ის არც ისე­თი ასა­კი­ა­ნია, მაგ­რამ დრომ საკ­მა­რი­სად გა­მოს­ცა­და და სუ­ბი­ექ­ტუ­რი არ ვიქ­ნე­ბი, თუ ვი­ტყვი, რომ მისი სა­ხით, მა­ყუ­რე­ბელს ყვე­ლა­ზე პრო­ფე­სი­ულ, და­ბა­ლან­სე­ბულ, ობი­ექ­ტურ და მი­უ­კერ­ძო­ე­ბელ მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბას­თან აქვს საქ­მე.

მე­დი­ა­სივ­რცე­ში სი­ტყვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის ფლაგ­მა­ნი ტე­ლე­ვი­ზია "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” 5 წლი­საა. მან ამა­სო­ბა­ში მო­ა­ხერ­ხა და მა­ყუ­რებ­ლის სიყ­ვა­რუ­ლი და ნდო­ბა მო­ი­პო­ვა, რაც, ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, "მხცო­ვა­ნი” ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის­თვი­საც კი შე­უძ­ლე­ბე­ლია ხოლ­მე. რო­გორც ერთი რი­გი­თი მა­ყუ­რე­ბე­ლი, ვი­ტყო­დი, რომ "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ფო­კუ­სი­რე­ბუ­ლია ისე გა­ა­შუ­ქოს მოვ­ლე­ნე­ბი, რომ ეჭ­ვის ნა­ტა­მა­ლი არ და­გი­ტო­ვოს და არც იმის სურ­ვი­ლი გა­გიჩ­ნდეს, სხვა ტე­ლე­ვი­ზი­ებ­ში ამოწ­მო მო­წო­დე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცია დღის მოვ­ლე­ნებ­ზე. გა­რე­შე თვა­ლის­თვის ალ­ბათ ძნე­ლი წარ­მო­სად­გე­ნია, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ზოგ­ჯერ რის ფა­სად შე­იძ­ლე­ბა და­გიჯ­დეს. იო­სე­ბი­ძის ქუჩა #49 ერთი მყუდ­რო ოჯა­ხის მი­სა­მარ­თია, რო­მელ­ში მო­ფუს­ფუ­სე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მე­დი­ის შე­მოქ­მე­დებს ერთი რამ - პრო­ფე­სი­ის დიდი სიყ­ვა­რუ­ლი აერ­თი­ა­ნებს, მა­ყუ­რე­ბელ­ზე ზრუ­ნავს და ცდი­ლობს მათ მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლი, ათას­ჯერ გა­და­მოწ­მე­ბუ­ლი და გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნი პრო­დუქ­ცია მი­ა­წო­დოს. და კი­დევ, "პა­ლიტ­რა­მე­დია” იყო და არის ურ­თი­ერ­თო­ბა, რო­მე­ლიც ერთხელ თუ ცხოვ­ლად და­აჩ­ნდა სულს, მის­გან "თა­ვის დაღ­წე­ვა­ზე” ოც­ნე­ბაც წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია. ვუ­ლო­ცავთ "პა­ლიტ­რა­ნი­უსს” 5 წლის იუ­ბი­ლეს და ვუ­სურ­ვებთ, მის შე­მოქ­მე­დე­ბას ფერ­თა პა­ლიტ­რა არ გა­ხუ­ნე­ბო­დეს.

ambebi.ge შე­ვე­ცა­და გა­გე­გოთ მეტი იმა­ზე, რას ნიშ­ნავს პა­ლიტ­რე­ლე­ბის­თვის საქ­მე, რო­მელ­საც რუ­დუ­ნე­ბით ემ­სა­ხუ­რე­ბი­ან. რო­გორც მო­სა­ლოდ­ნე­ლი იყო, ამ ადა­მი­ა­ნებს ეკ­რანს მიღ­მაც დიდი გულ­წრფე­ლო­ბა, საქ­მის ერ­თგუ­ლე­ბა და სიყ­ვა­რუ­ლი ახა­სი­ა­თებთ.

ემა ტუ­ხი­აშ­ვი­ლი, ჟურ­ნა­ლის­ტი, გა­და­ცე­მა "360 გრა­დუ­სის” წამ­ყვა­ნი:

