რამ­დე­ნი­მე დღის წინ დი­სერ­ტა­ცია და­იც­ვა თე­მა­ზე - რუ­სე­თის როლი სი­რი­ის კონ­ფლიქ­ტში. ამ თე­მის შერ­ჩე­ვით ბად­რი ბელ­ქა­ნი­ამ თით­ქოს თა­ვი­სი მთა­ვა­რი პრო­ფე­სი­უ­ლი ინ­ტე­რე­სე­ბის - კონ­ფლიქ­ტე­ბის, სა­ერ­თა­შო­რი­სო უსაფრ­თხო­ე­ბის, რუ­სე­თის სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის და ახლო აღ­მო­სავ­ლე­თის ნა­ზა­ვი შექ­მნა.

"სი­რი­ის სა­მო­ქა­ლა­ქო ომი, რო­მე­ლიც თა­ვი­სი შე­დე­გე­ბით და მას­შტა­ბე­ბით სა­ერ­თა­შო­რი­სო დო­ნის კონ­ფლიქ­ტად იქცა, ბოლო პე­რი­ო­დის ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე ტრა­გი­კუ­ლი და ამავდრო­უ­ლად, სა­ინ­ტე­რე­სო მოვ­ლე­ნაა. მას ჯერ კი­დევ 2011 წელს და­წყე­ბუ­ლი "არა­ბუ­ლი გა­ზა­ფხუ­ლის" პრო­ცე­სე­ბი­დან ვა­დევ­ნებ­დი თვალ­ყურს და ამ სა­კი­თხე­ბის რო­გორც ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი ანა­ლი­ტი­კუ­რი მო­საზ­რე­ბე­ბის, სიღ­რმი­სე­უ­ლად გა­მოკ­ვლე­ვის ინ­ტე­რე­სიც მქონ­და.

ამ თე­მა­ზე მუ­შა­ო­ბი­სას მრა­ვა­ლი სა­ინ­ტე­რე­სო დე­ტა­ლი აღ­მო­ვა­ჩი­ნე, თუმ­ცა რაც ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია სა­ქარ­თვე­ლოს რე­ა­ლო­ბის­თვის, რუ­სე­თის, რო­გორც აგ­რე­სო­რი ქვეყ­ნის სა­გა­რეო სამ­ხედ­რო და პო­ლი­ტი­კუ­რი ქმე­დე­ბე­ბი თუნ­დაც ახლო აღ­მო­სავ­ლეთ­ში აუ­ცი­ლებ­ლად სა­თა­ნა­დოდ შე­სას­წავ­ლი და და­საკ­ვირ­ვე­ბე­ლია, რად­გან მსგავ­სი ქვეყ­ნე­ბი ხში­რად იმე­ო­რე­ბენ იმ მე­თო­დებს, რომ­ლე­ბიც სხვა ად­გი­ლას ერთხელ უკვე გა­მო­ი­ყე­ნეს", - გვე­უბ­ნე­ბა მი­ზან­მი­მარ­თუ­ლი და წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ბად­რი. ის 26 წლის არის და მისი ასა­კის­თვის ვფიქ­რობ, უკვე ბევ­რს მი­აღ­წია.

ბად­რი ბექ­ლა­ნია:

- გულ­წრფე­ლად გე­ტყვით, არ მი­მაჩ­ნია, რომ ჯერ­ჯე­რო­ბით რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბულს მი­ვაღ­წიე. ძველ ბერ­ძნულ ფი­ლო­სო­ფი­ა­ში მი­იჩ­ნე­ვა, რომ ცოდ­ნის მი­ღე­ბა თა­ვის­თა­ვა­დი ფა­სე­უ­ლო­ბაა. ამ აზრს ვი­ზი­ა­რებ, თუმ­ცა ცოტა რუს­თა­ვე­ლის­კე­ნაც ვიხ­რე­ბი, რო­მე­ლიც ფიქ­რობ­და, რომ თუ არ იმოქ­მე­დებ, ცოდ­ნა არას გარ­გებს. ვნა­ხოთ, რო­გორ შევ­ძლებ პრაქ­ტი­კუ­ლი მი­მარ­თუ­ლე­ბით გან­ვი­თა­რე­ბას და მიღ­წე­ვებ­ზე შემ­დეგ ვი­ლა­პა­რა­კებ.

