"ჩვენთან ხელისუფლების ცვლილება ხდება მაშინ, როცა ოპოზიციისა და ჩვენი დასავლელი კოლეგების შეხედულებები ემთხვევა ერთმანეთს" - ექსპერტი

გუშინ, აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტმა ოპოზიციას პარლამენტში შესვლისკენ მოუწოდა. "ოპოზიციის მხრიდან ბოიკოტის გამოცხადება, იგივეა, რაც უკვე ნანახი ფილმის ხელახლა ნახვა. ჩვენ მოვუწოდებთ მათ, შევიდნენ პარლამენტში, განახორციელონ საარჩევნო ცვლილებები, რომლის საფუძველზეც შემდეგი არჩევნები უკეთესი იქნება და ჩვენ არ ვნახავთ და ისინი არ ნახავენ ერთი და იმავე დარღვევების განმეორებას", - აცხადებენ სახელმწიფო დეპარტამენტში. თუმცა ვხედავთ, რომ ჯერჯერობით ამ მოწოდების მიუხედავად, ოპოზიცია ისევ ქუჩიდან აპირებს ბრძოლას. პოლიტოლოგი ვახტანგ ძაბირაძე ამბობს, რომ მისთვის მოულოდნელი არ ყოფილა დეპარტამენტის ეს განცხადება.

ვახტანგ ძაბირაძე:

- აშშ-ს დეპარტამენტის განცხადება მოულოდნელი არ ყოფილა, გამომდინარე იქიდან, რომ საფუძველი ამ განცხადების საელჩოს მიწოდებული ინფორმაცია იყო, საელჩოს პოზიცია კი თავიდანვე გახმაურდა. ამიტომ ეს განცხადება მოსალოდნელი იყო, ისევე როგორც მოსალოდნელი იყო ის განცხადებები, რაც გაკეთდა ჩვენი დასავლელი სხვა პარტნიორების, თუ საერთაშორისო წარმომადგენლების მხრიდან. ისინი მოუწოდებენ ოპოზიციას, გააგრძელონ ბრძოლა ინსტიტუტებში და შევიდნენ პარლამენტში. მგონია ეს სწორი ნაბიჯი იქნება, მაგრამ ოპოზიცია არ ფიქრობს ასე და აპირებს ქუჩიდან გააგრძელოს ბრძოლა, თუმცა რა შედეგი ექნება ამ ბრძოლას, ძნელი სათქმელია. როგორც წესი, ასეთი დაპირისპირება ხშირად სრულდება იმით, როგორც ეს დასრულდა 2008 წელს. ოპოზიციური პარტიები, როგორც ჩანს, რჩებიან ქუჩაში მარტო, ხელისუფლების პირისპირ.

- რა მოლოდინი გაქვთ, ისინი აზრს შეიცვლიან?

- ისინი მყარად დგანან ამ პოზიციაზე და ითხოვენ ვადამდელ არჩევნებს. მძიმე ვითარებიდან გამოსავალი ხელისუფლებამ უნდა მოძებნოს. კომპრომისი შეიძლება იყოს ვადამდელი არჩევნები, თუ ოპოზიცია შევა პარლამენტში, მაგრამ ოპოზიცია ამას არ აპირებს, ეს არის ულტიმატუმი და ხელისუფლება თუ ამ ულტიმატუმს დაყვება, ეს იმას ნიშნავს, რომ იმთავითვე აღიარებს დამარცხებას. დიდი ალბათობით არ გადადგამს ამ ნაბიჯს. ყველაფერი დარჩება ისე როგორც არის. გუშინდელი განცხადება ეს უფრო სახელისუფლებო განცხადებაა, ვიდრე ოპოზიციის მხარდამჭერი განცხადება. ოპოზიციას შეუძლია რა თქმა უნდა, ყური არ ათხოვოს ასეთ რჩევებს, მაგრამ ვიცით, ბრძანებები დასავლეთიდან არ მოდის ხოლმე. კატეგორიული მოთხოვნები არასოდეს ყოფილა, ყოველთვის არის რჩევები და ამ რჩევების უკან დგას მათი პოზიცია.

