"დე, აუცილებლად გავხდები ოლიმპიური ჩემპიონი" - 9 წლის ჩემპიონის მიზანი და ოცნება

9 წლის გიგიშა ბოლქვაძე ცურვაზე შეყვარებული პატარა სპორტსმენია, რომელსაც დიდ მომავალს უწინასწარმეტყველებენ. ის ახლახან საქართველოს ჩემპიონი გახდა. მან 50 და 100-მეტრიან დისტანციებზე, ბატერფლაით ცურვის სტილით, საუკეთესო შედეგები აჩვენა. ეს მით უფრო დასაფასებელია, რომ მას თითქმის 2 წლით უფროსი კონკურენტები ჰყავდა. გიგიშამ ასევე გაიმარჯვა 27 სექტემბერს გამართულ შეჯიბრში "მხიარული დელფინი" , რაც სოხუმის დაცემის დღეს დაემთხვა. თურმე პატარა ჩემპიონმა შეჯიბრის შემდეგ დედას უთხრა: "დე, აუცილებლად გავხდები ოლიმპიური ჩემპიონი, საქართველოს ვასახელებ და სოხუმს დავიბრუნებთ”.

ჩვენ გიგიშასა და მის დედას თეა ბექაურს ვესაუბრეთ.

გიგიშა ბოლქვაძე:

"ცურვა ძალიან მიყვარს. წყალში რომ ვარ, თავს მსუბუქად და თავისუფლად ვგრძნობ. პატარაობისას წყალში როცა ჩამსვამდნენ, ამოსვლა აღარ მინდოდა. ახალაც ძალიან მომწონს, რასაც ვაკეთებ".

თეა ბექაური, გიგიშას დედა:

- გიგიშას ცურვის სიყვარული შემთხვევით არ დაწყებულა. დაბადებიდან, რაც თავი გვახსოვს, სულ წყალში ყოფნას ითხოვდა... ბავშობაში მოფერებით დელფინსაც ვეძახდით, მაგრამ მაინც ვერ წარმოვიდგენდით, რომ უკვე 9 წლის ასაკში ამხელა წარმატებას მიაღწევდა.

თავიდან, ცურვის ტექნიკის შესწავლის სურვილით, გიგიშა აუზზე 5 წლის ასაკში მივიყვანეთ, თუმცა გვითხრეს, რომ ადრე იყო. ჩვენ მაინც ვაგრძელებდით ჩვენი რესურსებით ვარჯიშს, ხან ზღვაზე, ხან აუზში. გიგიშა არასდროს უშინდებოდა ტალღებს. ჯერ კიდევ მაშინ, როცა ცურვა არ იცოდა, შევარდებოდა ხოლმე ტალღებში და სითამამით და წყლის სიყვარულით აოცებდა ირგვლივ მყოფებს.

8 წლის რომ გახდა, თავიდან მივედით საცურაო კომპლექს "ოლიმპიკში", სადაც ძალიან კარგი პედაგოგი გვყავდა. ბავშვის მონაცემებიდან გამომდინარე, გვირჩიეს წავსულიყავით იქ, სადაც საქართველოს ნაკრები ვარჯიშობს, საცურაო აუზ "ტონუსში". ხუმრობით გვითხრეს, "ამ ბიჭისგან ჩვენ ოლიმპიურ ჩემპიონს გავზრდითო". საბოლოოდ, 1 წლის წინ, თებერვალში დავიწყეთ პროფესიონალური ვარჯიში საქართველოს ნაკრების მწვრთნელებთან ირინა მინჟულინასა და გია მთვრალაშვილთან, 2 თვეში ბავშვი სპორტულ ჯგუფში ჩასვეს. ფაქტობრივად, შარშან სექტემბრიდან დაიწყო გიგიშამ აქტიური და პროფესიონალური ვარჯიში.

ის ჯგუფში ყველაზე პატარაა. როცა 9 წლის გახდა, ზუსტად 1 კვირაში ბათუმში, ღია პირველობაზე გაიყვანეს, სადაც 10 წლიდან იღებდნენ ბავშვებს. მან კონკურს გარეშე მიიღო მონაწილეობა. 10 და 11 წლის ბავშვებს შორის საუკეთესო შედეგი აჩვენა.

"მხიარული დელფინის" შეჯიბრისთვის, რომელიც მთელს მსოფლიოში ტარდება, გიგიშა მხოლოდ 2 თვე ემზადებოდა. პანდემიის გამო ზამთარში ვერ ივარჯიშა და ეს მისთვის ძალიან სტრესული პერიოდი იყო. თუმცა, ის იმდენად ძლიერი ბიჭია, დრო არ დაკარგა, სხვადასხვა ვარჯიში მოიფიქრა და მაშინ, როცა აუზები და სავარჯიშო დარბაზები დახურეს, ხმელეთზე "ცურავდა" და ფიზიკურ დატვირთვებს ასე აკეთებდა.

გაზაფხულზე, მწვრთნელების დახმარებით ბავშვებმა ვარჯიში ეტაპობრივად კუს ტბაზე განაახლეს. ჩვენი მწვრთნელები მათ, აბსოლუტურად, უსასყიდლოდ ავარჯიშებდნენ.

- რამდენად რთული იყო, პანდემიის დროს ვარჯიშის შეწყვეტა?

- ძალიან რთული იყო ამ სიტუაციასთან შეგუება, ამან მომაფიქრებინა, გაგვეკეთებინა მშობელთა სამოქალაქო მოძრაობა "მშობლები მომავალი თაობისთვის"... მივხვდი, რომ ამ ქვეყანაში და მსოფლიოში ნებისმიერ დროს შეიძლება ასეთი რამ მოხდეს. სხვა ქვეყნები დაცულები არიან იმ მხრივ, რომ სპორტის ამ სახეობას უდიდესი ყურადღება ექცევა. მათ იციან, რომ სპორტი მნიშვნელოვანია ბავშვის აღზრდასა და მის განვითარებაში, შესაბამისად, სახელმწიფოს მხრიდან დახმარებაც აქვს და დაფინანსებაც. უცხოეთში პანდემიის დროს, სპორტსმენები იზოლაციაში ამყოფეს ისეთ ადგილას, სადაც მათ ვარჯიშის საშუალება ჰქონდათ, ჩვენ კი ჩვენი სახსრებით ვცდილობდით ვარჯიშს. ახლა კი გადავწყვიტეთ, როგორმე დავეხმაროთ სახელმწიფოს, მშობლებს და ეს სახეობა ყველასთვის ხელმისაწვდომი გავხადოთ, ამისთვის კი საერთაშორისო დონორი ორგანიზაციებიდან სახსრების მოპოვებას ვაპირებთ.

ავტორი: ეკა გადახაბაძე