"აფხაზების არ სჯერა მოსკოვს. ისეთ პირობებს უქმნის, მომავალში რომ ვერსად გაიხედონ" - რას ემსახურება რუსეთსა და აფხაზეთს შორის ერთიანი სოციალ-ეკონომიკური სივრცის პროგრამის დამტკიცება

ექსპერტი პაატა ზაქარეიშვილი რუსეთის ფედერაციასა და ოკუპირებულ აფხაზეთს შორის ერთიანი სოციალური და ეკონომიკური სივრცის ფორმირების პროგრამის დამტკიცებას რუსეთის მხრიდან აფხაზეთის ანექსიად აფასებს. როგორც მან „ინტერპრესნიუსს“ განუცხადა, ახლა, კიდევ მეტად ხდება რუსეთის მიერ აფხაზეთის მართვა.

„აქ ბევრი საკითხია, მაგრამ მათთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია უძრავი ქონების საკუთრება. ამ მიმართულებით, რუსეთს უნდა, რომ რაც შეიძლება რუსეთის მეტ მოქალაქეს ჰქონდეს საშუალება შეიძინოს ან აღადგინოს თავისი საკუთრება აფხაზეთის ტერიტორიაზე. ამიტომ, ეს არის აშკარად ანექსიური პოლიტიკაა, მაგრამ საქართველოს წინააღმდეგ კი არ არის მიმართული, რადგან საქართველოს წინააღმდეგ მას სხვა რესურსები გააჩნია, ეს არის აფხაზეთის დასამორჩილებლად და მისათვისებლად. რუსეთი აფხაზეთს აღიქვამს, როგორც ცალკე სახელმწიფოს და საქართველოსთან კამათში აღარ იყენებს, ანუ აღარ ადარდებს და საქართველოს აფხაზეთი ჩამოაშორა. შესაბამისად, აფხაზეთთან ცალკე მუშაობს და სხვა მიმართულებებით ცალკე აშანტაჟებს საქართველოს. ამ ფონზე, ეს არის წმინდა წყლის ანექსიური პოლიტიკა. რა თქმა უნდა, ეს პროგრამა საფრთხეს ქმნის კავკასიაში, იმიტომ, რომ რუსეთი ახდენს ექსპანსიურ პოლიტიკას იმ ფონზე, როცა აშკარა წარუმატებლობა ჰქონდა აზერბაიჯანის მიმართულებით და იქ პოზიციები თურქეთმა გაიძლიერა. ახლა რუსეთი ცდილობს, რომ აქეთ გაიმყაროს პოზიციები, მე ასეთი შთაბეჭდილება მრჩება“, - განაცხადა პაატა ზაქარეიშვილმა.

მისი თქმით, ახლა, საქართველოს ხელისუფლებამ რუსეთსა და ოკუპირებულ აფხაზეთს შორის ერთიანი სოციალური და ეკონომიკური სივრცის ფორმირების პროგრამის დამტკიცების წინააღმდეგ საერთაშორისო დონეზე უნდა ილაპარაკოს, რომ რუსეთი ოკუპირებულ აფხაზეთთან გაფორმებული პროგრამით აფხაზეთის ანექსიას ახდენს.

„ასევე ყველაზე მნიშვნელოვანი ბერკეტი, რაც გააჩნია საქართველოს და უარყოფს, ეს არის პირდაპირი კონტაქტები აფხაზურ მხარესთან, რასაც ისინი მოითხოვდნენ, როდესაც ასლან ბჟანია აფხაზეთის დე ფაქტო მმართველი გახდა. არამხოლოდ დე ფაქტო პრეზიდენტმა არამედ დე ფაქტო პრემიერ-მინისტრმა ანქვაბმა და დე ფაქტო უშიშროების საბჭოს მდივანმა შამბამ არაერთხელ თქვეს, რომ მათ სურთ ქართულ მხარესთან დიალოგი და პირდაპირ სასაცილოა, რომ ქართული მხარე არანაირ კონტაქტზე არ გადის. მეტიც, იმისთვის, რომ გაამართლოს თავისი უსუსურობა და არაკვალიფიციურობა, ამბობს, რომ ეს რუსული პროექტიაო. ეს არის აბსურდული არგუმენტი. როდესაც აფხაზები ცდილობენ საქართველოსთან იპოვონ საერთო ენა და რაღაცნაირად მაინც გადაირჩინონ თავი, ამაში ხედავენ რუსულ პროექტს, ეს უგუნურობა და კატასტროფაა. რა თქმა უნდა, ბუნებრივია, რომ უნდა ვიპოვოთ საერთო ენა და დაველაპარაკოთ აფხაზურ მხარეს. საქართველოში არის ხალხი, რომლებსაც პირდაპირ შეუძლიათ საუბარი აფხაზურ მხარესთან. უნდა გადავდგათ ნაბიჯები, რითაც დავიცავთ აფხაზეთს რუსეთის ანექსიისგან. რაც შეიძლება მეტი ორმხრივი პოლიტიკა უნდა გვქონდეს ჩვენ აფხაზურ მხარესთან, იმისთვის, რომ მივაბათ საქართველოს, ქართულ ეკონომიკას, სოციალურ პროგრამებს“, - განაცხადა ზაქარეიშვილმა.

მისივე თქმით, ყველაზე გაუაზრებელია კითხვა, რომელიც ხშირად ისმის, წამოვა თუ არა აფხაზური მხარე ამ შეთავაზებებზე.