- პირ­ვე­ლი­ვე დღე­ე­ბი­დან ვარ "პა­ლიტ­რა­ნი­უს­ში” და ყო­ველ­გვა­რი თავ­მდაბ­ლო­ბის გა­რე­შე შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, რომ მან 5 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში მო­ა­ხერ­ხა ის, რის­თვი­საც ბევრ მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბას 2-ჯერ და 3-ჯერ მეტი დრო დას­ჭირ­და. ამას ასე­თი სი­თა­მა­მით ვერ ვი­ტყო­დი თუნ­დაც 1-2 წლის წინ, მაგ­რამ ახლა სრუ­ლი უფ­ლე­ბა მაქვს ეს ვთქვა. ყო­ველ­დღი­უ­რი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბე­ბი, რაც პი­რა­დად მომ­დის, კო­მენ­ტა­რე­ბი, რაც ჩვენს "ფე­ის­ბუქ­ლა­ივ­ზე" იწე­რე­ბა, ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ქუ­ჩა­ში მხვდე­ბი­ან და აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბით მად­ლო­ბას მიხ­დი­ან, ეს ყვე­ლა­ფე­რი თა­მა­მად მაძ­ლევს იმის თქმის სა­შუ­ა­ლე­ბას, რომ დღეს ჩვენ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის ვართ ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე სან­დო, ობი­ექ­ტუ­რი მე­დია პლატ­ფორ­მა, რო­მელ­საც უყუ­რე­ბენ, ენ­დო­ბი­ან, ან­გა­რიშს უწე­ვენ და არა მარ­ტო მა­ყუ­რებ­ლე­ბი - პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი და სა­ზო­გა­დო მოღ­ვა­წე­ე­ბიც. ეს კი­დევ უფრო მეტ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას გვა­კის­რებს. კომ­პე­ტენ­ტუ­რი ადა­მი­ა­ნე­ბის ნათ­ქვამს გა­ვი­მე­ო­რებ, რომ "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” დღეს მსხვილ მო­თა­მა­შე­ებს შო­რი­საა. რა მალე გა­სუ­ლა ისე, 5 წელი...

ეს 5 წელი მე და­მიჯ­და 24 - სა­ა­თი­ა­ნი მუ­შა­ო­ბის ფა­სად და ამან და­ი­კა­ვა მთე­ლი ჩემი ცხოვ­რე­ბის სივ­რცე, მაგ­რამ არც ერთი წა­მით არ ვნა­ნობ, რომ თავი მას მი­ვუ­ძღვე­ნი იმი­ტომ, რომ დღეს უკვე შე­დე­გი მი­ჭი­რავს ხელ­ში - დღეს ყვე­ლამ იცის გა­და­ცე­მა "360 გრა­დუ­სი”, დღეს სტუმ­რე­ბის­თვის ამ გა­და­ცე­მა­ში მოწ­ვე­ვა არის სა­სურ­ვე­ლი და მა­ყუ­რე­ბელ­მა, რო­მე­ლიც არ­ხი­დან არხზე რთავს და ეძებს სი­მარ­თლეს (სამ­წუ­ხა­როდ, პო­ლა­რი­ზე­ბუ­ლია რო­გორც პო­ლი­ტი­კუ­რი სივ­რცე, ისე - მე­დი­ა­გა­რე­მო), ზუს­ტად იცის, რომ სი­მარ­თლის ძებ­ნის­თვის უნდა გა­დარ­თოს "პა­ლიტ­რა­ზე” და შე­უძ­ლია იპო­ვოს ის ობი­ექ­ტუ­რი რე­ა­ლო­ბა, რო­მელ­ზეც მო­თხოვ­ნი­ლე­ბა აქვს. ეს არის უდი­დე­სი ბედ­ნი­ე­რე­ბა, იმას ვე­რა­ფე­რი შე­ედ­რე­ბა, როცა ადა­მი­ა­ნე­ბი გხვდე­ბი­ან და პან­დე­მი­ის პი­რო­ბებ­შიც კი უნ­დათ გულ­ში ჩა­გიკ­რან და მად­ლო­ბა გი­თხრან სი­მარ­თლის­თვის, ობი­ექ­ტუ­რო­ბი­სა და მი­უ­კერ­ძო­ებ­ლო­ბის­თვის. ეს ჩემ­თვის უდი­დე­სი შე­ფა­სე­ბაა და, რა თქმა უნდა, კი­დევ უფრო მეტი სტი­მუ­ლი, რომ უკე­თე­სე­ბი ვი­ყოთ.

მარ­თა­ლია, "პა­ლიტ­რა­ნი­უს­მა” და "360 გრა­დუს­მა” თა­ვი­სი სი­ტყვა თქვა, მაგ­რამ კი­დევ ბევ­რი გვაქვს სათ­ქმე­ლი იმი­ტომ, რომ ისე, რო­გორც არას­დროს, მო­სახ­ლე­ო­ბა­ში გაჩ­ნდა მო­თხოვ­ნი­ლე­ბა, რომ სი­მარ­თლე ეს­მო­დეთ.