რეალურად თუ შევაფასებთ ჩვენს ქვეყანაში და ირგვლივ არსებულ ვითარებასაც, ყველაზე კარგი იქნება ოპოზიციამ ბრძოლა გააგრძელოს ქუჩიდანაც და პარლამენტშიც შევიდეს.

სიტუაცია არის რთული. როდესაც არ ვითვალისწინებთ დასავლეთის რჩევებს, ვღებულობთ ისეთ კონფლიქტებს, რომელიც მივიღეთ 2008 წელს ცხინვალსა და აფხაზეთში. მაშინაც, იმდროინდელ ხელისუფლებასაც ურჩევდნენ, პროვოცირებას არ აყოლოდნენ, მაგრამ მივიღეთ ის, რაც მივიღეთ. ღმერთმა დაგვიფაროს ანალოგიური ვითარებისგან, მაგრამ გულწრფელად გითხრათ, დიდად არ მესმის რა მექანიზმებით შეუძლია ოპოზიციას გააგრძელოს ქუჩაში პროტესტი და შეინარჩუნოს სახე. სხვათა შორის, როდესაც ოპოზიცია ლაპარაკობს ხელისუფლებამ სახე უნდა შეინარჩუნოსო, ეს გასაგებია, მაგრამ იმას რატომ არ ლაპარაკობს, სახე ოპოზიციამაც რომ უნდა შეინარჩუნოს. გაუჭირდება ოპოზიციას ქუჩიდან სასურველი შედეგის მიღწევა.

- ხომ არ გაქვთ იმის მოლოდინი, რომ ოპოზიციური პარტიებიდან რომელიმე შევა პარლამენტში?

- დღეს ოპოზიცია კატეგორიულია, თუმცა გამორიცხვით, არ გამოვრიცხავ. როდესაც შეიკრიბება პარლამენტი, 150-ვე პირს, დეპუტატს უფლებამოსილად აღიარებენ. ამის შემდეგ უნდა დაიწყოს ის პროცესი, რასაც აპირებენ და უარი უნდა თქვან მანდატებზე, შეიძლება ეს ყველამ არ გააკეთოს. ოპოზიციამ იცის, რომ ქუჩაში დგომით ხელახალი არჩევნები არ დაინიშნება, მაშინ უნდა მოხდეს საარჩევნო უბნების ნახევარზე მეტის ბათილად ცნობა და ამის საფუძველი და შანსი არ არის. ლოგიკას ვერ ვხედავ მათ ქმედებაში.

თუ საყოველთაო მღელვარებას ვერ გამოიწვევს ოპოზიცია, ის დარჩება ქუჩაში და იქნება ასე. ოპოზიციამ ერთი რამ უნდა გაითვალისწინოს, საქართველოში ხელისუფლების ცვლილება, ჩვენდა სამწუხაროდ, ხდება მაშინ, როცა ოპოზიციისა და ჩვენი დასავლელი კოლეგების შეხედულებები ემთხვევა ერთმანეთს და გვინდა თუ არ გვინდა, არჩევნების ლეგიტიმურობას მაინც განსაზღვრავს ჩვენი დასავლელი კოლეგების და პარნტიორების შეფასება.

თუ ამას ოპოზიცია არ გაითვალისწინებს და ქუჩაში დარჩება, დიდი ალბათობით რაიმე შედეგის მიღწევა გაუჭირდება და ქვეყანაში მხოლოდ არასტაბილურობის განცდას შექმნის.

ქუჩაში დარჩენილი ოპოზიცია გაცილებით სუსტი იქნება, ვიდრე ოპოზიცია, რომელიც შევა პარლამენტში.