ჩემი რეს­პონ­დენ­ტი, ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე მა­ღა­ლა­ნა­ზღა­უ­რე­ბა­დი და პო­პუ­ლა­რუ­ლი ქარ­თვე­ლი მომ­ღე­რა­ლია ის­რა­ელ­ში. რუ­სეთ­ში, უკ­რა­ი­ნა­სა და სა­ქარ­თვე­ლო­ში, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მუ­სი­კა­ლუ­რი კა­რი­ე­რის შემ­დეგ, ფიქ­რია მეგ­რე­ლა­ძე შე­მოქ­მე­დე­ბით ცხოვ­რე­ბას ის­რა­ელ­ში აგ­რძე­ლებს.

წლე­ბის წინ, მომ­ღერ­ლის ერთი შემ­თხვე­ვი­თი სტუმ­რო­ბა ის­რა­ელ­ში მის­თვის გან­სა­კუთ­რე­ბით იღ­ბლი­ა­ნი და წარ­მა­ტე­ბუ­ლი გა­მოდ­გა.

ის ახლა, ის­რა­ელ­ში თით­ქმის ყვე­ლა ქარ­თულ-ებ­რა­უ­ლი წვე­უ­ლე­ბე­ბის, ეს იქ­ნე­ბა ქორ­წი­ლი, ნიშ­ნო­ბა, ნათ­ლო­ბა (ბარ­მიც­ვა) თუ სხვა, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სტუ­მა­რია. ის არა მხო­ლოდ ქარ­თვე­ლი ემიგ­რან­ტე­ბის­თვის მღე­რის. მისი მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი რე­პერ­ტუ­ა­რით მო­ხიბ­ლულ­მა ის­რა­ე­ლის პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრმა, მისი შვი­ლის ნიშ­ნო­ბა­ზე სპე­ცი­ა­ლუ­რი სტუმ­რის სტა­ტუ­სი­თაც კი მი­იწ­ვია.

ფიქ­რია მეგ­რე­ლა­ძე:

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი, ლაღი ბავ­შვო­ბა მქონ­და. 6 წლის ასაკ­ში, რო­დე­საც მუ­სი­კა­ლურ სკო­ლა­ში მი­მი­ღეს, დი­რექ­ტორ­მა მკი­თხა, ფიქ­რია რას გვიმ­ღე­რე­ბო? - მეც თა­მა­მად დავ­ჯე­ქი ფორ­ტე­პი­ა­ნოს­თან და ვიმ­ღე­რე ცნო­ბი­ლი სიმ­ღე­რა "აჭ­რი­ა­ლებს ქარი კა­რებს" - სწო­რედ აქე­დან და­ი­წყო ჩემი პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯე­ბი მუ­სი­კა­ლურ სამ­ყა­რო­ში. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ექი­მო­ბა­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, რა­ტომ­ღაც მოხ­და ისე, რომ ივა­ნე ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლის სა­ხე­ლო­ბის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ბი­ო­ქი­მი­ის ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე... შემ­დეგ გავ­თხოვ­დი და სა­ცხოვ­რებ­ლად წა­ვე­დით მოს­კოვ­ში. სა­ქარ­თვე­ლო­ში თით­ქმის ყო­ველ­თვე სტუმ­რად ჩა­მოვ­დი­ო­დი და მუ­სი­კა­ლურ სა­ღა­მო­ებს ვა­წყობ­დი, ვწერ­დი სიმ­ღე­რებს, ვი­ღებ­დი კლი­პებს და ა.შ. თავ­და­პირ­ვე­ლად ეს ჩემი ჰობი იყო, შემ­დეგ შე­მო­სავ­ლის წყა­რო გახ­და და ასე დარ­ჩა დღემ­დე.

- საკ­მა­ოდ სა­ინ­ტე­რე­სოდ და­ი­წყო თქვე­ნი სას­ცე­ნო კა­რი­ე­რა...