მე­რაბ მეტ­რე­ვე­ლი, ჟურ­ნა­ლის­ტი, "რე­ზი­უ­მეს” და "პო­ლი­ტ­ქა­ლა­ქის” წამ­ყვა­ნი:

- "პა­ლიტ­რა­მე­დი­ა­ში” 2009 წლი­დან ვმუ­შა­ობ, მა­შინ ჰოლ­დინ­გში ტე­ლე­ვი­ზია არ იყო და მეც "რა­დი­ო­პა­ლიტ­რა­ში" და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა. ტე­ლე­ვი­ზი­ას იმი­ტომ და­ვა­ნე­ბე თავი და წა­მო­ვე­დი რა­დი­ო­ში, რომ გახ­სოვთ, იმ­ხა­ნად რა ვი­თა­რე­ბა იყო - ძა­ლი­ან რთუ­ლი იყო ისე­თი ტე­ლე­ვი­ზი­ის მო­ძებ­ნა, რო­მე­ლიც არ მი­ე­კუთ­ვნე­ბო­და რო­მე­ლი­მე მხა­რეს. დღე­საც, ფაქ­ტობ­რი­ვად და სამ­წუ­ხა­როდ, ასე­თი ვი­თა­რე­ბაა - ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბა ან ერთ მხა­რე­საა, ან - მე­ო­რე, პარ­ტი­უ­ლი ინ­ტე­რე­სე­ბის გამ­ტა­რებ­ლე­ბი არი­ან. რა­დი­ო­ში იმი­ტომ წა­ვე­დი, რომ "პა­ლიტ­რა” იყო ერ­თა­დერ­თი ჰოლ­დინ­გი, რომ­ლის უკა­ნაც პარ­ტია არ იდგა, ანუ არ იდგა პო­ლი­ტი­კუ­რი ინ­ტე­რე­სი, ეს ბიზ­ნე­სი მთლი­ა­ნად მე­დი­ა­ზე დგას.

"პა­ლიტ­რა” სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ბა­ზარ­ზე რჩე­ბა ერთ-ერთ იმ იშ­ვი­ათ გა­მო­ნაკ­ლის­თა­გა­ნი, რომ­ლის უკან არ დგას პო­ლი­ტი­კუ­რი ინ­ტე­რე­სი და არის მარ­თლაც მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლი ტე­ლე­ვი­ზია. ხში­რად მე­კი­თხე­ბი­ან, რა­ტომ დიდ ტე­ლე­ვი­ზი­ებ­ში არ მი­დი­ხარ და არ მუ­შა­ო­ბო. სწო­რედ იმი­ტომ არ მივ­დი­ვარ, რომ აქ არ დგას პო­ლი­ტი­კუ­რი ინ­ტე­რე­სი. მე როცა პო­ლი­ტი­კის კე­თე­ბა მო­მინ­და, წა­ვე­დი პო­ლი­ტი­კა­ში, ის ჩემი საქ­მე არ აღ­მოჩ­ნდა და ორ თვე­ში უკან წა­მო­ვე­დი. ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის კე­თე­ბა თუ გინ­და, უნდა წახ­ვი­დე ისეთ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში, სა­დაც ჟურ­ნა­ლის­ტი­კას გა­კე­თე­ბი­ნე­ბენ და არა - პო­ლი­ტი­კას. ეს არის "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სის” მთა­ვა­რი ღირ­სე­ბა, რო­მე­ლიც არ ემ­სა­ხუ­რე­ბა რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ის ინ­ტე­რესს. 2009 წლის მერე ამ ჰოლ­დინგზე აზრი არ შე­მიც­ვლია და ამი­ტო­მაც ვარ დღემ­დე "პა­ლიტ­რა­ში”.