- სკო­ლა ოქ­როს მე­დალ­ზე გაქვთ დამ­თავ­რე­ბუ­ლი, თბი­ლი­სის თა­ვი­სუ­ფალ უნი­ვერ­სი­ტეტ­შიც 100%-იანი სა­ხელ­მწი­ფო გრან­ტით ჩა­ი­რი­ცხეთ, შემ­დეგ კი ბრი­ტა­ნეთ­ში, გლაზ­გოს უნი­ვერ­სი­ტე­ტის სა­მა­გის­ტრო პროგ­რა­მა­ზე სწავ­ლის და ცხოვ­რე­ბის სრუ­ლი და­ფი­ნან­სე­ბით მოხ­ვდით. ეს მხო­ლოდ თქვე­ნი ნი­ჭის შე­დე­გია თუ შრო­მაც გიყ­ვართ?

- არ­ნა­ხუ­ლი შრო­მის­მოყ­ვა­რე­ო­ბით არა­სო­დეს გა­მო­ვირ­ჩე­ო­დი, თუმ­ცა პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის გრძნო­ბა არ მაძ­ლევ­და სა­შუ­ა­ლე­ბას, რაც გა­სა­კე­თე­ბე­ლი იყო, გვერ­დზე გა­და­მე­დო. მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი თვი­სე­ბა აკა­დე­მი­უ­რი წინსვლის­თვის ისიც არის, რომ რა­საც ხელს მოჰ­კი­დებ, ხა­რის­ხი­ა­ნად უნდა გა­ა­კე­თო, თუნ­დაც გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დი ეს უძი­ლო ღა­მე­ე­ბად და­გიჯ­დეს. ასე­თი ღამე ბევ­რი მქო­ნია, მაგ­რამ მათ და­დე­ბი­თი შე­დე­გიც გა­მო­ი­ღეს.- ნე­ბის­მი­ე­რი ადა­მი­ა­ნის ბი­ოგ­რა­ფია სა­დღაც იწყე­ბა.

- თქვენ წა­ლენ­ჯი­ხის რა­ი­ო­ნის დაბა ჯვარ­ში და­ი­ბა­დეთ, თუმ­ცა თქვე­ნი ოჯა­ხი აფხა­ზე­თი­დან დევ­ნი­ლია..

.- დე­დაც და მა­მაც ორი­ვე აფხა­ზე­თი­დან დევ­ნი­ლია. დედა სო­ხუ­მე­ლია, მამა კო­ჩა­რე­ლი (ოჩამ­ჩი­რის რა­ი­ო­ნი). აფხა­ზე­თის თემა ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე ახ­ლო­ბე­ლი და ამავდრო­უ­ლად, მტკივ­ნე­უ­ლი­ცაა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მე 1994 წელს და­ვი­ბა­დე სა­მეგ­რე­ლო­ში, მა­შინ რო­დე­საც აფხა­ზეთ­ში უკვე ყვე­ლა­ფე­რი და­კარ­გუ­ლი გვქონ­და, ჩემი ოჯა­ხის წევ­რებ­მა თა­ვი­სი შთა­გო­ნე­ბი­თა და მუდ­მი­ვი მო­გო­ნე­ბე­ბით ისე­თი გან­ცდა ჩა­მო­მი­ყა­ლი­ბეს, თით­ქოს აფხა­ზე­თის შე­სა­ხებ არა­თუ გად­მო­ცე­მით ვიცი, არა­მედ ვი­ცხოვ­რე კი­დეც იქ. სამ­წუ­ხა­როდ, მე ეს ვერ მო­ვას­წა­რი, თუმ­ცა ყვე­ლა­ფე­რი წინ არის და ესეც ერთ დღეს აუ­ცი­ლებ­ლად მოხ­დე­ბა. ამ სა­კი­თხე­ბის მი­მართ პი­როვ­ნულ­მა ინ­ტე­რეს­მა ერ­თგვა­რად ჩემი პრო­ფე­სი­აც გა­ნა­პი­რო­ბა და ალ­ბათ, პო­ლი­ტო­ლო­გი­ას და კონ­ფლიქ­ტო­ლო­გი­ას გარ­კვე­ულ­წი­ლად ამი­ტო­მაც გავ­ყე­ვი.