- ნამ­დვი­ლად. და­ახ­ლო­ე­ბით 14 წლის ასაკ­ში, მი­ვი­ღე დიდი რე­ჟი­სო­რის, ნი­კი­ტა მი­ხალ­კო­ვის ფილ­მის ქას­თინ­გში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა. და­გეგ­მი­ლი იყო ალექ­სან­დრე გრი­ბო­ე­დოვ­ზე ფილ­მის გა­და­ღე­ბა. 1 500 ბავ­შვი­დან მე და­მამ­ტკი­ცეს ნინო ჭავ­ჭა­ვა­ძის როლ­ზე. შემ­დეგ მოს­კოვ­შიც ვი­ყა­ვი "გორ­კის" სა­ხე­ლო­ბის კი­ნოს­ტუ­დი­ა­ში, სა­დაც ასე­ვე, ჩა­ტარ­და კი­ნო­სინ­ჯე­ბი. სა­ბო­ლო­ოდ, და­მამ­ტკი­ცეს როლ­ზე. თუმ­ცა, მა­ლე­ვე ნი­კი­ტა მი­ხალ­კო­ვი იტა­ლი­ა­ში, მარ­ჩე­ლო მას­ტრო­ი­ა­ნის გა­და­სა­ღე­ბად წა­ვი­და და და­გეგ­მი­ლი ფილ­მი ვე­ღარ გა­და­ი­ღო.

- 90-იან წლებ­ში, მახ­სოვს თქვე­ნი მუ­სი­კა­ლუ­რი ვი­დე­ორ­გო­ლე­ბი აქ­ტი­უ­რად ტრი­ა­ლებ­და ქარ­თულ ტე­ლე­არ­ხებ­ზე. ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლი იყა­ვით, თუმ­ცა შემ­დეგ თით­ქოს გა­უ­ჩი­ნარ­დით. რას უკავ­შირ­დე­ბო­და თქვე­ნი ეს შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი პა­უ­ზა?

- ალ­ბათ ჩემს მოს­კო­ვურ ცხოვ­რე­ბას. მახ­სოვს, წლე­ბის წინ, ჩემი პირ­ვე­ლი ვი­დე­ორ­გო­ლი სიმ­ღე­რა­ზე "ვედ­რე­ბა", "მა­ესტრო­ზე" გა­ვი­და. მა­შინ მხო­ლოდ ერთი მუ­სი­კა­ლუ­რი ტე­ლე­ვი­ზია იყო სა­ქარ­თვე­ლო­ში. შე­სა­მა­ბი­სად, მუ­სი­კა­ლუ­რი კლი­პე­ბი არ ჰქონ­და ბევრ უკვე ძა­ლი­ან ცნო­ბილ მომ­ღე­რალ­საც კი. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, ჩა­ვა­ტა­რე სო­ლო­კონ­ცერ­ტი. გარ­და ამი­სა, ერთ-ერთი ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი ვი­ყა­ვი აქ­ცი­ი­სა - "მომ­ღერ­ლე­ბი ნარ­კო­მა­ნი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ". მინ­დო­და, ამ ადა­მი­ა­ნებს გვერ­დში დავ­დგო­მო­დით, რათა ცხოვ­რე­ბის ჯან­საღ წესს დაბ­რუ­ნე­ბოდ­ნენ.

- 2012 წელს, თქვენ დაბ­რუნ­დით სა­ქარ­თვე­ლო­ში და აქ­ტი­უ­რად გა­ნაგ­რძეთ შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ცხოვ­რე­ბა...

- ჩემი მე­უღ­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ, სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბა გა­დავ­წყვი­ტე. ვმუ­შა­ობ­დი რე­პერ­ტუ­არ­ზე. შემ­დეგ წა­ვე­დი ყა­ზა­ხეთ­ში. თავ­და­პირ­ვე­ლად, ჩემ­მა ყა­ზახ­მა მე­გობ­რე­ბა შე­მომ­თა­ვა­ზეს ჩა­მე­წე­რა ორი სიმ­ღე­რა ყა­ზა­ხურ ენა­ზე და რამ­დე­ნი­მე ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ში მი­მე­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, თუმ­ცა ად­გი­ლობ­რივ­მა მსმე­ნელ­მა ძა­ლი­ან შე­იყ­ვა­რა ჩემი სიმ­ღე­რე­ბი, მა­ლე­ვე გავ­ხდი პო­პუ­ლა­რუ­ლი. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით რუ­სუ­ლე­ნო­ვა­ნი რო­მან­სე­ბის სა­ღა­მო გავ­მარ­თე და ყა­ზა­ხებ­მა, იუ­მო­რით, "ახალ­გაზ­რდა ნანი ბრეგ­ვა­ძე" შე­მარ­ქვეს. ჩემ­მა სიმ­ღე­რებ­მა დიდი მო­წო­ნე­ბა და­იმ­სა­ხუ­რა და მახ­სოვს, ერთ-ერთი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სამ­თავ­რო­ბო კონ­ცერ­ტის გახ­სნა­ზე მი­მიწ­ვი­ეს. კონ­ცერტს ეს­წრე­ბო­და მა­შინ­დე­ლი პრე­ზი­დენ­ტი და მთე­ლი ყა­ზა­ხუ­რი პო­ლი­ტე­ლი­ტა. პრე­ზი­დენ­ტის­გან მხურ­ვა­ლე აპ­ლო­დის­მენ­ტე­ბი და სა­ჩუ­ქა­რიც კი და­ვიმ­სა­ხუ­რე.

მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ყა­ზა­ხეთ­ში სპე­ცი­ფი­კუ­რი ჰავა და კლი­მა­ტია, რა­მაც ჩემს ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზე ცუ­დად იმოქ­მე­და და იძუ­ლე­ბუ­ლი გავ­ხდი და­მე­ტო­ვე­ბი­ნა ქვე­ყა­ნა და დავ­ბრუ­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვი სამ­შობ­ლო­ში. ამა­ვე პე­რი­ოდ­ში მი­ვი­ღე შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა უკ­რა­ი­ნი­დან. ოდე­სა­ში გა­ი­მარ­თა სა­ქარ­თვე­ლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბი­სად­მი მი­ძღვნი­ლი სა­ღა­მო. შე­ვას­რუ­ლე ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ჰიმ­ნი და "ოდა უკ­რა­ი­ნე", რო­მე­ლიც ნი­ჭი­ერ­მა და ახლა უკვე ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რულ­მა კომ­პო­ზი­ტორ­მა და მომ­ღე­რალ­მა კაკი ბოლ­ქვა­ძემ და­წე­რა. ტექ­სტი კი დე­და­ჩემს, ჟურ­ნა­ლისტ ლია ქო­რი­ძეს ეკუთ­ვნის. სა­ო­ცა­რი ემო­ცი­ე­ბი გა­მო­იწ­ვია ამ სიმ­ღე­რამ. უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი ტი­როდ­ნენ, ამ­ბობ­დნენ: ასე არა­ვინ მო­ფე­რე­ბია უკ­რა­ი­ნა­სო.

- თუმ­ცა ასე­თი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბე­ბის შემ­დეგ, თქვენ მა­ინც და­ტო­ვეთ უკა­რი­ნა და დაბ­რუნ­დით მოს­კოვ­ში.

- იმ დროს უკ­რა­ი­ნა­ში იყო ეკო­ნო­მი­კუ­რი კრი­ზი­სი. ადა­მი­ანს კი ფი­ნან­სუ­რი შე­მო­სა­ვა­ლიც სჭირ­დე­ბა. სწო­რედ ამ დროს, მოს­კოვ­ში მოღ­ვა­წე ბიზ­ნეს­ლე­დის და ჩემი მე­გობ­რის სვეტ­ლა­ნა ბენ შლო­მოს­გან მი­ვი­ღე სა­ინ­ტე­რე­სო შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა. გა­და­ვე­დი სა­ცხოვ­რებ­ლად მოს­კოვ­ში. და­ახ­ლო­ე­ბით ორი წელი ვი­მუ­შა­ვე იქ და შემ­დეგ დავ­ბრუნ­დი სა­ქარ­თვე­ლო­ში.

- რო­დის და რა­ტომ გა­და­წყვი­ტეთ ის­რა­ელ­ში წა­მოს­ვლა?

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბის შემ­დეგ, მცი­რე ხანს შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი პა­უ­ზა მქონ­და, მა­შინ ვერც წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, თუ ის­რა­ელ­ში აღ­მოვ­ჩნდე­ბო­დი. მაგ­რამ ჩემი მე­გობ­რე­ბის სვეტ­ლა­ნა ბენ შლო­მოს, მალ­ხაზ ხუნ­დი­აშ­ვი­ლის და სე­სი­ლი ბი­ნი­აშ­ვი­ლი­სა დახ­მა­რე­ბით, გა­და­წყდა, ის­რა­ელ­ში წა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ის­რა­ელ­ში მა­ყუ­რე­ბე­ლი არ მიც­ნობ­და, მათ და­მარ­წმუ­ნეს, რომ ამ ქვე­ყა­ნა­ში შე­მეძ­ლო საკ­მა­ოდ აქ­ტი­უ­რი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რე­ბა.

- მა­შინ ალ­ბათ ვერც წარ­მო­იდ­გენ­დით, რომ ასე­თი პო­პუ­ლა­რუ­ლი მომ­ღე­რა­ლი გახ­დე­ბო­დით ის­რა­ელ­ში.