ლე­ვან ტა­ბა­ტა­ძე, "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სის” დი­რექ­ტო­რის მო­ად­გი­ლე, გა­და­ცე­მა "ნი­უს­რუ­მის” იდე­ის ერთ-ერთი ავ­ტო­რი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” არის ჩემ­თვის კრე­ა­ტი­უ­ლო­ბის მექა, სა­დაც შე­გიძ­ლია ყვე­ლა­ფე­რი აკე­თო. ჩვენც ვცდი­ლობთ, ყვე­ლა­ფერ­ში ნო­ვა­ტო­რე­ბი ვი­ყოთ, ისე­თი რამ ვა­კე­თოთ, რაც სხვე­ბის­გან გა­მოგ­ვარ­ჩევს. მა­გა­ლი­თად, გა­და­ცე­მა "ნი­უს­რუ­მი”, რო­მე­ლიც ეთერ­ში რამ­დე­ნი­მე, 3-4 ტე­ლე­ფო­ნით გა­დის. ვცდი­ლობთ, მა­ყუ­რე­ბელს სა­ერ­თო კად­რით "ლა­ივ­ში” ვაჩ­ვე­ნოთ, რო­გორ კეთ­დე­ბა გა­და­ცე­მა, რო­გორ მოძ­რა­ო­ბენ ჩვე­ნი ოპე­რა­ტო­რე­ბი, თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი... ნი­უს­რუმ­ში 70-მდე ჟურ­ნა­ლის­ტი მუ­შა­ობს, ამას პლუს ტექ­ნი­კუ­რი პერ­სო­ნა­ლი, მე­მონ­ტა­ჟე­ე­ბი და სა­დღაც და­ახ­ლო­ე­ბით 120-კა­ცი­ან სივ­რცე­ში გა­და­ცე­მა შე­იძ­ლე­ბა მი­დი­ო­დეს ისე, რომ ხელი არა­ვის ეშ­ლე­ბო­დეს. "სუ­პერ­დეს­კი”, რო­მელ­საც ასე და­ვარ­ქვით, არის მა­გი­და, რომ­ლის გარ­შე­მოც სხე­დან სა­ქარ­თვე­ლო­ში ტოპ­სა­ი­ტე­ბის რე­დაქ­ტო­რე­ბი და რო­დე­საც ერთი სტუ­მა­რი სა­უბ­რობს პო­ლი­ტი­კა­ზე, ვი­საც სურს კი­თხვა დას­ვას, იმ რე­დაქ­ტორს შე­უძ­ლია მოტ­რი­ალ­დეს და პირ­და­პირ, ლა­ივ­ში და­უს­ვას შე­კი­თხვა. ვფიქ­რობ, ძალ­ზე ორი­გი­ნა­ლუ­რი გა­და­ცე­მა გა­მოგ­ვი­ვი­და. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, გვინ­დო­და გვეჩ­ვე­ნე­ბი­ნა, რო­გორ კეთ­დე­ბა, სად იხარ­შე­ბა და იქ­მნე­ბა ყვე­ლა­ფე­რი, რო­გორ ხდე­ბა ნი­უ­სის კე­თე­ბა შე­ფუთ­ვის გა­რე­შე. გა­და­ცე­მის დროს ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი ფეხ­ზე დგე­ბი­ან, მოძ­რა­ო­ბენ, თან არ ვი­ტყუ­ე­ბით - ზუს­ტად ვამ­ბობთ სად ვი­ღებთ, რას ვი­ღებთ, სად ვართ და ვინ რო­გო­რია მუ­შა­ო­ბის პრო­ცე­სი.

ჩვენს ნი­უს­რუმ­ში და­ახ­ლო­ე­ბით 17 სა­ი­ტია, რა­დიო, ტე­ლე­ვი­ზია და ეს მუ­შა­ო­ბის პრო­ცე­სი, დი­ნა­მი­კა ხე­ლის­გულ­ზე ჩანს, ამას ხე­დავს მა­ყუ­რე­ბე­ლი. ვიდ­რე აქ და­ვი­წყებ­დი მუ­შა­ო­ბას, მე პი­რა­დად, ისე მა­ინ­ტე­რე­სებ­და ეს პრო­ცე­სი, რომ ეს სა­კუ­თა­რი ოც­ნე­ბე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­საც ჰგავს. ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სოა, უკან რა ხდე­ბა. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, ნე­ბის­მი­ერ გა­და­ცე­მა­ში გა­ნა­თე­ბა არის ბუ­ტა­ფო­რია, იმის უკან დგას ნა­თუ­რა, რო­მე­ლიც შენ­თვის სა­სურ­ველ ფე­რად ანა­თებს, ეს არის და ეს. ამ ნა­თუ­რებ­ზე უარი ვთქვით და ვაჩ­ვე­ნეთ კოკა და ლელა ისე­თე­ბი, რო­გო­რიც სი­ნამ­დვი­ლე­ში არი­ან. გა­და­ცე­მა­ში არა­ფორ­მა­ლუ­რი გა­რე­მოც არის იმი­ტომ, რომ ჩვენ სა­კუ­თარ მო­ე­დანს ვთა­ვა­ზობთ ამ ადა­მი­ა­ნებს. არ ვიცი, ეს ფორ­მა­ტი რო­გორ გავ­ლე­ნას ახ­დენს სტუმ­რებ­ზე, მაგ­რამ ისი­ნი გა­ცი­ლე­ბით სხვა­ნა­ი­რე­ბი არი­ან, ვიდ­რე სხვა გა­და­ცე­მებ­ში, გა­ნა­თე­ბის ფონ­ზე.

ლელა ბაღ­და­ვა­ძე, "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სის" სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხუ­რის უფ­რო­სი, თოქ-შოუ "დღის ნი­უს­რუ­მის" წამ­ყვა­ნი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი" იზ­რდე­ბა და არა მარ­ტო "ასა­კის", არა­მედ სან­დო­ო­ბის, ცნო­ბა­დო­ბის და რე­ი­ტინ­გის თვალ­საზ­რი­სით. წლი­დან წლამ­დე მზარ­დია იმ მა­ყუ­რე­ბელ­თა რა­ო­დე­ნო­ბა, ვი­საც ურ­ჩევ­ნია გად­მორ­თოს სწო­რედ ჩვენს არხზე. რა­ტომ? მი­ზე­ზი არ არის რთუ­ლად გა­მო­საც­ნო­ბი - მე­დი­ა­ბა­ზარ­ზე არ­სე­ბუ­ლი არა­სა­ხარ­ბი­ე­ლო ვი­თა­რე­ბის ფონ­ზე, "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი" ის იშ­ვი­ა­თი გა­მო­ნაკ­ლი­სია, რო­მე­ლიც სა­ზო­გა­დო­ე­ბას უყ­ვე­ბა ქვე­ყა­ნა­სა და მსოფ­ლი­ო­ში მიმ­დი­ნა­რე მოვ­ლე­ნე­ბის შე­სა­ხებ ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ის გა­რე­შე, ვა­შუ­ქებთ ყვე­ლა მხა­რის პო­ზი­ცი­ას ისე, რომ არ ვა­მა­ხინ­ჯებთ, არ ვცვლით ში­ნა­არსს, ვართ ყველ­გან, სა­დაც სა­ინ­ტე­რე­სო ამ­ბე­ბი ხდე­ბა და რაც ასე­ვე ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ახალ ამ­ბებს ყო­ველ სა­ათ­ში ერთხელ ვთა­ვა­ზობთ.

