"დანა-ჩანგლის ხმარება ხინკლის ჭამის დროს სასიკვდილო ცოდვის ტოლფასია" - რას წერს ბრიტანული გამოცემა ხინკალსა და საქართველოზე?

ბრიტანულ ჟურნალ "ნიუ სთეითესმენში" ("New Statesman") გამოქვეყნდა პუბლიკაცია სათაურით "ხინკალი: რას ამბობს ქართული ეროვნული კერძი თავისი ქვეყნის შესახებ" (ავტორი - იდო ვოკი), რომელშიც საუბარია ხინკალზე, მისი მომზადების წესზე და საერთოდ, ამ საკვები პროდუქტის მნიშვნელობაზე ქართულ კულტურაში.

გთავაზობთ პუბლიკაციის შემოკლებულ ვარიანტს:

"ქართველები სიამოვნებით აკვირდებიან იმ უცხოელების ქცევას, რომლებიც ხინკალს პირველად ხედავენ, მას გაოცებით უყურებენ და არ იციან, საიდან მიუდგნენ საჭმელად ამ პლისესავით დაკეცილ პროდუქტს - დანით დაჭრან თუ ხელით აიღონ და მოკბიჩონ? ან რა უნდა უყონ იმ მსხვილ ფოჩს ხინკლის ცენტრში?

კეთილი ქართველები სტუმრებს მანამ აუხსნიან ყველაფერს, ვიდრე ისინი უხერხულ სიტუაციაში აღმოჩნდებიან: ხელი უნდა მოჰკიდოთ ხინკლის ცენტრში არსებულ ჭიპს, გადმოაბრუნოთ, დაფქული წიწაკა დააყაროთ (თუ დაყრილი არ აქვს), ჯერ მცირედ მოკბიჩოთ, ბულიონი გამოწოვოთ და შემდეგ ნელ-ნელა მიირთვათ. ხინკლის ჭიპი შეგიძლიათ დატოვოთ. დანა-ჩანგლის ხმარება ხინკლის ჭამის დროს სასიკვდილო ცოდვის ტოლფასია", - ნათქვამია სტატიაში.

"ადგილობრივი ლეგენდის მიხედვით, ხინკალი ქართველებმა სპარსელებთან ბრძოლაში დაჭრილი მეომრების საკვებად და მათი გამოჯანმრთელების მიზნით გამოიგონეს. სპარსელები საუკუნეების განმავლობაში ცდილობდნენ საქართველოს დამორჩილებას. დაჭრილი მეომრებისთვის კი ნიორი ერთგვარ ანტისეპტიკის როლს ასრულებდა, ხოლო კალორიებით სავსე ბულიონი და ხორცი მათი მკურნალობისა და გამოჯანმრთელების პროცესს აჩქარებდა", - აღნიშნავს ავტორი. განაგრძეთ კითხვა