- თავ­და­პირ­ვე­ლად ნამ­დვი­ლად ასე ვფიქ­რობ­დი, თუმ­ცა რამ­დე­ნი­მე ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის შემ­დეგ, წარ­მოდ­გე­ნა შე­მეც­ვა­ლა. ის­რა­ელ­ში ჩა­მოს­ვლი­დან რამ­დე­ნი­მე დღე­ში, ჩემი მე­გობ­რის ბავ­შვის ნათ­ლო­ბის ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ში ვიმ­ღე­რე და სწო­რედ აქე­დან და­ი­წყო და და­ი­წყო.... შემ­დეგ მი­ვი­ღე შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა ახ­ლად გახ­სნი­ლი ქარ­თუ­ლი რეს­ტორ­ნი­დან. "სუფ­რა­ში" ორი წელი ვი­მუ­შა­ვე, თუმ­ცა პა­რა­ლე­ლუ­რად სხვა­დას­ხვა ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი.

- რამ­დე­ნი­მე წლის წინ, ჩვენ ერ­თმა­ნე­თი რეს­ტო­რან "კინ­ტო­ში" გა­ვი­ცა­ნით და მახ­სოვს, იმ დროს უკვე ძა­ლი­ან ცნო­ბი­ლი მომ­ღე­რა­ლი იყა­ვით, თუმ­ცა თით­ქმის ყო­ველ სა­ღა­მოს აქ­ტი­უ­რად მუ­შა­ობ­დით რეს­ტო­რან­ში.

- მო­რის ჯა­ნაშ­ვი­ლის რეს­ტო­რა­ნი "კინ­ტო", ის­რა­ელ­ში ჩემს მე­ო­რე სახ­ლად იქცა, სა­დაც ასე­ვე ორი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვმუ­შა­ობ­დი. ზო­გა­დად ვფიქ­რობ, რომ საკ­მა­ოდ სა­ინ­ტე­რე­სო შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი წლე­ბი მქონ­და "კინ­ტო­ში". ამა­ში მო­რის ჯა­ნაშ­ვი­ლი ძა­ლი­ან და­მეხ­მა­რა.

- ბოლო დროს, არა­ერთ ის­რა­ე­ლელ ვარ­სკვლავ­თან ერ­თად იღებთ კონ­ცერ­ტებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას. რო­გორც ვიცი, პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის შვი­ლის ნიშ­ნო­ბა­ში სპე­ცი­ა­ლუ­რი სტუმ­რის სტა­ტუ­სით იყა­ვით მიწ­ვე­უ­ლი... თუ სა­ი­დუმ­ლო არ არის, რა სიმ­ღე­რა უმ­ღე­რეთ პრე­მი­ე­რის ვაჟს?

- რამ­დენ­ჯერ­მე ვიმ­ღე­რე ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ზე, სა­დაც ის­რა­ე­ლე­ლი ვარ­სკვლა­ვე­ბი, სა­რიტ ჰა­და­დი, იან გო­ლა­ნი, ომერ ადა­მი მო­ნა­წი­ლე­ობ­დნენ... ზო­გა­დად მომ­ღერ­ლის­თვის, რო­მე­ლიც ცხოვ­რობს ის­რა­ელ­ში და მისი მო­მა­ვა­ლი ამ ქვე­ყა­ნას უკავ­შირ­დე­ბა, ვფიქ­რობ, ამ­გვარ პრეს­ტი­ჟულ ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა დიდი პა­ტი­ვია. რაც შე­ე­ხე­ბა პრე­მი­ე­რის ვა­ჟის და­ხუ­რულ ნიშ­ნო­ბას, მათ მთხო­ვეს რამ­დე­ნი­მე ქარ­თუ­ლი სიმ­ღე­რის შეს­რუ­ლე­ბა, რა­ზეც სი­ა­მოვ­ნე­ბით დავ­თან­ხმდი. მეტი დე­ტა­ლი ამ და­ხუ­რუ­ლი წვე­უ­ლე­ბი­დან არ შე­მიძ­ლია რომ გა­გიმ­ხი­ლოთ.

- ასეთ და­ხუ­რულ ელი­ტურ ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ზე ალ­ბათ თქვე­ნი ანა­ზღა­უ­რე­ბა ად­გი­ლობ­რი­ვი ვარ­სკვლა­ვე­ბის ანა­ზღა­უ­რე­ბას უტოლ­დე­ბა. რა­ტომ მღე­რით ისევ ქორ­წი­ლებ­ში, ნათ­ლო­ბებ­ში? რა­ტომ არ გეგ­მავთ ის­რა­ე­ლის შოუ-ბიზ­ნეს­ში ად­გი­ლის დამ­კვიდ­რე­ბას?