უკვე ორი წე­ლია "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სის" სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხუ­რის გუნდთან ერ­თად მი­წევს მუ­შა­ო­ბა და ვა­მა­ყობ, რომ ჩვენ მე­დი­ა­ბა­ზარ­ზე გან­მას­ხვა­ვე­ბე­ლი ნიშა გვაქვს, რა­საც სწო­რედ ობი­ექ­ტუ­რო­ბა და მი­უ­კერ­ძო­ებ­ლო­ბა ჰქვია. ობი­ექ­ტურ და მი­უ­კერ­ძო­ე­ბელ სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბას ემა­ტე­ბა ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო გა­და­ცე­მე­ბი, მათ შო­რის, არა­ერ­თი პო­ლი­ტი­კუ­რი თოქ­შოუ, სა­დაც ყვე­ლა პო­ლი­ტი­კურ მხა­რეს თა­ვი­სუ­ფა­ლი ტრი­ბუ­ნა ეთ­მო­ბა, სა­ინ­ტე­რე­სო თე­მე­ბის ანა­ლი­ზი კი ხდე­ბა ან­გა­ჟი­რე­ბის გა­რე­შე და ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი სტან­დარ­ტე­ბის დაც­ვით.

კოკა კვირ­კვე­ლია, "ნი­უს­რუ­მის" წამ­ყვა­ნი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ჩემ­თვის ნიშ­ნავს ობი­ექ­ტუ­რო­ბას და გუ­ლახ­დი­ლო­ბას. აქ გახ­სნის დღი­დან ვმუ­შა­ობ. თავ­და­პირ­ვე­ლად ნი­უ­სებს ვახ­მო­ვა­ნებ­დი, შემ­დეგ კი და­ი­ბა­და გა­და­ცე­მა "ნი­უს­რუ­მი”, რომ­ლის წამ­ყვა­ნიც ვარ. ზო­გა­დად, "პა­ლიტ­რას­თან” 13 წლის ურ­თი­ერ­თო­ბა მა­კავ­ში­რებს, რა­დი­ოს გახ­სნის დღი­დან აქ ვარ და, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ეს ჩემი პირ­ვე­ლი ოჯა­ხია, არა - მე­ო­რე, სა­დაც ჩემი ცხოვ­რე­ბა დი­ლის 7 სა­ა­თი­დან იწყე­ბა.

ლაშა დვა­ლიშ­ვი­ლი, არ­ხის გე­ნე­რა­ლუ­რი პრო­დი­უ­სე­რი, "სპორ­ტა­ლის" წამ­ყვა­ნი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი”, პირ­ველ რიგ­ში, ნიშ­ნავს ატ­მოს­ფე­როს, სა­დაც მის­ვლა გი­ხა­რია და ამას გა­ნა­პი­რო­ბებს იმ ადა­მი­ან­თა ჯგუ­ფი, რო­მე­ლიც იქ მუ­შა­ობს - და­წყე­ბუ­ლი მე­ნე­ჯმენ­ტით და დამ­თავ­რე­ბუ­ლი რი­გი­თი თა­ნამ­შრომ­ლით. ეს არის ად­გი­ლი, სა­დაც ალ­ბათ ერთხელ ფეხს რომ შედ­გამ, მერე წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია იქი­დან თავი და­აღ­წიო კარ­გი გა­გე­ბით, ვი­ნა­ი­დან სით­ბოს, კე­თილ­გან­წყო­ბის და კარ­გი ატ­მოს­ფე­როს გარ­და, "პა­ლიტ­რა­ში” არა­ფე­რი სუ­ფევს. ამას ქმნი­ან ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლებ­ზე­დაც რე­ა­ლუ­რად დგას ის უალ­ტერ­ნა­ტი­ვო ჰოლ­დინ­გი, სა­დაც ჯაჭ­ვუ­რი რე­აქ­ცი­ით არის მიღ­წე­უ­ლი ის წარ­მა­ტე­ბა, რო­მე­ლიც მას გა­აჩ­ნია, რა თქმა უნდა, მე­ნე­ჯმენ­ტი­სა და თა­ნამ­შრომ­ლე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბით. ერთი სი­ტყვით, ეს არის ად­გი­ლი, სა­დაც ადა­მი­ა­ნი თავს გრძნობს ბედ­ნი­ე­რად, თა­ვი­სუფ­ლად და სწო­რედ ეს გა­ნა­პი­რო­ბებს იმას, რომ ერთი ფე­ხის შედ­გმის მერე არა­სო­დეს გინ­და იქი­დან გა­მოს­ვლა.