- ე.ი. პრო­ფე­სი­უ­ლი არ­ჩე­ვა­ნი სა­ერ­თა­შო­რი­სო ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით პო­ლი­ტი­კი­სად­მი ინ­ტე­რეს­მა გან­სა­ზღვრა. არა­ბუ­ლი ენის სწავ­ლა რა­ტომ გა­და­წყვი­ტეთ?

- ბავ­შვო­ბი­დან ჩარ­თუ­ლი ვი­ყა­ვი და ვეც­ნო­ბო­დი სა­ქარ­თვე­ლო­სა და მსოფ­ლი­ო­ში მიმ­დი­ნა­რე მოვ­ლე­ნებს. იზ­რდე­ბო­დე ისეთ ქვე­ყა­ნა­ში, რო­გო­რიც სა­ქარ­თვე­ლოა, რო­მელ­მაც უამ­რა­ვი შიდა და გარე სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი დაბ­რკო­ლე­ბა გა­მო­ი­ა­რა და არ ინ­ტე­რეს­დე­ბო­დე პო­ლი­ტი­კით, ისე­თი ფუ­ფუ­ნე­ბაა, რო­მე­ლიც ჯერ არ გაგ­ვაჩ­ნია... რაც შე­ე­ხე­ბა ახლო აღ­მო­სავ­ლეთს და არა­ბულ ენას, ჩვე­ნი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი სა­შუ­ა­ლე­ბას იძ­ლე­ო­და, გარ­და ევ­რო­პუ­ლი ენე­ბი­სა, რო­მელ­თა სწავ­ლაც შე­და­რე­ბით უფრო მარ­ტი­ვი და ხელ­მი­საწ­ვდო­მია, ახლო ან შო­რე­უ­ლი აღ­მო­სავ­ლე­თის მი­მარ­თუ­ლე­ბა აგ­ვერ­ჩია შე­სა­ბა­მი­სი ენით.

ახლო აღ­მო­სავ­ლე­თი და არა­ბუ­ლი სამ­ყა­რო თა­ვი­სი პო­ლი­ტი­კუ­რი, კულ­ტუ­რუ­ლი და რე­ლი­გი­უ­რი ას­პექ­ტე­ბით ყო­ველ­თვის მი­ზი­დავ­და და ეს შე­საძ­ლებ­ლო­ბა ხე­ლი­დან არ გა­ვუშ­ვი. ისიც უნდა აღი­ნიშ­ნოს, რომ ახლო აღ­მო­სავ­ლეთს ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ზე ის­ტო­რი­უ­ლა­დაც დიდი გავ­ლე­ნა ჰქონ­და და დღეს­დღე­ო­ბით მსოფ­ლიო პო­ლი­ტი­კა­შიც ეს ერთ-ერთი უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი ფაქ­ტო­რია, გან­სა­კუთ­რე­ბით 21-ე სა­უ­კუ­ნე­ში.

- ბა­კა­ლავ­რი­ა­ტის პე­რი­ოდ­ში, ეგ­ვიპ­ტის გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტროს სა­ხელ­მწი­ფო პროგ­რა­მის ფარ­გლებ­ში, არა­ბუ­ლი ენის ასათ­ვი­სებ­ლად, ერთი წელი კა­ი­რო­შიც გა­ა­ტა­რეთ. სიღ­რმი­სე­უ­ლად რა­ტომ და­ინ­ტე­რეს­დით ამ ენით და რა აქვს მას ისე­თი, რაც სხვა ენე­ბის­გან გა­მო­არ­ჩევს?