„უნდა გადავდგათ ნაბიჯები. თუ არ წამოვლენ, სხვა ნაბიჯები უნდა გადავდგათ. არც იმაზე წამოვლენ?! მეასე და მეათასე ნაბიჯი უნდა გადავდათ. სულ უნდა ვმოქმედებდეთ და არ უნდა ვიყოთ ლუარსაბ თათქარიძესავით ტახტზე წამოწოლილები და ვიფიქროთ, წამოვლენ თუ არ წამოვლენ. კეთილი ვინებოთ და ვიმოქმედოთ“, - განაცხადა პაატა ზარაეიშვილმა.

ექსპერტი მამუკა არეშიძე კი „აბსოლუტურად სწორს“ უწოდებს საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს განცხადებას, რომელიც რუსეთსა და ოკუპირებული აფხაზეთის რეგიონს შორის ერთიანი სოციალური და ეკონომიკური სივრცის ფორმირების პროგრამის დამტკიცებას ანექსიისკენ გადადგმულ მორიგ ნაბიჯად აფასებს.

როგორც არეშიძემ „ინტერპრესნიუსს“ განუცხადა, აღნიშნული პროგრამა რუსეთის გეგმების გახმოვანებაა.

„ეს აბსოლუტურად სწორი განცხადებაა და იმ გეგმის გახმოვანებაა, რომელიც რუსეთს აქვს. რუსეთმა გააქტიურა აფხაზეთის ინტეგრაციის პროცესი ბოლო დროს და როგორც ჩანს, ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ პოლიტიკური მიერთება თუ არ გააფორმა, ყოველ შემთხვევაში, ისეთ მდგომარეობაში ჩააგდოს ეს რეგიონი, რომ გასაქანი არ ჰქონდეს. აფხაზების არ სჯერა მოსკოვს და ისეთ პირობებს უქმნის მათ, რომ მომავალში ვერსად გაიხედონ.

საქმე ისაა, რომ გეოპოლიტიკური ვითარება იცვლება. ყარაბაღის მოვლენებმა ეს კიდევ ერთხელ დაადასტურა. ყარაბაღის მოვლენები ერთ დღეს ხომ არ დაწყებულა, ეს პროცესი მზადდებოდა. ეს პროცესი რომ მზადდებოდა ეს ძალიან ბევრი ირიბი თუ პირდაპირი ფაქტორით ჩანს. როდესაც ისეთი ძლიერი მოთამაშე ახორციელებს პოლიტიკას, როგორიც რუსეთია, ის ყოველთვის რამდენიმე ფაქტორს ერთდროულად აგვარებს, ყოველ შემთხვევაში, ცდილობს ამის გაკეთებას. რუსეთის მთავარი ამოცანა სამხრეთ კავკასიაში მისი სრული დაბრუნებაა. ამ ამოცანაში შედის ყარაბაღში სამშვიდობოების დაყენებაც, აფხაზეთის თემის მოგვარებაც, ე.წ სამხრეთ ოსეთის თემის მოგვარებაც და საქართველოს საკითხის გადაწყვეტაც. რაც შეეხება თვითონ აფხაზეთს, მას სომხეთის დღევანდელი მთავრობის არ იყოს, ახასიათებს ის, რომ ირჩევენ ერთ ორიენტაციას და მერე აქეთ-იქით იყურებიან.

აფხაზებს აქვთ ძალიან ახლო ურთიერთიობა თურქეთთან და ცდილობენ, რომ თავიანთი პოლიტიკა მრავალვექტორიანი გახადონ, რაც მოსკოვისთვის აბსოლუტურად მიუღებელია. შესაბამისად, 2008 წლის მერე დაიწყო სხვადასხვა პროცესი, რაც აფხაზეთის ინტეგრირებას გულისხმობს რუსულ სამართლებრივ სივრცეში. პირველ რიგში, ეს იყო ერთობლივი უსაფრთხოების სისტემის შექმნა, მერე უკვე იყო ერთობლივი ეკონომიკური და სოციალური სივრცის შექმნა და ახლა ეს პროცესი გრძელდება. შეიძლება აფხაზეთი არ მიიერთოს როგორც თავისი პოლიტიკური ერთეული, მაგრამ ისეთ მდგომარეობაში ჩააგდებს აფხაზებს, რომ ნაბიჯის გადადგმის საშუალება არ ექნებათ, მითუმეტეს, რომ ის ტრანშები, რომლებიც მოსკოვიდან მოდის, არის აფხაზეთის ბიუჯეტის მკვებავი“, - განაცხადა მამუკა არეშიძემ.

ცნობისთვის, საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრომ რუსეთის ფედერაციასა და ოკუპირებულ აფხაზეთის რეგიონს შორის ერთიანი სოციალური და ეკონომიკური სივრცის ფორმირების პროგრამის დამტკიცებასთან დაკავშირებით განცხადება გამოაქვეყნა. როგორც განცხადებაშია აღნიშნული, რუსეთის ფედერაციასა და ოკუპირებულ აფხაზეთის რეგიონს შორის ერთიანი სოციალური და ეკონომიკური სივრცის ფორმირების შესახებ პროგრამის დამტკიცება წარმოადგენს დე ფაქტო ანექსიისაკენ გადადგმულ მორიგ უკანონო ნაბიჯს, რომელიც საქართველოს განუყოფელი რეგიონების რუსეთის სამხედრო, პოლიტიკურ, ეკონომიკურ და სოციალურ სისტემაში ეტაპობრივად ინტეგრაციას ემსახურება.