"12 დღე ვიავადმყოფე... სულ სახლში ვიყავი. ყველაზე ძნელი დასაძლევი ამ დროს არის შიში..." - რას ყვება თიკა ფაცაცია, რომელმაც კოვიდინფექცია გადაიტანა

მომხიბლავი ტელეწამყვანი თიკა ფაცაცია იმ ადამიანების რიცხვს მიეკუთვნება, რომელიც სხვებში იმედს და პოზიტიურ განწყობას აღვივებს. ცოტა ხნის წინ თიკამ "კოვიდ-19" დაამარცხა და ფიქრობს, რომ ვირუსის დამარცხებაში მთავარი სწორედ განწყობაა. გთავაზობთ პოპულარული ტელეწამყვანის რამდენიმე რჩევას:

- ამბობენ, რომ კორონავირუსი თავიდან განსხვავებული სიმპტომებით იწყება. თქვენ რა სიმპტომები გქონდათ?- ყველაფერი ძალიან მოულოდნელად დაიწყო: წინადღეს საშინელი თავის ტკივილი მქონდა, მეორე დილით კი სიცხიანმა გავიღვიძე, ორი ტესტი გავიკეთე და ორივეჯერ "კოვიდი" დამიდასტურდა. ვირუსი ჩემი სტუმრისგან გადამედო, რომელსაც სიმპტომები 2-3 დღის შემდეგ გამოუვლინდა. 12 დღე ვიავადმყოფე და ამ ხნის განმავლობაში სულ სახლში ვიყავი. ყველაზე ძნელი დასაძლევი ამ დროს არის შიში, იმ ადამიანების გამო, ვისთან ერთადაც იყავი. ვფიქრობდი, ვირუსი ვინმეს ხომ არ გადავდე-მეთქი და ამიტომ პირველად ჩემი კონტაქტების ძიება დავიწყე. პირბადით ვისთანაც ვიყავი, იმ ადამიანების რიცხვი ავტომატურად აკლდებოდა ინფიცირებულთა სიას და ეს მახარებდა.

- კიდევ ვის შეხვდა თქვენს ირგვლივ "კოვიდ-19"?

- ყველა გადარჩა, ვინც ჩემთან იყო კონტაქტში. ძლიერი იმუნიტეტი თუ გაქვთ, ნუ გეშინიათ.

როგორც ჩანს, ჩემს ახლობლებს კარგი იმუნური სისტემა ჰქონიათ, რადგან მეუღლეც და შვილებიც ვირუსს გადაურჩნენ.

ძალიან ყოჩაღი პაციენტი ვიყავი: ვცდილობდი რომელიმე სიმპტომი უყურადღებოდ არ დამრჩენოდა. სხვათა შორის, ძალიან მიშველა იმან, რომ სახლში ვიყავი. ძალიან ბევრს ნიშნავს, როცა შენთვის ნაცნობ, საყვარელ გარემოში ხარ და საყვარელი ადამიანების ხმა გესმის. საწყენი ის იყო, რომ ეს დღეები ჩემი დაბადების დღეს დაემთხვა. მეგობრებმა "უგემური" ტორტი გამომიგზავნეს - სუნისა და გემოს შეგრძნება დაკარგული მქონდა და ეს ყველაზე უჩვეულო დაბადების დღე იყო ჩემს ცხოვრებაში.

- ექიმის რომელ მითითებას ასრულდებით გულდასმით?

- 2 ლიტრამდე წყალს ვსვამდი - როგორც ლიმონიანს, ასევე ჩვეულებრივს. "კოვიდის" დროს მოძრაობაც აუცილებელია და როგორც კი წამოდგომა შევძელი, დღეში 5 ათას ნაბიჯს გავდიოდი. განცალკევებით, პატარა ოთახში ვიყავი, მაგრამ ამას მაინც ვახერხებდი. ძალიან მამხნევებდა ისიც, რომ ჩემი მეგობრები და თანამშრომლები მირეკავდნენ და მამხნევებდნენ. შიში და ცუდი ფიქრები თავიდან მოვიშორე და ესეც ძალიან დამეხმარა. გააგრძელეთ კითხვა