- არა­ბუ­ლი ენა მსოფ­ლი­ო­ში ერთ-ერთ ყვე­ლა­ზე რთულ ენად ით­ვლე­ბა, რაც სა­კუ­თა­რი გა­მოც­დი­ლე­ბი­თაც შე­მიძ­ლია და­ვა­დას­ტუ­რო. შე­სა­ბა­მი­სად, მისი სრულ­ფა­სოვ­ნად ათ­ვი­სე­ბა არა­ბულ ქვე­ყა­ნა­ში პრაქ­ტი­კის გა­რე­შე, თით­ქმის წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია. სწო­რედ ამან და არა­ბუ­ლი კულ­ტუ­რის პი­რა­დად გაც­ნო­ბის სურ­ვილ­მა მი­ბიძ­გა ეგ­ვიპ­ტე­ში წავ­სუ­ლი­ყა­ვი, სა­დაც უაღ­რე­სად სა­ინ­ტე­რე­სო და შე­დე­გი­ა­ნი ერთი აკა­დე­მი­უ­რი წელი გა­ვა­ტა­რე.

- ამ ყვე­ლა­ფერ­თან ერ­თად, ხუთი სხვა­დას­ხვა ქვეყ­ნის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ის­წავ­ლეთ. გარ­და ამი­სა, მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა გაქვთ მი­ღე­ბუ­ლი არა­ერთ სხვა ქვე­ყა­ნა­ში ჩა­ტა­რე­ბულ კონ­ფე­რენ­ცი­ა­სა თუ ე.წ. ვორ­ქშოფ­ში..

.- ეს გა­მოც­დი­ლე­ბა, რო­მე­ლიც დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში სხვა­დას­ხვა პროგ­რა­მა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბით და­ვაგ­რო­ვე, იზო­მე­ბა არა ქვეყ­ნე­ბის, დიპ­ლო­მე­ბის და სერ­ტი­ფი­კა­ტე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბით, არა­მედ იმ ხელ­შე­სა­ხე­ბი ცოდ­ნით, რო­მე­ლიც თი­თო­ე­უ­ლი მათ­გა­ნი­დან წა­მო­ვი­ღე. ხე­ლოვ­ნუ­რი იქ­ნე­ბო­და, რომ ეს უბ­რა­ლოდ ქვეყ­ნე­ბის, ქა­ლა­ქე­ბი­სა და პროგ­რა­მე­ბის სია იყოს და მის უკან არა­ფე­რი იდ­გეს, მაგ­რამ მე ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ­დი, ეს სას­წავ­ლო პროგ­რა­მე­ბი მაქ­სი­მა­ლუ­რად ნა­ყო­ფი­ე­რი გა­მე­ხა­და ჩემ­თვის და ასე­ვე, გა­მე­ტა­ნა ჩემი და ჩემი ქვეყ­ნის პო­ზი­ცი­ე­ბი, ინ­ტე­რე­სე­ბი ფარ­თო ას­პა­რეზ­ზე.

- ამ ეტაპ­ზე რას საქ­მი­ა­ნობთ?

- ჩემი დღე­ვან­დე­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბა ორ მი­მარ­თუ­ლე­ბას უკავ­შირ­დე­ბა. ერთი მხრივ, ახ­ლა­ხან და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს გა­ე­როს ასო­ცი­ა­ცი­ა­ში, რო­მე­ლიც თა­ვი­სი კვლე­ვი­თი და სა­ინ­ფორ­მა­ციო საქ­მი­ა­ნო­ბის ერთ-ერთ მნიშ­ვნე­ლო­ვან ობი­ექ­ტად სა­ქარ­თვე­ლოს ოკუ­პი­რე­ბულ რე­გი­ო­ნებს ისა­ხავს. მეც ძი­რი­თა­დად, ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით ვმუ­შა­ობ კომ­პე­ტენ­ტურ გუნდთან ერ­თად. მე­ო­რე მხრივ, ვცდი­ლობ, არ ჩა­მოვ­შორ­დე აკა­დე­მი­ურ საქ­მი­ა­ნო­ბას და ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბი­თაც ვაქ­ტი­უ­რობ. კო­ლე­გებ­თან ერ­თად შე­ტა­ნი­ლი მაქვს გა­ნა­ცხა­დი სხვა­დას­ხვა სა­ინ­ტე­რე­სო და სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის რე­ლე­ვან­ტურ კვლე­ვა­ზე; ასე­ვე, ვამ­ზა­დებთ სა­ლექ­ციო კურსს, რო­მელ­საც ქარ­თულ უნი­ვერ­სი­ტე­ტებ­ში წა­ვი­კი­თხავთ.

