეთ ალკოჰოლისა და სასმლის დოზა. მოერიდეთ ყოველგვარ ოპერაციასა და პროცედურას: თვალებზე, პირის ღრუში, ყურებზე; აგრეთვე დიდხანს კითხვასა და ტელევიზორის ყურებას.
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
LIVE - ეთერშია გადაცემა Newsroom-ი
11:35 / 24-12-2020
➤ რა არის "კავკასიური პლატფორმა" და რატომ გამოიწვია მან აჟიოტაჟი ქვეყნის შიგნითა და გარეთ? - Newsroom-ის სტუმრები არიან ექსპერტები ვანო მაჭავარიანი და თორნიკე შარაშენიძე
sponsored by
ContentRoom
რუბრიკის სხვა სიახლეები
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
კადრები: რა ხდებოდა 2 ძლიერი მიწისძვრის დროს მიანმარში? - დაღუპულთა რაოდენობა 1 000-ს გასცდა
კვირის კითხვადი სტატიები
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
არის ეს თემა ასე საინტერესო, რომ საქართველო ინციატივის მხარეა გახდეს? რა არის ეს ზვიადიზმი პოლიტიკაში, ანუ ინციატივების თავის თავზე აღება, სადაც გაურკვევლობის იქით არაფერი ჩანს სტატიკასა და დინამიკაში, რადგან დღევანდელობაში ერდროულადაა ყველა ყველგან გარკვეული დოზით წარმოდგენილი და ეს ე.წ. გლობალიზაციის ფორმატია. ნუთუ ყველა იმას ფიქრობს რომ ამ ფორმატის გამყოფი წითელი ხაზი კოვიდია და მომავალი მსოფლიოსი რეგიონალურ კოპერაციებშია მხოლოდ. კი ბატონო, გეოგრაფიასა და ასეთ კოოპერაციებს ვერავინ შეცვლის, მაგრამ რაზე დგას მსოფლიოს გლობალიზაციის პლატფორმა, ამ კოპერაციების ერთობლიობაა, თუ მათი ჯამია. თუ საერთოდ უკან დარჩა ეს საკითხი, ხოლო ვიწრო ჩაკეტილი კოოპერაციებს გარეთ გვექნება კავშირები და ცივილიზაცია ასე გააგრძელებს სვლას, რაც საეჭვოა. საეჭვოა, რადგან თავად იარაღმა შეცვალა ამ გაგებით მსოფლიო. თავი რომ დავანებოთ ყველაფერს რა საზღვრებშია ეს კოპერაციები ეფექტიანი გლობალურ კონკურენციაში, მაგალითად ინდოჩინეთ წყნარი ოკეანეთთან მიმართებაში. ამ გაგებით, ევროკავშირიც სუსტად გამოიყურება და მიისწრაფის გაფართოებისაკენ სხვადასხვა პროექტებით ეფექტიანობის გაგებაში(ევროპამ თავად დაუსვას საკუთარ თავს კითხვა, რატომ აღმოჩნდა ამ გამოწვევის წინაშე. სოროსი). გაეროს უშიშროების საბჭოზე გერმანია იქნა გაკრიტიკებული ჩინეთისა და რუსეთის მიერ სირიაში ჰუმანიტარული პროექტის ხარვეზებით მიმდინარეობაზე და თითიც კი დაუქნიეს გერმანიას უშიშროების საბჭოში დარჩენაზე. რაზეა ჩართული გერმანია ჰუმანიტარული პროექტების განხორციელებაზე სირიაში ასე ვალდებული, თუ ირან-თურქეთ-რუსეთი დაკეტავს ევრაზიას, სადაც შემდგომში ეუთოს ფორმატსაც არ ექნება გაგება. აზერბაიჯან, სომხეთი, საქართველო, რუსეთ-თურქეთი სხვასთან ერთად ბისეკში არიან გაერთიანებული, რაც პარალელშია ყველა ფორმატებთან (ნატოც პარალელშია გაეროს ფორმატთან, თუ არა წინააღმდეგობაში კი არაა) და საიდან ისმება საჭიროება პარალელში სხვა ფორმატის შექმნისა. ვისგან ისმება ეს? თავად მოსკოვისაგან, რომელიც უშიშროების საბჭოს წევრია ვეტოს უფლებით? ჩემი მოსაზრებით ექვსეულის ფორმატი პარალელში უნდა იქნას განხილული შანხაის თანამშრომლობის ორგანიზაციასთან მიმართებაში, რადგან ამის გათვალისწინებით, სადაც ირანი და თურქეთი მეთვალყურის როლშია, ხოლო რუსეთ-ინდოჩინეთ-პაკისტანი შუა აზიის ქვეყნებთან ერთად (თურქმენეთის