ანა მარ­შა­ნია, გა­და­ცე­მა "აქ­ტუ­ა­ლუ­რი თე­მის" წამ­ყვა­ნი:

- პრო­ფე­სი­უ­ლი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა და მა­ყუ­რებ­ლის ნდო­ბა - ეს არის ყვე­ლა­ზე დიდი მო­ნა­პო­ვა­რი, რაც ჩემ­თვის, რო­გორც ჟურ­ნა­ლის­ტის­თვის "პა­ლიტ­რა­ნი­უს­ზე" მუ­შა­ო­ბას მო­აქვს. ეს ტე­ლე­ვი­ზია, სა­დაც და­არ­სე­ბის დღი­დან ვმუ­შა­ობ, ვფიქ­რობ, სწო­რედ ობი­ექ­ტუ­რო­ბის, მი­უ­კერ­ძო­ებ­ლო­ბის, ოპე­რა­ტი­უ­ლო­ბი­სა და სან­დო­ო­ბის სიმ­ბო­ლოა. მე­ო­რე მხრივ, არის მა­ყუ­რებ­ლის შე­ფა­სე­ბა და და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი. უამ­რა­ვი ნაც­ნო­ბი თუ უც­ნო­ბი ადა­მი­ა­ნი აღ­ნიშ­ნავს, რამ­დე­ნად მი­სა­ღე­ბი და მო­სა­ხერ­ხე­ბე­ლია მათ­თვის ინ­ფორ­მა­ცი­ის გავ­რცე­ლე­ბის ის ფორ­მა­ტი, რო­მელ­საც აუ­დი­ტო­რი­ას "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი" სთა­ვა­ზობს. მათი თქმით, ძა­ლი­ან კომ­ფორ­ტუ­ლია ლა­კო­ნუ­რი, და­ბა­ლან­სე­ბუ­ლი და მუდ­მი­ვად გა­ნახ­ლე­ბა­დი ახა­ლი ამ­ბე­ბის ყუ­რე­ბა ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ის გა­რე­შე. სწო­რედ ეს ერ­თობ­ლი­ო­ბა ქმნის იმ ნდო­ბა­სა და ერ­თგუ­ლე­ბას, რო­მე­ლიც მცი­რე ასა­კის მი­უ­ხე­და­ვად, ჩვენ­მა ტე­ლე­ვი­ზი­ამ უკვე მო­ი­პო­ვა.

ეკა წივ­წი­ვა­ძე, "პო­ლიტ­ნი­უ­სის” წამ­ყვა­ნი:

- უკვე ორი წე­ლია პა­ლიტ­რე­ლი მქვია. რე­ა­ლუ­რად, ეს სამ­სა­ხუ­რი ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ზე რთულ პე­რი­ოდ­ში გა­მოჩ­ნდა და რა­ღაც­ნა­ი­რად ყა­ვარ­ჯე­ნი­ვით შე­მე­ხი­და. ჰოდა, აი, ახლა ორი წე­ლია მოგ­ვყავს ერ­თმა­ნე­თი. ორ წე­ლი­წა­დი არც ისე დიდი დროა, თუმ­ცა ბევ­რი ეტა­პი გა­ვი­ა­რეთ ერ­თად: ჯერ რე­პორ­ტი­ო­რი ვი­ყა­ვი, მერე სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბე­ბის პრო­დუ­სე­რი, და ბო­ლოს, პა­ლიტ­რა­ზე გა­და­ცე­მა "პო­ლიტ­ნი­უ­სის" წამ­ყვა­ნიც გავ­ხდი. "პა­ლიტ­რა”, რე­ა­ლუ­რად, შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის პა­ლიტ­რაა, ის სა­კუ­თა­რი თა­ვის ბევ­რი რა­კურ­სით გა­მოც­დის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას გაძ­ლევს. ჩვენ ბევ­რი ღი­რე­ბუ­ლე­ბა გვა­ერ­თი­ა­ნებს, თუმ­ცა ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რი ალ­ბათ ისაა, რომ "პა­ლიტ­რა­ში” ყვე­ლა ჟურ­ნა­ლის­ტი მა­ყუ­რებ­ლის წი­ნა­შე პირ­ნა­თე­ლია - არას­დროს იტყუ­ე­ბი, არას­დროს აბუ­ქებ ფაქ­ტებს, არას­დროს ფიქ­რობ ხე­ლოვ­ნუ­რად რე­ი­ტინ­გის მო­მა­ტე­ბა­ზე. აქ ამ­ბე­ბია ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ის გა­რე­შე და ვფიქ­რობ, ეს ჩვენს პრო­ფე­სი­ა­ში ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რია.