- ბევ­რი ახალ­გაზ­რდის­გან მსმე­ნია, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში არა­ფერს აქვს აზრი, რად­გან აქ წარ­მა­ტე­ბას ვერ მი­აღ­წევ. რას ეტყო­დით მათ სა­კუ­თა­რი გა­მოც­დი­ლე­ბი­დან?

- ეს ზედ­მე­ტად მძაფ­რად არის ნათ­ქვა­მი და ცხა­დია, ბო­ლომ­დე სი­მარ­თლეს არ შე­ე­სა­ბა­მე­ბა. მონ­დო­მე­ბას ყო­ველ­თვის აქვს აზრი, მით უმე­ტეს, ჩვენს ეპო­ქა­ში, რო­დე­საც სხვა სა­უ­კუ­ნე­ებ­თან და თუნ­დაც გა­სულ ათწლე­უ­ლებ­თან შე­და­რე­ბით, სტუ­დენ­ტე­ბის­თვის შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი საგ­რძნობ­ლად გაზ­რდი­ლია. თუმ­ცა, მე მეს­მის იმ ახალ­გაზ­რდე­ბი­საც, რო­მელ­თაც ეს გრძნო­ბა უჩ­ნდე­ბათ, რად­გა­ნაც სა­ქარ­თვე­ლო, სამ­წუ­ხა­როდ, ჯერ­ჯე­რო­ბით ვერ სთა­ვა­ზობს ახალ­გაზ­რდებს იმ პერ­სპექ­ტი­ვებს, რაც მათ სა­თა­ნა­დო გა­ნათ­ლე­ბის მი­სა­ღე­ბად და შემ­დგომ­ში ამ გა­ნათ­ლე­ბის პრაქ­ტი­კა­ში გა­მო­სა­ყე­ნებ­ლად სჭირ­დე­ბათ. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ყვე­ლას მო­ვუ­წო­დებ­დი, თუ ამის ხელ­შე­წყო­ბა ოჯა­ხი­დან აქვთ, აუ­ცი­ლებ­ლად მე­ტად მო­ინ­დო­მონ, მო­ი­ძი­ონ ინ­ტერ­ნეტ­ში, ჰკი­თხონ იმ ახ­ლობ­ლებს და მე­გობ­რებს, ვი­საც გა­მოც­დი­ლე­ბა აქვთ სხვა­დას­ხვა სა­ინ­ტე­რე­სო პროგ­რა­მა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის, გაგ­ზავ­ნონ აპ­ლი­კა­ცი­ე­ბი და გა­მო­ი­ყე­ნონ სა­ქარ­თვე­ლოს ის რე­სურ­სი, რო­მე­ლიც არ­სე­ბობს. თუ რო­მე­ლი­მე მათ­გა­ნი წა­ი­კი­თხავს ამ ინ­ტერ­ვი­უს და და­ინ­ტე­რეს­დე­ბა, და­მი­კავ­შირ­დნენ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში და მო­ხა­რუ­ლი ვიქ­ნე­ბი, თი­თო­ე­ულს ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით პი­რა­დად გა­ვუ­წიო კონ­სულ­ტა­ცი­ე­ბი, რად­გან შე­სა­ბა­მი­სი ინ­ფორ­მა­ცი­ის ქონა ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი და უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი ნა­ბი­ჯია.