გამოკლებით) წევრია ორგანიზაციისა. რა ხდება? საბჭოთა კავშირი დაიშალა და ევრაზიის ფორმატი, პლუს ინდოჩინეთი წყნარი ოკეანეთი შეიქმნა? ანუ ბიჭებმა მსოფლიოს ახალი განაწილება მოახდინეს. ეს ასე არ იქნება, რადგან ეს თავად გამოწვევაა ცივილიზაციისა, სადაც არსებულ გამოწვევებზეც (მაშინ ფორმალურადაა უშიშროების საბჭო გადაქცეული, ხოლო უზარმაზარ სივრცეში ჩინგისხანობა იშლება?) პასუხები არ ჩანს. ანუ დასავლეთი მოახდენს ისლამური რევოლუციის გამოწვევების დაბალანესებას, ხოლო სხვა იზრუნებს საკუთარ თავზე მიკერძოებაში? ამას გაგება არ ექნება. სსრკს დაშლის შემდგომ რუსეთი უფრო დიდ კოოპერაციაზე გავიდა გლობალურ სივრცეში, რასაც ახდენს პოსტსაბჭოთა სივრცის ხარჯზე, სადაც ამ სივრცეს განვითრება, საკუთარ რუსეთის ჩათვლით არ მიეცა და მიეცემა. ანუ საკუთარი განვითარების მოწყვლადობას აბალანსებს ამ კოოპერაციების შედეგად, ხოლო ვერ ქმნის საკუთარი განვითარების ფორმატს, ხოლო საკუთარი უსაფრთოებას აკეთებს სხვის ხარჯზე(თავად ამ ქვეყნებს ექმნებათ ამის შედეგად მოწყვლადობა), რის მაგალითს წარმოადგენ აფხაზეთი, სამაჩაბლო, ყირიმი და დონბასიც, სადაც ეს წარმოებს საკუთარი სამხედრო პოლიტიკური უსაფრთხოების გაგებაში, რადგან ამას დღეს დიდი ფული სჭირდება(რა მოხდა მერე გადმომვალ კავკასიის ქედს იქით და მარტივად მოვახდენ ამ საკითხს. ამის იქით აფხაზეთსა და სამაჩაბლოს მისთვის სხვა გაგება არ გააჩნია), რასაც ვერ აკეთებს, თუ არა ისრაელს საკუთარი სამხედრო პოლიტიკური უსაფრთხოების სრული გარანტია გააჩნია. >>>>>>>>>>>>ჩემი მოსაზრებით რუსეთს თურქეთი სჭირდება ხმელთა შუა ზღვასა და შანხაის თანამშრომლობის ორგანიზაციის ფორმატში, ხოლო ეს კავკასიაში წინააღმდეგობაში მოდის საერთაშორისო დღის წესრეგებთან, სადაც ამას გაგება არ ექნება პირველ რიგში რუსეთის მიმართ, ხოლო რეგიონალური მსოფლიო გამოწვევებიდან გამომდინარე თურქეთი, როგორც რეგიონალური მოთამაშე კითხვის ქვეშაა. რატომ? თურქეთი ვერ შეძლებს ისლმაური რევოლუციის გამოწვევებზე პასუხს ვერც ერთი გაგებით და ვერ მოახდენს ხმელთაშუა ზღვის არეალის განვითარებასა და აფრიკაში ჩინეთის შეკავებას. ის მხოლოდ შესაძლებელია მოხდეს ევროკავშირის სამეზობლო პოლიტიკაში, რაც დაეფუძნება ვაშინგტონ-ისრაელ-საუდის არაბეთის, გაერთიანებული ემირატების პოლიტიკურ ფორმატს, რომელიც ეგვიპტის გავლით მოიცავს ხმელთაშუა ზღვას, რაზეც თურქეთს საკუთარი პასუხი არ გააჩნია. ერთია სურვილი, მეორეა პასუხი პოლიტიკაში და თურქეთი მოსკოვთან ერთად მიდის კავკასიის გავლით ახალ კოოპერაციაზე. ეს თურქეთისათვის მისაღები პოლიტიკა და ძალისხმევაა. რამდენადა ეს მისაღები რუსეთისათვის? ჩემი მოსაზრებით ეს რუსეთისათვის აქილევსის ქუსლია, სადაც თურქეთი შემოყავს იმ სივრცეში, რომელსაც დასავლეთან პოლიტიკაში თავის ინტერესის სივრცეს უწოდებდა, ხოლო ახალი მსოფლიო წესრიგის მხარეს წარმოადგენს, ანუ გლობალური პოლიტიკის მხარეს წარმოადგენს, რაზეც დგას გლობალიზაცია (გლობალიზაცია დგას პოლიტიკაზე). რა ხდება? ამ კოოპერაციაში მოსკოვი დამოკიდებულია პეკინსა და სტამბულზე (ანუ დაპატარავდა), თუ არის გლობალური „ტრიუგოლნიკის“ მხარე პოლიტიკაში? ეს ხომ არაა ეკონომიკური ფორმატი, მაგალითად ევროკავშირის გაგრძელება სამეზობლო