შო­რე­ნა ბი­წა­ძე, სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხუ­რის პრო­დი­უ­სე­რი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ჩემ­თვის ნიშ­ნავს ყვე­ლა­ზე სან­დო, უტყუ­არ და გა­და­მოწ­მე­ბულ ინ­ფორ­მა­ცი­ას. ასე­ვე, თა­ვი­სუფ­ლე­ბას, გან­ვი­თა­რე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას, ობი­ექ­ტუ­რო­ბას და კომ­ფორ­ტს მუ­შა­ო­ბის პრო­ცეს­ში. ვუ­ლო­ცავ ჩემს ტე­ლე­ვი­ზი­ას იუ­ბი­ლეს.

თამ­თა ასა­თი­ა­ნი, ტე­ლე­წამ­ყვა­ნი:

- არ­ხის შექ­მნის პირ­ვე­ლი წუ­თი­დან აქ ვარ, "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ჩემს თვალ­წინ და­ი­ბა­და, იზ­რდე­ბა და ვი­თარ­დე­ბა, მახ­სოვს 5 წლის წინ, რო­დე­საც არხი გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ფორ­მა­ტით უნდა გა­სუ­ლი­ყო ეთერ­ში, ყვე­ლა­ნი ვღე­ლავ­დით, რად­გან ეს გა­მოწ­ვე­ვა ძა­ლი­ან რთუ­ლი იყო, მსგავ­სი ფორ­მა­ტის ტე­ლე­ვი­ზია ქარ­თულ მე­დი­ა­სი­რვცე­ში არ არ­სე­ბობ­და, გავ­რის­კეთ და რისკმა გა­ა­მარ­თლა კი­დეც, რად­გან "პა­ლიტ­რა­ნი­უს­მა" მა­ლე­ვე შე­ი­ძი­ნა ერ­თგუ­ლი მა­ყუ­რე­ბე­ლი. და­მე­თან­ხმე­ბით, რომ მა­ყუ­რებ­ლის ერ­თგუ­ლე­ბას გა­ნა­პი­რო­ბებს ნდო­ბა და თა­მა­მად შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას რომ ჩვენ მა­ყუ­რებ­ლე­ბი გვენ­დო­ბი­ან, თან­და­თან ჩვე­ნი არხი უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნის ერ­თგულ თა­ნამ­გზავ­რად და ინ­ფორ­მა­ცი­ის სან­დო წყა­როდ იქცა. რთუ­ლია ავ­ხსნა, რას ნიშ­ნავს ჩემ­თვის აქ მუ­შა­ო­ბა, ეს ჩემი მე­ო­რე ოჯა­ხია, სა­დაც ძა­ლი­ან დიდ დროს ვა­ტა­რებ და რაც მთა­ვა­რია, ძა­ლი­ან კომ­ფორ­ტუ­ლად ვფრძნობ თავს, აქ ინ­ფორ­მა­ცი­ის უწყვე­ტი ნა­კა­დია, მუ­შა­ო­ბენ ადა­მი­ა­ნე­ბი რომ­ლე­ბიც მუდ­მი­ვად მზად არი­ან ამომ­წუ­რა­ვი სი­ახ­ლე­ე­ბი მი­ი­ტა­ნონ მა­ყუ­რებ­ლამ­დე, თა­ნაც, უმოკ­ლეს დრო­ში, ფაქ­ტობ­რი­ვად, აქ სულ სხვა სამ­ყა­როა. ბენ­დი­ე­რი და ამა­ყი ვარ, რომ არ­ხის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში ჩემი პა­ტა­რა წვლი­ლიც შე­ვი­ტა­ნე და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, წინ კი­დევ უფრო სა­ინ­ტე­რე­სო, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი და ნა­თე­ლი გზა გვაქვს. ჩვენს მა­ყუ­რე­ბელს კი ვპირ­დე­ბით, რომ არას­დროს გა­ვუც­რუ­ებთ იმედს და ყო­ველ­თვის ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებთ მათი ერ­თგუ­ლე­ბი­სა და ნდო­ბის შე­სა­ნარ­ჩუ­ნებ­ლად.

მა­რი­ამ კან­დე­ლა­კი, ჟურ­ნა­ლის­ტი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ჩემ­თვის არა მხო­ლოდ ტე­ლე­ვი­ზია, არა­მედ ერთი დიდი ოჯა­ხია. პა­ტა­რა, მაგ­რამ დიდი ენ­თუ­ზი­აზ­მით და ამ­ბი­ცი­ე­ბით აშე­ნე­ბუ­ლი ტე­ლე­ვი­ზია. აქ ჩვენ, ყვე­ლა­ნი დრო­ის უმე­ტეს ნა­წილს ვა­ტა­რებთ და ეს ის ად­გი­ლია, სა­დაც ყო­ველ­თვის შე­გიძ­ლია მო­გე­ცეს გან­ვი­თა­რე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა. "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” არის არხი, სა­დაც არის ახა­ლი ინ­ფორ­მა­ცია, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ამ­ბე­ბი და სა­ინ­ტე­რე­სო მი­მარ­თუ­ლე­ბე­ბი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი ერთ სივ­რცე­ში.