- უპირ­ვე­ლე­სად უნდა გა­გიმ­ხი­ლოთ ჩემი მთა­ვა­რი პრობ­ლე­მა. ეს ენის პრობ­ლე­მაა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ წლე­ბია ვცხოვ­რობ ის­რა­ელ­ში, ივ­რი­თუ­ლად სა­უ­ბა­რი არ შე­მიძ­ლია. ალ­ბათ ეს ერთ-ერთი ბა­რი­ე­რია კა­რი­ე­რუ­ლი გან­ვი­თა­რე­ბის და წინსვლის. რაც შე­ე­ხე­ბა ანა­ზღა­უ­რე­ბას, არ და­გი­მა­ლავთ და გე­ტყვით, რომ ნე­ბის­მი­ერ ღო­ნის­ძი­ე­ბა­ზე ჩემი ჰო­ნო­რა­რი საკ­მა­ოდ სო­ლი­დუ­რია. მეტ­საც გე­ტყვით, ის­რა­ელ­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი, მსმე­ნე­ლი მყავს, რომ­ლე­ბიც ჩემს მო­სას­მე­ნად და­დი­ან სხვა­დას­ხვა ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ზე. მე მათ­თვის ვმღე­რი.

- ის­რა­ელ­ში დრო­ე­ბით სა­მუ­შა­ოდ ჩა­მო­სუ­ლი, აგერ უკვე ხუთი წე­ლია ამ ქვე­ყა­ნა­ში ცხოვ­რობთ. რო­გორც ვიცი, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ცხოვ­რე­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად ის­რა­ელ­თან მე­უღ­ლე და ოჯა­ხი გა­კავ­ში­რებთ. მოგ­ვი­ყე­ვი ამის შე­სა­ხებ.

- ცხოვ­რე­ბა­ში ზო­გა­დად შემ­თხვე­ვით არა­ფე­რი ხდე­ბა. მა­შინ, რო­დე­საც ჩემს სა­მუ­შაო ვი­ზას ორ კვი­რა­ში ვადა გას­დი­ო­და, შემ­თხვე­ვით ჩემს მე­გო­ბარ მალ­ხაზ ხუ­დ­ნი­აშ­ვილ­თან სტუმ­რო­ბი­სას გა­ვი­ცა­ნი გია ბე­რი­ძე. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნი. რო­მელ­საც შე­ვუყ­ვარ­დი და ასე და­ი­წყო ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა. ქორ­წი­ლი თბი­ლის­ში გვქონ­და... ასე გახ­და აგერ უკვე მე­ხუ­თე წე­ლია ის­რა­ე­ლი ჩემი მე­ო­რე სამ­შობ­ლო.

- ცხოვ­რობთ ის­რა­ელ­ში, თუმ­ცა მე­ო­რე ოჯა­ხი, შვი­ლე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო­ში გყავთ...

- ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი ოჯა­ხი მყავს სა­ქარ­თვე­ლო­ში. ჩემი ორი შვი­ლი, ორი შვი­ლიშ­ვი­ლი, ჩემი მა­მო­ბი­ლი და მე­გობ­რე­ბი. სამ­წუ­ხა­როდ, ორი წლის წინ დედა გარ­და­მეც­ვა­ლა, უნი­ჭი­ე­რე­სი ჟურ­ნა­ლის­ტი ლია ქო­რი­ძე, რაც ჩემ­თვის უდი­დე­სი ტკი­ვი­ლი იყო და დღემ­დე მი­ჭირს მის გა­რე­შე ცხოვ­რე­ბა. ჩემს ოჯახს ძა­ლი­ან უჭირთ უჩე­მო­ბა, თუმ­ცა ვცდი­ლობ, წე­ლი­წად­ში რამ­დენ­ჯერ­მე ან მე ჩა­ვი­დე თბი­ლის­ში მათ­თან, ან ისი­ნი ჩა­მო­ვიყ­ვა­ნო ჩემ­თან აქ. თუმ­ცა გა­მი­მარ­თლა რომ ის­რა­ელ­ში ბევ­რი მე­გო­ბა­რი შე­ვი­ძი­ნე, მყავს დე­დო­ბი­ლე­ბი: დოდო ელი­შა­კო­ვი, ლა­მა­რა პა­პი­აშ­ვი­ლი, თა­მარ წე­რე­თე­ლი, რომ­ლე­ბიც დე­დობ­რი­ვი სით­ბო­თი და ყუ­რა­დღე­ბით მა­ნე­ბივ­რე­ბენ.

ავ­ტო­რი: მი­ხე­ილ ხე­ცო­ი­ძე, სპე­ცი­ა­ლუ­რად ambebi.ge-სთვის ის­რა­ე­ლი­დან