პოლიტიკაში, უკვე პოლიტიკური ფორმატის შექმნის იქით. ჩვენ სხვა ვნახეთ ყარაბახში, სადაც იარაღის ჩართულობით, ამჯერად თურქეთისა დადგა პოლიტიკური შემადგენელი, სადაც უკიდურესი წერტილიდან მოუხდა რუსეთს ჩართულობა. >>>>>>>>>>>ყველაფერი ეს მაჭარი მგონია, ხოლო პოლიტიკა გაეროს უშიშროების ვეტოს უფლების მქონეთა მაგიდაზე იქმნება, სადაც გერმანიას თითს უქნევენ, იმ გერმანიას, რომელსაც დღემდე ისტორიაში არ უარსებია(დავანებოთ წარსულს თავი და შევხედოთ ქვეყანას). გერმანიას ცივილიზაციის გამოწვევების გზაზე პასუხებზე სირიაში ჰუმანიტარული პროექტის ხარვეზით წარმოებაზე. თუ ვინმეს ადვილი გონია სირიის ხსნა როგორც ქვეყნისა იმან იკისროს მაშინ მისი ჰუმანიტარული პრობლემა, მაგრამ ეს ზღვაში წვეთია ისლამური სახელმწიფოს გამოწვევებთან, რაც გლობალური სივრცის ეფექტიანობას ეხება. >>>>>>>>>>>>>>>ყარაბახი ერთგვარი პასუხია თურქეთისა დასავლეთთან ს-400 შეძენის შემდგომ, თუმცა ამას ვიწრო გაგების იქით სხვა პოლიტიკური გაგება არ მისცემია. დასავლეთი მიდის ხმელთაშუა ზღვის ახალ ფორმატზე, სადაც თურქეთს ვერ ვხედავთ, ხოლო ვხედავთ და ვნახავთ იმათ ვისაც ერდოგანი აკრიტიკებს. ღუსეთმა მოიწინდა ოფლი შუბლიდან, ნახა როგორც გროძნოში რა მოწყვლადობა გააჩნია პატარა ფორმატის ფრონტებზე (გროზნოში შექმნილი მოწყვლადობა იქ უკვე ამ გაგებით აღმოფხვრილი, იარაღის გაგებით) ყარაბახსა და ლიბიაში. მისი აღმოფხვრა რუსეთისათვის პრობლემას არ წარმოადგენს, ხოლო დასავლეთმა ახალი გარემოება დაუყენა თურქეთს (ყარაბახის აღიარება საფრანგეთის სენატის მიერ) და მიუთითა მინსკის ფორმატზე (ეს ნიშნავს იმას რომ ახალი ომი ხომ არ გინდა, შეთანხმებასა და მოწესრიგებას თავისი წესები გააჩნიაო დუნიაზე). მოსკოვში ისე აზროვნებენ, როგორც პეკინსა და ლონდონში. ამ გაგებით დეფიციტი ცენტრებს არ გააცნიათ და სრულიად არ მგონია, რომ პეკინთან პოლიტიკაში მოსკოვი თურქეთისა და ირანის პოლიტიკაში (იმედზე) დარჩება. ეს ზურგის გარეშ დარცენას ნიშნავს და ამის დეფიციტი მოსკოვს არ გააჩნია. ანუ გლობალური მოთამაშეების ხაზზე გავა პოლიტიკა, ხოლო თუ რას წარმოადგენდა ამ გაგებაში ყარაბახი ამას ძალიან მოშორებით ვნახავთ (ვარიანტული მსჯელობები ამ საკითხზე საჯარო სივრცეში უაზრობაა)>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>საქართველომ უნდა აწარმოოს საუბრები მხოლოდ მაგიდასტან და გაურკვეველ საუბრებსა და განცხადებებ უნდა მოეშვას, რადგან შექმნილ გარემოებაში თურქეთი სასიცოცხლო კორიდორია ქვეყნისა. ერდოღანის შემთხვევაშიც თავს შევიკავებდი ამ სახის ინციატივებზე, რადგან საქმე ეხება გლობალურ გამოწვებზე პასუხს, სადაც მას მზაობა ასეთი არ გააჩნია ჩართულობის იქით. ისლამური სახელმწიფოს ფენომენი იყო რეაქცია ამ გამოწვევებისა, ხოლო მისი გადაწყვეტაზეა ბალანსირება აღმოსავლეთ დასავლეთისა, სადაც თურქეთიც, რუსეთიცა და შუა აზია, არათუ კავკასია დასავლეთია, დასავლეთია>>>>>>აბა ეუთო სადამდე გრძელდება? ყარაბახის თემა ან შექმნილი გარემოება კონფლიქტის გაგებას არ გაცდება (მომარტყა-მივარტყის), ხოლო პოლიტიკა მაინც ვეტოს უფლების მქონეთა მაგიდაზე გადაწყდება, რადგან ასეთია მსოფლიოს დღის წესრიგი. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>!