- ჩვე­ნი გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მაც რომ შე­ა­ფა­სოთ: თქვე­ნი ნება რომ იყოს, რას შეც­ვლი­დით?

- ჩვენს გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მას აქვს თა­ვი­სი და­დე­ბი­თი და უარ­ყო­ფი­თი მხა­რე­ე­ბი, თუმ­ცა, მთლი­ა­ნო­ბა­ში, სამ­წუ­ხა­როდ, მას უფრო მეტი ჩა­ვარ­დნა და გა­მოწ­ვე­ვა აქვს, ვიდ­რე წარ­მა­ტე­ბა. ევ­რო­პის სხვა­დას­ხვა ქვე­ყა­ნა­ში სწავ­ლი­სას, არა­სო­დეს დამ­რჩე­ნია გან­ცდა, რომ პე­რი­ფე­რი­უ­ლი ქვეყ­ნი­დან ვი­ყა­ვი ჩა­სუ­ლი და ვინ­მეს რა­მე­ში ჩა­მოვ­რჩე­ბო­დი, მით უმე­ტეს, რო­დე­საც საქ­მე ზო­გად გა­ნათ­ლე­ბა­ზე მიდ­გე­ბო­და. თუმ­ცა, ჩემი პი­რა­დი დაკ­ვირ­ვე­ბე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მთა­ვა­რი გა­მოწ­ვე­ვა, რაც ჩვენს გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მას აქვს მეც­ნი­ე­რე­ბის და ზო­გა­დად, აკა­დე­მი­უ­რი კვლე­ვის და­ბა­ლი ხა­რის­ხია.

სა­ქარ­თვე­ლო, სამ­წუ­ხა­როდ, უბ­რა­ლოდ იმე­ო­რებს სამ­ყა­რო­ში უკვე დაგ­რო­ვილ ცოდ­ნას და არ აწარ­მო­ებს ახალს, რაც მეც­ნი­ე­რე­ბის მთა­ვა­რი მი­ზა­ნია. ქარ­თუ­ლი უნი­ვერ­სი­ტე­ტე­ბიც აკა­დე­მი­ურ კვლე­ვით ინ­სტი­ტუ­ცი­ებ­ზე მე­ტად, უბ­რა­ლოდ სკო­ლებს ჰგვა­ნან, სა­დაც, სკო­ლე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, შე­და­რე­ბით სე­რი­ო­ზუ­ლი საგ­ნე­ბი ის­წავ­ლე­ბა. ეს აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა გა­მოს­წორ­დეს. სხვა შემ­თხვე­ვა­ში, ისევ მე­ო­რე­უ­ლი ცოდ­ნის კი­დევ ერთხელ გა­და­მამ­ღე­რე­ბელ სის­ტე­მად დავ­რჩე­ბით.

ისიც უნდა აღი­ნიშ­ნოს, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში პრობ­ლე­მა­ტუ­რი სო­ცი­ა­ლუ­რი ფო­ნი­სა და უთა­ნას­წო­რო­ბის გამო, ყვე­ლა მოს­წავ­ლეს თუ სტუ­დენტს თა­ნაბ­რად არ მი­უწ­ვდე­ბა ხელი ხა­რის­ხი­ან გა­ნათ­ლე­ბა­ზე. მტკი­ცედ მწამს, რომ გა­ნათ­ლე­ბა ყვე­ლას­თვი­საა, გა­ნურ­ჩევ­ლად იმი­სა, ვინ რო­მე­ლი ქა­ლა­ქი­დან, სოფ­ლი­დან, ოჯა­ხი­დან და ზო­გა­დად, სო­ცი­ა­ლუ­რი წრი­დან მო­დის. გა­ნათ­ლე­ბის ხელ­მი­საწ­ვდო­მო­ბა ადა­მი­ა­ნის ერთ-ერთი ფუნ­და­მენ­ტუ­რი უფ­ლე­ბაა და სა­ხელ­მწი­ფომ ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით აუ­ცი­ლებ­ლად უფრო მეტი უნდა იმუ­შა­ოს.

ჟურ­ნა­ლი "გზა"