ნუგ­ზარ ნა­ჭყე­პია, ოპე­რა­ტო­რე­ბის ჯგუ­ფის ხელ­მძღვა­ნე­ლი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ჩემი ოჯა­ხია, ოჯახ­ზე საყ­ვა­რე­ლი რა უნდა იყოს? 2 წელი გახ­დე­ბა, რაც აქ ვარ და დრო­ის უმე­ტეს ნა­წილს ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში ვა­ტა­რებ. ვუ­ლო­ცავ მას და ვუ­სურ­ვებ წინსვლას მე­დი­ა­ბა­ზარ­ზე.

ეკა სა­ლა­ღა­ია, პრო­დი­უ­სე­რი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” არის ად­გი­ლი, სა­დაც ყვე­ლა­ზე დიდ დროს ვა­ტა­რებ და სა­დაც ყვე­ლა­ზე კომ­ფორ­ტუ­ლად ვგრძნობ თავს. ეს მარ­თლა ახა­ლი ამ­ბე­ბის ტე­ლე­ვი­ზი­აა. ვცდი­ლობთ ვი­ყოთ მოვ­ლე­ნე­ბის ეპი­ცენ­ტრში და ჩვე­ნი მი­ზა­ნია, სწრა­ფად და ხა­რის­ხი­ა­ნად მი­ვა­წო­დოთ მო­სახ­ლე­ო­ბას ობი­ექ­ტუ­რი ინ­ფორ­მა­ცია. მა­ყუ­რებ­ლის ნდო­ბა ჩვე­ნი წარ­მა­ტე­ბის უტყუ­ა­რი სა­ზო­მია.

პა­ა­ტა ბა­ი­რახ­ტა­რი, ეკო­ნო­მის­ტი, ტე­ლე­წამ­ყვა­ნი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” არის ყვე­ლა­ზე სწრა­ფი, ყვე­ლა­ზე სან­დო და გა­და­მოწ­მე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცია. ჩემ­თვის ეს არის დიდი ოჯა­ხის შე­მად­გე­ნე­ლი, რო­მელ­საც ჰქვია "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი”, სა­დაც არა მხო­ლოდ კომ­პე­ტენ­ტი­უ­რი და მა­ღალკ­ვა­ლი­ფი­ცი­უ­რი კად­რე­ბი, არა­მედ ბევ­რი ჩემი მე­გო­ბა­რიც მუ­შა­ობს.

ნა­თია ირე­მა­ძე, სა­ე­თე­როს ხელ­მძღვა­ნე­ლი, სა­მა­უ­წყებ­ლო ბა­დის მე­ნე­ჯე­რი, პრო­დი­უ­სე­რი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ჩემ­თვის არის ერთი დიდი ოჯა­ხი, სა­დაც ერ­თმა­ნეთს გულ­წრფე­ლად ვგულ­შე­მატ­კივ­რობთ, სა­დაც ერ­თმა­ნე­თის წარ­მა­ტე­ბა გვა­ხა­რებს და გვჯე­რა, ერ­თად უფრო მეტს შევ­ძლებთ.

სა­ლო­მე კვა­რა­ცხე­ლია, პრო­დი­უ­სე­რი:

- "პა­ლიტ­რა­ნი­უ­სი” ჩემი ოჯა­ხია, სა­დაც ძა­ლი­ან კომ­ფორ­ტუ­ლად ვგრძნობ თავს. რის გა­მოც მომ­წონს აქ მუ­შა­ო­ბა პირ­ველ რიგ­ში ის არის, რომ მა­ყუ­რე­ბელს შე­უძ­ლია ჩვენ­გან მი­ი­ღოს ობი­ექ­ტუ­რი, სწრა­ფი და მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლი ინ­ფორ­მა­ცია იმ მოვ­ლე­ნებ­ზე, რაც ქვე­ყა­ნა­ში და მის გა­რეთ ხდე­ბა. ეს 5 წელი ჩვენ­თვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო, "პა­ლიტ­რა­ნი­უს­მა” ამა­სო­ბა­ში მო­ა­ხერ­ხა და და­ი­კა­ვა თა­ვი­სი ნიშა კონ­კუ­რენ­ტულ გა­რე­მო­ში. გუ­ლით ვუ­ლო­ცავ ჩემს ოჯახს 5 წლის იუ­ბი­ლეს და ვუ­სურ­ვებ სა­ინ­ტე­რე­სო, მრა­ვალ­ფე­რო­ვან გა­და­ცე­მებს და კი­დევ უფრო წინსვლას.